Παρουσίαση των μελών

Marc van der Woude
Marc van der Woude
Πρόεδρος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1960 στο Gorredijk (Κάτω Χώρες), ο Marc van der Woude ολοκλήρωσε τα πρώτα έτη των σπουδών του στο Rijksuniversiteit Groningen (Πανεπιστήμιο του Groningen, Κάτω Χώρες), όπου έλαβε το 1983 πτυχίο νομικής. Συνέχισε τις σπουδές του στο Κολέγιο της Ευρώπης (Βέλγιο) μέχρι το 1984.

Μετά την περάτωση των σπουδών του, ασχολήθηκε πολύ ενεργά με την εκπαίδευση και την έρευνα στο Κολέγιο της Ευρώπης, όπου ήταν βοηθός μέχρι το 1986. Εν συνεχεία, διετέλεσε εντεταλμένος διδασκαλίας στο Universiteit Leiden (Πανεπιστήμιο του Leiden, Κάτω Χώρες) από το 1986 έως το 1987. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, διατήρησε στενούς δεσμούς με την εκπαίδευση, το δε 2000 κατέλαβε θέση καθηγητή νομικής στο Erasmus Universiteit Rotterdam (Πανεπιστήμιο Erasmus του Ρότερνταμ, Κάτω Χώρες). Είναι συντάκτης πολυάριθμων δημοσιεύσεων, συμβάλλοντας στη σύνταξη νομικών έργων για το δίκαιο του ανταγωνισμού, αρκετά δε από αυτά είναι έργα αναφοράς στον εν λόγω τομέα.

Παράλληλα με την πανεπιστημιακή του ενασχόληση, ο Μ. van der Woude ακολούθησε σταδιοδρομία στον τομέα της εφαρμογής του δικαίου. Από το 1987 έως το 1989 εργάστηκε στην Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στην οποία άσκησε καθήκοντα εισηγητή στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού. Στη συνέχεια, ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και συνεργάστηκε, ως εισηγητής, με τους δικαστές Thymen Koopmans και Paul Joan George Kapteyn από το 1989 έως το 1992. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον διόρισε διοικητικό υπάλληλο στη μονάδα συντονισμού στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, καθήκοντα τα οποία άσκησε από το 1992 έως το 1993 πριν γίνει μέλος της Νομικής Υπηρεσίας της, από το 1993 έως το 1995. Το έτος αυτό απέκτησε την ιδιότητα του δικηγόρου, μέλους του Δικηγορικού Συλλόγου Βρυξελλών (Βέλγιο), με κύριο αντικείμενο της ενασχόλησής του το δίκαιο του ανταγωνισμού.

Ο Μ. van der Woude διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 13 Σεπτεμβρίου 2010. Οι συνάδελφοί του τον εξέλεξαν πρόεδρο τμήματος στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 και Αντιπρόεδρο στις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2019 εξελέγη Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου και κατέχει έκτοτε τη θέση αυτή.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής της τριμηνιαίας επιθεώρησης ERA Forum της Europäische Rechtsakademie (ERA) Trier (Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Δικαίου στην Trier, Γερμανία) (2020 2023)
  • Μέλος του «Advisory board of the Toulouse School of Economics executive education program in antitrust» (της Σχολής Οικονομικών Επιστημών της Τουλούζης, Γαλλία)
  • Μέλος του Curatorium (επιστημονικού συμβουλίου) του Europa Instituut του Leiden
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Sociaal Economische Wetgeving
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής της επιθεώρησης Revue Concurrences
Savvas S. Papasavvas
Σάββας Σ. Παπασάββας
Αντιπρόεδρος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1969 στη Λευκωσία (Κύπρος), ο Σάββας Σ. Παπασάββας σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ελλάδα) από όπου έλαβε πτυχίο νομικής το 1991. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Université de Paris II (Γαλλία) και έλαβε, το 1992, μεταπτυχιακό τίτλο (D.E.A) στο δημόσιο δίκαιο. Το 1995, μετά την ολοκλήρωση διδακτορικού κύκλου σπουδών στο Université d’Aix-Marseille III (Γαλλία), ανακηρύχθηκε διδάκτωρ νομικής.

Εγγεγραμμένος στον Παγκύπριο δικηγορικό σύλλογο, μέλος του δικηγορικού συλλόγου Λευκωσίας από το 1993, ο Σ. Παπασάββας συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως δικηγόρος μέχρι τον διορισμό του στο Γενικό Δικαστήριο το 2004.

Δίδαξε επίσης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ως εντεταλμένος διδασκαλίας από το 1997 έως το 2002, στη συνέχεια δε εξελέγη λέκτορας συνταγματικού δικαίου και δίδαξε με την ιδιότητα αυτή από το 2002 έως το 2004.

Ο Σ. Παπασάββας διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 12 Μαΐου 2004 και εξελέγη πρόεδρος τμήματος για δύο διαδοχικές θητείες, από τις 15 Σεπτεμβρίου 2010 έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2016. Οι συνάδελφοί του τον εξέλεξαν Αντιπρόεδρο του Γενικού Δικαστηρίου στις 27 Σεπτεμβρίου 2019 και ασκεί έκτοτε τα καθήκοντα αυτά.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Ιδρυτικό μέλος του European Law Institute
  • Μέλος του European Public Law Organization (EPLO)
  • Μέλος της Societas Iuris Publici Europaei (SIPE)
  • Ιδρυτικό μέλος του Κυπριακού Σωματείου Δικαίου Ενέργειας
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του περιοδικού Δικαιώματα του Ανθρώπου
  • Μέλος της Honorary Committee της ενώσεως Hellenic Culture in Luxembourg
Dean Spielmann
Dean Spielmann
Πρόεδρος του πρώτου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1962 στο Λουξεμβούργο (Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου), ο Dean Spielmann έλαβε πτυχίο Νομικής από το Université catholique de Louvain (Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν, Βέλγιο) και συνέχισε τις σπουδές του στο Fitzwilliam College του University of Cambridge (Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, Ηνωμένο Βασίλειο), του οποίου ανακηρύχθηκε Master of Laws το 1990.

Άσκησε δικηγορία, ως μέλος του δικηγορικού συλλόγου Λουξεμβούργου, από το 1989 έως το 2004, ενώ παράλληλα ακολούθησε πανεπιστημιακή σταδιοδρομία διδάσκοντας Ποινικό Δίκαιο, Δίκαιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Δικονομικό Δίκαιο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Εργάστηκε ως βοηθός ερευνών στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν από το 1991 έως το 1997 και ως εντεταλμένος διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου από το 1996 έως το 2006. Μεταξύ του 1997 και του 2009 εργάστηκε επίσης ως εντεταλμένος διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο Νανσύ 2 (Université Nancy II, Γαλλία) και κατά τα έτη 2017 και 2018 δίδαξε στο Institut d'études politiques de Paris (Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, Γαλλία). 

Έχει συγγράψει πληθώρα βιβλίων και επιστημονικών άρθρων και έχει διατελέσει μέλος επιστημονικών επιτροπών και συντακτικών επιτροπών πολλών νομικών περιοδικών. 

Το 2000 διορίστηκε μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής για τα δικαιώματα του ανθρώπου στο Λουξεμβούργο, ιδιότητα που διατήρησε έως το 2004. Από το 2002 έως το 2004 διετέλεσε επίσης μέλος της επιτροπής δικαιωμάτων του ανθρώπου και της επιτροπής ποινικού δικαίου του Συμβουλίου των Δικηγορικών Συλλόγων της Ευρώπης (CCBE), καθώς και μέλος του δικτύου ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Διορίστηκε δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο (Γαλλία) το 2004, του οποίου εν συνεχεία έγινε πρόεδρος τμήματος το 2011, Αντιπρόεδρος το 2012 και Πρόεδρος από το 2012 έως το 2015. 

Ο D. Spielmann διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 13 Απριλίου 2016 και είναι πρόεδρος τμήματος από τις 30 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της επιτροπής του λουξεμβουργιανού τμήματος της Association Henri Capitant des amis de la culture juridique française
  • Μέλος της επίτιμης επιτροπής του Fondation René Cassin - Institut international des droits de l’homme
  • Μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Observatoire luxembourgeois de droit européen (OLDE)
  • Συνιδρυτής και συνεκδότης του νομικού περιοδικού Annales du droit luxembourgeois
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Revue de droit pénal et de criminologie
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού European Review of Private Law
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Droit des affaires – Het Ondernemingsrecht (DAOR)
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Annuaire international des droits de l’homme
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Revue trimestrielle des droits de l'homme (Βέλγιο)
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής της συλλογής αποφάσεων του Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στη γερμανική γλώσσα (N.P. Engel Verlag)
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Kritische Vierteljahresschrift für Gesetzgebung und Rechtswissenschaft
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Rivista do Instituto Brasileiro de Direitos Humanos
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Revue de la faculté de droit de l’Universidade Federal do Maranhão (UFMA)
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Journal européen des droits de l’homme
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού «The ECHR Law Review», University of Liverpool
  • Μέλος του Institut Grand-Ducal, τμήμα Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Λουξεμβούργο)
  • Μέλος του Cambridge Society of Luxembourg
  • Μέλος του Oxford and Cambridge Club (Λονδίνο)
  • Μέλος του Herbert Howells Society
  • Μέλος του Royal College of Organists
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Επίτιμος διδάκτωρ του Yerevani Petakan Hamalsaran (2013)
  • Επίτιμος καθηγητής του University College London (Πανεπιστήμιο Λονδίνου) (2013)
  • Honorary Bencher του Gray’s Inn, Λονδίνο (2013)
  • Honorary Fellow του Fitzwilliam College, Πανεπιστήμιο Κέμπριτζ (2013)
  • Μεγαλόσταυρος του Τάγματος των Ιπποτών της Sainte Agathe (Άγιος Μαρίνος) (2014)
  • Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής, Γαλλία (2015)
  • Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας του Λουξεμβούργου (2015)
  • Eπίτιμος διδάκτωρ του Universitatea din București (Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου) (2015)
  • Επίτιμος διδάκτωρ του Universitatea Babeș-Bolyai (Πανεπιστήμιο Cluij-Napoca) (2015)
  • Επίτιμος διδάκτωρ (Hon. LL.D.) του University College London (Πανεπιστήμιο Λονδίνου) (2016)
Anna Marcoulli
Άννα Μαρκουλλή
Πρόεδρος του δευτέρου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1974 στη Λευκωσία, η Άννα Μαρκουλλή έλαβε πτυχίο νομικής από το University of East Anglia (Πανεπιστήμιο East Anglia, Ηνωμένο Βασίλειο) το 1995 και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από το University of Bristol (Πανεπιστήμιο Bristol, Ηνωμένο Βασίλειο) το 1996.

Αφού ενεγράφη στον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο το 1997, εργάστηκε στη νομική υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και συγκεκριμένα στο τμήμα δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το 1998 έως το 2008.

Το 2005 ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως εθνική εμπειρογνώμων αποσπασμένη στη Διεύθυνση Έρευνας και Τεκμηρίωσης, όπου παρέμεινε μέχρι το 2007. Στη συνέχεια, εντάχθηκε στη νομική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2008 έως το 2016. Το 2012 συμμετείχε στις εργασίες της κυπριακής προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκώντας στο πλαίσιο αυτό καθήκοντα νομικού συμβούλου.

Η Α. Μαρκουλλή διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 13 Απριλίου 2016. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2019 οι συνάδελφοί της την εξέλεξαν πρόεδρο τμήματος, καθήκοντα τα οποία ασκεί έκτοτε.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Ιδρυτικό μέλος του Κυπριακού Σωματείου Δικαίου Ενέργειας
Fredrik Schalin
Fredrik Schalin
Πρόεδρος του τρίτου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1964 στη Στοκχόλμη (Σουηδία), ο Fredrik Schalin έλαβε πτυχίο Νομικής από το Stockholms universitet (Πανεπιστήμιο Στοκχόλμης, Σουηδία) το 1991, ενώ από το université de Paris I Panthéon-Sorbonne (Πανεπιστήμιο του Παρισιού I, Γαλλία) έλαβε, το 1990, πτυχίο Νομικής και, το 1994, δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών στο Κοινοτικό και Ευρωπαϊκό δίκαιο.

Διετέλεσε εισηγητής στο Södertälje tingsrätt (πρωτοδικείο Södertälje, Σουηδία) από το 1991 έως το 1993 και στη συνέχεια στο Svea hovrätt (εφετείο Svea, Στοκχόλμη, Σουηδία) από το 1994 έως το 1995. Θήτευσε ως δικαστής στο Gotlands tingsrätt (πρωτοδικείο Gotland, Σουηδία) καθώς και στο Norrtälje tingsrätt (πρωτοδικείο Norrtälje, Σουηδία) από το 1995 έως το 1996 και, στη συνέχεια, στο Svea hovrätt από το 1996 έως το 1997.

Το 1997 ανέλαβε τη θέση του αναπληρωτή γραμματέα της κοινοβουλευτικής επιτροπής του σουηδικού Υπουργείου Οικονομικών, πριν διοριστεί νομικός σύμβουλος για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις στο σουηδικό Υπουργείο Εξωτερικών το 1999.

Το 1998 εισήλθε στην υπηρεσία του Δικαστηρίου ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Hans Ragnemalm και άσκησε εκ νέου τα καθήκοντα εισηγητή, από το 1999 έως το 2006, στο γραφείο του δικαστή Stig von Bahr.

Επιστρέφοντας στη χώρα καταγωγής του, ο F. Schalin εργάσθηκε ως νομικός από το 2006 έως το 2008 και, μετά την είσοδό του στον Δικηγορικό Σύλλογο της Στοκχόλμης το 2008, άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Το 2009 επανεντάχθηκε στο δικαστικό σώμα ως δικαστής και στη συνέχεια ως πρόεδρος τμήματος στο Södertörns tingsrätt (πρωτοδικείο Södertörn, Σουηδία), όπου προήδρευσε έως το 2016.

Επιπλέον, παρέδιδε μαθήματα στο Stockholms universitet από το 2006 έως το 2008 και στη συνέχεια στην Domstolsakademin (Ακαδημία των σουηδικών δικαστηρίων) από το 2011.

Ο F. Schalin διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 8 Ιουνίου 2016 όπου και ασκεί καθήκοντα ως πρόεδρος τμήματος από τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Ricardo da Silva Passos
Ricardo da Silva Passos
Πρόεδρος του τετάρτου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Ο Ricardo da Silva Passos γεννήθηκε το 1953 στη Λισσαβώνα (Πορτογαλία) και έλαβε το 1975 πτυχίο Nομικής από το Universidade Clássica de Lisboa (κλασικό Πανεπιστήμιο Λισσαβώνας, Πορτογαλία) και το 1978 μεταπτυχιακό δίπλωμα (DEA) από το Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Εν συνεχεία, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Harvard University (Πανεπιστήμιο Harvard, Ηνωμένες Πολιτείες), από το οποίο έλαβε δίπλωμα Master of Laws το 1984.

Από το 1975 άσκησε επί ένα έτος καθήκοντα αναπληρωτή (subdelegado) εισαγγελέα στο Tribunal Judicial da Comarca de Cascais (πρωτοβάθμιο δικαστήριο Cascais, Πορτογαλία) και κατόπιν εντάχθηκε ως νομικός στη Γραμματεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Συμβούλιο της Ευρώπης, Στρασβούργο, Γαλλία) από το 1978 έως το 1986 . Το 1986 ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Carlos de Carvalho Moitinho de Almeida.

Διετέλεσε από το 1988 έως το 1999 προϊστάμενος τμήματος στη Γραμματεία της επιτροπής Νομικών θεμάτων και δικαιωμάτων των πολιτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κατόπιν, από το 1999 έως το 2010, προϊστάμενος τμήματος στη Νομική Υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εν συνεχεία, διετέλεσε διευθυντής της Διεύθυνσης θεσμικών και κοινοβουλευτικών υποθέσεων στην ίδια υπηρεσία από το 2010 έως το 2016. Το 2002 ορίστηκε μέλος της Γραμματείας της Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης.

Ο R. da Silva Passos διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 και στις 30 Σεπτεμβρίου 2019 εξελέγη από τους συναδέλφους του πρόεδρος τμήματος.

Jesper Svenningsen
Jesper Svenningsen
Πρόεδρος του πέμπτου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1966 στο Aalborg (Δανία), ο Jesper Svenningsen πραγματοποίησε νομικές σπουδές στο Aarhus Universitet (πανεπιστήμιο του Aarhus, Δανία), κατά το πέρας των οποίων έλαβε τον τίτλο juridisk kandidateksamen το 1989.

Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ασκούμενος δικηγόρος στο Kammeradvokaten (δικηγορικό γραφείο που ενεργεί ως νομικός σύμβουλος της Δανικής Κυβέρνησης, Κοπεγχάγη) και, εν συνεχεία, διετέλεσε εισηγητής στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα Claus Gulmann στο Δικαστήριο, από το 1991 έως το 1993. Εργάστηκε εκ νέου στο Kammeradvokaten από το 1993 έως το 1995, περίοδο κατά την οποία διορίστηκε δικηγόρος στη Δανία και απέκτησε το δικαίωμα παράστασης ενώπιον του Landsret (εφετείου, Δανία). Κατά την περίοδο αυτή, δίδαξε επίσης στο Københavns Universitet (πανεπιστήμιο Κοπεγχάγης, Δανία), ως εντεταλμένος διδασκαλίας του δικαίου της Ένωσης.

Μεταξύ του 1995 και του 1999, εργάστηκε ως λέκτορας και, εν συνεχεία, ως ασκών καθήκοντα διευθυντή στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης (EIPA) στο Λουξεμβούργο, με εξαίρεση το έτος 1997, κατά το οποίο διέκοψε την άσκηση των καθηκόντων του και εργάστηκε σε δανικό δικηγορικό γραφείο στις Βρυξέλλες. Το 1999 ανέλαβε καθήκοντα στη νομική υπηρεσία της Εποπτεύουσας Αρχής της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ) και, το 2000, στις υπηρεσίες του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως γλωσσομαθής νομικός. Παράλληλα με τα τελευταία αυτά καθήκοντα, επανήλθε, το 2003, στη θέση του εισηγητή στο γραφείο του Claus Gulmann, ο οποίος είχε διοριστεί δικαστής στο Δικαστήριο. Από το 2006 έως το 2013, διετέλεσε εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Lars Bay Larsen στο Δικαστήριο.

Ο J. Svenningsen διορίστηκε δικαστής στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 7 Οκτωβρίου 2013 και άσκησε τα καθήκοντα αυτά μέχρι την κατάργηση του εν λόγω δικαστηρίου την 1η Σεπτεμβρίου 2016. Διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 και εκλέχθηκε πρόεδρος τμήματος από τους συναδέλφους του στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Dansk Forening for Europaret
Maria José Costeira
Maria José Costeira
Πρόεδρος του έκτου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Η Maria José Costeira γεννήθηκε το 1967 στο Porto (Πορτογαλία), έλαβε πτυχίο Νομικής από το Universidade de Coimbra (Πανεπιστήμιο της Coimbra, Πορτογαλία) το 1991 και το 2001 παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο δίκαιο διανοητικής ιδιοκτησίας στη Νομική Σχολή του Universidade de Lisboa (Πανεπιστημίου της Λισσαβώνας, Πορτογαλία).

Μετά την άσκησή της ως δικηγόρου στον δικηγορικό σύλλογο της Coimbra (Πορτογαλία) από το 1991 έως 1992, εισήχθη στο Centro de Estudos Judiciários (Εθνική σχολή δικαστών, Πορτογαλία) ως πάρεδρος το 1992. Αφού διορίστηκε δικαστής το 1995, άσκησε καθήκοντα στο Tribunal Judicial da Comarca de Cascais (πρωτοβάθμιο δικαστήριο Cascais, Πορτογαλία), στο Tribunal Judicial da Comarca de Ferreira do Zêzere (πρωτοβάθμιο δικαστήριο Ferreira do Zêzere, Πορτογαλία) και στο Tribunal da Pequena Instância Criminal de Lisboa (πλημμελειοδικείο Λισσαβώνας, Πορτογαλία) από το 1995 έως το 1997, στο Tribunal do Comércio da Comarca de Lisboa (Εμποροδικείο της Λισσαβώνας, Πορτογαλία) από το 1999 έως το 2016 και στο Tribunal da Relação de Coimbra (Εφετείο της Coimbra, Πορτογαλία) το 2016. Η δραστηριότητά της στο δικαστικό σώμα δεν περιορίστηκε στον χειρισμό υποθέσεων, αλλά χαρακτηρίστηκε και από τη συμμετοχή της στην εκπροσώπηση του δικαστικού σώματος με την ιδιότητα της γενικής γραμματέα της ένωσης Πορτογάλων δικαστών από το 2012 έως το 2015 και, στη συνέχεια, με την ιδιότητα της Προέδρου της ένωσης αυτής έως το 2016.

Η M. J. Costeira δίδαξε, ως επισκέπτρια καθηγήτρια, δίκαιο βιομηχανικής ιδιοκτησίας, δίκαιο ανταγωνισμού και εμπορικό δίκαιο στις Νομικές Σχολές του Universidade de Lisboa, του Universidade de Coimbra, του Universidade Nova de Lisboa (νέου Πανεπιστημίου Λισσαβώνας, Πορτογαλία) και του Universidade Católica Portuguesa (Πορτογαλικού Καθολικού Πανεπιστημίου, Πορτογαλία) και στην Escola de Direito da Universidade do Minho (Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Minho, Πορτογαλία), καθώς και στο Centro de Estudos Judiciários από το 2003.

Η M. J. Costeira διορίστηκε δικαστής στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 και εξελέγη από τους συναδέλφους της πρόεδρος τμήματος στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Revista de Propriedade Intelectual
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής ηλεκτρονικού ενημερωτικού δελτίου που εκδίδεται από το Centro de Estudos Judiciários
Krystyna Kowalik-Bańczyk
Krystyna Kowalik-Bańczyk
Πρόεδρος του εβδόμου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1976 στο Γκντανσκ (Πολωνία), η Krystyna Kowalik-Bańczyk έλαβε πτυχίο Νομικής από το Uniwersytet Gdański (Πανεπιστήμιο Γκντανσκ, Πολωνία) το 1999 και μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Université des sciences sociales de Toulouse (Πανεπιστήμιο Κοινωνικών Επιστημών της Τουλούζης, Γαλλία) το 2000. Συνέχισε τις σπουδές της στο Κολέγιο της Ευρώπης στη Bruges (Βέλγιο) από το οποίο έλαβε Master of Laws στο ευρωπαϊκό δίκαιο το 2002. Υποστήριξε τη διατριβή της ενώπιον της Ακαδημίας Επιστημών στην Πολωνία και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Νομικής το 2004.

Από το 2002 έως το 2010 δίδαξε στη Βαρσοβία (Πολωνία) στο Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego (Ευρωπαϊκό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας) καθώς και στη Wyższa Szkoła Prawa i Administracji (Ανώτερη Σχολή Δικαίου και Διοίκησης). Από το 2006 έως το 2014, παράλληλα με τη δραστηριότητά της ως εκπαιδευτικού, ασχολήθηκε με ερευνητικές εργασίες ως λέκτορας (2006) και στη συνέχεια ως αναπληρώτρια καθηγήτρια (2014) στο ινστιτούτο νομικών μελετών της Ακαδημίας Επιστημών της Πολωνίας. Παρέδωσε επίσης μαθήματα διεθνούς δικαίου και δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2010 έως το 2016, ως εντεταλμένη διδασκαλίας στο Politechnika Gdańska (Πολυτεχνείο Γκντανσκ, Πολωνία) και ως επισκέπτρια καθηγήτρια στα γαλλικά πανεπιστήμια Panthéon-Assas (Παρίσι) και Sophia-Antipolis (Νίκαια) καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου.

Συνέγραψε πολλές δημοσιεύσεις στον τομέα του ευρωπαϊκού δικαίου και μετέσχε στη σύνταξη διαφόρων νομικών συγγραμμάτων, ιδίως υπό την ιδιότητα της συνεκδότριας.

Η Κ. Kowalik-Bańczyk διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 19 Σεπτεμβρίου 2016, όπου και ασκεί καθήκοντα ως πρόεδρος τμήματος από τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Συνεκδότρια ή μέλος του επιστημονικού συμβουλίου των νομικών περιοδικών Europejski Przegląd Sądowy, Yearbok of Antitrust and Regulatory Studies, Media Laws και iKAR.
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής για τη νέα αναθεώρηση του Balkan Yearbook of International and European Law
  • Μέλος του Steering committee του Master in European Law (first year) στο Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου
  • Μέλος του πολωνικού κλάδου της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (FIDE), της Academic Society for Competition Law (ASCOLA) και της Ένωσης Διεθνούς Δικαίου (International Law Association, ILA).
Alexander Kornezov
Alexander Kornezov
Πρόεδρος του ογδόου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Ο Alexander Kornezov, γεννηθείς το 1978 στην πόλη Yambol (Βουλγαρία), έλαβε πτυχίο Νομικής από το Sofiyski universitet Sveti Kliment Ohridski (Πανεπιστήμιο Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας», Βουλγαρία) το 2002 και Master of Laws στο ευρωπαϊκό δίκαιο από το Κολέγιο της Ευρώπης στη Bruges (Βέλγιο) το 2004. Συνέχισε διδακτορικές σπουδές νομικής στη Balgarska Akademia na naukite (Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών), όπου υποστήριξε τη διατριβή του το 2008.

Από το 2004 έως το 2006 ήταν εγγεγραμμένος στον δικηγορικό σύλλογο Βρυξελλών (Βέλγιο), όπου άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου σε δικηγορικό γραφείο. Το 2007 ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο όπου άσκησε, μέχρι το 2016, καθήκοντα εισηγητή στο γραφείο του δικαστή Alexander Arabadjiev.

Ο A. Kornezov ασχολήθηκε επίσης με τη διδασκαλία, ως λέκτορας δικονομικού δικαίου της Ένωσης στο Universitet za natzionalno i svetovno stopanstvo (Πανεπιστήμιο Εθνικής και Παγκόσμιας Οικονομίας, Βουλγαρία) από το 2008 έως το 2012, και στο Sofiyski universitet Sveti Kliment Ohridski από το 2010 έως το 2013. Από το 2014 έως το 2016 διετέλεσε αναπληρωτής καθηγητής δικαίου της Ένωσης και ιδιωτικού διεθνούς δικαίου στη Balgarska Akademia na naukite. Από το 2020 διδάσκει το δίκαιο της Ένωσης περί δημοσίων συμβάσεων στο Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου. Στο πλαίσιο των πολυάριθμων εργασιών του στο δίκαιο της Ένωσης έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις σε πολλά πανεπιστήμια διαφόρων κρατών μελών. Έχει συγγράψει πληθώρα δημοσιεύσεων και μονογραφιών στον τομέα του δικαίου της Ένωσης.

Ο A. Kornezov διετέλεσε δικαστής του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης από τις 13 Απριλίου 2016 έως τις 31 Αυγούστου 2016. Διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 όπου και ασκεί καθήκοντα ως πρόεδρος τμήματος από τις 30 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Ιδρυτής και μέλος της διευθύνουσας επιτροπής της Balgarska asotsiatsia za evopeysko pravo
  • Αρχισυντάκτης του περιοδικού ευρωπαϊκού δικαίου Evropeiski praven pregled
Laurent Truchot
Laurent Truchot
Πρόεδρος του ενάτου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1962 στο Παρίσι (Γαλλία), ο Laurent Truchot παρακολούθησε σπουδές στο Ινστιτούτο πολιτικών σπουδών (IEP) του Παρισιού (Γαλλία), από το οποίο αποφοίτησε το 1984. Στη συνέχεια, φοίτησε στην Εθνική Σχολή Δικαστών (Bordeaux, Γαλλία) από το 1986 έως το 1988.

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο tribunal de grande instance de Marseille (πολυμελές πρωτοδικείο Μασσαλίας, Γαλλία), στο οποίο άσκησε καθήκοντα δικαστή από το 1988 έως το 1990. Στη συνέχεια υπήχθη, ως δικαστικός εμπειρογνώμων, στη διεύθυνση αστικών υποθέσεων του γαλλικού Υπουργείου Δικαιοσύνης από το 1990 έως το 1992. Μεταξύ 1992 και 1994 άσκησε καθήκοντα αναπληρωτή προϊσταμένου και, στη συνέχεια, προϊσταμένου γραφείου στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, Καταναλωτών και Καταπολέμησης της Απάτης του γαλλικού Υπουργείου Οικονομίας, Οικονομικών και Βιομηχανίας. Το 1994 διορίστηκε τεχνικός σύμβουλος του Υπουργού Δικαιοσύνης της Γαλλίας και άσκησε τα σχετικά καθήκοντα μέχρι το 1995, πριν διοριστεί δικαστής στο tribunal de grande instance de Nîmes (πολυμελές πρωτοδικείο Nîmes, Γαλλία), όπου άσκησε καθήκοντα από το 1995 έως το 1996.

Ο L. Truchot εισήλθε στην υπηρεσία του Δικαστηρίου ως εισηγητής στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα Philippe Léger από το 1996 έως το 2001. Στη συνέχεια, ανέλαβε καθήκοντα στο Cour de cassation (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, Γαλλία) ως σύμβουλος εισηγητής μεταξύ 2001 και 2007.

Άσκησε καθήκοντα δικαστή στο Γενικό Δικαστήριο από το 2007 έως το 2013 καθώς και καθήκοντα προέδρου τμήματος από το 2010 έως το 2013.

Μετά την επιστροφή του στη Γαλλία, το 2013, διορίστηκε δικαστής στο Cour de cassation, ασκώντας τα σχετικά καθήκοντα μέχρι το 2019.

Ο L. Truchot διορίστηκε για δεύτερη φορά δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019, όπου και ασκεί καθήκοντα ως πρόεδρος τμήματος από τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Ornella Porchia
Ornella Porchia
Πρόεδρος του δεκάτου τμήματος
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1966 στο Chivasso (Ιταλία), η Ornella Porchia έλαβε πτυχίο Νομικής από το Università degli Studi di Torino (Πανεπιστήμιο του Τορίνο, Ιταλία) το 1991 και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Νομικής από το Università Commerciale Luigi Bocconi (Εμπορικό Πανεπιστήμιο Luigi Bocconi, Μιλάνο, Ιταλία) το 1996.

Ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία το 1994 ως δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου του Τορίνο, και εν συνεχεία εργάστηκε στο Università degli Studi di Torino ως βοηθός καθηγήτρια από το 1997 έως το 2002. Από το 2002 έως το 2007 υπήρξε συνεργαζόμενη καθηγήτρια διεθνούς δικαίου στο πανεπιστήμιο αυτό και από το 2007 είναι τακτική καθηγήτρια δικαίου της Ένωσης στο ίδιο πανεπιστήμιο.

Μεταξύ του 2010 και του 2014, υπήρξε μέλος της υπηρεσίας μελετών του Corte costituzionale (Συνταγματικού Δικαστηρίου, Ιταλία). Από το 2014 έως το 2019, κατείχε τη θέση της νομικής συμβούλου της μόνιμης αντιπροσωπείας της Ιταλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι έρευνές της στο δίκαιο της Ένωσης και στο διεθνές δίκαιο έχουν αποτελέσει αντικείμενο πολυάριθμων δημοσιεύσεων.

Η O. Porchia διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019, όπου και ασκεί καθήκοντα ως πρόεδρος τμήματος από τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής των περιοδικών «Il diritto dell'economia» και «Studi sull’integrazione europea»
  • Μέλος του European Law Institute (μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του προγράμματος «Common Constitutional Traditions in Europe»)
  • Μέλος της Associazione Italiana degli Studiosi di diritto dell’Unione europea (AISDUE)
  • Μέλος της Società italiana di diritto internazionale (SIDI)
  • Μέλος (socio corrispondente) της Accademia delle Scienze di Torino
Marc Jaeger
Marc Jaeger
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1954 στο Λουξεμβούργο (Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου), ο Marc Jaeger έλαβε πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο Robert Schuman στο Στρασβούργο (Γαλλία) το 1979 και συνέχισε τις σπουδές του στο Κολέγιο της Ευρώπης στην Bruges (Βέλγιο), από όπου έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ανώτερων ευρωπαϊκών σπουδών το 1980.

Ως μέλος του δικηγορικού συλλόγου του Λουξεμβούργου από το 1981, ο M. Jaeger άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου μέχρι το 1983. Στη συνέχεια, διορίστηκε attaché de justice délègué υπό τον Γενικό Εισαγγελέα του Λουξεμβούργου και άσκησε τα καθήκοντα αυτά επί ένα έτος, προτού διοριστεί δικαστής στο Tribunal d'arrondissement de Luxembourg από το 1984 έως το 1986.

Ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο ως εισηγητής στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα Jean Mischo, με τον οποίο συνεργάστηκε από το 1986 έως το 1988, ενώ στη συνέχεια υπηρέτησε στο γραφείο του δικαστή G. Federico Mancini από το 1988 έως το 1996.

Πέραν των δικαστικών καθηκόντων του, ο M. Jaeger δίδαξε ως εντεταλμένος διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου από το 2003 και στο Libera Università Internazionale degli Studi Sociali Guido Carli (Ελεύθερος Διεθνές Πανεπιστήμιο Κοινωνικών Σπουδών Guido Carli, Ιταλία) από το 2015. Από το 2001 έως το 2018 ήταν διευθυντής του Διεθνούς Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Λουξεμβούργου (IUIL) και από το 2011 έως το 2016 του Διευθυντικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου του Λουξεμβούργου.

Ο M. Jaeger διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 11 Ιουλίου 1996 και άσκησε σε αυτό τα καθήκοντα του ως προέδρου τμήματος από τις 10 Σεπτεμβρίου 2004 έως τις 31 Αυγούστου 2007. Εκλεγείς από τους συναδέλφους του στη θέση του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου, ολοκλήρωσε με την ιδιότητα αυτή τέσσερις διαδοχικές θητείες, από τις 17 Σεπτεμβρίου 2007 έως τις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Observatoire luxembourgeois de droit européen (OLDE)
  • Μέλος της Societas Iuris Publici Europaei e.V. (SIPE)
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής της Revue européenne de droit de la consommation (REDC)
  • Μέλος της διευθυντικής επιτροπής του Diritto e Politiche dell’Unione Europea (DPUE)
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής των Studi sull’Integrazione Europea (SIE)
  • Μέλος της εκδοτικής επιτροπής της Revue critique trimestrielle de jurisprudence et de législation (KritV - CritQ - RCrit)
  • Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Revista Română de Drept European (RRDE)
  • Μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Fondation Kräizbierg (Λουξεμβούργο)
  • Πρόεδρος της Fondation ADIPH (Λουξεμβούργο)
  • Μέλος του Conseil des Sages του Luxembourg School of Religion & Society (LSRS)
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Ιππότης του τάγματος του δρύινου στέμματος του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου (1999)
  • Ταξιάρχης του Τάγματος Αξίας του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου (2004)
  • Cavaliere di Gran Croce ordine al Merito della Repubblica italiana (2009)
  • Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας (2010)
  • Dottore in Giurisprudenza Honoris Causa, Università degli Studi del Sannio (Benevento, Ιταλία) (2013)
  • Honorary Bencher, Middle Temple (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (2016)
Heikki Kanninen
Heikki Kanninen
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1952 στο Ελσίνκι (Φινλανδία), ο Heikki Kanninen έλαβε πτυχίο Οικονομικών από τη Helsingin kauppakorkeakoulu (Σχολή Ανώτατων Εμπορικών Σπουδών του Ελσίνκι, Φινλανδία) το 1976 και master Νομικής από τη Νομική Σχολή του Helsingin yliopisto (Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, Φινλανδία) το 1978. Στο τελευταίο αυτό πανεπιστήμιο ολοκλήρωσε τις σπουδές του, το 1988, με δίπλωμα ανώτερων σπουδών Νομικής.

Ο Η. Kanninen άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1978 ως εισηγητής στο Korkein hallinto-oikeus (Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, Φινλανδία), διετέλεσε δε στη συνέχεια, από το 1979 έως το 1981, γενικός γραμματέας της Hallinnon oikeusturvakomitea (Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση των κανόνων περί έννομης προστασίας στη δημόσια διοίκηση, Φινλανδία), την οποία συνέστησε η Φινλανδική Κυβέρνηση.

Μετά την επιστροφή του στο Korkein hallinto-oikeus το 1981, άσκησε στο δικαστήριο αυτό καθήκοντα κύριου διοικητικού υπαλλήλου μέχρι το 1984, έτος διορισμού του στη θέση του γενικού γραμματέα της Hallintolainkäyttökomitea (Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση της διοικητικής δικονομίας, Φινλανδία) από το 1984 έως το 1985. Μεταξύ των ετών 1986 και 1993 υπηρέτησε στη διεύθυνση νομοθεσίας του φινλανδικού Υπουργείου Δικαιοσύνης ως σύμβουλος. Επιπλέον, από το 1991 έως το 1993 χρημάτισε μέλος της Turvapaikkalautakunta (Επιτροπής προσφυγών για τους πρόσφυγες, Φινλανδία). Το 1993 ανέλαβε καθήκοντα ερευνητή στο Helsingin yliopiston kansainvälisen talousoikeuden instituutti (Ινστιτούτο διεθνούς οικονομικού δικαίου του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι).

Επίσης το 1993, διορίστηκε βοηθός γραμματέας στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ) (Γενεύη, Ελβετία) και άσκησε τα καθήκοντα αυτά μέχρι το 1995. Στη συνέχεια ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Leif Sevón, από το 1995 έως το 1998.

Μετά την επιστροφή του στη Φινλανδία άσκησε καθήκοντα δικαστή στο Korkein hallinto-oikeus από το 1998 έως το 2005 και ασχολήθηκε, παράλληλα, με τις δραστηριότητες της επιτροπής για την ανάπτυξη των εθνικών δικαιοδοτικών οργάνων, της οποίας χρημάτισε αντιπρόεδρος από το 2001 έως το 2003.

Ο Η. Kanninen διετέλεσε δικαστής στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις 6 Οκτωβρίου 2005 έως τις 6 Οκτωβρίου 2009 και άσκησε καθήκοντα προέδρου τμήματος από την 1η Οκτωβρίου 2008 έως τις 6 Οκτωβρίου 2009. Στις 7 Οκτωβρίου 2009 διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο. Χρημάτισε πρόεδρος τμήματος από τις 23 Νοεμβρίου 2011 έως τις 16 Σεπτεμβρίου 2013. Εξελέγη Αντιπρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου για την περίοδο από τις 17 Σεπτεμβρίου 2013 έως τις 19 Σεπτεμβρίου 2016. Παράλληλα με τα καθήκοντα του Αντιπροέδρου άσκησε καθήκοντα προέδρου τμήματος. Επανεξελέγη, από τους συναδέλφους του, ως πρόεδρος τμήματος στις 21 Σεπτεμβρίου 2016 και εκ νέου στις 30 Σεπτεμβρίου 2019, άσκησε δε τα καθήκοντα αυτά έως τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Συνέδριου 2027 της Fédération Internationale pour le droit européen (FIDE) (Διεθνούς ομοσπονδίας ευρωπαϊκού δικαίου)
  • Μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγκριτικού Δικαίου
  • Μέλος της Εταιρίας Συγκριτικής Νομοθεσίας
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Suomen Valkoisen Ruusun ritarikunnan komentajamerkki (Σταυρός Ταξιάρχη του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας) (2007)
  • Suomen Valkoisen Ruusun I luokan komentajamerkki (Σταυρός Ταξιάρχη του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας) (2022)
Juraj Schwarcz
Juraj Schwarcz
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1952 στο Košice (Σλοβακία), ο Juraj Schwarcz έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (master) στα νομικά το 1975 και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Νομικής από το Univerzita Komenského v Bratislave (Πανεπιστήμιο Comenius της Μπρατισλάβας, Σλοβακία) το 1979.

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως νομικός σύμβουλος επιχειρήσεων από το 1975 έως το 1990, ενώ το 1991 εντάχθηκε στο δικαστικό σώμα της γενέτειράς του ως γραμματέας επιφορτισμένος με την τήρηση του εμπορικού μητρώου στο Mestský súd v Košiciach (πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Košice, Σλοβακία). Το επόμενο έτος διορίστηκε δικαστής στο δικαστήριο αυτό. Μεταξύ των ετών 1992 και 2009 διετέλεσε επίσης δικαστής στο Krajský súd v Košiciach (περιφερειακό δικαστήριο του Košice, Σλοβακία), ασκώντας στο δικαστήριο αυτό από το 1994 έως το 2009 καθήκοντα προέδρου τμήματος. Μεταξύ των ετών 2005 και 2009 υπήρξε πρόεδρος του Σώματος Εμπορικού Δικαίου. Το 2004 διετέλεσε για ένα έτος αποσπασμένος δικαστής στο τμήμα εμπορικού δικαίου του Najvyšší súd Slovenskej republiky (Ανώτατου Δικαστηρίου της Σλοβακικής Δημοκρατίας).

Από το 1997 έως το 2009 χρημάτισε εξωτερικό μέλος του Τμήματος Εμπορικού και Οικονομικού Δικαίου του Univerzita Pavla Jozefa Šafárika v Košiciach (Πανεπιστημίου Pavol-Jozef-Šafárik στο Košice, Σλοβακία) και μέλος του διδακτικού προσωπικού της Justičná akadémia Slovenskej republiky (Δικαστικής Ακαδημίας της Σλοβακικής Δημοκρατίας) από το 2005 έως το 2009.

Ο J. Schwarcz διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 7 Οκτωβρίου 2009.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Societas Iuris Publici Europaei e. V. (SIPE)
Mariyana Kancheva
Mariyana Kancheva
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Η Mariyana Kancheva γεννήθηκε το 1958 στην Tryavna (Βουλγαρία) και έλαβε πτυχίο Νομικής το 1984 από το Sofiyski universitet «Sveti Kliment Ohridski» (Πανεπιστήμιο της Σόφιας «Άγιος Κλημέντιος της Οχρίδας», Βουλγαρία) και συμπληρωματικό μάστερ στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο το 2009 από το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών (Βέλγιο).

Άρχισε την επαγγελματική της σταδιοδρομία ως εκπαιδευόμενη δικαστής από το 1985 έως το 1986 στο Sofiyski Okrazhen Sad (πρωτοδικείο της περιφέρειας της Σόφιας, Βουλγαρία). Εργάστηκε ως νομική σύμβουλος από το 1986 έως το 1988 και στη συνέχεια άσκησε το δικηγορικό λειτούργημα ως μέλος του δικηγορικού συλλόγου της Σόφιας (Βουλγαρία) έως το 2011 και στις Βρυξέλλες (Βέλγιο) από το 2007 έως το 2011. Μεταξύ 1992 και 1994 η M. Kancheva κατείχε τη θέση της γενικής διευθύντριας του γραφείου υπηρεσιών του διπλωματικού σώματος στο Υπουργείο Εξωτερικών της Βουλγαρίας. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της ειδικεύθηκε σε διάφορους τομείς, μεταξύ των οποίων το δίκαιο διανοητικής ιδιοκτησίας [μέλος του μητρώου εκπροσώπων βιομηχανικής ιδιοκτησίας του Patentno Vedomstvo na Republika Bŭlgariya (Γραφείου Σημάτων της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας)] και το οικονομικό δίκαιο (μέλος του μητρώου συνδίκων δικαστικής εκκαθάρισης και δικαστικού συμβιβασμού του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Βουλγαρίας).

Επιπλέον, άσκησε καθήκοντα διαιτητή στο πλαίσιο διευθέτησης εμπορικών διαφορών στη Βουλγαρία. Ως νομική σύμβουλος του Βουλγαρικού Κοινοβουλίου συμμετείχε στη σύνταξη διάφορων νομοθετικών κειμένων. Έχει δημοσιεύσει δε πολλά άρθρα για θέματα Ευρωπαϊκού Δικαίου. Εξάλλου, έχει συμμετάσχει ως ομιλήτρια σε πολλά σεμινάρια, φόρουμ και συνέδρια σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Η M. Kancheva διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 19 Σεπτεμβρίου 2011.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γυναικών Νομικών (EWLA)
  • Μέλος της Ένωσης Γυναίκες της Ευρώπης
  • Επίτιμο μέλος της Asoziaziya na zhenite advokati
  • Μέλος της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Δικαίου (ERA)
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • «Αργυρή πλάκα», τιμητικός τίτλος που αντιπροσωπεύει την υψηλότερη διάκριση των Δικηγορικών Συλλόγων της Βουλγαρίας και απονέμεται από το Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Σόφιας (2014)
  • Εθνικό βραβείο δικαιοσύνης «Θέμις», τιμητική διάκριση στην κατηγορία «Δικαιοσύνη χωρίς σύνορα» (2017)
  • Μετάλλιο για την επέτειο των 15 ετών από την ίδρυση του Fondatsia «Tsentar za obuchenie na advokati Krastyu Tsontchev» (Ιδρύματος «Κέντρο εκπαίδευσης δικηγόρων Krastyu Tsontchev»), σε αναγνώριση της «ιδιαιτέρως σημαντικής συμβολής της ως λέκτορα στη βελτίωση των προσόντων των Βούλγαρων δικηγόρων» (2020)
  • Εθνικό βραβείο δικαιοσύνης «Θέμις», ειδική τιμητική διάκριση στην κατηγορία «Ευρωπαϊκή ένταξη και συνεργασία» (2020)
Eugène Buttigieg
Eugène Buttigieg
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

O Eugène Buttigieg γεννήθηκε το 1961 στη Sliema (Μάλτα) και σπούδασε νομικά στο Università ta' Malta (Πανεπιστήμιο Μάλτας), από το οποίο έλαβε διδακτορικό δίπλωμα Νομικής (LL.D) το 1986. To 1991 έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα (master) ευρωπαϊκού δικαίου από το University of Exeter (Πανεπιστήμιο του Exeter, Ηνωμένο Βασίλειο) και το 2004 διδακτορικό δίπλωμα Νομικής από το University of London (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Ηνωμένο Βασίλειο).

Διορίστηκε δικηγόρος στη Μάλτα το 1987 και άρχισε τη σταδιοδρομία του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Μάλτας, όπου εργάστηκε ως νομικός υπάλληλος από το 1987 έως το 1990. Εν συνεχεία, από το 1990 έως το 1994, υπηρέτησε ως ανώτερος νομικός υπάλληλος στο Υπουργείο Εξωτερικών της Μάλτας.

Από το 1994 ο Ε. Buttigieg αφιερώθηκε κατά κύριο λόγο στη διδασκαλία: διετέλεσε εντεταλμένος διδασκαλίας στο Università ta' Malta από το 1994 έως το 2001, λέκτορας από το 2001 έως το 2006 και από το 2007 διδάσκει στο πανεπιστήμιο αυτό ως συνεργαζόμενος καθηγητής. Από το 2009 κατέχει έδρα Jean Monnet στο ευρωπαϊκό δίκαιο και το 2019 προήχθη στη βαθμίδα του καθηγητή. Διδάσκει επίσης δίκαιο του ανταγωνισμού, ως επισκέπτης καθηγητής, στο Queen Mary University of London (Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, Ηνωμένο Βασίλειο). Ο Ε. Buttigieg έχει συγγράψει πληθώρα δημοσιεύσεων στους τομείς του δικαίου της Ένωσης και του δικαίου του ανταγωνισμού.

Από το 1994 έως το 2005 υπήρξε μέλος του Copyright Board (Επιτροπής για τα πνευματικά δικαιώματα, Μάλτα) και από το 2000 έως το 2012 εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως νομικός σύμβουλος με ειδίκευση στο δίκαιο της Ένωσης, στο δίκαιο του ανταγωνισμού, στο δίκαιο της διανοητικής ιδιοκτησίας και στο δίκαιο του καταναλωτή. Υπό την ιδιότητα αυτή υπηρέτησε επίσης από το 2000 έως το 2012 στο Υπουργείο Οικονομίας της Μάλτας και στην Malta Competition and Consumer Affairs Authority (Aρχή ανταγωνισμού και προστασίας των καταναλωτών της Μάλτας). Εξάλλου, από το 2001 έως το 2009 είναι μέλος της Resources Authority (Αρχής διαχείρισης των πόρων της Μάλτας).

Ο Ε. Buttigieg διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 8 Οκτωβρίου 2012.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Συνιδρυτής και αντιπρόεδρος της Maltese Association for European Law
Vesna Tomljenović
Vesna Tomljenović
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1956 στη Rijeka (Κροατία), η Vesna Tomljenović έλαβε το 1979 πτυχίο νομικής από το Sveučilište u Rijeci (Πανεπιστήμιο της Rijeka), στη συνέχεια δε, το 1984, master νομικής και το 1996 διδακτορικό νομικής από το Sveučilište u Zagrebu (Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ, Κροατία). Το 1982 έλαβε άδεια ασκήσεως δικηγορίας στην Κροατία.

Μεταξύ των ετών 2005 και 2013 διετέλεσε συντονίστρια του ειδικού προγράμματος ανώτερων σπουδών «Δίκαιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης» στο Sveučilište u Rijeci (Πανεπιστήμιο της Rijeka). Μεταξύ 2005 και 2013 ήταν κάτοχος της έδρας διεθνούς και ευρωπαϊκού ιδιωτικού δικαίου. Το 2003 δίδαξε ως προσκεκλημένη καθηγήτρια νομικής στο Tulane University (Πανεπιστήμιο Tulane, Ηνωμένες Πολιτείες) στο πλαίσιο του προγράμματος Fulbright. Ήταν εγγεγραμμένη στον κατάλογο διαιτητών του Stalno arbitražno sudište Hrvatske gospodarske komore (Μόνιμου διαιτητικού δικαστηρίου του εμπορικού επιμελητηρίου, Κροατία).

Επίσης μεταξύ 2005 και 2013 ήταν προϊσταμένη διαπραγματευτικής ομάδας εργασίας της Δημοκρατίας της Κροατίας, που ήταν επιφορτισμένη με το κεφάλαιο 28 του κοινοτικού κεκτημένου (Προστασία των καταναλωτών και της υγείας). Από το 2006 είναι πρόεδρος της Hrvatska udruga za poredbeno pravo (κροατικής ένωσης συγκριτικού δικαίου).

Η V. Tomljenović διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 4 Ιουλίου 2013. Εκλέχθηκε από τους συναδέλφους της πρόεδρος τμήματος στις 21 Σεπτεμβρίου 2016 και εκ νέου στις 30 Σεπτεμβρίου 2019, άσκησε δε τα καθήκοντα αυτά έως τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Stéphane Gervasoni
Stéphane Gervasoni
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Ο Stéphane Gervasoni γεννήθηκε το 1967 στη Voiron (Γαλλία) και αποφοίτησε από το Institut d’études politiques (IEP) de Grenoble (Ινστιτούτο πολιτικών επιστημών της Grenoble, Γαλλία) το 1988 και από την École nationale d’administration (Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, Γαλλία) το 1993 (Promotion Léon Gambetta).

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1993 στο Conseil d’État (Συμβούλιο της Επικρατείας, Παρίσι, Γαλλία) ως εισηγητής και κατόπιν, από το 1996, ως πάρεδρος (βαθμό στον οποίο υπηρέτησε έως το 2008, οπότε προήχθη στον βαθμό του Συμβούλου Επικρατείας). Υπό τις ιδιότητές του αυτές, άσκησε έως το 1997 καθήκοντα εισηγητή δικαστή στο τμήμα ενδίκων διαφορών και συγχρόνως μετείχε στη σύνθεση του τμήματος κοινωνικών και εργατικών υποθέσεων (από το 1996 έως το 1997). Παραλλήλως, άσκησε από το 1994 έως το 1996 καθήκοντα κυβερνητικού επιτρόπου στην ειδική επιτροπή αναιρέσεων επί συνταξιοδοτικών υποθέσεων, η οποία είχε τότε προσωρινώς ενταχθεί στο Conseil d’État, και από το 1995 έως το 1997 καθήκοντα νομικού συμβούλου στο γαλλικό Υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης και στον Δήμο Παρισιού.

Το 1997 ο S. Gervasoni ανέλαβε καθήκοντα γενικού γραμματέα στον Νομό Yonne (Γαλλία), καθώς και καθήκοντα αντινομάρχη της περιοχής Auxerre, τα οποία άσκησε έως το 1999. Εν συνεχεία, υπηρέτησε στον Νομό Savoie (Γαλλία), όπου ανέλαβε από το 1999 έως το 2001 καθήκοντα γενικού γραμματέα, καθώς και καθήκοντα αντινομάρχη της περιοχής Chambéry (Γαλλία).

Έχοντας ως υπόβαθρο τα καθήκοντά του στο Conseil d’État και στη δημόσια διοίκηση, ο S. Gervasoni συνέχισε τη σταδιοδρομία του στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, όπου υπηρέτησε ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Jean-Pierre Puissochet από το 2001 έως το 2005. Διορίστηκε δικαστής στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις 5 Οκτωβρίου 2005, πρώτη ημέρα λειτουργίας του νεοσυσταθέντος αυτού δικαιοδοτικού οργάνου. Άσκησε καθήκοντα δικαστή έως τις 6 Οκτωβρίου 2011 και διετέλεσε πρόεδρος τμήματος από τις 6 Οκτωβρίου 2008 έως τις 6 Οκτωβρίου 2011.

Επιστρέφοντας στα καθήκοντά του στο Conseil d’État, ο S. Gervasoni άσκησε από το 2011 έως το 2013 καθήκοντα αντιπροέδρου του τμήματος ενδίκων διαφορών. 

Ασχολήθηκε επίσης με τη διδασκαλία, ως λέκτορας στο Institut d’études politiques (IEP) de Paris (Ινστιτούτο πολιτικών επιστημών Παρισιού, Γαλλία) από το 1993 έως το 1995 και στο Université de Luxembourg (Πανεπιστήμιο Λουξεμβούργου) από το 2016. Διετέλεσε εξάλλου τακτικό μέλος της επιτροπής προσφυγών του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) από το 2001 έως το 2005 και μέλος της επιτροπής προσφυγών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος από το 2011 έως το 2013.

Ο S. Gervasoni διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 16 Σεπτεμβρίου 2013. Έχει εκλεγεί δύο φορές πρόεδρος τμήματος από τους συναδέλφους του, άσκησε δε τα καθήκοντα αυτά από τις 21 Σεπτεμβρίου 2016 έως τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της ένωσης φοιτητών του Institut d’études politiques (IEP) de Grenoble
  • Μέλος της ένωσης φοιτητών και αποφοίτων της École nationale d’administration (ENA)
  • Μέλος της ένωσης δικαστών του Conseil d’État
  • Μέλος της Εταιρίας Συγκριτικής Νομοθεσίας
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του περιοδικού Revue universelle des droits de l’Homme
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Chevalier de la Légion d’honneur (Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, ανακηρυχθείς με διάταγμα του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας) (2012)
Lauri Madise
Lauri Madise
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1974 στο Tartu (Εσθονία), ο Lauri Madise έλαβε πτυχίο Nομικής από το Tartu Ülikool (Πανεπιστήμιο του Tartu, Εσθονία) το 1998 και από το université de Poitiers (Πανεπιστήμιο του Poitiers, Γαλλία) το 1995.

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως σύμβουλος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Εσθονίας από το 1995 έως το 1999 και στη συνέχεια διορίστηκε προϊστάμενος της Γραμματείας της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου της Εσθονίας, θέση στην οποία υπηρέτησε από το 1999 έως το 2002.

Το 2002, ο L. Madise εισήλθε στο δικαστικό σώμα της χώρας του, ως δικαστής στο Tallinna Ringkonnakohus (εφετείο Ταλίν, Εσθονία). Το 2005 ορίστηκε επίσης μέλος της εξεταστικής επιτροπής του εισαγωγικού διαγωνισμού για το δικαστικό σώμα και συμμετέσχε σε νομοπαρασκευαστικές εργασίες στους τομείς του συνταγματικού και του διοικητικού δικαίου.

Ο L. Madise διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 23 Οκτωβρίου 2013.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Eνώσεως Eσθονών Δικαστών
Nina Półtorak
Nina Półtorak
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Η N. Półtorak γεννήθηκε το 1971 στην Πολωνία. Έλαβε πτυχίο Νομικής το 1995 και το 2001 υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Uniwersytet Jagielloński (Πανεπιστήμιο Jagellonne Κρακοβίας, Πολωνία). Το 2011 αναγορεύθηκε σε διδάκτορα νομικών επιστημών.

Έγινε μέλος του συλλόγου νομικών συμβούλων Πολωνίας το 2000 και εργάστηκε ως νομική σύμβουλος σε πολλά δικηγορικά γραφεία από το 2000 έως το 2012, ασχολούμενη με ζητήματα πολωνικού και ευρωπαϊκού δικαίου και εκπροσωπώντας τους πελάτες της ενώπιον των ανωτάτων δικαστηρίων. Το 2012 εισήλθε στο πολωνικό δικαστικό σώμα ως δικαστής του Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (περιφερειακού διοικητικού δικαστηρίου Κρακοβίας) και το 2014 αποσπάστηκε στο  Naczelny Sąd Administracyjny (Ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, Πολωνία). Μεταξύ 2013 και 2016, διετέλεσε διευθύντρια του τμήματος ευρωπαϊκού δικαίου του Naczelny Sąd Administracyjny.

Η Ν. Półtorak ακολούθησε επίσης ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, αρχικά ως εντεταλμένη διδασκαλίας από το 1995 έως το 2003 και εν συνεχεία, από το 2003 έως το 2013, ως συνεργαζόμενη καθηγήτρια στην έδρα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Uniwersytet Jagielloński. Ανέπτυξε ερευνητικό και διδακτικό έργο διδάσκοντας, μεταξύ άλλων, συνταγματικό δίκαιο και δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα επέβλεψε μεταπτυχιακές εργασίες και διδακτορικές διατριβές. Επιπλέον, διηύθυνε τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών δικαίου της Ένωσης στο Uniwersytet Jagielloński από το 2006 έως το 2016. Τέλος, ασχολήθηκε εκτεταμένα με τη νομική έρευνα και υπήρξε επισκέπτρια καθηγήτρια («Visiting Scholar») του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο) το 1998 και του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας (Ιταλία) το 2005. Έχει συγγράψει πληθώρα επιστημονικών άρθρων για θέματα ευρωπαϊκού δικαίου και από το 2013 διδάσκει στο Uniwersytet Jagielloński ως καθηγήτρια στην έδρα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ν. Półtorak διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 13 Απριλίου 2016.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της ένωσης Polskie Stowarzyszenie Prawa Europejskiego
  • Μέλος του Research Network on EU Administrative Law «ReNEUAL»
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού «Europejski Przegląd Sądowy»
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού «Państwo i Prawo»
  • Μέλος της επιτροπής έκδοσης του νομικού περιοδικού «The Polish Review of International and European Law»
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Βραβείο εξαιρετικής διδακτορικής διατριβής απονεμηθέν από τον Πολωνό πρωθυπουργό (2002)
  • Εύφημη μνεία στον εθνικό διαγωνισμό του νομικού περιοδικού «Państwo i Prawo» για την καλύτερη διδακτορική διατριβή (2002)
  • Βραβείο του Fundacja Promocji Prawa Europejskiego για το βιβλίο «Odpowiedzialność odszkodowawcza państwa w prawie Wspólnot Europejskich» (2003)
  • Βραβείο στον διαγωνισμό του νομικού περιοδικού «Dziennik Gazeta Prawna» για τους καλύτερους νομικούς συμβούλους σε φορολογικές διαφορές (2009)
  • Βραβείο ακαδημαϊκής αριστείας απονεμηθέν από τον Κοσμήτορα του Uniwersytet Jagielloński (2011)
  • Βραβείο ερευνητικής αριστείας του Ministre de la Science et de l’Enseignement supérieur (Pologne) (2012)
  • Βραβείο στον εθνικό διαγωνισμό του νομικού περιοδικού «Państwo i Prawo» για την καλύτερη διατριβή επί υφηγεσία (2013)
Inga Reine
Inga Reine
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Η Inga Reine, γεννηθείσα το 1975 στη Ρίγα (Λεττονία), έλαβε πτυχίο Νομικής από το Latvijas Universitātē (Πανεπιστήμιο της Λεττονίας) το 1996 και μεταπτυχιακό δίπλωμα από το European Inter-University Centre for Human Rights and Democratisation (EIUC) (Ευρωπαϊκό Διαπανεπιστημιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τον Εκδημοκρατισμό, Ιταλία) το 1998.

Άρχισε την επαγγελματική σταδιοδρομία της ως νομικός στο Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Λεττονίας από το 1995 έως το 1999, και εν συνεχεία άσκησε καθήκοντα στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) ως σύμβουλος στο πλαίσιο της αποστολής στο Κοσσυφοπέδιο από το 1999 έως το 2002 και της αποστολής στο Μαυροβούνιο από το 2002 έως το 2003.

Μεταξύ του 2003 και του 2012 συνέχισε τη σταδιοδρομία της ως νομικός στο λεττονικό Υπουργείο Εξωτερικών και υπήρξε υπεύθυνη για την εκπροσώπηση της Λεττονικής Κυβέρνησης ενώπιον διεθνών οργανισμών ειδικευμένων στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατά την περίοδο αυτή διετέλεσε επίσης μέλος της Διευθύνουσας Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης (CDDH).

Το 2012 η Ι. Reine διορίστηκε προϊσταμένη τμήματος της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Λεττονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις Βρυξέλλες και άσκησε τα καθήκοντα αυτά μέχρι το 2015. Επιπλέον, διετέλεσε νομική σύμβουλος στην ίδια υπηρεσία από το 2012 έως το 2016.

Η Ι. Reine διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 8 Ιουνίου 2016.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Διαιτητής στο Δικαστήριο Συμβιβασμού και Διαιτησίας στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Atzinības krusts (IV. šķira) (2011)
Paul Nihoul
Paul Nihoul
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1963 στις Βρυξέλλες (Βέλγιο), ο Paul Nihoul έλαβε πτυχίο Νομικής από το Université catholique de Louvain (Καθολικό Πανεπιστήμιο της Louvain, Βέλγιο) το 1988 και Master of laws από το Harvard University (πανεπιστήμιο Harvard, Ηνωμένες Πολιτείες) το 1989. Συνέχισε τις διδακτορικές σπουδές του στον τομέα του δικαίου στο Université catholique de Louvain και υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή του το 1998. Από το ίδιο πανεπιστήμιο απέκτησε επίσης, το 1984, δίπλωμα φιλολογίας και φιλοσοφίας.

Το 1990 έγινε μέλος του δικηγορικού συλλόγου της Νέας Υόρκης (Ηνωμένες Πολιτείες), όπου άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου ως Attorney and Counselor at Law. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη, εργάσθηκε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, από το 1991 έως το 1995, ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή René Joliet και στη συνέχεια στο γραφείο του δικαστή John Murray.

Μεταξύ των ετών 1995 και 1999, ακολούθησε πανεπιστημιακή σταδιοδρομία ως ερευνητής στο Université catholique de Louvain προτού διοριστεί λέκτορας και, στη συνέχεια, καθηγητής στο Rijksuniversiteit Groningen (Πανεπιστήμιο του Groningue, Κάτω Χώρες) από το 1999 έως το 2010 και στο Université catholique de Louvain από το 2001 έως το 2016. Διετέλεσε διευθυντής του κέντρου του δικαίου του καταναλωτή στο Université catholique de Louvain από το 2001. Παράλληλα, εκλέχθηκε, εντός του ίδιου πανεπιστημίου, πρόεδρος του διδακτικού προσωπικού μεταξύ των ετών 2004 και 2006 και πρόεδρος του ινστιτούτου νομικών σπουδών μεταξύ των ετών 2012 έως 2015. Ο Ρ. Nihoul κατείχε, από το 1999 έως το 2009, έδρα Jean Monnet απονεμηθείσα ad personam από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας. Δίδαξε στο université Paris-Dauphine (Πανεπιστήμιο Paris-Dauphine, Γαλλία) ως προσκεκλημένος καθηγητής από το 2013 έως το 2016. Από το 2010 έως το 2011 εντάχθηκε, ως υπότροφος Fulbright, στο American University (Ουάσιγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες). Προήδρευσε της Academic Society for Competition Law (Ascola) από το 2013 έως το 2016.

Ο Ρ. Nihoul διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 19 Σεπτεμβρίου 2016.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Academia Europeae
  • Μέλος της διευθυντικής επιτροπής της Academic Society for Competition Law (Ascola)
  • Αρχισυντάκτης και, από τον διορισμό του στο Γενικό Δικαστήριο, μέλος της επιτροπής σύνταξης διαφόρων νομικών περιοδικών: Journal of European Competition Law and Practice, Journal de droit européen, European Journal of Consumer Law
  • Μέλος της επιτροπής σύνταξης των ακόλουθων νομικών περιοδικών: Les Cahiers du juriste, Market and Competition Law Review
  • Διευθυντής της συλλογής «Europe» των εκδόσεων Larcier
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Βραβείο, Wallonie-Bruxelles International (2010-2011)
  • Βραβείο της Γαλλικής Κοινότητας, Βρυξέλλες, 1984, καλύτερο έργο Φιλολογίας
Ulf Öberg
Ulf Öberg
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Ο Ulf Öberg γεννήθηκε το 1966 στη Στοκχόλμη (Σουηδία) και το 1991 έλαβε πτυχίο Νομικής από το Stockholms universitet (Πανεπιστήμιο Στοκχόλμης, Σουηδία). Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Paris I Panthéon-Sorbonne (Γαλλία), από το οποίο έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα DESS (Diplôme d’études supérieures spécialisées) στο δίκαιο της κοινής αγοράς το 1992. Το 1993, έλαβε δίπλωμα από το Institut d'Études politiques (Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών, IEP) του Παρισιού.

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ερευνητής στη σουηδική Υπηρεσία Ερευνών Εθνικής Άμυνας το 1992 και το 1994, ενώ από το 1993 έως το 1994 μετείχε στο πρόγραμμα κατάρτισης των Σουηδών δημοσίων υπαλλήλων.

Από το 1994 έως το 1995, εργάστηκε ως νομικός σύμβουλος ευρωπαϊκών υποθέσεων στο σουηδικό Υπουργείο Εξωτερικών και, εν συνεχεία, ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Hans Ragnemalm από το 1995 έως το 2000.

Επιστρέφοντας στη Σουηδία, άρχισε την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία ως ερευνητής και εντεταλμένος διδασκαλίας στο Stockholms universitet. Ίδρυσε το δικό του δικηγορικό γραφείο και άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα, ως μέλος του Sveriges advokatsamfund (Σουηδικού Δικηγορικού Συλλόγου), από το 2006 έως το 2016.

Ο U. Öberg διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 19 Σεπτεμβρίου 2016.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της εξεταστικής επιτροπής και υπεύθυνος για τη διδασκαλία του συνταγματικού δικαίου, στον Sveriges advokatsamfund, στο πλαίσιο του προγράμματος κατάρτισης για την άσκηση του επαγγέλματος του «advokat» που διοργανώνει ο εν λόγω δικηγορικός σύλλογος
  • Μέλος του Centre d’étude et de prospective stratégique (CEPS) (Παρίσι, Γαλλία)
  • Συμμετέχων στις εργασίες του Forum for EU-US Legal-Economic Affairs του Mentor Group (Βοστώνη, Ηνωμένες Πολιτείες)
Colm Mac Eochaidh
Colm Mac Eochaidh
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1963 στο Δουβλίνο (Ιρλανδία), ο Colm Mac Eochaidh έλαβε πτυχίο νομικής από το University College Dublin, National University of Ireland (Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Δουβλίνου, Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας) το 1984.

Κάτοχος άδειας ασκήσεως των καθηκόντων του Barrister στην Ιρλανδία και μέλος της Honorable Society of King’s Inns Dublin από το 1987, άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως νομικός με ειδίκευση σε ευρωπαϊκές υποθέσεις, από το 1988 έως το 1990, στη Law Society of England and Wales (δικηγορικό σύλλογο της Αγγλίας και της Ουαλίας). Εκπροσώπησε τον εν λόγω δικηγορικό σύλλογο, καθώς και τη Law Society of Scotland (δικηγορικό σύλλογο της Σκωτίας), ενώπιον των οργάνων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις Βρυξέλλες, από το 1990 έως το 1993.

Μεταξύ 1993 και 2009 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στον δικηγορικό σύλλογο της Ιρλανδίας ως Barrister, πριν γίνει δεκτός το 2009 ως Senior Counsel.

Επιπλέον, άσκησε δραστηριότητα ως εντεταλμένος διδασκαλίας στο δίκαιο του ανταγωνισμού στην Honorable Society of King’s Inns Dublin από το 1993 έως το 1999, πριν αναλάβει καθήκοντα ως εντεταλμένος διδασκαλίας στην China-EU School of Law της Zhōngguó Zhèngfǎ Dàxué (κινεζικό πανεπιστήμιο πολιτικών και νομικών επιστημών, Κίνα).

Το 2012 διορίστηκε δικαστής στο High Court of Ireland (ανώτερο δικαστήριο, Ιρλανδία) στο οποίο άσκησε καθήκοντα, μεταξύ 2014 και 2017, ως πρόεδρος του τμήματος μεταναστεύσεως και ασύλου.

Ο Colm Mac Eochaidh διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 8 Ιουνίου 2017.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Αντιπρόεδρος του Irish Centre for European law
  • Bencher της Honorable Society of King’s Inns
Geert De Baere
Geert De Baere
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1979 στην Αμβέρσα (Βέλγιο), ο Geert De Baere έλαβε πτυχίο Νομικής από το Universiteit Antwerpen (Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας, Βέλγιο) το 2002 και Master of Laws από το King’s College του University of Cambridge (Πανεπιστημίου του Cambridge, Ηνωμένο Βασίλειο) το 2003. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του λαμβάνοντας διδακτορικό δίπλωμα Νομικής από το King’s College του University of Cambridge, όπου υποστήριξε τη διατριβή του το 2007. Στο πλαίσιο των διδακτορικών του σπουδών, υπήρξε προσκεκλημένος ερευνητής στην Columbia Law School του Columbia University (Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Columbia, Ηνωμένες Πολιτείες) το 2005.

Αφού ολοκλήρωσε τις διδακτορικές του σπουδές, εντάχθηκε, ως μεταδιδακτορικός συνεργαζόμενος ερευνητής, στο δυναμικό του Universiteit Antwerpen, με το οποίο συνεργάστηκε από το 2007 έως το 2009.

Στη συνέχεια, ανέλαβε καθήκοντα, το 2009, ως προσκεκλημένος εντεταλμένος διδασκαλίας στο Katholieke Universiteit Leuven (KUL, Καθολικό Πανεπιστήμιο του Leuven, Βέλγιο) διδάσκοντας δίκαιο της Ένωσης και διεθνές δίκαιο, συνέχισε δε το διδακτικό του έργο ως εντεταλμένος διδασκαλίας από το 2010 έως το 2014 και, από το 2015, διδάσκει ως κύριος εντεταλμένος διδασκαλίας.

Μεταξύ του 2007 και του 2009, ο G. De Baere άσκησε καθήκοντα εισηγητή στο Δικαστήριο στο γραφείο της γενικής εισαγγελέα Eleanor Sharpston και ακολούθως, από το 2016 έως το 2017, στο γραφείο της δικαστή Alexandra (Sacha) Prechal.

Διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 4 Οκτωβρίου 2017 και άσκησε τα καθήκοντα αυτά ως πρόεδρος τμήματος από τις 8 Οκτωβρίου 2021 έως τις 19 Σεπτεμβρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος του International Advisory Board του Jean Monnet Network «EU-China Legal and Judicial Cooperation (EUPLANT)» του Queen Mary University of London
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Europe and the World: A Law Review
  • Υπεύθυνος δημοσίευσης των σχολίων νομολογίας του Columbia Journal of European Law
  • Μέλος του Academic review Board του Cambridge International Law Journal
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής των Oxford Reports on International Law in EU Courts
Ramona Frendo
Ramona Frendo
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Η Ramona Frendo γεννήθηκε το 1971 στη Μάλτα και κατάγεται από το Zejtun (Μάλτα), έλαβε πτυχίο Νομικής από το Università ta' Malta (Πανεπιστήμιο Μάλτας) το 1993 και αναγορεύτηκε σε Διδάκτορα Νομικής του ίδιου Πανεπιστημίου το 1995. Συνέχισε τις σπουδές της στο University of Cambridge (Πανεπιστήμιο Cambridge, Ηνωμένο Βασίλειο), από το οποίο έλαβε το 1996 μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης (master) στην Εγκληματολογία. Το 2018 συμπλήρωσε την πανεπιστημιακή της εκπαίδευση λαμβάνοντας μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο από το King’s College London (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο).

Η R. Frendo άρχισε τη σταδιοδρομία της ως μέλος του δικηγορικού συλλόγου της Μάλτας, ασκώντας το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1996 έως το 2019. Επιπλέον, χάρη στις νομικές γνώσεις της που καλύπτουν πολλούς τομείς του δικαίου, διετέλεσε νομική σύμβουλος στο Υπουργείο Κοινωνικής Προστασίας της Μάλτας από το 1997 έως το 1998 και νομική εμπειρογνώμων στα δικαστήρια της Βαλέττας (Μάλτα) μεταξύ 1997 και 2019, καθώς και σε διάφορες ασφαλιστικές εταιρίες από το 2006 έως το 2019.

Από το 2006 έως το 2019 υπήρξε μέλος της Εθνικής επιτροπής διαιτησίας της Μάλτας και, από το 2009 έως το 2019, μέλος της Επιτροπής απασχολήσεως της Μάλτας. Διετέλεσε μέλος της Εθνικής επιτροπής για την οικογένεια (Μάλτα) από το 2012 έως το 2013, έτος κατά το οποίο διορίστηκε επίσης μέλος της Επιτροπής για τη συνολική μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης (Μάλτα) και στη συνέχεια, μεταξύ 2014 και 2016, της Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση του δικαίου (Μάλτα). Το 2016 διορίσθηκε από την Κυβέρνηση της Μάλτας ως ειδική σύμβουλος στην ομάδα εργασίας «Θεωρήσεις» του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, κατά το πρώτο ήμισυ του 2017, προήδρευσε της εν λόγω ομάδας εργασίας στο πλαίσιο της Μαλτεζικής Προεδρίας του Συμβουλίου. 

Η R. Frendo διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 20 Μαρτίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος των «φίλων» της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Δικαίου (ERA)
  • Μέλος της Cambridge Society of Luxembourg
  • Μέλος της Association of European Data Protection Judges
Tuula Riitta Pynnä
Tuula Riitta Pynnä
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1958 στο Τούρκου (Φινλανδία), η Tuula Riitta Pynnä έλαβε μεταπτυχιακούς τίτλους νομικών σπουδών από το Turun yliopisto (Πανεπιστήμιο Τούρκου, Φινλανδία) το 1981 και από το Universität Trier (Πανεπιστήμιο της Τρίερ, Γερμανία) το 1993. Το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης της απένειμε μεταπτυχιακό τίτλο ευρωπαϊκών νομικών σπουδών το 1994 σε συνεργασία με το université Nancy 2 (Πανεπιστήμιο Νανσύ 2, Γαλλία) και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Ελλάδα).

Άρχισε την επαγγελματική της σταδιοδρομία το 1981 διδάσκοντας στο Turun yliopisto έως το 1982. Στη συνέχεια εισήλθε στο φινλανδικό δικαστικό σώμα ως έκτακτη δικαστής στο Porin raastuvanoikeus (πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Pori, Φινλανδία) όπου άσκησε τα καθήκοντά της από το 1982 έως το 1983. Διετέλεσε επί διετία επικεφαλής του Porin poliisilaitos, väestökirjatoimiston johtaja (γραφείου πληθυσμού του αστυνομικού τμήματος του Pori, Φινλανδία), πριν αναλάβει εκ νέου καθήκοντα δικαστή. Το 1984 άσκησε επί ένα έτος καθήκοντα παρέδρου καθώς και έκτακτου δικαστή στο Ulvilan Kihlakunnanoikeus (πρωτοδικείο του Ulvila, Φινλανδία). Από το 1985 έως το 1995 θήτευσε αρχικώς ως έκτακτη δικαστής και εν συνεχεία ως δικαστής στο Tampereen raastuvanoikeus (πρωτοδικείο του Tampere, Φινλανδία), όπως επίσης και στο Pirkanmaan käräjäoikeus (πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Pirkanmaa, Φινλανδία).

Μεταξύ 1996 και 2005 η Tuula Riitta Pynnä διετέλεσε επικεφαλής της δικαστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο φινλανδικό Υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων και νομική σύμβουλος, στο πλαίσιο δε των καθηκόντων αυτών εκπροσώπησε τη Φινλανδία σε υποθέσεις επί των οποίων κλήθηκε να αποφανθεί το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Περαιτέρω, ως επικεφαλής της φινλανδικής αντιπροσωπείας στην ομάδα εργασίας «Δικαστήριο» του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, μετείχε ως μέλος στην ομάδα «Φίλοι της Προεδρίας» για τη μεταρρύθμιση του κοινοτικού δικαιοδοτικού συστήματος με τη Συνθήκη της Νίκαιας.

Η Tuula Riitta Pynnä διορίστηκε δικαστής στα δύο ανώτατα δικαστήρια της Φινλανδίας. Το 2005 διορίστηκε έκτακτη δικαστής και εν συνέχεια, από το 2006, δικαστής στο Korkein hallinto-oikeus (Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, Φινλανδία). Ακολούθως, από το 2012 έως το 2019, θήτευσε ως δικαστής στο Korkein oikeus (Ανώτατο Δικαστήριο, Φινλανδία). Επιπλέον, υπήρξε μέλος της πειθαρχικής επιτροπής του χρηματιστηρίου Nasdaq OMX Ελσίνκι (Φινλανδία) από το 2015 έως το 2019 και μετείχε στην εξεταστική επιτροπή του Suomen Asianajajaliitto (δικηγορικού συλλόγου Φινλανδίας), της οποίας προήδρευε μεταξύ 2013 και 2019.

Η Tuula Riitta Pynnä  διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής της Νομικής Σχολής του Turun yliopisto
  • Μέλος της oργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου «2026» της Διεθνούς Ένωσης Ευρωπαϊκού Δικαίου (FIDE) που θα διεξαχθεί στο Ελσίνκι
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Μετάλλιο της Αξίας για τριάντα έτη στην υπηρεσία του κράτους (2015)
  • Σταυρός του Ταξιάρχη του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (2019)
Johannes Christoph Laitenberger
Johannes Christoph Laitenberger
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1964 στο Αμβούργο (Γερμανία), ο Johannes Christoph Laitenberger σπούδασε νομικά στο Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn (Πανεπιστήμιο Ρήνου Friedrich-Wilhelm στη Βόννη, Γερμανία). Το 1990 συμμετέσχε επιτυχώς στη γερμανική κρατική εξέταση πρώτου επιπέδου για νομικές σπουδές.

Εν συνεχεία, το 1991 εργάστηκε στο Bundestag (γερμανικό Κοινοβούλιο), ως νομικός συνεργάτης στις διοικητικές υπηρεσίες.

Άσκησε καθήκοντα Rechtsreferendar στην περιφέρεια του Oberlandesgericht Köln (εφετείου Κολωνίας, Γερμανία) από το 1991 έως το 1994. Το 1994 συμμετέσχε επιτυχώς στη γερμανική κρατική εξέταση δεύτερου επιπέδου για νομικές σπουδές.

Εξάλλου, μεταξύ 1991 και 1995 άσκησε, με σχέση μερικής απασχόλησης, καθήκοντα εντεταλμένου διδασκαλίας και έρευνας στο Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn.

Το 1995 συνεργάστηκε με δικηγορικό γραφείο, επίσης με σχέση μερικής απασχόλησης.

Αφού απέκτησε άδεια άσκησης του επαγγέλματος του δικηγόρου στη Γερμανία, το 1996 εργάστηκε ως νομικός σύμβουλος ενός συνδέσμου βιομηχανιών, προτού αναλάβει υπηρεσία στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μετείχε στην ομάδα των συμβούλων της Διεύθυνσης Διοίκησης και Πρωτοκόλλου της Γενικής Γραμματείας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1996 έως το 1999, οπότε διορίστηκε εισηγητής στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στη συνέχεια, άσκησε διάφορα καθήκοντα σε άμεση συνεργασία με τα μέλη της Επιτροπής. Μεταξύ 1999 και 2003, η Viviane Reding, Ευρωπαία Επίτροπος, τον διόρισε μέλος του γραφείου της, του οποίου προΐστατο από το 2003 έως το 2004. Από το 2004 έως το 2005 υπήρξε μέλος του γραφείου του José Manuel Barroso, Προέδρου της Επιτροπής. Μεταξύ 2005 και 2009, διορίστηκε Εκπρόσωπος Τύπου της Επιτροπής και προϊστάμενος της υπηρεσίας Εκπροσώπου Τύπου της Επιτροπής. Από το 2009 έως το 2014, συνεργάστηκε εκ νέου με τον Πρόεδρο της Επιτροπής ως προϊστάμενος του γραφείου του.

Το 2014 διορίστηκε αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Νομικής Υπηρεσίας της Επιτροπής και ακολούθως άσκησε, από το 2015 έως το 2019, καθήκοντα γενικού διευθυντή της Γενικής Διευθύνσεως Ανταγωνισμού της Επιτροπής.

Ο J. Laitenberger ορκίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Europäische Zeitschrift für Wirtschaftsrecht
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής της επιθεώρησης Concurrences
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Neue Zeitschrift für Kartellrecht (NZK)
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Grande-Oficial da Ordem do Infante D. Henrique, που απονεμήθηκε από τον Πρόεδρο της Πορτογαλικής Δημοκρατίας (2014)
Roberto Mastroianni
Roberto Mastroianni
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1964 στην Cosenza (Ιταλία), ο Roberto Mastroianni έλαβε πτυχίο νομικών σπουδών από το Università degli Studi di Firenze (Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας, Ιταλία) το 1987 και μεταπτυχιακό δίπλωμα (master) νομικών σπουδών από το Penn State University Dickinson School of Law (Dickinson School of Law του Πανεπιστημίου της Πολιτείας της Πενσυλβανίας, Ηνωμένες Πολιτείες) το 1990. Πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές στο Università di Bologna (Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, Ιταλία) και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Νομικής το 1992. Εν συνεχεία, πραγματοποίησε μεταδιδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης (Ελβετία) από το 1992 έως το 1993, καθώς και στο Universiteit van Amsterdam (Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες) και στο New York Law School (Νομική Σχολή της Νέας Υόρκης, Ηνωμένες Πολιτείες) το 1993 και το 1994. 

Ο R. Mastroianni άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ερευνητής στο διεθνές δίκαιο στο Università degli Studi di Firenze από το 1992 έως το 1997, πριν αναλάβει υπηρεσία στο Δικαστήριο ως εισηγητής στο γραφείο των γενικών εισαγγελέων Giuseppe Tesauro και Antonio Saggio από το 1997 έως το 2000.

Εν συνεχεία ασχολήθηκε, ως καθηγητής, με τη διδασκαλία του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Università degli Studi di Napoli Federico II (Πανεπιστήμιο Νάπολης - Federico II, Ιταλία) από το 2000 έως το 2019, διάστημα κατά το οποίο είχε την ευχέρεια να δημοσιεύσει πολυάριθμες εργασίες. Επιπλέον, από το 2011 έως το 2013, δίδαξε δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρωπαϊκό δικονομικό δίκαιο στο πανεπιστήμιο Paris 2 – Panthéon-Assas (Γαλλία), ως επισκέπτης καθηγητής. Από το 2013 έως το 2017 δίδαξε επίσης δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Libera Università Internazionale degli Studi Sociali Guido Carli (Ελεύθερο Διεθνές Πανεπιστήμιο Κοινωνικών Σπουδών Guido Carli, Ιταλία). Το 2015 διορίστηκε καθηγητής συγκριτικού δικαίου του ανταγωνισμού στο Sturm College of Law του University of Denver (Sturm College of Law του Πανεπιστημίου του Denver, Ηνωμένες Πολιτείες), όπου δίδαξε μέχρι το 2019.

Μεταξύ 1993 και 2019, ο R. Mastroianni υπήρξε δικηγόρος με δικαίωμα παραστάσεως ενώπιον των ιταλικών ανωτάτων δικαστηρίων. Από το 2013 έως το 2015 μετείχε στη διευθύνουσα επιτροπή της Società Italiana di Diritto Internazionale (Sidi) (Ιταλικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου) και, από το 2018 έως το 2021, της Associazione Italiana Studiosi di Diritto dell’Unione Europea (AISDUE) (Ιταλικής Ένωσης Μελετών του Δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Επιπλέον, μεταξύ 2015 και 2018, διορίστηκε σύμβουλος νομοθετικών υποθέσεων στο Τμήμα ευρωπαϊκών υποθέσεων της Ιταλικής Κυβέρνησης.

Ο R. Mastroianni διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Associazione Italiana Studiosi di Diritto dell’Unione Europea (AISDUE)
  • Μέλος της Società Italiana di Diritto Internazionale (SIDI)
  • Μέλος του European Law Institute (ELI)
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής ή της επιστημονικής επιτροπής των νομικών περιοδικών «Il Diritto dell’Unione Europea», «Rivista italiana di diritto pubblico comunitario», «Studi dell’integrazione europea», «Diritto, mercato e Tecnologia», «Federalismi», «The Journal of Media Law» και «Media Laws - Rivista di Diritto dei Media»
  • Μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης των υποψηφίων για τη θέση καθηγητή πανεπιστημίου στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ιταλία (2019-2021)
José Martín y Pérez de Nanclares
José Martín y Pérez de Nanclares
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1965 στη Vitoria-Gasteiz (Ισπανία), ο José Martín y Pérez de Nanclares έλαβε το 1988 πτυχίο νομικής από το Universidad de Salamanca (Πανεπιστήμιο της Salamanca, Ισπανία). Από το 1988 έως το 1989, συνέχισε τις σπουδές του στο συνταγματικό δίκαιο στο Universität zu Köln (Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, Γερμανία), ενώ το 1991 έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο ευρωπαϊκό δίκαιο από το Universität Saarbrücken (Πανεπιστήμιο του Saarbrücken, Γερμανία). Το 1994 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στον τομέα του δικαίου στο Universität Saarbrücken και στο Universidad de Salamanca.

Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία διδάσκοντας διεθνές δίκαιο στο Universidad de La Rioja (Πανεπιστήμιο της La Rioja, Ισπανία) ως λέκτορας από το 1993 έως το 1996, εν συνεχεία ως καθηγητής από το 1996 έως το 2001. Το 1996 διορίστηκε γενικός γραμματέας του Universidad de La Rioja, όπου από το 1996 έως το 2000 διετέλεσε αντιπρύτανης αρμόδιος για την έρευνα, εν συνεχεία δε, από το 2004 έως το 2008, αντιπρύτανης αρμόδιος για τις διεθνείς σχέσεις. Μεταξύ 2001 και 2009 κατείχε την έδρα δημοσίου διεθνούς δικαίου στο ίδιο πανεπιστήμιο, όπως επίσης και την έδρα ευρωπαϊκού δικαίου Jean Monnet. Από το 2009 έως το 2012, του ανετέθη η έδρα δημοσίου διεθνούς δικαίου στο Universidad de Salamanca, έδρα που του ανετέθη εκ νέου το 2018.

Από το 2012 έως το 2018 διετέλεσε διευθυντής του γραφείου διεθνών νομικών υποθέσεων του Ισπανικού Υπουργείου Εξωτερικών και Διεθνούς Συνεργασίας. Το 2018 κατείχε επί ένα έτος τη θέση του διευθυντή του γραφείου της προεδρίας του Consejo de Estado (Συμβουλίου της Επικρατείας, Ισπανία).

Ο J. Martín y Pérez de Nanclares διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος του Μονίμου Διαιτητικού Δικαστηρίου (Χάγη, Κάτω Χώρες)
  • Μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Max-Planck-Institut für ausländisches öffentliches Recht und Völkerrecht
  • Μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του ισπανικού παραρτήματος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (FIDE)
  • Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Revista de Derecho Comunitario Europeo
  • Μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Institut Barcelona d’estudis internacionals
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής της επιθεώρησης Cuadernos Europeos de Deusto
  • Μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Anuario de la procétad de derecho de la Universidad Autónoma de Madrid
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Doctor honoris causa, Universidad de Piura (Περού) (2009)
  • Cruz de la Orden de San Raimundo de Peñafort (2016)
Gerhard Hesse
Gerhard Hesse
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Ο Gerhard Hesse, γεννηθείς το 1970 στη Βιέννη (Αυστρία), έλαβε δίπλωμα Νομικής το 1993 και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή το 2002 στο Universität Wien (Πανεπιστήμιο Βιέννης, Αυστρία).

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1994 στην Ομοσπονδιακή Καγκελαρία (Αυστρία), ως μέλος του τμήματος ευρωπαϊκών υποθέσεων. Άσκησε τα καθήκοντα αυτά επί ένα έτος και στη συνέχεια, από το 1995 έως το 2000, διετέλεσε μέλος και έπειτα προϊστάμενος τμήματος στην υπηρεσία νομικών υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίας. Μεταξύ 2000 και 2002 υπήρξε νομικός σύμβουλος στο Arbeiterkammer (Εργατικό Επιμελητήριο, Αυστρία) προτού επανακάμψει, από το 2002 έως το 2007, στα καθήκοντά του ως μέλους και προϊσταμένου τμήματος στη νομική υπηρεσία της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίας. Από το 2007 έως το 2010 διετέλεσε νομικός σύμβουλος στο γραφείο του Ομοσπονδιακού Καγκελαρίου της Αυστρίας και άσκησε τα καθήκοντα του γενικού διευθυντή της νομικής υπηρεσίας της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίας από το 2010 έως το 2017. Από το 2017 έως το 2019 υπήρξε γενικός διευθυντής της νομικής υπηρεσίας του αυστριακού Υπουργείου Συνταγματικών Υποθέσεων, Μεταρρυθμίσεων, Μείωσης της κρατικής παρέμβασης και Δικαιοσύνης.

Επιπλέον, το 2010 διορίστηκε μέλος του αρμόδιου για την προστασία των προσωπικών δεδομένων αυστριακού Κυβερνητικού Συμβουλίου, άσκησε δε τα καθήκοντα αυτά μέχρι το 2019. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της αυστριακής Εθνικής Βιβλιοθήκης από το 2017 έως το 2019. Λόγω της πείρας του στην αυστριακή Δημόσια Διοίκηση έχει δημοσιεύσει πληθώρα νομικών εργασιών.

Ο G. Hesse διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Österreichische Juristenkommission
  • Μέλος του συμβουλίου διαχείρισης της Österreichischer Juristentag
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Silbernes Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich
  • Großes Silbernes Ehrenzeichen mit Stern für Verdienste um die Republik Österreich
Miguel Sampol Pucurull
Miguel Sampol Pucurull
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1974 στη Βαρκελώνη (Ισπανία), ο Miguel Sampol Pucurull έλαβε το 1997 πτυχίο Νομικής και το 1998 Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Universidad Pontificia Comillas ICADE (Παπικό Πανεπιστήμιο Comillas, Ισπανία).

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως abogado del Estado: από το 2002 έως το 2005 υπήρξε υπεύθυνος για την εκπροσώπηση του Δημοσίου ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων και εν συνεχεία, από το 2005 έως το 2006, άσκησε καθήκοντα στη νομική υπηρεσία του ισπανικού Υπουργείου Πολιτισμού. Από το 2006 έως το 2007 διετέλεσε μέλος της νομικής υπηρεσίας του ισπανικού Υπουργείου Εξωτερικών όπου ήταν επιφορτισμένος με ζητήματα συνδεόμενα με το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από το 2007 έως το 2014 ο Μ. Sampol Pucurull άσκησε καθήκοντα abogado del Estado-νομικού συμβούλου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ισπανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2014 ανέλαβε υπηρεσία στο ισπανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης ως γενικός υποδιευθυντής διεθνών σχέσεων και σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Abogacía General del Estado (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους). Υπό την ιδιότητα αυτή, άσκησε μέχρι το 2019 στο ισπανικό Υπουργείο Εξωτερικών και Συνεργασίας τα καθήκοντα του abogado del Estado-Jefe της νομικής υπηρεσίας του Κράτους που είναι αρμόδια για τις διαδικασίες ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διετέλεσε συγχρόνως μέλος του διοικητικού συμβουλίου πολλών δημόσιων επιχειρήσεων και συνέταξε πολυάριθμες νομικές δημοσιεύσεις.

Ο M. Sampol Pucurull διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Asociación Española para el Estudio del Derecho Europeo
  • Μέλος της Asociación de Abogados del Estado
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Cruz Distinguida de Primera Clase de San Raimundo de Peñafort del Ministerio de Justicia (2016)
  • Encomienda de la Orden del Mérito Civil del Ministerio de Asuntos Exteriores y Cooperación (2019)
Mirela Stancu
Mirela Stancu
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

H Mirela Stancu, γεννηθείσα το 1974 στο Călărași (Ρουμανία), έλαβε από το Universitatea din București (Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου, Ρουμανία) πτυχίο Νομικής το 1998 και διδακτορικό δίπλωμα Νομικής το 2009.

Ενεγράφη στον δικηγορικό σύλλογο Βουκουρεστίου (Ρουμανία) και άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα από το 1999 έως το 2002, προτού αφιερωθεί στη διδασκαλία του δικονομικού δικαίου στο Universitatea din București: υπήρξε εντεταλμένη διδασκαλίας μεταξύ των ετών 2002 και 2018 και λέκτορας από το 2018, κατά τη διάρκεια δε των περιόδων αυτών συνέγραψε πλήθος νομικές δημοσιεύσεις.

Η Μ. Stancu διετέλεσε δικαστής στο Judecătoria Sectorului 3 Bucureşti (πρωτοδικείο του τομέα 3 του Βουκουρεστίου, Ρουμανία) από το 2004 έως το 2009, και στη συνέχεια στο Tribunalul București (πολυμελές πρωτοδικείο Βουκουρεστίου, Ρουμανία) από το 2009 έως το 2019. Διορίστηκε δικαστής αποσπασμένη στο ρουμανικό Υπουργείο Εξωτερικών το 2005 και, από το 2007 έως το 2018, υπήρξε εκπαιδεύτρια στο Institutul Național al Magistraturii (Εθνικό Ινστιτούτο Δικαστών, Ρουμανία).

Το 2011 ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο στο γραφείο της δικαστή Camelia Toader, όπου άσκησε καθήκοντα διοικητικής υπαλλήλου-νομικού μέχρι το 2014.

Επιστρέφοντας στη Ρουμανία το 2015, διορίστηκε διευθύντρια για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, τις διεθνείς σχέσεις και τα προγράμματα του Consiliul Superior al Magistraturii (Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, Ρουμανία), θέση την οποία κατείχε έως το 2018.

Η M. Stancu διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Petra Škvařilová-Pelzl
Petra Škvařilová-Pelzl
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1975 στην Πράγα (Τσεχική Δημοκρατία), η Petra Škvařilová-Pelzl πραγματοποίησε σπουδές νομικής στην Τσεχική Δημοκρατία και στη Γερμανία, κατά το πέρας των οποίων το Univerzita Karlova (πανεπιστήμιο Καρόλου της Πράγας, Τσεχική Δημοκρατία) της απένειμε τον τίτλο Magister iuris (summa cum laude). Πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές Νομικής στο Universität Hamburg (πανεπιστήμιο Αμβούργου, Γερμανία), το οποίο την ανακήρυξε διδάκτορα το 2004 (summa cum laude). Επίσης, το 1995 έλαβε τίτλο στη διερμηνεία για τη γερμανική γλώσσα από τη Státní jazyková škola (Κρατική Σχολή Ξένων Γλωσσών της Πράγας, Τσεχική Δημοκρατία).

Ξεκίνησε την επαγγελματική σταδιοδρομία της ως επιστημονική συνεργάτιδα στην έδρα του εμπορικού, ναυτικού και οικονομικού δικαίου στο Universität Hamburg το 1999 και, εν συνεχεία, επέτυχε σε διαγωνισμό που διοργανώθηκε από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επιλογής Προσωπικού (EPSO) για την πρόσληψη Τσέχων νομικών από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Ανέλαβε στη συνέχεια υπηρεσία, ως μόνιμη υπάλληλος, στη Γενική Διεύθυνση Βιβλιοθήκης και Έρευνας και Τεκμηρίωσης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου άσκησε τα καθήκοντα της νομικής υπαλλήλου από το 2004 έως το 2019. Μεταξύ του 2010 και του 2016, άσκησε τα καθήκοντα αυτά υπό την ιδιότητα της βοηθού του γενικού διευθυντή. Εν συνεχεία, από το 2017 έως το 2018, άσκησε καθήκοντα εισηγήτριας στο γραφείο της δικαστού Maria Berger στο Δικαστήριο.

Συγγραφέας πολυάριθμων δημοσιεύσεων, ιδίως στους τομείς του δικαίου της Ένωσης και του συγκριτικού δικαίου, η P. Škvařilová-Pelzl δίδαξε ως εντεταλμένη διδασκαλίας του δικαίου της Ένωσης στη Verwaltungsakademie des Bundes in Wien (ομοσπονδιακή ακαδημία της Βιέννης για τη δημόσια διοίκηση, Αυστρία) από το 2009. Η P. Škvařilová-Pelzl έχει στο ενεργητικό της παρεμβάσεις σε πολλά σεμινάρια και συνέδρια, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο του τσεχο-γερμανικού νομικού φόρουμ που πραγματοποιείται ανά διετία.

Η P. Škvařilová-Pelzl διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Societas Iuris Publici Europaei e.V. (SIPE)
  • Ως δικαιούχος της υποτροφίας «Copernicus» για το Universität Hamburg καθώς και της υποτροφίας του Bundestag (Γερμανικού Κοινοβουλίου) για τη συμμετοχή στο Διεθνές Πρόγραμμα Πρακτικής Άσκησης του Κοινοβουλίου (Βερολίνο, 2004), μέλος των οργανισμών αυτών ως απόφοιτη ή πρώην ασκούμενη
Iko Nõmm
Iko Nõmm
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1977 στο Ταλίν (Εσθονία), ο Iko Nõmm έλαβε από το Tartu Ülikool (Πανεπιστήμιο του Tartu, Εσθονία) πτυχίο νομικής το 2001 και δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών νομικής το 2007. Πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές στο Tartu Ülikool, μετά την ολοκλήρωση των οποίων ανακηρύχθηκε διδάκτωρ νομικής το 2013.

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως σύμβουλος στο Tallinna Ringkonnakohus (εφετείο Ταλίν, Εσθονία) από το 2001 έως το 2002 και, εν συνεχεία, ως εισηγητής στο Harju Maakohtu (πρωτοδικείο του Harju, Εσθονία). Ο I. Nõmm άσκησε στο τελευταίο αυτό δικαστήριο καθήκοντα δικαστή από το 2002 έως το 2007, πριν αναλάβει καθήκοντα δικαστή, από το 2007 έως το 2019, στο Tallinna Ringkonnakohus. Διορίστηκε δόκιμος δικαστής στο Riigikohus (Ανώτατο Δικαστήριο, Εσθονία) από το 2015 έως το 2016 και αποσπάσθηκε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εθνικός δικαστής από το 2017 έως το 2018.

Ο I. Nõmm ασχολήθηκε επίσης με τη διδασκαλία ως εντεταλμένος διδασκαλίας στο Tartu Ülikool από το 2014 έως το 2019 και στο τμήμα επιμορφώσεως του Riigikohus από το 2015 έως το 2019. Ήταν, εξάλλου, υπεύθυνος για προγράμματα νομικής κατάρτισης στον δικηγορικό σύλλογο Εσθονίας από το 2015 έως το 2019 και μέλος της επιτροπής εξετάσεως των Εσθονών δικαστών από το 2018 έως το 2019. Μεταξύ 2015 και 2019, υπήρξε μέλος της επιτροπής αξιολόγησης επαγγελματικών ικανοτήτων στον δικηγορικό σύλλογο Εσθονίας.

Ο I. Nõmm διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος του Eesti Kohtunike Ühing
Gabriele Steinfatt
Gabriele Steinfatt
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Η Gabriele Steinfatt, γεννηθείσα το 1977 στο Bad Harzburg (Γερμανία), σπούδασε νομικά στο Universität des Saarlandes (Πανεπιστήμιο του Saarland) στο Saarbrücken (Γερμανία) και στο Στρασβούργο (Γαλλία). Έλαβε πτυχίο στο ιδιωτικό δίκαιο και πιστοποιητικό σπουδών ευρωπαϊκού δικαίου στο πανεπιστήμιο Robert Schuman (Στρασβούργο, Γαλλία) το 2000. Το 2002 επέτυχε στην κρατική εξέταση πρώτου επιπέδου για νομικές σπουδές στο Saarbrücken. Από το 2002 έως το 2003 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές νομικές σπουδές στο Europa-Institut der Universität des Saarlandes (Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Saarland, Γερμανία). Το 2005 ολοκλήρωσε την πρακτική νομική της άσκηση στο Saarbrücken (Γερμανία) με την κρατική εξέταση δεύτερου επιπέδου για νομικές σπουδές. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Universität des Saarlandes και αναγορεύθηκε διδάκτωρ νομικής το 2012.

Το 2005 η G. Steinfatt διορίστηκε δικαστής στο Verwaltungsgericht der Freien Hansestadt Bremen (διοικητικό πρωτοδικείο Βρέμης, Γερμανία) και παρέμεινε στη θέση αυτή έως το 2017, εν συνεχεία δε ανέλαβε καθήκοντα στο Oberverwaltungsgericht der Freien Hansestadt Bremen (διοικητικό εφετείο Βρέμης, Γερμανία) από το 2017 έως το 2019. Κατά την ίδια περίοδο διορίστηκε επίσης μέλος του Dienstgerichtshof für Richter (δευτεροβάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου δικαστών) και αναπληρωματικό μέλος του Berufsgerichtshofs für Ingenieure (δευτεροβάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου μηχανικών).

Συντάκτης πολυάριθμων νομικών άρθρων, ιδίως στον τομέα του ευρωπαϊκού δικαίου, η G. Steinfatt ασκεί διδακτικό έργο ως εντεταλμένη διδασκαλίας στο Universität des Saarlandes, καθώς και στο Universität Bremen (πανεπιστήμιο Βρέμης, Γερμανία). Ασχολείται με την εκπαίδευση νέων νομικών στο πλαίσιο της πρακτικής νομικής τους άσκησης, ενώ συγχρόνως είναι εξετάστρια στην κρατική εξέταση πρώτου επιπέδου για νομικές σπουδές.

Η G. Steinfatt διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της Vereinigung der Bremischen Verwaltungsrichterinnen und Verwaltungsrichter
Rimvydas Norkus
Rimvydas Norkus
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1979 στο Klaipėda (Λιθουανία), ο Ι. Rimvydas Norkus έλαβε πτυχίο νομικής από το Vilniaus universitetas (Πανεπιστήμιο Βίλνιους, Λιθουανία) το 2001. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές νομικής στο Mykolo Romerio universitetas (πανεπιστήμιο Mykolas Romeris, Λιθουανία) όπου και υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή του το 2005.

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως βοηθός δικαστικός λειτουργός στο Lietuvos apeliacinis teismas (εφετείο Λιθουανίας) από το 1999 έως το 2000, στο οποίο άσκησε, από το 2000 έως το 2003, καθήκοντα συμβούλου του προέδρου του εφετείου. Μεταξύ 2003 και 2009, διορίστηκε διευθυντής της υπηρεσίας δικηγορικής πρακτικής του Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου της Λιθουανίας).

Από το 2009 έως το 2010, διετέλεσε γλωσσομαθής νομικός στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν επιστρέψει στη γενέτειρά του προκειμένου να ασκήσει εκεί τα καθήκοντα του διευθυντή του τμήματος νομικής έρευνας του Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Ανώτατου Δικαστηρίου της Λιθουανίας) από το 2010 έως το 2012. Διορίστηκε δικαστής στο Lietuvos apeliacinis teismas από το 2012 έως το 2013 και στη συνέχεια υπηρέτησε για ένα έτος στο Lietuvos Aukščiausiasis Teismas, δικαστήριο του οποίου υπήρξε πρόεδρος από το 2014 έως το 2019. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Lietuvos Teisėjų taryba (Δικαστικού Συμβουλίου της Λιθουανίας) από το 2016 έως το 2018.

Από το 2007 έως το 2008, ο Ι. Rimvydas Norkus αφιερώθηκε επίσης στη διδασκαλία ως αναπληρωτής καθηγητής στο Mykolo Romerio universitetas, και από το 2012 έως το 2019 δίδαξε ως καθηγητής στο Ινστιτούτο ιδιωτικού δικαίου του πανεπιστημίου αυτού. Είναι επίσης συντάκτης πολυάριθμων νομικών δημοσιεύσεων.

Ο Ι. Rimvydas Norkus διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής της Europäische Rechtsakademie (ERA) (2020-2023)
  • Μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου του περιοδικού ERA Forum
  • Μέλος της ενώσεως «The Conference on European Restructuring and Insolvency Law»
  • Μέλος του INSOL Europe Association
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Ταξιάρχη του Τάγματος του Μεγάλου Δούκα Gediminas για τη σημαντική συμβολή του στην τελειοποίηση του εθνικού δικαιοδοτικού συστήματος και στην ανάπτυξη των νομικών επιστημών (2018)
  • Επίτιμο μέλος της νομικής σχολής του Mykolo Romerio universitetas (2019)
Tamara Perišin
Tamara Perišin
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1979 στο Ζάγκρεμπ (Κροατία), η Tamara Perišin έλαβε πτυχίο νομικής με βαθμό «cum laude» από το Svorčilište u Zagrebu (Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ, Κροατία) το 2002 και μεταπτυχιακό δίπλωμα σπουδών νομικής από το University of Oxford (Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Ηνωμένο Βασίλειο) το 2003, ως υπότροφος Chevening. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές νομικής στο Sveučilište u Zagrebu, όπου υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή της το 2007. Η T. Perišin πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις του κροατικού Δικηγορικού Συλλόγου το 2009.

Ως ερευνήτρια, πραγματοποίησε έρευνα στο Asser Instituut (Ινστιτούτο Asser, Κάτω Χώρες) το 2004, στο Georgetown University (Πανεπιστήμιο του Georgetown, Ηνωμένες Πολιτείες) και στο University of Michigan (Πανεπιστήμιο του Michigan, Ηνωμένες Πολιτείες), ως υπότροφος Fulbright, από το 2005 έως το 2006 και στο Max-Planck-Institut (Ινστιτούτο Max Planck, Χαϊδελβέργη, Γερμανία), ως υπότροφος μεταδιδακτορικών σπουδών, από το 2007 έως το 2008. Εξάλλου, από το 2007 έως το 2008, παρακολούθησε κατάρτιση στην επιστήμη της διδασκαλίας και της εκπαίδευσης στο Central European University (Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης, Ουγγαρία). Το 2014 έλαβε πρόσκληση για πραγματοποίηση μεταδιδακτορικής έρευνας στο Harvard Law School του Harvard University (Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard, Ηνωμένες Πολιτείες).

Από το 2002 η T. Perišin εντάχθηκε στο διδακτικό προσωπικό του Svorčilište u Zagrebu, ως καθηγήτρια και αναπληρώτρια κοσμήτορας για τη διεθνή συνεργασία από το 2009 έως το 2011, ως κάτοχος της έδρας Jean Monnet από το 2015 και ως συντονίστρια του κέντρου αριστείας Jean Monnet από το 2018. Διδάσκει, μεταξύ άλλων, ευρωπαϊκό δημόσιο δίκαιο, δίκαιο της εσωτερικής αγοράς, δίκαιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ένα μάθημα σχετικά με την παγκόσμια διάσταση του ευρωπαϊκού δικαίου, δίκαιο του ανταγωνισμού, ευρωπαϊκό εταιρικό δίκαιο, μεθοδολογία του ευρωπαϊκού δικαίου, καθώς και γενικές αρχές του δικαίου στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μεταξύ του 2015 και του 2016 ήταν προσκεκλημένη καθηγήτρια και «John Harvey Gregory Lecturer on World Organization» στο Harvard University, όπου δίδαξε ένα μάθημα σχετικά με τα παγκόσμια αποτελέσματα του ευρωπαϊκού δικαίου.

Συγγραφέας πολυάριθμων νομικών δημοσιεύσεων, η T. Perišin ήταν αρχισυντάκτρια σε κροατική επιστημονική επιθεώρηση δικαίου της Ένωσης (Croatian Yearbook of European Law and Policy) και πλέον μετέχει στη συντακτική της επιτροπή.

Από το 2005 έως το 2011 η T. Perišin ήταν μέλος της ομάδας διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2011 ήταν υπεύθυνη για την κατάρτιση στο δίκαιο της Ένωσης των υπαλλήλων και διπλωματών της Državna škola za javnu upravu (Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, Κροατία) καθώς και της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Κροατίας. Από το 2012 έως το 2013 ήταν υπεύθυνη για την κατάρτιση στο δίκαιο της Ένωσης μελών του δικαστικού σώματος στην Pravosudna akademija (Σχολή Δικαστών, Κροατία), καθώς και στο Općinski sud u Zagrebu (περιφερειακό δικαστήριο Ζάγκρεμπ, Κροατία). Το 2015 ανέλαβε την κατάρτιση αυτή για την Hrvatska odvjetnička komora (Κροατική Ένωση Δικηγόρων). Από το 2017 έως το 2019 άσκησε καθήκοντα ειδικού συμβούλου στο Υπουργείο Επιστημών και Παιδείας της Κροατίας. Επιπλέον, έχει παράσχει νομικές συμβουλές σχετικά με την ορθή εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου σε κροατικά υπουργεία και δικηγόρους στο πλαίσιο υποθέσεων εκκρεμών ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων.

Η T. Perišin διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Croatian Yearbook of European Law and Policy
  • Μέλος της Hrvatske udruge za studij Europske unije
  • Μέλος της Hrvatske udruge za europsko pravo (CROSEL)
  • Μέλος της Chevening Alumni Association
  • Μέλος της Oxford University Society (OUS)
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Jean Monnet Chair (2015)
David Petrlík
David Petrlík
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1978 στο Plzeň (Τσεχική Δημοκρατία), ο David Petrlík έλαβε πτυχίο νομικής από το Západočeská univerzita v Plzni (Πανεπιστήμιο Ανατολικής Βοημίας, Τσεχική Δημοκρατία) το 2002, έχοντας επίσης παρακολουθήσει σπουδές στο Universität Passau (Πανεπιστήμιο του Passau, Γερμανία) το 1999-2000. Έλαβε master νομικής από το Πανεπιστήμιο Paris I – Panthéon-Sorbonne (Γαλλία) το 2003. Το 2016 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ νομικής του Univerzita Karlova (Πανεπιστήμιο Καρόλου Πράγας, Τσεχική Δημοκρατία).

Το 2004 άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως νομικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών της Τσεχικής Δημοκρατίας, ενώ την επομένη της προσχωρήσεως της Δημοκρατίας της Τσεχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Jiří Malenovský, με τον οποίο συνεργάστηκε μέχρι το 2015.

Το 2015 ανέλαβε υπηρεσία στον Οργανισμό του Ευρωπαϊκού GNSS (νυν Οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το διαστημικό πρόγραμμα) ως νομικός σύμβουλος, και στη συνέχεια ως βοηθός προϊστάμενος τμήματος στην υπηρεσία νομικών υποθέσεων και δημοσίων συμβάσεων. Από το 2018 έως το 2021 διετέλεσε προϊστάμενος της υπηρεσίας αυτής.

Από το 2011 ο D. Petrlík διδάσκει δίκαιο της Ένωσης και δίκαιο διανοητικής ιδιοκτησίας στο Univerzita Karlova. Είναι συντάκτης πολυάριθμων δημοσιεύσεων στους τομείς αυτούς.

Ο D. Petrlík διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο την 1η Μαρτίου 2021.

Maja Brkan
Maja Brkan
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1979 στο Maribor (Σλοβενία), η Maja Brkan έλαβε πτυχίο Νομικής από το Univerza v Ljubljani (Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα, Σλοβενία) το 2003 και μεταπτυχιακό δίπλωμα Νομικής από το New York University (Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Ηνωμένες Πολιτείες) το 2004.  To 2004 έλαβε επίσης δίπλωμα της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Δικαίου του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου (Φλωρεντία, Ιταλία). Εν συνεχεία, ξεκίνησε διδακτορικές σπουδές στο Univerza v Ljubljani, όπου υποστήριξε το 2004 τη διδακτορική διατριβή της με θέμα την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρχισε την επαγγελματική της σταδιοδρομία ως γλωσσομαθής νομικός στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004 και συνέχισε, ως ασκούμενη, στο γραφείο του δικαστή Aindrias Ó Caoimh στο Δικαστήριο το 2005 και κατόπιν, μεταξύ 2005 και 2006, στο Višje sodišče v Ljubljani (Εφετείο Λιουμπλιάνας, Σλοβενία).

Το 2007 επανήλθε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο γραφείο της γενικής εισαγγελέα Verica Trstenjak, ασκώντας αρχικώς καθήκοντα νομικής βοηθού από το 2007 έως το 2008 και κατόπιν καθήκοντα εισηγήτριας από το 2008 έως το 2011. Μεταξύ 2011 και 2013 άσκησε καθήκοντα εισηγήτριας στο γραφείο του δικαστή Marko Ilešič.

Στη συνέχεια, η Μ. Brkan αφιερώθηκε στη διδασκαλία στο Universiteit Maastricht (Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, Κάτω Χώρες) ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2013 έως το 2018 και ως συνεργαζόμενη καθηγήτρια από το 2018 έως το 2021.  Δίδαξε επίσης Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Universiteit Hasselt (Πανεπιστήμιο του Hasselt, Βέλγιο) από το 2014 έως το 2017. Παρέδωσε μαθήματα, ως επισκέπτρια, στο Univerza na Primorskem (Πανεπιστήμιο Primorska, Σλοβενία) το 2011, στο Univerza v Ljubljani το 2014 και στο Běijīng Shīfàn Dàxué (Πανεπιστήμιο Πεκίνου, Κίνα) το 2014. Πραγματοποίησε, εξάλλου, ερευνητική εργασία στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας από το 2016 έως το 2018, στο University of California, Berkeley (Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Berkeley, Ηνωμένες Πολιτείες) το 2019, στο Universitat Autònoma de Barcelona (Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, Ισπανία) το 2019 και στο Univerza v Ljubljani το 2020.

Το 2017, η M. Brkan διορίστηκε αναπληρώτρια διευθύντρια του Maastricht Centre for European Law (Κέντρο Ευρωπαϊκού Δικαίου του Universiteit Maastricht), ασκώντας τα καθήκοντά της επί τριετία έως τον διορισμό της, το 2021, ως συντονίστριας  του προγράμματος «Advanced Master in Privacy, Cybersecurity and Data Management» (μεταπτυχιακό δίπλωμα εξειδίκευσης στον τομέα της προστασίας του ιδιωτικού βίου, της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο και της διαχείρισης δεδομένων) στο European Centre on Privacy and Cybersecurity (Ευρωπαϊκό κέντρο προστασίας προσωπικών δεδομένων και ασφάλειας στον κυβερνοχώρο του Universiteit Maastricht). Από το 2018 έως το 2020 διετέλεσε μέλος της επιτροπής εξετάσεων του ίδιου πανεπιστημίου.

Από το 2013 έως το 2019 διετέλεσε μέλος του συμβουλίου του European Law Institute (ELI).  Από το 2015 έως το 2021 ήταν συνεργαζόμενη συντάκτρια της επιθεώρησης European Data Protection Law Review και από το 2021 είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής.  Από το 2020 είναι επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής της ενημερωτικής πλατφόρμας EU Law Live.

Η M. Brkan έχει πολλές δημοσιεύσεις στον τομέα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Προσκαλείται συχνά για διαλέξεις σε πανεπιστήμια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η M. Brkan διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 6 Ιουλίου 2021.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Distinguished Fellow, Maastricht Centre for European Law
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής της ενημερωτικής πλατφόρμας EU Law Live
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής της European Data Protection Law Review
  • Μέλος του Pravniško društvo v Mariboru
  • Μέλος του Maastricht Law and Tech Lab
  • Μέλος του European Law Institute
  • Μέλος του European Centre on Privacy and Cybersecurity
  • Μέλος του « Friends of the Hamburg Max Planck Institute for Comparative and International Private Law »
  • Μέλος του Slovensko društvo za evropsko pravo
  • Μέλος του Svetovna mreža Univerze v Ljubljani
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Βραβείο « J.H.H.Weiler », απονέμεται στο καλύτερο ερευνητικό άρθρο στον τομέα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Pravna fakulteta Univerze v Ljubljani (2003)
  • Βραβείο αριστείας στις νομικές σπουδές, Νομική Σχολή του Univerza v Ljubljani (2003)
  • Βραβείο «Νέου νομικού για το έτος 2007», Zveza društev pravnikov Slovenije (2007)
Pēteris Zilgalvis
Pēteris Zilgalvis
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1964 στο Inglewood (Ηνωμένες Πολιτείες), ο Pēteris Zilgalvis σπούδασε στο University of California, Los Angeles – UCLA (Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες, Ηνωμένες Πολιτείες) από το οποίο έλαβε το 1986 πτυχίο πολιτικών επιστημών. Συνέχισε τις σπουδές του στο University of Southern California (Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας), από το οποίο έλαβε το 1990 τον τίτλο του διδάκτορος νομικής.

Το ίδιο έτος άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως κύριος σύμβουλος στη νομική υπηρεσία της Latvijas Republikas Vides aizsardzības komiteja, Augstākā padome (λεττονική επιτροπή για την προστασία του περιβάλλοντος), θέση την οποία διατήρησε έως το 1992. Στη συνέχεια, ανέλαβε υπηρεσία στο λεττονικό Υπουργείο Εξωτερικών ως υπεύθυνος των σχέσεων με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP) και τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (UNESCO). Εξάλλου, από το 1991 έχει την ιδιότητα του δικηγόρου στην Καλιφόρνια (Ηνωμένες Πολιτείες).

Το 1993 ο P. Zilgalvis ανέλαβε τη θέση του ειδικού σε θέματα περιβάλλοντος για την περιοχή της Βαλτικής στην Παγκόσμια Τράπεζα και το 1996 διορίστηκε κύριος σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας επί θεμάτων δικαίου περιβάλλοντος για το πρόγραμμα «Ρωσική Ομοσπονδία – Πρόγραμμα περιβαλλοντικής διαχείρισης».

Το 1997 διορίστηκε αναπληρωτής προϊστάμενος της Υπηρεσίας Βιοηθικής του Συμβουλίου της Ευρώπης, θέση την οποία διατήρησε έως το 2005. Στη συνέχεια, ανέλαβε υπηρεσία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προϊστάμενος του τμήματος «Διακυβέρνηση και Ηθική» και το 2010 διορίστηκε προϊστάμενος του τμήματος «Λοιμώδεις νόσοι και Δημόσια υγεία». Μεταξύ του 2010 και του 2016, συνέχισε τη σταδιοδρομία του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προϊστάμενος του τμήματος «Υγεία και Ευεξία». Το 2016 διορίστηκε προϊστάμενος του τμήματος «Ψηφιακή καινοτομία και τεχνολογία Blockchain» και άσκησε τα καθήκοντα αυτά έως το 2021. Είναι επίσης συγγραφέας δημοσιεύσεων σε νομικά περιοδικά, σε σχέση ιδίως με τα ζητήματα της βιοηθικής, των ψηφιακών τεχνολογιών, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του δικαίου περιβάλλοντος.

O P. Zilgalvis διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 27 Σεπτεμβρίου 2021.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Baltic Yearbook of International Law
  • Μέλος του World Economic Forum Digital Currency Governance Consortium
  • Μέλος της Συμβουλευτικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης για την πολιτική του blockchain
Krisztián Kecsmár
Krisztián Kecsmár
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1975 στη Βουδαπέστη (Ουγγαρία), ο Krisztián Kecsmár πραγματοποίησε νομικές σπουδές στο τμήμα Jean Monnet του Université Paris-Sud (Πανεπιστήμιο Paris XI, Γαλλία), από το οποίο έλαβε πτυχίο νομικών σπουδών το 1998, μεταπτυχιακό δίπλωμα στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο το 1999 και μεταπτυχιακό δίπλωμα στο δίκαιο επιχειρήσεων και στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2000.

Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία εργαζόμενος σε δικηγορικό γραφείο στην Ουγγαρία από το 2001 έως το 2005.

Το 2005 ανέλαβε υπηρεσία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως αρμόδιος για τρέχουσες υποθέσεις στη Γενική Διεύθυνση της κοινωνίας της πληροφορίας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Άσκησε επίσης τα καθήκοντα αυτά στη Γενική Διεύθυνση ανταγωνισμού από το 2009 έως το 2015, το 2016 και από το 2018 έως το 2021.

Από τον Μάιο του 2015 έως τον Απρίλιο του 2016, ο Κ. Kecsmár ήταν αποσπασμένος από την Επιτροπή στο ουγγρικό Υπουργείο Δικαιοσύνης ως μέλος του υπουργικού γραφείου ευρωπαϊκών υποθέσεων.

Το 2016 διορίστηκε υφυπουργός αρμόδιος για τη διεθνή και ευρωπαϊκή δικαστική συνεργασία στο ουγγρικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, όπου και παρέμεινε μέχρι το 2018.

Ο K. Kecsmár διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 27 Οκτωβρίου 2021.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Αρχισυντάκτης του νομικού περιοδικού «Európai Tükör»
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Βραβείο Vladár Gábor (2018)
Ion Gâlea
Ion Gâlea
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1978 στο Ιάσιο (Ρουμανία), ο Ion Gâlea έλαβε το 2000 πτυχίο νομικής από το Universitatea din București (Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου, Ρουμανία) καθώς και maîtrise ευρωπαϊκού δικαίου από το Πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne (Γαλλία) στο πλαίσιο του προγράμματος του γαλλο-ρουμανικού Κολεγίου Ευρωπαϊκών Σπουδών που διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Universitatea din București. Το 2002 έλαβε master διεθνών σχέσεων από τη Școala Națională de Studii Politice și Administrative (Εθνική Σχολή Πολιτικών και Διοικητικών Σπουδών, Ρουμανία). Συνέχισε τις σπουδές του στο Karl-Franzens-Universität Graz (Πανεπιστήμιο του Graz, Αυστρία), όπου έλαβε master ευρωπαϊκών σπουδών το 2006. Μετά την επιστροφή του στη Ρουμανία άρχισε σπουδές διδακτορικού νομικής στο Universitatea din București και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ το 2008.

Ο Ι. Gâlea άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο ρουμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου κατέλαβε θέση διπλωματικού ακολούθου στη διεύθυνση διεθνούς δικαίου και Συνθηκών μεταξύ 2000 και 2002, πριν αναλάβει καθήκοντα προϊσταμένου της υπηρεσίας κοινοτικού δικαίου μεταξύ 2002 και 2007. Από το 2007 έως το 2009 άσκησε καθήκοντα δημόσιας υπηρεσίας ως συμβολαιογράφος.

Μετά την επιστροφή του στο Υπουργείο Εξωτερικών, ο Ι. Gâlea διορίστηκε εμπειρογνώμων στη διεύθυνση δικαίου της Ένωσης και άσκησε καθήκοντα διευθυντή το 2009 και το 2010. Στη συνέχεια διορίστηκε γενικός διευθυντής νομικών υποθέσεων, άσκησε δε τα καθήκοντα αυτά μεταξύ των ετών 2010 και 2016.

Από το 2016 έως το 2020 χρημάτισε πρεσβευτής της Ρουμανίας στη Βουλγαρία και στη συνέχεια, το 2021, κατέλαβε τη θέση του γενικού διευθυντή του τμήματος διμερών ευρωπαϊκών σχέσεων και περιφερειακής συνεργασίας στο Yπουργείο Εξωτερικών.

Ο Ι. Gâlea αφιερώθηκε παράλληλα στη διδασκαλία του δικαίου στο Universitatea din București: υπήρξε βοηθός μεταξύ 2002 και 2012, στη συνέχεια εντεταλμένος διδασκαλίας από το 2012 έως το 2016, και λέκτορας από το 2016 έως το 2021. Το 2021 διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο αυτό.

Δίδαξε επίσης ως επισκέπτης καθηγητής στη Hayastani divanagitakan dprots’ (Διπλωματική Ακαδημία της Αρμενίας) το 2010, στο Institutul Diplomatic Român (ρουμανικό Διπλωματικό Ινστιτούτο) από το 2009 έως το 2015, καθώς και στο Universidade da Coruña (Πανεπιστήμιο της La Coruña, Ισπανία) το 2015.

Είναι συντάκτης πολυάριθμων νομικών δημοσιεύσεων.

Ο Ι. M. Gâlea διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 27 Οκτωβρίου 2021.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής της Revista română de drept internațional
  • Μέλος του ρουμανικού τμήματος της Association de Droit International
  • Μέλος της Societatea Română de Drept European
  • Μέλος του Réseau francophone de droit international
  • Βοηθός διευθυντής του Κέντρου ερευνών στον τομέα του διεθνούς και υπερεθνικού δικαίου του Universitatea din București
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Μετάλλιο Διπλωματικής Αξίας πρώτης τάξεως (Ρουμανία, 2007)
  • Εθνικό Τάγμα Αξίας (Ρουμανία, 2009)
  • Εθνικό Τάγμα «Πιστών Υπηρεσιών» (Ρουμανία, 2013)
  • Τάγμα «Madarski Konnik», πρώτης τάξεως (Βουλγαρία, 2021)
Ioannis Dimitrakopoulos
Ιωάννης Δημητρακόπουλος
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1971 στην Αθήνα, ο Ιωάννης Δημητρακόπουλος έλαβε το 1992 πτυχίο Νομικής από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Paris II Panthéon-Assas (Γαλλία) από το οποίο έλαβε το 1994 μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο δημόσιο δίκαιο.

Έγινε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών το 1995 και άσκησε δικηγορία έως το 1997.

Το 1998 ο Ι. Δημητρακόπουλος εισήλθε ως Εισηγητής στο Συμβούλιο της Επικρατείας και συνέχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο ίδιο δικαστήριο ως Πάρεδρος από το 2005 έως το 2022, ασχολούμενος ιδίως με υποθέσεις φορολογικού δικαίου, δικαίου ανταγωνισμού και σημάτων και δικαίου δημοσίων συμβάσεων. Tο 2022 προήχθη στον βαθμό του Συμβούλου της Επικρατείας. Παράλληλα με τα δικαιοδοτικά καθήκοντά του, διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Σχεδιασμού και Οργάνωσης του Συμβουλίου της Επικρατείας από το 2009 έως το 2010. Από το 2005 και επί τριετία εργάστηκε στο Γραφείο του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή (Στρασβούργο, Γαλλία), ασκώντας καθήκοντα κύριου νομικού συμβούλου, ενώ το 2008 επέστρεψε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Μεταξύ 2010 και 2020 ο Ι. Δημητρακόπουλος διετέλεσε επίσης Αναπληρωτής Πρόεδρος του Συμβουλίου Προσφυγών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (Ελσίνκι, Φινλανδία).

Για τα έτη 2014 και 2015 ορίστηκε επίκουρο μέλος του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου και του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος. Επιπλέον, χρημάτισε αντιπρόεδρος της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας από το 2014 έως το 2016.

Ο Ι. Δημητρακόπουλος ασχολείται επίσης επισταμένως με την έρευνα και τη διδασκαλία: από το 2003 έως το 2004 υπήρξε Senior Visiting Fellow στο University of California, Berkeley (Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Berkeley, Ηνωμένες Πολιτείες) και, με την ιδιότητα αυτή, παρέδωσε μαθήματα ευρωπαϊκού δικαίου περιβάλλοντος και συγκριτικού δικαίου. Από το 2010 είναι επίσης καθηγητής στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών. Έχει πολυάριθμες δημοσιεύσεις οι οποίες αφορούν ιδίως το φορολογικό δίκαιο, το ευρωπαϊκό δίκαιο και τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Ο Ι. Δημητρακόπουλος διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 13 Ιανουαρίου 2022.

Damjan Kukovec
Damjan Kukovec
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Ο Damjan Kukovec, γεννηθείς στη Λιουμπλιάνα (Σλοβενία) το 1977, έλαβε πτυχίο Nομικής από το Τμήμα Νομικής του Univerza v Ljubljani (Πανεπιστημίου Λιουμπλιάνας, Σλοβενία) το 2001 και μεταπτυχιακό τίτλο νομικών σπουδών από τη Harvard Law School (Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ΗΠΑ) το 2002. Στο Πανεπιστήμιο αυτό πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ το 2015.

Το 2002 ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δικαστικός ασκούμενος στο Višje sodišče v Ljubljani (εφετείο της Λιουμπλιάνας, Σλοβενία) και άσκησε τα καθήκοντά του μέχρι το 2004. Κατά τη διάρκεια του 2004 εργάστηκε στο Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε (Φρίταουν, Σιέρα Λεόνε), καθώς και στο Ustavno sodišče (Συνταγματικό Δικαστήριο, Σλοβενία).

Το 2005 ο D. Kukovec ανέλαβε καθήκοντα νομικού στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, στη συνέχεια, εργάστηκε στη Νομική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2006 έως το 2018. Το 2006, διορίστηκε ως δικηγόρος στον σλοβενικό δικηγορικό σύλλογο.

Ο D. Kukovec ακολούθησε παράλληλα ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, κυρίως στον τομέα του ευρωπαϊκού δικαίου. Μεταξύ 2011 και 2013, δίδαξε Global Law (δίκαιο της διεθνοποίησης) στη Harvard Law School και στο Institute for Global Law and Policy (Ινστιτούτο δικαίου και πολιτικών διεθνοποίησης). Στη συνέχεια δίδαξε σε διάφορες Νομικές Σχολές ανά τον κόσμο, μεταξύ άλλων, στη FGV Direito Rio, Ρίο ντε Τζανέιρο (Νομική Σχολή του Ιδρύματος Getulio Vargas, Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία) το 2014, στη University of Kent's Brussels School of International Studies (Σχολή Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Kent στις Βρυξέλλες, Βέλγιο) το 2016, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας (EUI, Ιταλία) το 2016 και το 2017 και στο Univerza v Ljubljani (Πανεπιστήμιο Λιουμπλιάνας) μεταξύ 2018 και 2020. Από το 2018, ο D. Kukovec είναι επίσης λέκτορας Νομικής και συνεπικεφαλής του διδακτορικού προγράμματος σπουδών του Middlesex University στο Λονδίνο (Πανεπιστημίου του Middlesex, Ηνωμένο Βασίλειο).

Ο D. Kukovec έχει συγγράψει πολυάριθμες δημοσιεύσεις στον τομέα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι συχνά προσκεκλημένος ομιλητής σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο.

Ο D. Kukovec διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 13 Ιανουαρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της ομάδας RECONNECT
  • Μέλος της British International Studies Association
  • Μέλος της Society of Legal Scholars
  • Μέλος του Pravniško društvo Ljubljana
  • Μέλος της European Society of International Law
  • Μέλος του Klub alumnov Pravne fakultete Univerze v Ljubljani
  • Μέλος του Slovensko društvo za evropsko praavo
  • Μέλος της European Union Studies Association
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Βραβείο για την καλύτερη διατριβή στο δίκαιο της Ένωσης, απονεμηθέν από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Σλοβενίας (2001)
  • Χρυσό μετάλλιο για ακαδημαϊκές επιδόσεις, απονεμηθέν από το Univerza v Ljubljani (2001)
  • Βραβείο Landon Gammon, απονεμηθέν από τη Harvard Law School (2001)
  • Βραβείο του Rotary Club Ljubljana (2008)
  • Ακαδημαϊκά βραβεία, απονεμηθέντα από τη Harvard Law School (2009-2012)
  • Senior Fellow της Higher Education Academy (Ηνωμένο Βασίλειο) (2020).
Suzanne Kingston
Suzanne Kingston
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Η Suzanne Kingston, γεννηθείσα το 1977 στο Δουβλίνο (Ιρλανδία), έλαβε πτυχίο Νομικής από το University of Oxford (Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Ηνωμένο Βασίλειο) το 1998 καθώς και μεταπτυχιακό τίτλο νομικών σπουδών από το Universiteit Leiden (Πανεπιστήμιο του Leiden, Κάτω Χώρες) το 2000. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές Νομικής στο τελευταίο αυτό πανεπιστήμιο, όπου υποστήριξε τη διατριβή της το 2009.

Το 1998 έγινε δεκτή ως Barrister στην Honourable Society of Gray's Inn, Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο). Το 2002 προσελήφθη ως δικηγόρος στο γραφείο διεθνούς δικηγορικής εταιρίας στις Βρυξέλλες, όπου άσκησε δικηγορία μέχρι το 2004.

Στη συνέχεια, η S. Kingston ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εισηγήτρια στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα Leendert Geelhoed, με τον οποίο συνεργάστηκε από το 2004 έως το 2006.

Η S. Kingston έγινε δεκτή ως Barrister στην Honourable Society of King’s Inns, Δουβλίνο (Ιρλανδία) το 2007. Ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα, ως μέλος του Ιρλανδικού Δικηγορικού Συλλόγου από το 2007, αρχικώς ως Barrister και, ακολούθως, ως Senior Counsel.

Επιπλέον, η S. Kingston δίδαξε δίκαιο στο University College Dublin (Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Δουβλίνου, Ιρλανδία) ως λέκτορας από το 2007 έως το 2015 και στη συνέχεια, από το 2015, ως καθηγήτρια. Κατά τη διάρκεια της πανεπιστημιακής σταδιοδρομίας της, δίδαξε επίσης σε άλλα πανεπιστήμια, μεταξύ άλλων στο Columbia University (Πανεπιστήμιο Columbia, Ηνωμένες Πολιτείες), στο Cambridge University (Πανεπιστήμιο του Cambridge, Ηνωμένο Βασίλειο), στο Universiteit Leiden, καθώς και στο Osgoode Hall Law School of York University in Toronto (Osgoode Hall Law School του Πανεπιστημίου York στο Τορόντο, Καναδάς). Έχει συγγράψει πολυάριθμες δημοσιεύσεις στον τομέα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η S. Kingston διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 13 Ιανουαρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Αντιπρόεδρος της Irish Centre for European Law
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του νομικού περιοδικού Irish Jurist
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • Βραβείο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (2015)
  • Βραβείο Ireland’s Champions of EU Research, το οποίο απονεμήθηκε από το Ιρλανδικό Συμβούλιο Έρευνας (2017)
Tihamér Tóth
Tihamér Tóth
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1971 στο Zalaegerszeg (Ουγγαρία), ο Tihamér Tóth πραγματοποίησε νομικές σπουδές στο Szegedi Tudományegyetem (πανεπιστήμιο του Szeged, Ουγγαρία), από το οποίο έλαβε πτυχίο Νομικής το 1994. Στο ίδιο πανεπιστήμιο πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή το 2001.

Το 1994, ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην Ουγγαρία ως νομικός στην Υπηρεσία Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, η οποία υπαγόταν διαδοχικά στο Υπουργείο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, στο Υπουργείο Βιομηχανίας και Εμπορίου και τέλος στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Από το 1997 έως το 2001, κατείχε τη θέση του χειριστή υποθέσεων στη Υπηρεσία Διεθνών Σχέσεων της Ουγγρικής Αρχής Ανταγωνισμού. Ήταν μέλος, από το 2001 έως το 2003, και πρόεδρος, από το 2003 έως το 2009, του Συμβουλίου Ανταγωνισμού (Ουγγαρία). Κατά τη διάρκεια της τελευταίας αυτής περιόδου, άσκησε επίσης τα καθήκοντα του αντιπροέδρου της Ουγγρικής Αρχής Ανταγωνισμού.

Από το 2009 έως το 2022, ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στην Ουγγαρία ιδίως στον τομέα του δικαίου του ανταγωνισμού.

Από το 1999, ο T. Tóth ακολουθεί παράλληλα ακαδημαϊκή σταδιοδρομία στο Pázmány Péter Katolikus Egyetem (καθολικό πανεπιστήμιο Péter-Pázmány, Ουγγαρία). Μεταξύ 1999 και 2010 δίδασκε στο εν λόγω πανεπιστήμιο, στη συνέχεια διετέλεσε αντιπρύτανης έρευνας και διεθνών σχέσεων από το 2010 έως το 2013 και ακαδημαϊκών υποθέσεων από το 2013 έως το 2014, ενώ από το 2015 κατέχει τη θέση του αντιπρύτανη διεθνών σχέσεων. Ο T. Tóth διορίστηκε τακτικός καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο το 2018. Από το 2019 έως το 2022, κατείχε την έδρα Jean Monnet στο δίκαιο του ανταγωνισμού.

Έχει συγγράψει πολλά έργα και δημοσιεύσεις στον τομέα του δικαίου ανταγωνισμού.

Ο Τ. Tóth διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 6 Ιουλίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Versenytükör, επιστημονικού περιοδικού της Ουγγρικής Αρχής Ανταγωνισμού
  • Μέλος της International Ligue of Competition Law (LIDC) και του επιστημονικού της συμβουλίου
  • Μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Magyar Versenyjogi Egyesület
  • Μέλος διεθνούς συμβουλευτικής επιτροπής του Institute for Consumer Antitrust Studies στο Loyola School of Law (Σικάγο, Ηνωμένες Πολιτείες)
  • Μέλος της επιτροπής κανονιστικών θεμάτων του American Chamber of Commerce in Hungary
  • Σύμβουλος της εκτελεστικής επιτροπής της Önszabályozó Reklám Testület
Τιμητικοί τίτλοι και διακρίσεις
  • A Magyar Érdemrend Lovagkeresztje (polgári tagozat) (2017)
Beatrix Ricziová
Beatrix Ricziová
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1981 στην Μπρατισλάβα (Σλοβακία), η Beatrix Ricziová έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (Master) στα νομικά το 2005 από το Univerzita Komenského v Bratislave (Πανεπιστήμιο Comenius της Μπρατισλάβα, Σλοβακία) και στη συνέχεια ανακηρύχθηκε διδάκτωρ νομικής στο ίδιο πανεπιστήμιο το 2012.

Άρχισε την επαγγελματική της σταδιοδρομία ως βοηθός δικηγόρου σε δικηγορικό γραφείο στη Σλοβακία από το 2002 έως το 2004. Επιπλέον, από το 2003 άσκησε επί σειρά ετών καθήκοντα μετάφρασης και διερμηνείας στο πλαίσιο εκδηλώσεων τις οποίες διοργάνωνε ο Δήμος Stupava (Σλοβακία).

Μεταξύ των ετών 2005 και 2006, η Β. Ricziová υπηρέτησε ως νομικός στο Ινστιτούτο για την προσέγγιση των νομοθεσιών της Γραμματείας της Σλοβακικής Κυβέρνησης και, στη συνέχεια, από το 2007 έως το 2008, στο γραφείο του κύριου εκπροσώπου της Σλοβακίας ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο υπάγεται στο Σλοβακικό Υπουργείο Δικαιοσύνης. Μεταξύ των ετών 2009 και 2022, άσκησε καθήκοντα κύριας εκπροσώπου της Σλοβακίας ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης.

Η Β. Ricziová διετέλεσε ακόμη μέλος, από το 2007 έως το 2010, της μόνιμης επιτροπής αστικού και εμπορικού δικαίου της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της Σλοβακικής Κυβέρνησης και, από το 2012 έως το 2015, της ειδικής επιτροπής για την επανακωδικοποίηση του αστικού δικονομικού δικαίου στη Σλοβακία.

Η Β. Ricziová διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 6 Ιουλίου 2022.

Elisabeth Tichy-Fisslberger
Elisabeth Tichy-Fisslberger
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1957 στη Βιέννη (Αυστρία), η Elisabeth Tichy-Fisslberger έλαβε το 1980 πτυχίο νομικής και στη συνέχεια πραγματοποίησε σπουδές στο διεθνές δίκαιο στο Université catholique de Louvain (Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν, Βέλγιο) το 1981.

Άρχισε την επαγγελματική της σταδιοδρομία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 1982 ως διερμηνέας συνεδρίων, καθήκοντα τα οποία άσκησε μέχρι το 1988. Παράλληλα, συνέχισε τις γλωσσολογικές σπουδές της στο Universität Wien (Πανεπιστήμιο της Βιέννης, Αυστρία) από όπου έλαβε πτυχίο γλωσσολογίας το 1984.

Από το 1988 έως το 1993 άσκησε καθήκοντα συμβούλου στη Γενική Διεύθυνση ευρωπαϊκών και οικονομικών υποθέσεων του αυστριακού Υπουργείου Εξωτερικών.

Το 1990 αποσπάστηκε στην Πρεσβεία της Αυστρίας στο Δουβλίνο. Από τα μέσα του 1991 έως τα μέσα του 1992 διετέλεσε αναπληρώτρια διευθύντρια για την πολιτική μεταφορών της ΕΕ στο αυστριακό Υπουργείο Εξωτερικών στη Βιέννη. Εν συνεχεία αποσπάστηκε στην Πρεσβεία της Αυστρίας στο Λονδίνο.

Από το 1993 έως το 2000 ορίστηκε υπουργός-σύμβουλος στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Αυστρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις Βρυξέλλες.

Επιστρέφοντας στο αυστριακό Υπουργείο Εξωτερικών, η Elisabeth Tichy-Fisslberger διετέλεσε διευθύντρια γενικών υποθέσεων και θεσμών της ΕΕ από το 2000 έως το 2003. Στη συνέχεια διορίστηκε βοηθός γενική διευθύντρια ευρωπαϊκών και οικονομικών υποθέσεων και, από το 2007, γενική διευθύντρια νομικών και προξενικών υποθέσεων. Εξάλλου, από το 2009 έως το 2017, άσκησε επίσης καθήκοντα εθνικής συντονίστριας για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων.

Από τον Δεκέμβριο του 2017 διετέλεσε πρέσβειρα στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Αυστρίας στο Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς στη Γενεύη. Το 2020 εξελέγη πρόεδρος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών και το 2021 πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη.

Παράλληλα με τις δραστηριότητες αυτές, η Elisabeth Tichy-Fisslberger δίδαξε δίκαιο στη Diplomatische Akademie Wien (Διπλωματική Ακαδημία της Βιέννης, Αυστρία) από το 2002. Μεταξύ των ετών 2006 και 2017 δίδαξε επίσης στο Universität Wien.

Η Elisabeth Tichy-Fisslberger διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 15 Σεπτεμβρίου 2022.

Μέλος σε ιδρύματα, οργανισμούς ή οργανώσεις στον νομικό, τον πνευματικό, τον καλλιτεχνικό, τον κοινωνικό, τον αθλητικό ή τον φιλανθρωπικό τομέα
  • Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, Γαλλία (2005)
  • Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν (2021)
  • Αστέρας της Λιθουανικής Διπλωματίας (2021)
William Valasidis
Γουλιέλμος Βαλασίδης
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1971 στη Θεσσαλονίκη, ο Γουλιέλμος Βαλασίδης έλαβε το 1993 το πτυχίο της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1996 λαμβάνοντας μεταπτυχιακό δίπλωμα (Master) στο Δίκαιο από την Harvard Law School (Νομική Σχολή του Harvard, Ηνωμένες Πολιτείες).

Από το 1993 έως το 1995 εργάστηκε ως ασκούμενος δικηγόρος ενόψει των εξετάσεων για την απόκτηση της άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος δικηγόρου. Αφού έγινε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης το 1996, εργάστηκε σε δικηγορικά γραφεία στο Μεξικό και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 1998 ανέλαβε για πρώτη φορά υπηρεσία στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εισηγητής στο γραφείο του δικαστή Κρατερού Ιωάννου. Εν συνεχεία άσκησε καθήκοντα εισηγητή στο γραφείο του δικαστή Βασιλείου Σκουρή, μετέπειτα Προέδρου του Δικαστηρίου από το 2003, του οποίου υπήρξε συνεργάτης επί δεκαπενταετία, από το 1999 έως το 2014.

Το 2014 διορίστηκε διευθυντής Πρωτοκόλλου και Πληροφόρησης του Δικαστηρίου και στη συνέχεια διευθυντής Επικοινωνίας, καθήκοντα τα οποία άσκησε έως το 2022.

Παράλληλα με τις νομικές δημοσιεύσεις του υπό την ιδιότητα του συγγραφέα ή του επιμελητή, ο Γουλιέλμος Βαλασίδης επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πρακτική διδασκαλία του δικαίου της Ένωσης, συμμετέχοντας ενεργά στην οργάνωση και διεξαγωγή του European Law Moot Court Competition, ως μέλος της κριτικής επιτροπής από το 2004 έως το 2005 και στη συνέχεια ως μέλος και αντιπρόεδρος της European Law Moot Court Society από το 2006 έως το 2022. Τακτική ήταν επίσης η συμμετοχή του σε συνέδρια σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Ο Γουλιέλμος Βαλασίδης διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 15 Σεπτεμβρίου 2022.

Steven Verschuur
Steven Verschuur
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1977 στο Arnhem (Κάτω Χώρες), ο Steven Verschuur ολοκλήρωσε τις νομικές σπουδές του στο Universiteit Utrecht (Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, Κάτω Χώρες) από όπου έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών το 2001. Συνέχισε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης (Βέλγιο), από όπου έλαβε δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών στο ευρωπαϊκό δίκαιο το 2002. Το 2010 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Νομικής του Universiteit Utrecht.

Από το 2002, ο Steven Verschuur άσκησε δικηγορία σε δικηγορικά γραφεία στις Κάτω Χώρες και στο Βέλγιο σε διάφορους τομείς του δικαίου της Ένωσης, όπως ο ανταγωνισμός, οι κρατικές ενισχύσεις, η εμπορική πολιτική, οι δημόσιες συμβάσεις καθώς και τα περιοριστικά μέτρα που θεσπίζονται στο πλαίσιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας της Ένωσης.

Δημοσίευσε επίσης μεγάλο αριθμό σχετικών άρθρων σε νομικά περιοδικά και βιβλία.

Συγχρόνως, άσκησε καθήκοντα αναπληρωματικού δικαστή στο τμήμα αστικού δικαίου του rechtbank Zeeland-West-Brabant (πρωτοδικείου Zeeland-West-Brabant, Κάτω Χώρες) από το 2021 έως το 2022.

Ο Steven Verschuur διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 15 Σεπτεμβρίου 2022.

Saulius Lukas Kalėda
Saulius Lukas Kalėda
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1976 στην Κρακοβία (Πολωνία), ο Saulius Lukas Kalėda έλαβε πτυχίο Νομικής από το Vilniaus universitetas (Πανεπιστήμιο Βίλνιους, Λιθουανία) το 1999, εν συνεχεία δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών από το Zentrum für Europäische Integrationsforschung του Universität Bonn (Πανεπιστημίου Βόννης, Γερμανία) το 2000, και τέλος διδακτορικό δίπλωμα από το Uniwersytet Jagielloński (Γιαγγελλώνειο Πανεπιστήμιο Κρακοβίας, Πολωνία) το 2002.

Το 1998 ο S. L. Kalėda άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως νομικός στην υπηρεσία της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Λιθουανίας για την εποπτεία της ιδιωτικής ασφάλισης. Μεταξύ 2002 και 2003, κατά τη διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση, άσκησε καθήκοντα ανώτερου εμπειρογνώμονα στο τμήμα ευρωπαϊκού δικαίου της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Λιθουανίας. Εν συνεχεία, απασχολήθηκε ως νομικός στη Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Αγοράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2003 έως το 2004.

Από το 2004 έως το 2013, ο S. L. Kalėda άσκησε καθήκοντα εισηγητή στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχικώς στο γραφείο του δικαστή Vilenas Vadapalas και εν συνεχεία στο γραφείο του δικαστή Egidijus Bieliūnas. Το 2013 ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο ως εισηγητής στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα Maciej Szpunar. Μεταξύ 2017 και 2023 υπήρξε μέλος της νομικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εκπροσώπησε την Επιτροπή σε μεγάλο αριθμό υποθέσεων ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης.

Ο S. L. Kalėda άσκησε επίσης καθήκοντα πανεπιστημιακής διδασκαλίας, ως εντεταλμένος διδασκαλίας στο Vilniaus universitetas από το 2002 έως το 2003, καθώς και το 2011. Από το 2013 παραδίδει μαθήματα στο Uniwersytet Jagielloński. Έχει συγγράψει πολυάριθμες δημοσιεύσεις σχετικά με το θεσμικό και το δικονομικό δίκαιο της Ένωσης.

O S. L. Kalėda διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 27 Σεπτεμβρίου 2023.

Louise Spangsberg Grønfeldt
Louise Spangsberg Grønfeldt
Δικαστής
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείσα το 1980 στο Ishøj (Δανία), η Louise Spangsberg Grønfeldt έλαβε από το Københavns Universitet (Πανεπιστήμιο Κοπεγχάγης, Δανία) πτυχίο Νομικής το 2004 και στη συνέχεια δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών Νομικής το 2007. Έλαβε επίσης μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Collège d’Europe (Κολλέγιο της Ευρώπης, Βέλγιο) το 2007. Το 2012 έλαβε άδεια ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος στη Δανία.

Η L. Spangsberg Grønfeldt άρχισε την επαγγελματική της σταδιοδρομία το 2007 ως ασκούμενη δικηγόρος και συνέχισε την άσκησή της ως το 2009. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, δίδασκε επίσης δίκαιο της Ένωσης στο Københavns Universitet, αρχικώς ως εντεταλμένη διδασκαλίας και εν συνεχεία ως λέκτορας.

Από το 2009 έως το 2013 εργάστηκε ως γλωσσομαθής νομικός στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από το 2013 έως το 2016 η L. Spangsberg Grønfeldt ήταν μέλος της νομικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην ομάδα «Προϋπολογισμός». Εν συνεχεία, εργάστηκε έως το 2018 ως εισηγήτρια στο γραφείο του δικαστή του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Jesper Svenningsen. Στο τέλος του 2018 επανήλθε στη νομική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ομάδα «Κρατικές Ενισχύσεις»), ενώ το 2019 διορίστηκε μέλος του γραφείου της Margrethe Vestager, εκτελεστικής αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από το τέλος του 2020 έως το 2023 ήταν μέλος της ομάδας «Δικαιοσύνη και εσωτερικές υποθέσεις» της νομικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

H L. Spangsberg Grønfeldt διορίστηκε δικαστής στο Γενικό Δικαστήριο στις 27 Σεπτεμβρίου 2023.

Vittorio Di Bucci
Vittorio Di Bucci
Γραμματέας
Βιογραφικό και επαγγελματική σταδιοδρομία

Γεννηθείς το 1963 στο Asti (Ιταλία),ο V. Di Bucci σπούδασε νομικά στο Università degli Studi di Torino (Πανεπιστήμιο του Τορίνο, Ιταλία), από το οποίο έλαβε πτυχίο νομικής το 1986. Συνέχισε τις σπουδές του στο Université de Nancy II (Πανεπιστήμιο Νανσί ΙΙ, Γαλλία) από το οποίο έλαβε το 1988 δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών στο κοινοτικό δίκαιο.

Το 1987 ο V. Di Bucci ανέλαβε υπηρεσία στο Δικαστήριο ως γλωσσομαθής νομικός στο ιταλικό μεταφραστικό τμήμα. Το 1988 προσελήφθη από τον δικαστή G. F. Mancini ως εισηγητής στο γραφείο του, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1991. Καθήκοντα εισηγητή στο γραφείο του δικαστή G. F. Mancini άσκησε εκ νέου από το 1994 έως το 2000.

Από το 1991 έως το 1994 ο V. Di Bucci εντάχθηκε στην ομάδα «Μεταφορές, Περιβάλλον, Καταναλωτές» της νομικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην οποία επανήλθε το 2000 ως μέλος της ομάδας «Κρατικές ενισχύσεις και αντιντάμπινγκ». Από το 2007 έως το 2010, ήταν αρχικά μέλος και στη συνέχεια νομικός σύμβουλος στην ομάδα «Ανταγωνισμός». Το 2010 διορίστηκε κύριος νομικός σύμβουλος στην ομάδα «Κρατικές ενισχύσεις και αντιντάμπινγκ», ενώ από το 2014 έως το 2023 κατείχε την ίδια θέση στην ομάδα «Δίκαιο των επιχειρήσεων».

Στις 5 Ιουνίου 2023 ο V. Di Bucci εξελέγη Γραμματέας του Γενικού Δικαστηρίου.

Έχει δημοσιεύσεις στον τομέα του δικαίου της Ένωσης, οι οποίες αφορούν ιδίως τις διαδικασίες ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης, τις κρατικές ενισχύσεις και το δίκαιο της τραπεζικής ένωσης.