WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)

z dnia 1 grudnia 2010 r.

Sprawa F‑82/09

Michel Nolin

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Usunięcie punktów za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której M. Nolin żąda w pierwszej kolejności stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora dyrekcji generalnej ds. personelu i administracji Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie usunięcia 87,5 punkta za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa, zgromadzonych przez skarżącego na poczet awansu.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący zostaje obciążony całością kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Awans – Postępowanie – Punkty za osiągnięcia i punkty pierwszeństwa

(regulamin pracowniczy, art. 29, 45)

2.      Urzędnicy – Zasady – Zasada legalności

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Urzędnicy – Awans – Postępowanie – Punkty za osiągnięcia i punkty pierwszeństwa

4.      Urzędnicy – Akty administracji – Decyzja dorozumiana – Pojęcie

5.      Urzędnicy – Zasady – Ochrona uzasadnionych oczekiwań – Przesłanki

6.      Urzędnicy – Awans – Postępowanie – Punkty za osiągnięcia i punkty pierwszeństwa

(regulamin pracowniczy, art. 29, 45)

7.      Prawo Unii – Zasady – Prawa podstawowe – Prawo do kontradyktoryjnego postępowania

(art. 6 ust.  2 TUE)

1.      Z ogólnej systematyki przepisów obowiązujących w zakresie awansu urzędników, interpretowanych pod kątem poszanowania zasady równego traktowania, wynika, że liczba punków za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa odpowiadająca progowi awansu powinna zostać odliczona od kapitału punktów zgromadzonych przez urzędnika, który został awansowany, czy to na podstawie art. 29 regulaminu pracowniczego, czy art. 45 regulaminu pracowniczego.

O ile bowiem omawiane przepisy przewidują dwie odrębne procedury awansowania, o tyle art. 29 – w przeciwieństwie do art. 45 – dotyczy wyłącznie możliwości awansowania w sposób incydentalny, czyli jednej z możliwości objęcia wolnego stanowiska, nie określając jednak skutków takiego awansu. Tymczasem, w braku wyraźnego unormowania w art. 29 regulaminu pracowniczego, nie można uznać, że awans dokonany w oparciu o ten przepis nie wywoła takich samych skutków prawnych jak awans na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego; wprost przeciwnie, należy z niego wywieść, że prawodawca, choć przewidział odrębne procedury awansowania, nie zamierzał jednak przyznać awansom dokonywanym na podstawie art. 29 regulaminu pracowniczego innych skutków prawnych niż awansom opartym na art. 45 regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 46, 48)

2.      Każda decyzja administracji powinna jasno i dokładnie określać, na jakiej podstawie prawnej została wydana, przy czym właściwość administracji w tym zakresie musi znajdować ważne oparcie w wymienionej podstawie prawnej.

(zob. pkt 51)

3.      Decyzja w sprawie usunięcia punktów za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa urzędnika stanowi konsekwencję decyzji w sprawie awansowania. W rezultacie organ właściwy w zakresie awansów korzysta z kompetencji pozostałej do wydania takiej decyzji, która ogranicza się do wyciągnięcia konsekwencji z awansu urzędnika.

(zob. pkt 57)

4.      Dorozumiana decyzja wymaga, by do administracji wpłynął wniosek, do którego ona się nie ustosunkowała, lub by z okoliczności danej sprawy można było wywieść, że administracja wydała decyzję, której nie sformalizowała. Natomiast samo utrzymanie sytuacji prawnej zainteresowanego nie może oznaczać istnienia decyzji.

(zob. pkt 68, 70)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑55/09 Maxwell przeciwko Komisji, 11 maja 2010 r., pkt 66

5.      Prawo do żądania ochrony uzasadnionych oczekiwań wymaga spełnienia trzech przesłanek. Po pierwsze, zainteresowanemu muszą zostać dostarczone przez administrację precyzyjne, bezwarunkowe i zgodne zapewnienia pochodzące z uprawnionych i wiarygodnych źródeł. Następnie charakter tych zapewnień musi rodzić uzasadnione oczekiwanie w przekonaniu osoby, do której są adresowane. Wreszcie udzielone zapewnienia muszą być zgodne z przepisami regulaminu pracowniczego i ogólnie z obowiązującymi normami, a przynajmniej ich ewentualna nieprawidłowość powinna móc umknąć rozsądnemu i dochowującemu należytej staranności urzędnikowi w świetle posiadanych przez niego informacji oraz zdolności do dokonania niezbędnych weryfikacji.

W tym względzie, w braku pisemnego lub słownego zapewnienia, sam upływ czasu pomiędzy usunięciem punktów za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa urzędnika a jego awansem nie stanowi precyzyjnego zapewnienia, dostarczonego zainteresowanemu przez administrację, jeśli normy obowiązujące w zakresie awansów, których zgodność z prawem nie była kwestionowana przez tego urzędnika, zobowiązują administrację do odliczenia od kapitału zgromadzonych przez niego punktów liczby punków za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa odpowiadającej progowi awansu.

(zob. pkt 74, 75)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑203/97 Forvass przeciwko Komisji, 6 lipca 1999 r., RecFP s. I‑A‑129, II‑705, pkt 70; sprawa T‑381/00 Wasmeier przeciwko Komisji, 11 lipca 2002 r., RecFP s. I‑A‑125, II‑677, pkt 106; sprawa T‑205/01 Ronsse przeciwko Komisji, 5 listopada 2002 r., RecFP s. I‑A‑211, II‑1065, pkt 54, 55; sprawa T‑145/04 Righini przeciwko Komisji, 15 listopada 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑349, II‑1547, pkt 130

6.      Sama okoliczność, że urzędnik został awansowany, czy to na podstawie art. 29, czy art. 45 regulaminu pracowniczego, wystarczy do uzasadnienia, by liczba punków za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa odpowiadająca progowi awansu została odliczona od kapitału punktów zgromadzonych przez tego urzędnika. W związku z tym wszyscy awansowani urzędnicy znajdują się w takiej samej sytuacji w odniesieniu do omawianego odliczenia określonej liczby zgromadzonych punktów, bez względu na podstawę prawną, na jakiej zdecydowano o ich awansie. W rezultacie nie może zachodzić dyskryminacja w wypadku identycznego traktowania urzędnika awansowanego na podstawie art. 29 regulaminu pracowniczego i urzędnika awansowanego na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 88)

7.      Zgodnie z prawem do kontradyktoryjnego postępowania stronie postępowania przysługuje możliwość przedstawienia argumentów prawnych lub faktycznych, jakie uznaje za stosowne na poparcie swoich żądań, w tym ewentualnych zarzutów niedopuszczalności. Tymczasem, aby twierdzić, że korzystanie z prawa stanowi nadużycie, konieczne jest wykazanie, że korzystanie z tego prawa ma inny cel niż realizowany przez to prawo, a w szczególności że korzystanie z omawianego prawa wskazuje na zamiar szkodzenia.

(zob. pkt 96)