POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 12 grudnia 2013 r.

Sprawa F‑133/12

Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Odpowiedzialność pozaumowna Unii – Odszkodowanie za szkodę spowodowaną przesłaniem przez instytucję pisma dotyczącego kosztów, jakimi został obciążony skarżący, jego adwokatowi – Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście bezzasadna – Artykuł 94 regulaminu postępowania

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której L. Marcuccio żąda po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji odmownej Komisji Europejskiej w sprawie jego wniosku o naprawienie szkody wynikającej z przesłania adwokatowi, który go reprezentował od czerwca 2007 r. przed sądami Unii Europejskiej (zwanego dalej „adwokatem skarżącego” lub „jego adwokatem”), pisma dotyczącego zapłaty kosztów w 24 sprawach, w których orzeczenia się uprawomocniły i w których został obciążony pokryciem kosztów Komisji, a po drugie, zasądzenia od Komisji odszkodowania na jego rzecz.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona jako w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście bezzasadna. L. Marcuccio pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską. L. Marcuccio wpłaci na rzecz Sądu kwotę 2000 EUR.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie – Wniosek o stwierdzenie nieważności poprzedzającej wniesienie skargi decyzji oddalającej wniosek o odszkodowanie – Wniosek niemający autonomicznego charakteru w stosunku do żądań o odszkodowanie

(regulamin pracowniczy, art. 91)

2.      Postępowanie sądowe – Koszty sądowe – Koszty, na które naraziła Sąd do spraw Służby Publicznej stanowiąca nadużycie skarga urzędnika – Zasądzenie od urzędnika zwrotu rzeczonych kosztów

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 94)

1.      Żądania stwierdzenia nieważności skierowane przeciwko aktowi zawierającemu stanowisko instytucji w zakresie odszkodowania podczas etapu poprzedzającego wniesienie skargi nie mogą być oceniane w oderwaniu od żądań odszkodowawczych, ponieważ skutkiem tego aktu jest jedynie umożliwienie przedstawienia Sądowi do spraw Służby Publicznej wspomnianych żądań.

(zob. pkt 32)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑256/02 I przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 14 października 2004 r., pkt 47 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Zgodnie z art. 94 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, jeżeli Sąd poniósł koszty, których można było uniknąć, zwłaszcza jeżeli skarga stanowi oczywiste nadużycie, Sąd może zasądzić od strony, która je spowodowała, zwrot całości lub części tych kosztów, przy czym kwota zwrotu nie może przekraczać 2000 EUR.

Skarga stanowi oczywiste nadużycie w wypadku, gdy skarżący wybiera drogę sądową bez żadnego ważnego uzasadnienia i gdy już w kilku sprawach podnosił zarzuty podobne do zarzutów wysuwanych na poparcie rozpatrywanej skargi, a nawet z nimi identyczne, a zarzuty te zostały w drodze postanowienia odrzucone we wszystkich wszczętych przez skarżącego postępowaniach, jako albo oczywiście niedopuszczalne, albo oczywiście pozbawione jakiejkolwiek podstawy prawnej.

(zob. pkt 52–54)