Προσφυγή της 1ης Απριλίου 2011 - El-Materi κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-200/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγων: Fahd Mohamed Sakher Ben Mohamed El-Materi (Ντόχα, Κατάρ) (εκπρόσωποι: M. Lester, Barrister και G. Martin, Solicitor)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την Εκτελεστική Απόφαση 2011/79/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 4ης Φεβρουαρίου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/72/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στην Τυνησία (ΕΕ L 31, σ. 40), καθώς και τον Κανονισμό (ΕΕ) 101/2011 του Συμβουλίου, της 4ης Φεβρουαρίου 2011, για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών λόγω της κατάστασης στην Τυνησία (ΕΕ L 31, σ. 1), στο μέτρο που αφορούν τον προσφεύγοντα·
να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.
Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι δεν επληρούτο το κριτήριο ούτως ώστε να συμπεριληφθεί ο προσφεύγων στο Παράρτημα της Εκτελεστικής Αποφάσεως 2011/79/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, καθότι:
η μόνη θεμιτή βάση για να συμπεριληφθεί ο προσφεύγων στο εν λόγω παράρτημα θα υφίστατο εάν αυτός πληρούσε το κριτήριο του άρθρου 1 της Αποφάσεως 2011/72 του Συμβουλίου
1, ήτοι εάν ήταν "υπεύθυνος για την κατάχρηση κρατικών κεφαλαίων της Τυνησίας" ή εάν συνδεόταν με τέτοιο πρόσωπο, δεδομένου ότι, όπως διευκρινίζεται στην δεύτερη αιτιολογική σκέψη, τέτοια πρόσωπα "με τον τρόπο αυτόν στερούν από τον λαό της Τυνησίας τα οφέλη της διατηρήσιμης ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας της χώρας και υπονομεύουν την ανάπτυξη της δημοκρατίας στη χώρα".
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την εκ μέρους του Συμβουλίου προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας του προσφεύγοντας και του δικαιώματός του αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, καθότι:
τα περιοριστικά μέτρα δεν προβλέπουν διαδικασία για την κοινοποίηση στον προσφεύγοντα των αποδεικτικών στοιχείων επί των οποίων βασίστηκε η απόφαση για τη δέσμευση των περιουσιακών του στοιχείων ή διαδικασία που θα του παρείχε τη δυνατότητα να υποβάλει λυσιτελείς παρατηρήσεις επί των αποδεικτικών αυτών στοιχείων·
η αιτιολογία που προβάλλεται στα προσβαλλόμενα μέτρα περιέχει γενικές, αναπόδεικτες και αόριστες αιτιάσεις μίας δικαστικής έρευνας·
το Συμβούλιο δεν παρέσχε επαρκή στοιχεία, ώστε να είναι ο προσφεύγων σε θέση να αντικρούσει τις κατηγορίες, γεγονός που δεν παρέχει στο Δικαστήριο τη δυνατότητα να κρίνει κατά πόσον η απόφαση και η κρίση του Συμβουλίου ήταν βάσιμες και στηρίχθηκαν σε αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία
Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την υπαγωγή του προσφεύγοντος στα προσβαλλόμενα μέτρα, κατά παράβαση της υποχρεώσεώς του να αναφέρει σαφώς τους ειδικούς και συγκεκριμένους λόγους που δικαιολόγησαν την απόφασή του, συμπεριλαμβανομένων των ειδικών εξατομικευμένων λόγων βάσει των οποίων έκρινε ότι ο προσφεύγων ήταν υπεύθυνος για την κατάχρηση κρατικών κεφαλαίων της Τυνησίας.
Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από την εκ μέρους του Συμβουλίου αδικαιολόγητη και δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος, καθώς και του δικαιώματός του επιχειρηματικής ελευθερίας, καθότι:
τα μέτρα δεσμεύσεως των περιουσιακών στοιχείων θίγουν κατά τρόπο καθοριστικό και μακροπρόθεσμο τα θεμελιώδη δικαιώματά του·
τα εν λόγω μέτρα δεν δικαιολογούνται ως προς τον προσφεύγοντα· και
το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι η ολική δέσμευση περιουσιακών στοιχείων είναι το λιγότερο επαχθές μέτρο για την επίτευξη αυτού του σκοπού ούτε ότι η σημαντικότατη ζημία του προσφεύγοντος είναι δικαιολογημένη και ανάλογη.
Στο πλαίσιο του πέμπτου λόγου ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο, αποφασίζοντας να εφαρμόσει τα περιοριστικά αυτά μέτρα ως προς τον προσφεύγοντα, υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως, δεδομένου ότι προφανώς ουδεμία αξιολόγηση επιχειρήθηκε από το Συμβούλιο όσον αφορά τον προσφεύγοντα, ή εάν πράγματι επιχειρήθηκε τέτοια αξιολόγηση, το Συμβούλιο κατέληξε εσφαλμένως στο συμπέρασμα ότι η υπαγωγή του προσφεύγοντος στα περιοριστικά μέτρα ήταν δικαιολογημένη.
____________1 - Απόφαση 2011/72/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 31ης Ιανουαρίου 2011, για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στην Τυνησία (ΕΕ 2011 L 28, σ. 62)