WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)
z dnia 21 października 2009 r.
Sprawa F‑74/08
Dominique Ramaekers‑Jørgensen
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Podatek wspólnotowy – Obliczanie – Sumowanie wynagrodzenia i renty rodzinnej – Zasady pobierania podatku wspólnotowego –Data pobrania
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której D. Ramaekers‑Jørgensen żąda: po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego z dnia 20 maja 2008 r. oddalającej jej zażalenie na decyzję w sprawie zasad obliczania i pobierania podatku wspólnotowego od renty rodzinnej, a także, jeśli zajdzie taka potrzeba, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie przyznania jej tej renty w zakresie, w jakim omawiana decyzja ustala wspomniane sposoby obliczania i pobierania podatku wspólnotowego; po drugie, stwierdzenia, że art. 3 i 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 56, s. 8), w brzmieniu ostatnio zmienionym rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 420/2008 z dnia 14 maja 2008 r. dostosowującym ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 127, s. 1), są niezgodne z prawem w zakresie, w jakim przepisy te przewidują sumowanie przyznanej urzędnikowi renty rodzinnej z wynagrodzeniem w celu obliczenia podatku wspólnotowego.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję. Rada Unii Europejskiej, interwenient popierający żądania Komisji, pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Właściwość sądu wspólnotowego – Żądanie stwierdzenia nieważności aktu indywidualnego wywołującego niekorzystne skutki – Brak właściwości sądu wspólnotowego w zakresie stwierdzenia niezgodności z prawem przepisu o charakterze generalnym w sentencji wyroków
(art. 230 WE)
2. Urzędnicy – Emerytury i renty – Renta rodzinna
(regulamin pracowniczy, art. 79; załącznik VIII, art. 17; rozporządzenie Rady nr 260/68, art. 2, art. 3 ust. 1, art. 4, 8)
3. Urzędnicy – Podatek od wynagrodzeń – Stosowanie różnych stóp do różnych części dochodu
(rozporządzenie Rady nr 260/68, art. 4)
4. Urzędnicy – Emerytury i renty – Renta rodzinna
(Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, art. 13; rozporządzenie Rady nr 260/68, art. 3, 4)
1. O ile w ramach żądania stwierdzenia nieważności aktu indywidualnego wywołującego niekorzystne skutki sąd wspólnotowy rzeczywiście jest właściwy przy tej okazji do stwierdzenia niezgodności z prawem przepisu o charakterze generalnym, na którego podstawie został wydany zaskarżony akt, o tyle Sąd nie jest właściwy do dokonywania takich stwierdzeń w sentencji wyroków.
(zob. pkt 37)
2. Wspólnotowy system podatkowy przewiduje progresywną skalę opodatkowania, w której ramach bierze się pod uwagę całe uposażenie każdego beneficjenta w celu obliczenia podstawy opodatkowania. Tym samym art. 4 rozporządzenia nr 260/68 ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich stanowi, że podatek obliczany jest od kwoty podlegającej opodatkowaniu, uzyskanej zgodnie z art. 3, który z kolei przewiduje w ust. 1, że „podatek jest płatny miesięcznie od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnoty każdej uprawnionej osobie”. Podstawę opodatkowania podlegającą podatkowi wspólnotowemu stanowi zatem suma dochodów, wynagrodzeń i innych dodatków wypłacanych ze środków wspólnotowych każdej uprawnionej osobie.
Artykuł 79 regulaminu pracowniczego i art. 17 załącznika VIII do tego regulaminu, dotyczące renty rodzinnej, nie zawierają żadnego odstępstwa od ogólnej zasady sumowania wszystkich składników uposażenia celem obliczenia podatku wspólnotowego. Bowiem nawet jeśli przepisy te ustalają kwotę renty rodzinnej, przed naliczeniem podatku, której wysokość zależy od przebiegu kariery zawodowej zmarłego wcześniej małżonka, to renta ta stanowi dochód zastępczy dla żyjącego małżonka, który to dochód ma na celu zrekompensowanie utraty dochodu małżonka zmarłego. Stanowi też ona składnik uposażenia wypłacany przez Wspólnoty w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 260/68, którego bezpośrednim beneficjentem jest żyjący małżonek zgodnie z art. 2 tego rozporządzenia. Jeśli omawiany małżonek jest również urzędnikiem, to podlega on również podatkowi wspólnotowemu od swego wynagrodzenia na podstawie tych samych przepisów. W rezultacie podatek należny ze strony tego ostatniego to właśnie podatek naliczony zgodnie z art. 3 ust. 1 i z art. 4 rozporządzenia nr 260/68, ponieważ podstawę opodatkowania stanowi suma tego wynagrodzenia oraz tego składnika uposażenia, wypłacanych każdego miesiąca.
W braku wyraźnego odstępstwa odnośnie do rent rodzinnych do równoczesnej wypłaty wynagrodzenia i renty rodzinnej należy stosować zasadę sumowania. Wniosku tego nie podważa okoliczność, że ze względu na to, że wynagrodzenie wypłacane jest omawianemu urzędnikowi piętnastego dnia każdego miesiąca, a renta rodzinna na koniec miesiąca, to nie są to wypłaty równoczesne, ponieważ rozporządzenie nr 260/68 nie uzależnia stosowania zasady sumowania od łącznej wypłaty wszystkich składników uposażenia w tym samym czasie. W szczególności art. 3 ust. 1 stanowi, że „podatek jest płatny miesięcznie od dochodów, wynagrodzeń i dodatków”, a tym samym podatek jest naliczany od wszystkich kwot wypłacanych podczas tego okresu. Wreszcie art. 8 rozporządzenia nr 260/68, zgodnie z którym „podatek pobierany jest w formie potrącenia u źródła”, ustala wyłącznie sposób pobierania podatku.
(zob. pkt 48, 49, 52–56)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑502/93 Coen‑Porisini przeciwko Komisji, 1 grudnia 1994 r., RecFP s. I‑A‑303, II‑949, pkt 22, 28, 29
3. Stosowanie różnych stawek do różnych kwot dochodu, przewidzianych w art. 4 rozporządzenia nr 260/68 ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich, nie wyklucza tego, by była pobierana wyłącznie jedna składka podatkowa od całego dochodu, bez rozróżnienia na części, przy czym stawka omawianej składki wzrasta, gdy całkowity dochód podatnika osiąga wyższy próg.
(zob. pkt 64)
4. Zlecając Radzie ustalenie, między innymi, warunków, na jakich urzędnicy europejscy podlegają na rzecz Wspólnot podatkowi od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez nie i zwalniając jednocześnie z jakiegokolwiek opodatkowania krajowego te same dochody, wynagrodzenia i dodatki, art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich wprowadził system podatkowy, który dotyczy w szczególności pracowników Wspólnot. System ten przez swój jednolity i autonomiczny charakter w odniesieniu do krajowych przepisów podatkowych ma na celu zapewnienie równego traktowania urzędników Wspólnot. Status urzędnika europejskiego stanowi zatem właściwe kryterium rozróżnienia sytuacji podatkowej takiego urzędnika od sytuacji osób, którym nie przysługuje wynagrodzenie wspólnotowe.
(zob. pkt 73, 74)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 6/60 Humblet przeciwko państwu belgijskiemu, 16 grudnia 1960 r., Rec. s. 1125; sprawa 7/74 Brouerius van Nidek, 3 lipca 1974 r., Rec. s. 757, pkt 11; sprawa 85/86 Komisja przeciwko EBI, 3 marca 1988 r., Rec. s. 1281, pkt 23; sprawa C‑437/04 Komisja przeciwko Belgii, 22 marca 2007 r., Zb.Orz. s. I‑2513, pkt 61