ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 2ας Δεκεμβρίου 2014

Υπόθεση F‑110/13

Nunzio Migliore

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή – Διαδικασία πιστοποιήσεως – Περίοδος 2012 – Μη εγγραφή του προσφεύγοντος στον κατάλογο των υπαλλήλων στους οποίους επετράπη να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα καταρτίσεως το 2013 – Άρθρο 45α του ΚΥΚ – Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας της προσκλήσεως για υποβολή υποψηφιοτήτων – ΓΕΔ όσον αφορά το άρθρο 45α του ΚΥΚ – Περιεχόμενο»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Ν. Migliore ζητεί κυρίως την ακύρωση της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (στο εξής: ΑΔΑ) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 19ης Απριλίου 2013, περί μη εγγραφής του στον κατάλογο των 63 υπαλλήλων στους οποίους επετράπη να μετάσχουν το 2013 στο πρόγραμμα καταρτίσεως για την περίοδο πιστοποιήσεως του έτους 2012 (στο εξής: περίοδος πιστοποιήσεως 2012), και την αποκατάσταση της ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Απόφαση:      Η προσφυγή‑αγωγή απορρίπτεται. Ο N. Migliore φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Διαδικασία πιστοποιήσεως – Προεπιλογή των υποψηφίων – Κριτήρια – Σύγκριση των υποψηφίων από δύο διαφορετικά όργανα αναλόγως του αν υπάρχουν ή όχι άλλοι προεπιλεγμένοι υποψήφιοι στην ίδια γενική διεύθυνση – Παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως – Δεν συντρέχει – Προϋπόθεση (Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρα 20 και 21· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45α)

2.      Υπάλληλοι – Διαδικασία πιστοποιήσεως – Προϋποθέσεις εφαρμογής – Στενή ερμηνεία

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45α)

3.      Υπάλληλοι – Διαδικασία πιστοποιήσεως – Προεπιλογή των υποψηφίων – Υποχρέωση ακροάσεως των υποψηφίων που δεν περιλαμβάνονται στους έχοντες την καλύτερη κατάταξη πριν τη λήψη της οριστικής αποφάσεως αποκλεισμού

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45α)

4.      Υπάλληλοι – Διαδικασία πιστοποιήσεως – Διοικητική ένσταση μη επιλεγέντος υποψηφίου – Απορριπτική απόφαση – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Περιεχόμενο – Αιτιολόγηση που δεν πρέπει να συνίσταται σε γενική και στερεότυπη διατύπωση

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 25, 45 και 90 § 2)

5.      Υπάλληλοι – Διαδικασία πιστοποιήσεως – Συγκριτική εξέταση των προσόντων – Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως – Δικαστικός έλεγχος – Όρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45α)

1.      Η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, που καθιερώνουν τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλει να μην αντιμετωπίζονται διαφορετικά παρόμοιες καταστάσεις και να μην αντιμετωπίζονται κατά τον ίδιο τρόπο διαφορετικές καταστάσεις, εκτός αν η αντιμετώπιση αυτή δικαιολογείται αντικειμενικά.

Στην περίπτωση προσκλήσεως για υποβολή υποψηφιοτήτων στο πλαίσιο της διαδικασίας πιστοποιήσεως που προβλέπει το άρθρο 45α του ΚΥΚ, η κατάσταση υποψηφίου που έχει μόνος αυτός προεπιλεγεί στη γενική του διεύθυνση διαφέρει αντικειμενικά από αυτή προεπιλεγμένου υποψηφίου ο οποίος μπορεί να συγκριθεί με άλλους υποψηφίους που υπηρετούν στην ίδια γενική διεύθυνση. Κατά συνέπεια, σε αυτές τις δύο διαφορετικές από πραγματική άποψη καταστάσεις προεπιλεγμένων υποψηφίων δεν μπορεί παρά να εφαρμοστεί ο τρόπος συγκρίσεως που ενδείκνυται για την καθεμία από αυτές, προκειμένου να διαμορφωθεί μια σειρά κατάταξης.

Στο πλαίσιο αυτό, εάν η πρόσκληση προς υποβολή υποψηφιοτήτων αναθέτει το καθήκον της συγκρίσεως των υποψηφίων που έχουν μόνοι αυτοί προεπιλεγεί σε μια γενική διεύθυνση ή υπηρεσία σε ένα μοναδικό όργανο ίσης εκπροσωπήσεως, ενώ όσον αφορά τους προεπιλεγμένους υποψηφίους που είναι περισσότεροι στο πλαίσιο της ίδιας γενικής διευθύνσεως ή της ίδιας υπηρεσίας το καθήκον αυτό ανατίθεται στους προϊσταμένους τους, μια τέτοια διαφορετική μεταχείριση, στηριζόμενη σε αντικειμενικό στοιχείο διαφοροποιήσεως και σε διαδικασία που έχει οργανωθεί βάσει νομίμων κριτηρίων που είναι προκαθορισμένα και γνωστά εκ των προτέρων σε όλους τους ενδιαφερομένους, δεν είναι προδήλως δυσανάλογη λαμβανομένου υπόψη του σκοπού της εφαρμοστέας ρυθμίσεως, που είναι η οριστική κατάταξη των επικρατέστερων υποψηφίων.

(βλ. σκέψεις 40, 45, 49 και 50)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση Akzo Nobel Chemicals και Akcros Chemicals κατά Επιτροπής, C‑550/07 P, EU:C:2010:512, σκέψεις 54 και 55 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: απόφαση Επιτροπή κατά Bertolete κ.λπ., T‑359/07 P έως T‑361/07 P, EU:T:2009:40, σκέψεις 50 και 51

2.      Οι διατάξεις του άρθρου 45α του ΚΥΚ περί της διαδικασίας πιστοποιήσεως πρέπει να ερμηνεύονται και να εφαρμόζονται με αυστηρότητα, δεδομένου ότι πρόκειται για διατάξεις προβλέπουσες παρεκκλίσεις με σκοπό να καταστήσουν δυνατό τον διορισμό υπαλλήλων της ομάδας καθηκόντων των βοηθών υπαλλήλων (AST) σε θέσεις της ομάδας καθηκόντων των υπαλλήλων διοίκησης (AD) υπό τις ειδικές προϋποθέσεις που θεσπίζουν.

(βλ. σκέψη 43)

3.      Στο πλαίσιο διαδικασίας επιλογής υποψηφίων για πρόγραμμα καταρτίσεως με σκοπό να καταστεί δυνατό σε υπαλλήλους της ομάδας καθηκόντων AST να διοριστούν ενδεχομένως σε θέση της ομάδας καθηκόντων AD μέσω της διαδικασίας πιστοποιήσεως που προβλέπει το άρθρο 45α του ΚΥΚ, το δικαίωμα ακροάσεως εξασφαλίζει σε κάθε υποψήφιο το όνομα του οποίου δεν περιλαμβάνεται στο σχέδιο καταλόγου των προεπιλεγμένων υποψηφίων με την καλύτερη κατάταξη για τη συμμετοχή στο εν λόγω πρόγραμμα καταρτίσεως τη δυνατότητα να γνωστοποιεί λυσιτελώς και αποτελεσματικώς στις αρμόδιες διοικητικές υπηρεσίες την άποψή του σχετικά με τον εν λόγω αποκλεισμό που δεν έχει ακόμη καταστεί οριστικός.

(βλ. σκέψη 67)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση Kamino International Logistics και Datema Hellmann Worldwide Logistics, C‑129/13 και C‑130/13, EU:C:2014:2041, σκέψη 39 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

4.      Η αιτιολόγηση αποφάσεως περί απορρίψεως υποψηφιότητας στο πλαίσιο διαδικασίας πιστοποιήσεως δυνάμει του άρθρου 45α του ΚΥΚ πρέπει να χωρεί, το αργότερο, κατά την απόρριψη της διοικητικής ενστάσεως που υποβλήθηκε κατά της εν λόγω αποφάσεως. Εντούτοις, η ανεπαρκής αιτιολογία κατά την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, εάν παρασχεθούν συμπληρωματικές διευκρινίσεις κατά τη διάρκεια της δίκης. Εξάλλου, μια γενική και στερεότυπη αιτιολόγηση, που δεν περιλαμβάνει καμία ειδική για την περίπτωση του ενδιαφερομένου πληροφορία, στην πραγματικότητα ισοδυναμεί με πλήρη έλλειψη αιτιολογίας.

(βλ. σκέψη 77)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση Sena κατά ΕΟΑΑ, T‑30/04, EU:T:2005:161, σκέψεις 63 και 71 έως 73

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Verstreken κατά Συμβουλίου, F‑98/12, EU:F:2013:156, σκέψη 32 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

5.      Λαμβανομένης υπόψη της ευρείας διακριτικής ευχέρειας που διαθέτει η Διοίκηση για την εκτίμηση και τη σύγκριση των προσόντων των υποψηφίων στο πλαίσιο κάθε διαδικασίας επιλογής και, ειδικότερα, της διαδικασίας πιστοποιήσεως που προβλέπει το άρθρο 45α του ΚΥΚ, ο έλεγχος του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης στον τομέα αυτό πρέπει να περιορίζεται στο ζήτημα αν, λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων στα οποία στηρίχθηκε η εκτίμηση της Διοικήσεως, η Διοίκηση παρέμεινε εντός ευλόγων ορίων και δεν έκανε προδήλως εσφαλμένη χρήση της εξουσίας της ή δεν τη χρησιμοποίησε για σκοπούς διαφορετικούς αυτών για τους οποίους της έχει απονεμηθεί. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δεν μπορεί, συνεπώς, να υποκαταστήσει τη Διοίκηση στην εκτίμηση των προσόντων και της αξίας των υποψηφίων, όταν από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν μπορεί να συναχθεί ότι η Διοίκηση υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκτίμηση των εν λόγω προσόντων και αξίας.

Συναφώς, το γεγονός ότι υποψήφιος έχει ιδιαίτερα και αναγνωρισμένα προσόντα δεν αποκλείει, στο πλαίσιο συγκριτικής εξετάσεως των προσόντων των υποψηφίων κατά τη διαδικασία πιστοποιήσεως, άλλοι υπάλληλοι να έχουν υπέρτερα προσόντα σε σχέση με τα δικά του.

(βλ. σκέψεις 90 και 93)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: αποφάσεις Bouteiller κατά Επιτροπής, 324/85, EU:C:1987:59, σκέψη 6, και Cubero Vermurie κατά Επιτροπής, C‑446/00 P, EU:C:2001:703, σκέψη 21

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Campos Valls κατά Συμβουλίου, F‑39/07, EU:F:2009:45, σκέψη 43