WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ (druga izba)
z dnia 29 września 2009 r.(*)
Służba publiczna – Personel kontraktowy – Zatrudnienie – Postępowanie w sprawie naboru CAST 27/Relex – Niewpisanie do bazy danych – Unieważnienie pytań – Test rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi – Równość traktowania
W sprawach połączonych F‑20/08, F‑34/08 i F‑75/08
mających za przedmiot skargi złożone na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA,
Jorge Aparicio, zamieszkały w Antiguo Cuscatlan (El Salvador) oraz 18 innych członków personelu kontraktowego Komisji Wspólnot Europejskich, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do niniejszego wyroku pod numerami od 1 do 18, reprezentowani przez adwokatów S. Orlandiego, A. Coolena, J.N. Louisa oraz É. Marchala,
strona skarżąca w sprawie F‑20/08,
Anne Simon, członek personelu kontraktowego Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkała w Nouakchott (Mauretania), reprezentowana przez adwokatów S. Orlandiego, A. Coolena, J.N. Louisa oraz É. Marchala,
strona skarżąca w sprawie F‑34/08,
Jorge Aparicio, zamieszkały w Antiguo Cuscatlan (El Salvador) oraz 46 innych członków personelu kontraktowego Komisji Wspólnot Europejskich, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do niniejszego wyroku, reprezentowani przez adwokatów S. Orlandiego, A. Coolena, J.N. Louisa oraz É. Marchala,
strona skarżąca w sprawie F‑75/08,
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez J. Curralla oraz B. Eggers, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
SĄD (druga izba),
w składzie: H. Kanninen, prezes, I. Boruta i S. Van Raepenbusch (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: S. Cidéron, asystentka,
uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 12 marca 2009 r.,
wydaje następujący
Wyrok
1 W skargach, które wpłynęły do sekretariatu Sądu drogą elektroniczną:
– w dniu 19 lutego 2008 r. (oryginał został złożony w dniu 27 lutego 2008 r.) w sprawie F‑20/08 Aparicio i in. przeciwko Komisji,
– w dniu 11 marca 2008 r. (oryginał został złożony w dniu 12 marca 2008 r.) w sprawie F‑34/08 Simon przeciwko Komisji i
– w dniu 1 września 2008 r. (oryginał został złożony w dniu 8 września 2008 r.) w sprawie F‑75/08 Aparicio i in. przeciwko Komisji,
skarżący żądają stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Doboru Kadr Wspólnot Europejskich (EPSO) z dnia 25 października 2007 r. o niewpisaniu nazwisk skarżących na listę laureatów oraz do bazy danych w postępowaniu w sprawie naboru CAST 27/Relex.
2 Skarżący w skardze F‑20/08 i skarżąca w skardze F‑34/08 złożyli także wspólnie skargę F‑75/08 wraz z 26 innymi skarżącymi (zwanymi dalej „pozostałymi skarżącymi w sprawie F‑75/08”).
Ramy prawne
3 Artykuł 82 Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (zwanych dalej „WZIP”) stanowi:
„[…]
2. Do zatrudnienia członka personelu kontraktowego wymagane jest co najmniej:
a) w grupie funkcyjnej I ukończenie edukacji w zakresie obowiązkowym;
b) w grupie funkcyjnej II i III:
i) wykształcenie na poziomie pomaturalnym potwierdzone dyplomem; lub
ii) wykształcenie średnie potwierdzone świadectwem dające dostęp do studiów wyższych oraz odpowiednie co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe; lub
iii) gdy jest to uzasadnione interesem służby, wykształcenie zawodowe lub doświadczenia zawodowe na równoważnym poziomie;
c) w grupie funkcyjnej IV:
i) poziom wykształcenia odpowiadający ukończonym studiom uniwersyteckim trwającym co najmniej trzy lata, potwierdzony dyplomem; lub
ii) gdy jest to uzasadnione interesem służby, wykształcenie zawodowe na równoważnym poziomie.
[…]
5. [EPSO] wspomaga na wniosek różnych instytucji działania w zakresie wyboru pracowników kontraktowych, w szczególności poprzez określenie treści testów i organizację procedur selekcyjnych. Biuro zapewnia przejrzystość procedur selekcyjnych stosowanych przy naborze pracowników kontraktowych.
6. Każda instytucja powinna, w razie potrzeby, przyjąć ogólne warunki dotyczące procedur naboru personelu kontraktowego zgodnie z art. 110 regulaminu pracowniczego [urzędników Wspólnot Europejskich]”.
4 Artykuł 5 ogólnych przepisów wykonawczych z dnia 7 kwietnia 2004 r. dotyczących procedur regulujących nabór i zatrudnianie pracowników kontraktowych w Komisji Wspólnot Europejskich (Informacje administracyjne nr 49‑2004 z dnia 1 czerwca 2004 r., zwanych dalej „OPW‑PK”) przewiduje:
„1. Procedura naboru [pracowników kontraktowych na podstawie art. 3a WZIP] obejmuje następujące etapy:
a) publiczne ogłoszenie zaproszeń do składania aplikacji wskazujące minimalne kryteria, jakie muszą spełniać kandydaci w zakresie kompetencji ogólnych i istotnych umiejętności i wyjaśniające, że w zależności od liczby złożonych kandydatur komisja rekrutacyjna, o której mowa w [lit.] e), może zastosować surowsze wymogi w ramach opublikowanych kryteriów wyboru;
b) wpisanie kandydatów drogą elektroniczną do stworzonej w tym celu bazy danych;
c) określenie przez [organ upoważniony do zawierania umów], po przeprowadzeniu konsultacji z zainteresowanymi służbami i jednostkami, szczegółowych profili kompetencji i wymaganych specjalistycznych kwalifikacji;
d) poddanie kandydatów odpowiadających profilom i kwalifikacjom, o których mowa [w lit.] c) testom opartym na ogólnych zdolnościach kandydatów, zwłaszcza w zakresie rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, a także na ich umiejętnościach językowych. Kandydaci, którzy uzyskali pozytywny wynik z testów, są rejestrowani w bazie danych, a akta dotyczące ich kandydatur są przechowywane przez okres dwóch lat;
[…]
2. […] Testy, o których mowa w ust. 1 [lit.] d), są przeprowadzane przez EPSO lub pod jego nadzorem.
3. Kandydaci są informowani o wynikach postępowania opisanego w ust. 1 [lit.] d)–h)” [tłumaczenie nieoficjalne].
5 Artykuł 3 ust. 2 decyzji 2002/620/WE Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Obrachunkowego, Komitetu Ekonomiczno‑Społecznego, Komitetu Regionów i Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 25 lipca 2002 r. ustanawiająca Urząd Doboru Kadr Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 197, s. 53) stanowi:
„Urząd może wspierać instytucje, organy, urzędy i agencje ustanowione przez traktaty lub zgodnie z nimi w ich wewnętrznych konkursach i przy selekcji innych pracowników”.
Okoliczności powstania sporu
6 Skarżący są pracownikami podlegającymi różnym systemom w ramach przedstawicielstw Komisji w państwach trzecich.
7 W nocie z dnia 19 lutego 2007 r. dyrektor „służby zewnętrznej” w Dyrekcji Generalnej (DG) ds. stosunków zewnętrznych poinformował dyrektorów przedstawicielstw, że w 2007 r. EPSO zorganizuje testy dla członków personelu kontraktowego (zwanej dalej „notą służby zewnętrznej”). W nocie wyjaśniono, że tylko te osoby, które uzyskają pozytywny wynik z testów, będą mogły nadal pracować jako członkowie personelu kontraktowego. Testy te powinny składać się z trzech części: testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, testu z wiedzy o Unii Europejskiej i testu kompetencji. W nocie służby zewnętrznej uściślono, że:
„Wszyscy kandydaci przedstawicielstw [stosunków zewnętrznych]/[s]łużby zewnętrznej grup funkcyjnych III i IV zostaną przeegzaminowani […]: testy rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, test z wiedzy o Unii Europejskiej i test kompetencji. Testy te zostaną przeprowadzone jedynie w języku hiszpańskim, niemieckim, angielskim i francuskim, przy czym język wybrany w celu zdawania testów, nie może być językiem głównym kandydata […]
[…]
Testy nie mają charakteru eliminacyjnego (jak w przypadku konkursów na urzędnika europejskiego). Należy je raczej traktować jako test znajomości nabytych kwalifikacji, w tym: zdolności do pracy w drugim języku Wspólnoty, rozumienia instytucji UE, a także ich zadań oraz szczególnych kompetencji w zakresie działania przedstawicielstw [stosunków zewnętrznych]/[s]łużby zewnętrznej”.
8 W dniu 28 marca 2007 r. EPSO opublikowało na stronie internetowej zaproszenie do składania aplikacji EPSO/CAST/EU/27/07 (zwane dalej „zaproszeniem do składania aplikacji”) w celu stworzenia bazy danych kandydatów, którzy mogą być zatrudnieni jako członkowie personelu kontraktowego. Z tej bazy danych miały korzystać instytucje i agencje wspólnotowe, a także przedstawicielstwa Komisji w państwach trzecich. W zaproszeniu do składania aplikacji wskazano między innymi:
„Kandydaci spełniający wymogi określone w niniejszym zaproszeniu do składania aplikacji zostaną pod koniec wiosny lub na początku lata 2007 r. zaproszeni do przystąpienia do egzaminów w celu oceny ich kompetencji ogólnych, a w szczególności zdolności rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, a także wiedzy o Unii Europejskiej. Kandydaci będą zdawać testy w ich drugim języku, by w ten sposób dowieść swej znajomości języka niemieckiego, angielskiego lub francuskiego.
[…]
Kandydaci, którzy uzyskają pozytywny wynik ze wszystkich testów, zostaną wpisani do bazy danych, która zostanie udostępniona instytucjom i agencjom do celów rekrutacji”.
9 W dniu 20 kwietnia 2007 r. wiceprzewodniczący Komisji i komisarz ds. stosunków zewnętrznych napisali do pracowników zatrudnionych w przedstawicielstwach między innymi:
„Testy nie stanowią konkursu – nie ma limitu liczby laureatów [–] w tym znaczeniu, że nie mają one charakteru eliminacyjnego, tak jak w przypadku konkursu.
W ramach testów większa waga będzie przywiązywana do egzaminów kompetencyjnych, ponieważ jest to najważniejszy aspekt w przypadku pracy w przedstawicielstwie. Niemniej jednak Komisja oczekuje także od członków personelu kontraktowego, że wykażą się wiedzą o instytucjach europejskich i zdolnością do pracy w drugim języku Wspólnoty […], czego wymagają warunki zatrudnienia pracowników (WZIP); tym samym elementy te także będą stanowić część testów EPSO”.
10 W dniu 25 maja 2007 r. EPSO opublikowało na swej stronie internetowej ogólne informacje na temat struktury i oceny ww. testów. Przewidziano między innymi:
„Aby zostać wpisanym do ostatecznej bazy danych wszyscy kandydaci będą musieli uzyskać pozytywny wynik z szeregu testów sprawdzających:
– zdolność rozumienia tekstu pisanego […] i operowania danymi liczbowymi […];
– wiedza o Unii Europejskiej […];
– wiedza specjalistyczna (w zakresie zainteresowania wskazanym przez kandydata w zgłoszeniu)”.
11 W informacjach ogólnych na temat struktury i oceny testów dodano:
„Wyniki testów zostaną uogólnione; każdy z testów będzie miał następującą wagę:
i) [r]ozumienie tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi 30% z całości;
ii) [w]iedza o UE 20% z całości;
iii) [w]iedza specjalistyczna 50% z całości”.
12 Wreszcie w ogólnych informacjach na temat struktury i oceny testów wyjaśniono, że „progi zaliczenia” dające prawo do wpisu do bazy danych w przypadku grupy funkcyjnej IV są następujące:
– w odniesieniu do minimum wymaganego w przypadku testów rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi: 50%;
– w odniesieniu do minimum wymaganego w przypadku testu z wiedzy specjalistycznej: 55%;
– w odniesieniu do ogólnego wyniku z wszystkich testów: 60%.
13 Wszyscy skarżący zgłosili swe kandydatury do udziału w tej procedurze naboru dla profilu zadań „Stosunki zewnętrzne” (zwanej dalej „CAST 27/RELEX”).
14 Testy [opisane w] zaproszeniu do składania aplikacji odbyły się w dniu 13 lipca 2007 r.
15 W dniu 25 października 2007 r. każdy ze skarżących został poinformowany o niepomyślnym przejściu testów z uwagi na niższą od wymaganego minimum ocenę z testów rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi (decyzje te zwane są dalej „zaskarżonymi aktami”).
16 EPSO postanowiło unieważnić pytania nr 31 i 46 testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi. Strony zgadzają się co do tego, że to unieważnienie nie miało żadnego wpływu na sytuację skarżących.
17 W okresie od dnia 30 października 2007 r. do dnia 25 listopada 2007 r. skarżący w sprawach F‑20/08 i F‑34/08 zwrócili się do EPSO, aby poddało ponownej analizie ich wyniki z tego względu, że niektóre pytania testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi były niewłaściwe.
18 W okresie od dnia 9 listopada 2007 r. do dnia 22 stycznia 2008 r. EPSO odmówiło uwzględnienia wniosków skarżących w sprawach F‑20/08 i F‑34/08.
19 W dniu 25 stycznia 2008 r. skarżący w sprawach F‑20/08 i F‑34/08 złożyli „dodatkowe zażalenia”, podczas gdy pozostali skarżący w sprawie F‑75/08 złożyli podobne zażalenia na dotyczące ich zaskarżone akty.
20 Skarżący w sprawie F‑20/08 zwrócili się do Sądu w dniu 19 lutego 2008 r. Skarżąca w sprawie F‑34/08 zrobiła to w dniu 11 marca 2008 r.
21 W dniu 20 maja 2008 r. organ upoważniony do zawierania umów (zwany dalej „OUZU”) oddalił wszystkie zażalenia i „dodatkowe zażalenia” złożone w dniu 25 stycznia 2008 r. W dniu 1 września 2008 r. skarżący w sprawach F‑20/08 i F‑34/08 wnieśli skargę na zaskarżone akty wraz z pozostałymi skarżącymi w sprawie F‑75/08, która stanowiła drugą skargę w przypadku pierwszych i pierwszą skargę w przypadku pozostałych. Skarga ta została zarejestrowana pod numerem F‑75/08.
Żądania stron i przebieg postępowania
22 Skarżący w sprawach F‑20/08, F‑34/08 i F‑75/08 wnoszą do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonych aktów;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
23 W sprawie F‑75/08 skarżący wnoszą także w pierwszej części żądań o stwierdzenie przez Sąd niezgodności z prawem art. 5 ust. 1 lit. d) OPW‑PK.
24 W sprawach F‑20/08 i F‑34/08 Komisja wnosi do Sądu o:
– odrzucenie skarg jako niedopuszczalnych, a tytułem żądania ewentualnego – o ich oddalenie jako bezzasadnych;
– obciążenie skarżących kosztami postępowania.
25 Komisja w sprawie F‑75/08 wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżących kosztami postępowania.
26 Postanowieniem prezesa trzeciej izby Sądu z dnia 1 lipca 2008 r., zgodnie z art. 46 ust. 1 regulaminu, sprawy F‑20/08 i F‑34/08 zostały połączone do celów przeprowadzenia postępowania pisemnego, postępowania ustnego i wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.
27 Postanowieniem prezesa drugiej izby Sądu z dnia 3 lutego 2009 r., zgodnie z art. 46 ust. 1 regulaminu, sprawy połączone F‑20/08 i F‑34/08 zostały połączone ze sprawą F‑75/08 do celów przeprowadzenia postępowania pisemnego, postępowania ustnego i wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.
Co do prawa
1. W przedmiocie pierwszej części żądań w sprawie F‑75/08
28 W pierwszej części żądań w sprawie F‑75/08 skarżący wnoszą do Sądu o stwierdzenie niezgodności z prawem art. 5 ust. 1 lit. d) OPW‑PK. Tymczasem, o ile w ramach żądania stwierdzenia nieważności aktu indywidualnego wywołującego niekorzystne skutki sąd wspólnotowy rzeczywiście jest właściwy przy tej okazji do stwierdzenia niezgodności z prawem przepisu o charakterze generalnym, na podstawie którego został wydany zaskarżony akt, o tyle Sąd nie jest właściwy do dokonywania takich stwierdzeń w sentencji wyroków (wyrok Sądu z dnia 4 czerwca 2009 r. w sprawach połączonych F‑134/07 i F‑8/08 Adjemian i in. przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 38).
2. W przedmiocie dopuszczalności skarg
29 Komisja uważa, że działania podjęte przez skarżących w sprawach F‑20/08 i F‑34/08 w okresie od dnia 30 października do dnia 25 listopada 2007 r. stanowią zwykłe wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy. Także rzekome „dodatkowe zażalenia” z dnia 25 stycznia 2008 r. należałoby uznać za pierwsze zażalenia złożone przez wspomnianych skarżących. Skarżący ci wnieśli do Sądu odpowiednio w dniach 19 lutego i 11 marca 2008 r. skargi F‑20/08 i F‑34/08, nie czekając na odpowiedź OUZU na ich zażalenie, ponieważ odpowiedź ta została udzielona dopiero w dniu 20 maja 2008 r. Skargi te są w konsekwencji przedwczesne i niedopuszczalne.
30 Komisja utrzymuje także w pismach procesowych, że skarga F‑75/08 jest niedopuszczalna ze względu na zawisłość sporu, ponieważ skarżący w sprawach F‑20/08 i F‑34/08 już wnieśli o stwierdzenie nieważności tych samych zaskarżonych aktów, na podstawie takich samych zarzutów. Jednakże podczas rozprawy Komisja wycofała ten zarzut, uznając, że niedopuszczalność ze względu na zawisłość sporu nie może mieć zastosowania, w przypadku gdy pierwsza skarga jest niedopuszczalna.
31 Wreszcie Komisja podnosi, że w skardze F‑75/08 34 skarżących utraciło interes prawny, ponieważ zostali wpisani do bazy danych udostępnionej instytucjom i agencjom wspólnotowym do celów rekrutacji po uzyskaniu pozytywnego wyniku z egzaminu rekrutacyjnego przeprowadzonego w 2008 r., podczas gdy wciąż byli zatrudnieni na podstawie umowy.
32 Z utrwalonego orzecznictwa jednakże wynika, że do sądu wspólnotowego należy ocena, w kontekście okoliczności danego przypadku, czy względy prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości uzasadniają oddalenie skargi jako bezzasadnej bez rozpatrywania zarzutów niedopuszczalności podniesionych przez stronę pozwaną (wyrok Trybunału z dnia 26 lutego 2002 r. w sprawie C‑23/00 P Rada przeciwko Boehringer, Rec. s. I‑1873, pkt 51, 52; wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 30 marca 2006 r. w sprawie T‑367/03 Yedaş Tarim ve Otomotiv Sanayi ve Ticaret przeciwko Radzie i Komisji, Zb.Orz. s. II‑873, pkt 30; wyroki Sądu z dnia 8 kwietnia 2008 r. w sprawie F‑134/06 Bordini przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 56; ww. wyrok w sprawie Adjemian i in. przeciwko Komisji, pkt 37). W okolicznościach niniejszego przypadku Sąd uważa, że należy najpierw zbadać istotę sporu, a następnie orzec, w stosownym przypadku, w przedmiocie zarzutów niedopuszczalności.
3. Co do istoty
33 Skarżący w uzasadnieniu wszystkich trzech skarg podnoszą identyczne argumenty. Uwzględniając treść ich skarg, należy stwierdzić, że w rzeczywistości podnoszą trzy zarzuty. Pierwszy zarzut dotyczy naruszenia art. 82 ust. 5 WZIP, OPW‑PK, zaproszenia do składania aplikacji i zasady, zgodnie z którą procedury rekrutacyjne powinny zapewniać nabór najbardziej kompetentnych pracowników. Drugi zarzut dotyczy naruszenia zasady równego traktowania. Trzeci zarzut wywodzi się z art. 1d Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) i obowiązku uzasadnienia.
W przedmiocie zarzutu pierwszego dotyczącego naruszenia art. 82 ust. 5 WZIP, OPW‑PK, zaproszenia do składania aplikacji i zasady, zgodnie z którą procedury rekrutacyjne powinny zapewniać nabór najbardziej kompetentnych pracowników
Argumenty stron
34 Skarżący podnoszą, że zgodnie z notą służby zewnętrznej oraz pismem wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych celem CAST 27/RELEX było przeegzaminowanie kandydatów w zakresie wiedzy o Unii Europejskiej, wiedzy specjalistycznej na temat pracy w przedstawicielstwie i zdolności do pracy w drugim języku wspólnotowym. Ponadto w nocie służby zewnętrznej nie zapowiedziano przeprowadzenia testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi o charakterze eliminacyjnym.
35 Skarżący z powyższego wywodzą, że test ten był niezgodny z celami naboru prowadzonego przez Komisję. A tym bardziej w sprzeczności z nimi stoi jego eliminacyjny charakter.
36 Skarżący ponadto twierdzą, że z art. 5 ust. 1 lit. d) OPW‑PK nie można wywieść, że wszyscy kandydaci, którzy się zgłosili, muszą przystąpić do testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi o charakterze eliminacyjnym. A zatem w niniejszym przypadku uznanie eliminacyjnego charakteru testu jest arbitralne. Po pierwsze, eliminacyjnego charakteru nie posiada test z wiedzy o Unii Europejskiej. Po drugie, jest niezrozumiałe, dlaczego pracownicy już pracujący w Komisji, którzy dowiedli swej ogólnej przydatności do wykonywania danej pracy, są wykluczani na podstawie testu, który nie dostarcza żadnych informacji na temat ich kwalifikacji i kompetencji. Po trzecie, nie uwzględniono faktu, że kandydaci, którzy mają już długie doświadczenie zawodowe, są mniej niż inni, młodsi kandydaci, przyzwyczajeni do zdawania testów rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi.
37 W sprawie F‑75/08 skarżący wywodzą z „art. 27 regulaminu pracowniczego i [z art.] 15 WZIP” (który w świetle treści przepisu należy rozumieć jako art. 12 WZIP) zasadę, zgodnie z którą celem procedur rekrutacyjnych powinno być zapewnienie naboru najbardziej kompetentnych kandydatów. Twierdzą, że wykonując swe funkcje w przedstawicielstwach Komisji w ramach różnych systemów już dowiedli swej przydatności do wykonywania danej pracy, i utrzymują, że OPW‑PK byłyby sprzeczne z tą zasadą, gdyby należało je interpretować w ten sposób, że nakładają obowiązek przeprowadzenia testów o charakterze eliminacyjnym, które nie są oparte wyłącznie na osiągnięciach.
38 Komisja odpowiada, że art. 5 ust. 1 OPW‑PK nakłada obowiązek przeprowadzenia testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi. Podkreśla także, że z zaproszenia do składania aplikacji i ogólnych informacji na temat struktury i oceny testów także wynika, że jedynie kandydaci, którzy uzyskali pozytywny wynik z wszystkich testów, mogą zostać wpisani do bazy danych.
39 Celem testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi jest wykluczenie osób, które mają dużą wiedzę i specjalistyczne kompetencje, ale nie potrafią ich wykorzystać. Umożliwia on Komisji upewnienie się, że wybranym pracownikom można powierzyć bardzo zróżnicowane funkcje. Wymóg ten ma szczególne znaczenie w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w przedstawicielstwie, ponieważ interes tej służby wymaga stałej rotacji. Wreszcie test rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi przyczynia się do zapewnienia równości szans kandydatów z zewnątrz i kandydatów już zatrudnionych, ponieważ ci ostatni nie są w żadnym razie uprzywilejowani poprzez wybór danego rodzaju testu.
40 Komisja twierdzi poza tym, że z ogólnych informacji na temat struktury i oceny testów wynika, że za test rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi można uzyskać jedynie 30% wszystkich punktów i w ten sposób wspomniany test posiada mniejszą wagę niż test wiedzy specjalistycznej, za który można uzyskać 50% wszystkich punktów.
41 Komisja także utrzymuje, że nie istnieje sprzeczność pomiędzy zaproszeniem do składania aplikacji, notą służby zewnętrznej i pismem wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych. W szczególności w tym ostatnim piśmie poinformowano wyłącznie, że testy nie mogą prowadzić do wyeliminowania kandydatów w oparciu o analizę porównawczą, jak to jest w przypadku konkursu, w którym liczba laureatów jest wcześniej ustalona. We wspomnianym piśmie nie zapowiedziano, że kandydaci są zwolnieni z obowiązku uzyskania pozytywnego wyniku z wszystkich testów. W każdym razie jedynym celem tego pisma i noty służby zewnętrznej było przekazanie informacji pracownikom już zatrudnionym i zachęcenie ich do uczestnictwa w testach. Wspomniane pismo i nota nie mogły zwolnić danych służb z obowiązku przestrzegania art. 5 OPW‑PK i zaproszenia do składania aplikacji ani ustanowić żadnego prawa na korzyść zainteresowanych pracowników.
42 Ponadto Komisja uważa, że niedopuszczalny jest zarzut, jakoby OPW‑PK były niezgodne z WZIP, ponieważ należy je interpretować w ten sposób, że nakładają obowiązek przeprowadzenia testów o charakterze eliminacyjnym, opartych nie tylko na osiągnięciach. Argumentu tego nie zawarto w zażaleniu z dnia 25 stycznia 2008 r., ponieważ składający zażalenie stwierdzili w nim jedynie, że eliminacyjny charakter testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi jest niezgodny ze szczególnym celem omawianego testu kwalifikacyjnego. Ponadto argument jest nieścisły. W każdym razie art. 82 ust. 6 WZIP przyznaje OUZU szeroki zakres uznania co do ustalania wymogów zatrudniania personelu kontraktowego, zaś test rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi o charakterze eliminacyjnym z już przedstawionych przyczyn odpowiada interesowi służby.
Ocena Sądu
– Uwagi wstępne
43 Artykuł 82 ust. 6 WZIP przyznaje każdej instytucji szeroki zakres uznania w zakresie wyboru zasad organizacji postępowania rekrutacyjnego personelu kontraktowego na podstawie art. 3a wspomnianych WZIP.
44 Komisja skorzystała z tego upoważnienia, wydając OPW‑PK. Ich art. 5 ust. 1 lit. d) przewiduje między innymi, „poddanie kandydatów […] testom opartym na ogólnych zdolnościach kandydatów, zwłaszcza w zakresie rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi”. W tym samym przepisie dodano, że kandydaci są rejestrowani w bazie danych udostępnianej instytucjom i agencjom wspólnotowym, pod warunkiem że „uzyskali pozytywny wynik z testów”.
45 Bez potrzeby rozstrzygania kwestii, czy każdy z testów musi bezwzględnie mieć charakter eliminacyjny, z treści przepisów w każdym razie wynika, że art. 5 OPW‑PK uzależnia nabór członków personelu kontraktowego od warunku, że kandydaci uzyskali co najmniej ogólny pozytywny wynik z testów kwalifikacyjnych i że nie stoją one na przeszkodzie, aby niektóre z nich, osobno, miały charakter eliminacyjny.
46 EPSO opublikowało zaproszenie do składania aplikacji i ogólne informacje na temat struktury i oceny testów na podstawie art. 5 OPW‑PK. I tak w zaproszeniu do składania aplikacji wyjaśniono, że kandydaci „są zapraszani do przystąpienia […] do testów w celu przeprowadzenia oceny […] w szczególności ich zdolności rozumowania” i że jedynie te osoby, „które uzyskały pozytywny wynik z wszystkich testów, zostaną wpisane do bazy danych” wymienionej w pkt 44 powyżej. W ogólnych informacjach na temat struktury i oceny testów ustalono poza tym, że należy uzyskać co najmniej 50% punktów, aby wynik testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi był pozytywny.
47 Skarżący jednakże utrzymują, że art. 5 OPW‑PK jest sprzeczny z wywiedzioną z art. 27 regulaminu pracowniczego i art. 12 WZIP zasadą, zgodnie z którą celem procedur rekrutacyjnych powinno być zapewnienie naboru najbardziej kompetentnych kandydatów, gdyby należało go interpretować w ten sposób, że zezwala on na przeprowadzenie testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, mającego ponadto charakter eliminacyjny.
– W przedmiocie zarzutu niezgodności z prawem podniesionego wobec art. 5 OPW‑PK
48 Podniesiony przez skarżących zarzut niezgodności z prawem jest niedopuszczalny, ewentualnie – bezzasadny.
49 W pierwszej kolejności skarżący nie mogą skutecznie powoływać się na ten zarzut niezgodności z prawem w ramach niniejszej skargi. Zasada zgodności pomiędzy zażaleniem w drodze administracyjnej w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego a wniesioną następnie skargą wymaga bowiem, pod groźbą niedopuszczalności, aby zarzut podniesiony przed sądem wspólnotowym został już podniesiony w ramach postępowania poprzedzającego wniesienie skargi po to, by OUZU mógł zapoznać się wystarczająco dokładnie z uwagami krytycznymi, jakie zainteresowany formułuje w odniesieniu do decyzji, którą zaskarża. Zasada ta znajduje swe uzasadnienie w samym celu postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, którym jest umożliwienie polubownego rozstrzygnięcia różnic powstałych pomiędzy urzędnikami a administracją (wyroki Trybunału: z dnia 1 lipca 1976 r. w sprawie 58/75 Sergy przeciwko Komisji, Rec. s. 1139, pkt 32; z dnia 14 marca 1989 r. w sprawie 133/88 Del Amo Martinez przeciwko Parlamentowi, Rec. s. 689, pkt 9; wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 29 listopada 2006 r. w sprawie T‑135/05 Campoli przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑297, II‑A‑2‑1527, pkt 32; wyrok Sądu z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie F‑76/06 Tsirimokos przeciwko Parlamentowi, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 45). OUZU musi zatem być jasno poinformowany o zarzutach podniesionych przez składającego zażalenie, by móc zaproponować ewentualne polubowne rozstrzygnięcie (ww. wyrok w sprawie Campoli przeciwko Komisji, pkt 32; ww. wyrok w sprawie Tsirimokos przeciwko Parlamentowi, pkt 45).
50 Tymczasem, nawet przyjmując szeroką wykładnię, należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku w zarzutach podniesionych w okresie od dnia 30 października do dnia 25 listopada 2007 r. przez skarżących w sprawach F‑20/08 i F‑34/08 i w „dodatkowych zażaleniach” z dnia 25 stycznia 2008 r. nie podważono zgodności z prawem OPW‑PK. Pierwsze działania ograniczyły się zasadniczo do krytyki stopnia trudności testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, a czasami jego selekcyjnego charakteru, nie odnosząc się przy tym do OPW‑PK. Mimo bardziej szczegółowej argumentacji w „dodatkowych zażaleniach” podniesiono tylko, że charakter spornych testów nie odpowiadał celom naboru „określonym przez służbę zamawiającą, [w]iceprzewodniczącego [Komisji] i [komisarza] ds. stosunków zewnętrznych”, nie podważano przy tym podstawy procedury rekrutacyjnej.
51 W drugiej kolejności, zarzut niezgodności z prawem podniesiony wobec art. 5 OPW‑PK jest w każdym razie bezzasadny.
52 Przepisy art. 27 regulaminu pracowniczego i art. 12 WZIP, do których skarżący odwołują się w swej argumentacji, nie mają zastosowania do członków personelu kontraktowego w rozumieniu art. 3a WZIP. Ponadto należy przypomnieć, że o ile u podstaw art. 82 WZIP leży powoływana przez skarżących zasada, zgodnie z którą instytucje powinny rekrutować pracowników najbardziej kompetentnych, wspomniany artykuł powierza szeroki zakres uznania każdej instytucji w zakresie określania zasad naboru kandydatów z uwzględnieniem interesu służby (zob. pkt 43 powyżej).
53 Tymczasem Komisja wyjaśnia, że celem testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi jest wyeliminowanie kandydatur osób, które, zakładając, że posiadają szeroką wiedzę ogólną oraz wiedzę specjalistyczną w odniesieniu do danego stanowiska pracy, nie posiadają wystarczającej zdolności rozumowania, by ją wprowadzić w życie. Dodaje, że test ten pozwala jej upewnić się, że wybrani pracownicy, którzy będą mogli zawrzeć ostatecznie umowę na czas nieokreślony, mogą zostać przydzieleni do wykonywania różnorodnych funkcji. Komisja wyjaśnia poza tym, że wymóg ten jest szczególnie istotny w przypadku pracowników zatrudnianych w przedstawicielstwie, ponieważ interes służby w przedstawicielstwie wymaga stałej rotacji. Skarżący nie podważyli w sposób wystarczający pod względem prawnym tych wyjaśnień. Ponadto argumentacja ta wydaje się słuszna. Uzasadnione wydaje się bowiem twierdzenie, że nabór najlepszych kandydatów wymaga od administracji poszukiwania osób, które posiadają zarówno istotną wiedzę, jak i zdolności intelektualne umożliwiające ich wykorzystywanie w praktyce w kontekście, który może się zmieniać.
54 Z powyższego wynika, że art. 5 ust. 1 lit. d) OPW‑PK nie jest sprzeczny z zasadą leżącą u podstaw art. 82 WZIP, ponieważ, co najmniej, ten ostatni przepis nie zakazuje przeprowadzania testów rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi o charakterze eliminacyjnym.
55 W konsekwencji należy oddalić zarzut niezgodności z prawem podniesiony wobec art. 5 OPW‑PK.
– W przedmiocie niezgodności z prawem nałożonego w niniejszym przypadku obowiązku przeprowadzenia testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi o charakterze eliminacyjnym
56 Skarżący kwestionują, by EPSO miało prawo nałożyć na nich w niniejszym przypadku obowiązek przystąpienia do testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi o charakterze eliminacyjnym. W szczególności powołują się w tym zakresie na notę służby zewnętrznej i pismo wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych, a także szczególny charakter ich sytuacji.
57 Zgodnie z art. 82 ust. 5 i 6 WZIP EPSO wspomaga poszczególne instytucje, określając i organizując procedury rekrutacyjne personelu kontraktowego z poszanowaniem ogólnych zasad ustanowionych przez wspomniane instytucje. Poza tym z art. 5 ust. 1 lit. c) i art. 5 ust. 2 OPW‑PK wynika, że EPSO powinno przestrzegać profilów kompetencyjnych i specjalistycznych kompetencji wymaganych przez OUZU.
58 Niemniej jednak z przepisów tych oraz z art. 3 ust. 2 decyzji 2002/620 wynika, że EPSO posiada znaczny zakres uznania w zakresie przeprowadzania testów kwalifikacyjnych.
59 W tym kontekście należy podnieść w pierwszej kolejności, że nota służby zewnętrznej i w mniejszym stopniu pismo wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych są niejasne w odniesieniu do tego, czy sporne testy „nie mają charakteru eliminacyjnego”. Należy zatem je interpretować w taki sposób, by nie pozbawić testów kwalifikacyjnych wszelkiej użyteczności. Ponadto wspomniane notę i pismo należy interpretować w świetle art. 5 OPW‑PK, które uzależniają nabór członków personelu kontraktowego, co najmniej (zob. pkt 45 powyżej), od uzyskania ogólnego pozytywnego wyniku z testów. Twierdzenia służby zewnętrznej i jednostronne oświadczenia wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych nie mogą bowiem prawomocnie ustanawiać odstępstwa od OPW‑PK przyjętych przez kolegium komisarzy.
60 Tym samym Komisja słusznie podnosi, że notę służby zewnętrznej i pismo wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych można rozumieć w ten sposób, że sporne testy nie mają charakteru eliminacyjnego tak jak testy w przypadku konkursów, w tym sensie, że nie określono wcześniej konkretnej liczby laureatów, ale nie zapowiadają jednak, że testy te nie mają charakteru eliminacyjnego.
61 Taka wykładnia noty służby zewnętrznej i pisma wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych pozostaje w zgodzie z celem testów kwalifikacyjnych i jest zgodna z art. 5 OPW‑PK.
62 W konsekwencji nota służby zewnętrznej i wspomniane pismo wiceprzewodniczącego Komisji i komisarza ds. stosunków zewnętrznych nie umożliwiają ustalenia, czy EPSO, nakładając obowiązek przeprowadzenia testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi o charakterze eliminacyjnym, naruszyło granice określone dla jego zadań przez Komisję.
63 W drugiej kolejności w odniesieniu do konieczności wyboru najlepszych kandydatów należy zauważyć, że w zaproszeniu do składania aplikacji przewidziano, jak stwierdzono w nocie służby zewnętrznej, że każdy z kandydatów zdaje testy w jego drugim języku. Ponadto, nawet jeśli test rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi miał charakter eliminacyjny, miał też on ogólnie mniejszą wagę niż testy wiedzy. Umożliwiał uzyskanie jedynie 30% wszystkich punktów. Mimo swego eliminacyjnego charakteru miał on także mniejszą wagę niż test wiedzy specjalistycznej, także o charakterze eliminacyjnym, w którym próg uzyskania pozytywnego wyniku został ustalony na 55% i który umożliwiał uzyskanie 50% wszystkich punktów. Poza tym nie można pomijać testu „wiedzy o UE”. Test ten nie miał charakteru dyskwalifikującego, można było za niego jednak uzyskać 20% wszystkich punktów. Ponadto zły wynik z tego testu mógł mieć wpływ na ogólny wynik testów kandydatów, ponieważ minimum wymagane w odniesieniu do wszystkich testów zostało określone na 60%.
64 Wreszcie należy podkreślić, że przeprowadzenie szczególnego testu kwalifikacyjnego dla profilu funkcji „stosunki zewnętrzne”, eliminacyjny charakter testu wiedzy specjalistycznej i testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, a także okoliczność, że za testy te umożliwiały uzyskanie 80% wszystkich punktów, podczas gdy test wiedzy ogólnej nie posiadał charakteru eliminacyjnego i można było za niego uzyskać jedynie 20% wszystkich punktów, dowodzą, że EPSO zamierzało uprzywilejować nabór pracowników, którzy z jednej strony posiadają szczególne kompetencje w zakresie stosunków zewnętrznych, z drugiej zaś wykazują się zdolnością rozumowania umożliwiającą im wykorzystanie tych kompetencji w praktyce i sprostanie w stosownym przypadku innym wymogom.
65 W świetle tych wyjaśnień należy stwierdzić, że w zakresie wykonywania swych kompetencji Komisja i EPSO nie przekroczyły w niniejszym przypadku granic szerokiego zakresu uznania w związku z tym, że przeprowadzili test rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, nadały mu charakter eliminacyjny i nałożyły na już zatrudnionych pracowników obowiązek przystąpienia do tego testu.
66 Biorąc pod uwagę całość powyższych rozważań, zarzut pierwszy jest bezzasadny i w konsekwencji należy go oddalić.
W przedmiocie zarzutu drugiego dotyczącego naruszenia zasady równego traktowania
Argumenty stron
67 Skarżący zauważają w pierwszej kolejności, że test rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi był złej jakości, czego dowodzi unieważnienie pytania nr 46. Ta niska jakość miała istotny wpływ na uzyskane przez nich wyniki, ponieważ musieli poświęcić więcej czasu na udzielenie odpowiedzi na niejednoznaczne pytania, co było dla skarżących źródłem dodatkowego stresu podczas rozwiązywania dalszej części testów.
68 W drugiej kolejności skarżący podnoszą, że decyzja o przyznaniu dodatkowego punktu wszystkim kandydatom za każde unieważnione pytanie nie zapewniała równego traktowania i obiektywnego charakteru testów.
69 Skarżący podnoszą, że EPSO unieważniło 153 pytania w testach kompetencji przeprowadzonych dla poszczególnych profilów. Odwołują się w szczególności do testów dotyczących następujących profilów: „rozwój obszarów wiejskich, bezpieczeństwo żywnościowe i środowiskowe”, „rozwój gospodarczy, sektor prywatny i handlowy” i „właściwe zarządzanie i bezpieczeństwo”. Przyznanie jednego punktu za każde z tych pytań doprowadziło do znacznej zmiany charakteru testów i naruszyło równe traktowanie kandydatów. Ta gratyfikacja była bowiem korzystna dla kandydatów wpisanych do profilów kompetencyjnych, w których doszło do unieważnienia pytań, w stosunku do kandydatów wpisanych do innych profilów, w przypadku których nie unieważniono żadnego pytania. Ponadto, biorąc pod uwagę liczbę unieważnionych pytań test wiedzy specjalistycznej posiadał tylko drugorzędne znaczenie w zakresie wspomnianych profilów. Wreszcie EPSO unieważniło pytania jedynie w niektórych wersjach językowych. Takie działanie było niekorzystne dla kandydatów, którzy zdawali testy w innych językach i musieli odpowiedzieć na te pytania.
70 Komisja odpowiada, że EPSO, podobnie jak komisje konkursowe, korzystają z szerokiego zakresu uznania. EPSO korzysta z tego zakresu uznania zwłaszcza w przypadku, gdy pojawią się nieprawidłowości lub błędy podczas przeprowadzania testów, których nie można zorganizować ponownie ze względu na dużą liczbę uczestników i zgodnie z zasadami proporcjonalności i dobrej administracji.
71 Zdaniem Komisji powtórzenie znacznej części testów byłoby w niniejszym przypadku nieproporcjonalne, a zatem stosowne było podjęcie decyzji o unieważnieniu pytań nr 31 i 46 testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi.
72 W każdym razie Komisja kwestionuje twierdzenie, jakoby unieważnienie pytań miało doprowadzić do dyskryminacji skarżących.
73 Komisja po pierwsze podnosi, że kwestia równego traktowania kandydatów nie pojawia się w przypadku spornych testów w taki sam sposób jak w przypadku konkursu, ponieważ liczba laureatów nie została wcześniej określona i nie przeprowadzono oceny porównawczej.
74 Po drugie, Komisja podkreśla, że unieważnienie rodzących problemy pytań było zgodne z zasadą równości wewnątrz każdej grupy funkcyjnej i wewnątrz każdego profilu.
75 Komisja po trzecie zauważa, że w odniesieniu do testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi przeprowadzonego dla profilu funkcyjnego „stosunki zewnętrzne” błąd w sformułowaniu pytania nr 46 został popełniony w wersji angielskiej. Podobnie rzekoma niejasność, która miała wpływ na stres skarżących, z założenia mogła dotknąć jedynie pracowników, którzy zdawali test w tym języku. Poza tym Komisja przypomina, że dyskryminacja, która może mieć wpływ na zgodność z prawem aktu, nie może wynikać z indywidualnego zachowania samych zainteresowanych. Wreszcie Komisja podkreśla, że pytanie nr 46 zostało najpierw unieważnione w wersji angielskiej, następnie zostało ono unieważnione w innych wersjach językowych testu w celu zapewnienia równego traktowania kandydatów. Pytanie nr 31 zostało potraktowane w ten sam sposób i w odniesieniu do wszystkich kandydatów.
76 Po czwarte, Komisja podnosi w odniesieniu do unieważnienia pytań znajdujących się w testach wiedzy specjalistycznej, że wszyscy skarżący uzyskali negatywny wynik z testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi i że ta okoliczność odróżnia ich od innych kandydatów. Nie mieli zatem żadnego interesu w podważaniu zasadności unieważnienia pytań zawartych w teście wiedzy specjalistycznej.
Ocena Sądu
77 Orzecznictwo przyznaje szeroki zakres uznania komisji konkursowej w przypadku wystąpienia nieprawidłowości lub błędów podczas przeprowadzania konkursu otwartego z udziałem dużej liczby kandydatów, którym na mocy zasad proporcjonalności i dobrej administracji nie można zaradzić poprzez powtórzenie egzaminów konkursowych (wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 2 maja 2001 r. w sprawach połączonych T‑167/99 i T‑174/99 Giulietti i in. przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑93, II‑441, pkt 58).
78 Mimo że EPSO nie jest komisją konkursową i że sporny test nie miał formy konkursu, orzecznictwo to może mieć do niego zastosowanie, ponieważ EPSO posiada szeroki zakres uznania w zakresie przeprowadzania testów kwalifikacyjnych (zob. pkt 58 powyżej).
79 Ponadto jest bezsporne, że na zaproszenie do składania aplikacji odpowiedziało w niniejszym przypadku bardzo wielu kandydatów.
80 W świetle rodzących problemy pytań EPSO mogło w tym kontekście stwierdzić, że należy jedynie je unieważnić, ponieważ rozwiązanie polegające na ponownym przeprowadzeniu wszystkich testów byłoby nieproporcjonalne i sprzeczne z zasadą dobrej administracji.
81 Należy jednakże zbadać, czy zastosowana metoda unieważniania nie naruszyła zasady równego traktowania kandydatów.
82 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasada równego traktowania wymaga, by porównywalne sytuacje nie były traktowane w różny sposób i by różne sytuacje nie były traktowane w identyczny sposób, chyba że takie traktowanie jest obiektywnie uzasadnione (wyroki Trybunału: z dnia 11 września 2007 r. w sprawie C‑227/04 P Lindorfer przeciwko Radzie, Zb.Orz. s. I‑6767, pkt 63; z dnia 17 lipca 2008 r. w sprawie C‑71/07 P Campoli przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. I‑5887, pkt 50). Poza tym w celu skutecznego podniesienia zarzutu naruszenia zasady równego traktowania konieczne jest, by sporne traktowanie stawiało niektóre podmioty w sytuacji niekorzystnej w stosunku do innych podmiotów (wyroki Trybunału: z dnia 13 lipca 1962 r. w sprawach połączonych 17/61 i 20/61 Klöckner‑Werke i Hoesch przeciwko Wysokiej Władzy, Rec. s. 615, 652; z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie C‑127/07 Arcelor Atlantique i Lorraine i in., dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 39; wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie T‑351/02 Deutsche Bahn przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II‑1047, pkt 137).
83 W niniejszym przypadku należy najpierw przypomnieć, że ani Komisja, ani EPSO nie określiły wcześniej w ogłoszeniu o przyjmowaniu zgłoszeń do pracy ograniczonej liczby laureatów. W konsekwencji testy kwalifikacyjne nie prowadziły do bezpośredniego porównywania kandydatów. Jak podnosi Komisja, kwestia równego traktowania kandydatów nie pojawia się w taki sposób jak w konkursie.
84 Jednakże nie można wykluczyć, nawet w tym kontekście, że przyznanie dodatkowego punktu wszystkim kandydatom, którzy musieli odpowiedzieć na rodzące problemy pytania, w celu unieważnienia tych pytań, mogło postawić w korzystnej sytuacji pewnych kandydatów, ponieważ mogli oni łatwiej osiągnąć progi konieczne dla osiągnięcia pozytywnego wyniku z egzaminów.
85 W odniesieniu do testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi jest bezsporne, że jedynie pytania nr 31 i 46 zostały unieważnione. Skarżący podnoszą, że pytanie nr 46 sprawiło im tyle problemów, że byli zestresowani podczas dalszej części testów. Podczas rozprawy wyjaśnili, że niektórzy kandydaci pominęli to pytanie, podczas gdy inni starali się na nie odpowiedzieć. Jednakże, zakładając nawet, że pytanie to zakłóciło spokój zainteresowanych lub przyciągnęło ich uwagę w większym stopniu niż innych, i w ten sposób miało negatywny wpływ na ich zdolność do udzielenia odpowiedzi na wszystkie pytania testu, sytuacja ta wynikła z przyjętej przez nich postawy wobec tej trudności. Twierdzenia skarżących w żaden sposób nie dowodzą, że wybrana metoda unieważniania była dla nich dyskryminująca, a nawet przeciwnie, uwypuklają one istnienie różnicy pomiędzy nimi a pozostałymi kandydatami (zob. podobnie wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 17 stycznia 2001 r. w sprawie T‑189/99 Gerochristos przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑11, II‑53, pkt 26). Poza tym obydwa ww. pytania zostały unieważnione we wszystkich wersjach językowych testu w celu zapewnienia w szczególności równego traktowania kandydatów.
86 Ponadto nie można uwzględnić zarzutów podniesionych przeciwko unieważnieniu 153 pytań w testach wiedzy ogólnej dotyczących poszczególnych profili. Skarżący bowiem uzyskali negatywny wynik z testu rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, którego eliminacyjny charakter był dopuszczalny, jak tego dowodzi analiza pierwszego zarzutu.
87 W takich okolicznościach nie wydaje się, by rozwiązanie przyjęte przez EPSO w celu unieważnienia rodzących problemy pytań mogło naruszyć zasadę równego traktowania kandydatów ze szkodą dla skarżących.
88 W konsekwencji zarzut drugi jest bezzasadny i należy go oddalić.
W przedmiocie zarzutu trzeciego dotyczącego naruszenia art. 1d regulaminu pracowniczego i obowiązku uzasadnienia
Argumenty stron
89 Skarżący podnoszą, że stwierdzili kilka nieprawidłowości prowadzących do naruszenia przez zaskarżone akty zasady równego traktowania. Zgodnie z wyrokami Sądu Pierwszej Instancji: z dnia 24 kwietnia 2001 r. w sprawie T‑159/98 Torre i in. przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑83, II‑395, pkt 46, 47; z dnia 5 marca 2003 r. w sprawie T‑24/01 Staelen przeciwko Parlamentowi, RecFP s. I‑A‑79, II‑423, pkt 47–58, obowiązkiem Komisji jest wykazanie, że nieprawidłowości te nie miały wpływu na końcowy wynik testów. Tymczasem Komisja nie przedstawiła takiego dowodu.
90 Skarżący wywodzą z powyższego naruszenie obowiązku uzasadnienia i art. 1d ust. 5 regulaminu pracowniczego.
91 Komisja odpowiada, że nie ma obowiązku odpierania twierdzeń skarżących, ponieważ skarżący nie przedstawiają żadnej informacji wskazującej na jakąkolwiek dyskryminację.
92 Poza tym Komisja utrzymuje w swej odpowiedzi na skargę w sprawie F‑75/08, że zarzut dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia jest niedopuszczalny ze względu na okoliczność, iż odnoszące się do dyskryminacji twierdzenia nie zostały szczegółowo przedstawione. W każdym razie wspomniany zarzut jest bezzasadny, ponieważ skarżący wiedzieli o przyczynach uzasadniających zaskarżone akty dzięki informacjom przekazanym kandydatom podczas procedury rekrutacyjnej w odpowiedziach udzielonych „na wnioski o ponowne zbadanie” złożone w okresie od dnia 30 października do dnia 25 listopada 2007 r., a także w odpowiedziach udzielonych na zażalenia wniesione w dniu 25 stycznia 2008 r.
Ocena Sądu
93 Na wstępie należy zauważyć, że skarżący odwołują się w swym zarzucie trzecim do art. 1d ust. 5 regulaminu pracowniczego, który jednakże nie ma zastosowania do członków personelu kontraktowego.
94 Następnie zarzut ten wydaje się być związany z zarzutami pierwszym i drugim. Tym samym, skoro Sąd stwierdził, że zarzuty te są bezzasadne ze względu na przyczyny przedstawione w pkt 43 i nast. i pkt 77 i nast., nie należy już rozważać kwestii, czy skarżący wykazali istnienie nieprawidłowości prowadzących do domniemania, że zaskarżone akty naruszają zasadę równego traktowania. Zarzut jest bezskuteczny. O ile bowiem z badania dwóch pierwszych zarzutów wynika, że nie stwierdzono żadnej nieprawidłowości z przebiegu testów, Komisja nie może wychodzić z założenia, że zostały one popełnione, i dowodzić, że pozostały bez wpływu na końcowy wynik wspomnianych testów i że nie były źródłem dyskryminacji.
95 Wreszcie zarzut jest niejednoznaczny. Z jego sformułowania, a zwłaszcza z odwołania do ww. wyroków w sprawie Torre i in. przeciwko Komisji i w sprawie Staelen przeciwko Parlamentowi wynika, że skarżący zdają się zarzucać Komisji, że nie wykazała przed Sądem braku wpływu rzekomych podnoszonych przez nich nieprawidłowości na wynik spornych testów.
96 Gdyby taką wykładnię nadać zarzutowi, należałoby także stwierdzić, że skarżący mylą, z jednej strony, obowiązek uzasadnienia, na który się powołują i który stanowi na mocy art. 25 regulaminu pracowniczego i art. 11 i 81 WZIP formalność związaną z wydawaniem wywierających niekorzystne skutki decyzji administracyjnych, które można zaskarżyć przez Sądem, a z drugiej strony, sporną debatę, a także wykonywanie prawa do obrony w ramach postępowania sądowego, do których nie mają zastosowania ww. przepisy.
97 W konsekwencji należy oddalić zarzut trzeci.
98 W świetle całości powyższych rozważań należy oddalić skargę w całości.
W przedmiocie kosztów
99 Zgodnie z art. 87 ust. 1 regulaminu, z zastrzeżeniem innych przepisów rozdziału ósmego tytułu drugiego wspomnianego regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Na podstawie art. 87 ust. 2, jeżeli wymagają tego względy słuszności, Sąd może zdecydować, że strona przegrywająca sprawę zostanie obciążona tylko częścią kosztów, a nawet że nie zostanie nimi obciążona w ogóle.
100 Z niniejszego wyroku wynika, że skarżący przegrali sprawę. Poza tym Komisja w swych żądaniach wyraźnie wniosła o obciążenie skarżących kosztami postępowania. Okoliczności niniejszego przypadku nie uzasadniają zastosowania przepisów art. 87 ust. 2 regulaminu, a zatem skarżących należy obciążyć kosztami.
101 Należy jednak uwzględnić okoliczność, że skarżący w sprawie F‑20/08 i skarżąca w sprawie F‑34/08 wnieśli, odpowiednio, po pierwsze wspomniane skargi, a po drugie, skargę F‑75/08, która została złożona także przez pozostałych skarżących w sprawie F‑75/08.
Z powyższych względów
SĄD (druga izba)
orzeka, co następuje:
1) Skargi F‑20/08, F‑34/08 i F‑75/08 zostają oddalone.
2) Jorge Aparicio i pozostali skarżący, których nazwiska zostały wymienione w załączniku pod numerami od 1 do 18 pokrywają koszty w sprawie F‑20/08 i dziewiętnaście czterdziestych szóstych kosztów w sprawie F‑75/08. Anne Simon pokrywa koszty w sprawie F‑34/08 i jedną czterdziestą szóstą kosztów w sprawie F‑75/08. Skarżący, których nazwiska zostały wymienione w załączniku pod numerami od 19 do 40 i od 42 do 46 pokrywają dwadzieścia sześć czterdziestych szóstych kosztów w sprawie F‑75/08.
Kanninen | Boruta | Van Raepenbusch |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 29 września 2009 r.
Treść niniejszego orzeczenia, jak również cytowanych w nim, a dotychczas nieopublikowanych orzeczeń sądów wspólnotowych, jest dostępna na stronie internetowej Trybunału Sprawiedliwości: www.curia.europa.eu.
ZAŁĄCZNIK
Ze względu na znaczną liczbę skarżących w tej sprawie ich nazwiska nie zostały ujęte w niniejszym załączniku.