Language of document : ECLI:EU:F:2014:20

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 13ης Φεβρουαρίου 2014

Υπόθεση F‑75/13

Norbert Probst

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Μόνιμος υπάλληλος – Επίδομα αποδημίας – Άρθρο 4 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ – Νέα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά – Προσφυγή προδήλως απαράδεκτη»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Norbert Probst ζητεί την ακύρωση της από 4 Οκτωβρίου 2012 αποφάσεως με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέρριψε την αίτηση του προσφεύγοντος για επανεξέταση της αποφάσεως περί μη χορηγήσεως σε αυτόν του επιδόματος αποδημίας.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο Norbert Probst φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Περίληψη

Υπαλληλικές προσφυγές – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Εκπρόθεσμη άσκηση – Έναρξη νέας προθεσμίας – Προϋπόθεση – Νέο ουσιώδες πραγματικό περιστατικό

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

Απόφαση η οποία δεν προσβλήθηκε από τον αποδέκτη της εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας καθίσταται απρόσβλητη έναντι αυτού. Εντούτοις, η επέλευση νέων και ουσιωδών περιστατικών μπορεί να δικαιολογήσει την υποβολή αιτήσεως για επανεξέταση προγενέστερης αποφάσεως που έχει καταστεί απρόσβλητη.

Προσφυγή ασκηθείσα κατά αποφάσεως απορρίπτουσας την αίτηση για επανεξέταση αποφάσεως που έχει καταστεί απρόσβλητη κρίνεται παραδεκτή αν προκύπτει ότι η αίτηση στηρίζεται πράγματι σε νέα και ουσιώδη πραγματικά περιστατικά.

Συναφώς, ακυρωτική απόφαση δικαιοδοτικού οργάνου της Ένωσης μπορεί να αποτελέσει νέο πραγματικό περιστατικό μόνον έναντι, αφενός, των διαδίκων και, αφετέρου, άλλων προσώπων τα οποία αφορά άμεσα η ακυρωθείσα πράξη.

(βλ. σκέψεις 16, 17 και 23)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 19 Ιουνίου 2007, T‑473/04, Asturias Cuerno κατά Επιτροπής,

ΔΔΔΕΕ: 12 Σεπτεμβρίου 2011, F‑98/10, Cervelli κατά Επιτροπής, η οποία επικυρώθηκε κατ’ αναίρεση με τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 11ης Οκτωβρίου 2012, T‑622/11 P, Cervelli κατά Επιτροπής, σκέψεις 19, 20 και 23 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία