WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 14 listopada 2012 r.

Sprawa F‑120/11

Mario Paulo da Silva Tenreiro

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Powołanie – Stanowisko dyrektora – Odrzucenie kandydatury skarżącego – Ogłoszenie o naborze – Opinia komisji preselekcyjnej – Oczywisty błąd w ocenie

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której P. da Silva Tenreiro żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji w sprawie odrzucenia jego kandydatury na stanowisko dyrektora dyrekcji A ds. wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych Dyrekcji Generalnej ds. Sprawiedliwości oraz decyzji w sprawie powołania Y na to stanowisko.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Ogłoszenie o naborze na stanowisko – Ustalenie minimalnych kwalifikacji wymaganych na stanowisku do obsadzenia – Uznanie administracyjne – Granice – Oczywisty błąd w ocenie przy sporządzaniu opinii – Ciężar dowodu

(regulamin pracowniczy, art. 29)

2.      Urzędnicy – Wakat – Obsadzenie stanowiska w drodze awansu lub przeniesienia – Porównanie osiągnięć kandydatów – Stanowisko dyrektora – Umiejętności kierownicze – Warunek, który można spełnić dzięki doświadczeniu zdobytemu poza obszarem działalności dyrekcji

[regulamin pracowniczy, art. 29 ust. 1 lit. a), art. 45 ust. 1]

3.      Urzędnicy – Ogłoszenie o naborze na stanowisko – Badanie kandydatur w świetle ogłoszonych warunków – Uznanie administracyjne – Granice – Przestrzeganie warunków postawionych w ogłoszeniu o naborze – Kontrola sądowa – Granice

4.      Urzędnicy – Wakat – Obsadzenie stanowiska w drodze awansu lub przeniesienia – Porównanie osiągnięć kandydatów – Rozróżnienie między postępowaniem w sprawie obsadzenia stanowiska a postępowaniem w sprawie awansu – Obowiązek brania pod uwagę wyłącznie sprawozdań z oceny – Brak

[regulamin pracowniczy, art. 29 ust. 1 lit. a), art. 45]

1.      Organowi powołującemu przysługuje szeroki zakres uznania przy określaniu umiejętności wymaganych na podlegających obsadzeniu stanowiskach i dopiero oczywisty błąd w ocenie przy określaniu minimalnych stawianych w tym celu wymogów może prowadzić do niezgodności z prawem ogłoszenia o naborze i następującego po nim powołania.

W związku z tym dowody, które obowiązany jest przedstawić skarżący, muszą wystarczyć do zaprzeczenia wiarygodności tego, iż wymogi stawiane na stanowisku do obsadzenia w postaci, w jakiej zostały opisane w ogłoszeniu o naborze, odpowiadają interesowi służby. Innymi słowy i ujmując rzecz ogólniej, jeżeli mimo przedstawionych przez skarżącego dowodów podważany wybór można jednak uznać za wiarygodny, zarzut oczywistego błędu należy oddalić.

(zob. pkt 26, 27)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑93/03 Konidaris przeciwko Komisji, 11 lipca 2007 r., pkt 72

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑72/10 da Silva Tenreiro przeciwko Komisji, 29 września 2011 r., odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑634/11 P, pkt 61; sprawa F‑80/10 AJ przeciwko Komisji, 29 września 2011 r., pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Przy porównywaniu osiągnięć kandydatów na wolne stanowisko można uznać posiadanie przez dyrektora przeszkolenia lub doświadczenia niemieszczących się wyłącznie w obszarze działalności dyrekcji, którą ma on kierować, ponieważ specyficzną dla tego obszaru wiedzę można odnaleźć wewnątrz samej dyrekcji, na szczeblu kierowników wydziału i ich współpracowników, oraz można położyć głównie akcent na posiadanie wysokiego poziomu ogólnych umiejętności kierowniczych, analitycznych i oceny.

(zob. pkt 28)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑58/91 Booss i Fischer przeciwko Komisji, 3 marca 1993 r., pkt 69

Sąd do spraw Służby Publicznej: ww. sprawa da Silva Tenreiro przeciwko Komisji, pkt 62

3.      Organ powołujący ma obowiązek dokonania oceny, czy kandydat spełnia warunki wymagane w ogłoszeniu o naborze, a ocena ta może zostać podważona jedynie w przypadku oczywistego błędu. W związku z tym Sąd nie może zastępować organu powołującego, kontrolując jego ocenę umiejętności zawodowych kandydatów, z wyjątkiem sytuacji, gdy stwierdzi oczywisty błąd w ocenie.

W tym względzie argumentacja, zgodnie z którą organ powołujący popełnił oczywisty błąd w ocenie, lekceważąc charakter doświadczenia skarżącego specyficznie odpowiadający stanowisku do obsadzenia, gdy tego rodzaju specyficzne doświadczenie w świetle należących do tego stanowiska obowiązków nie stanowiło wymogu w ogłoszeniu o naborze, nie może odgrywać roli przy ocenie istnienia oczywistego błędu w ocenie.

(zob. pkt 34, 35)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑160/89 i T‑161/89 Kalavros przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 13 grudnia 1990 r., pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑6/96 Contargyris przeciwko Radzie, 29 maja 1997 r., pkt 124

4.      Między postępowaniem w sprawie obsadzenia wolnego stanowiska w drodze przeniesienia lub awansu, które odbywa się zgodnie z art. 29 ust. 1 lit. a) regulaminu pracowniczego, a postępowaniem w sprawie awansu, przewidzianym w art. 45 regulaminu pracowniczego występują różnice. O ile to ostatnie postępowanie ma na celu kształtowanie kariery urzędnika zgodnie z włożonym wysiłkiem i osiągnięciami wykazanymi w trakcie pełnienia obowiązków, a więc wynagrodzenie urzędników, którzy w przeszłości wykazali się ogólnie wyróżniającymi się osiągnięciami, to postępowanie w sprawie obsadzenia wolnego stanowiska ma na celu znalezienie urzędnika, w największym stopniu zdolnego – wyłącznie z punktu widzenia interesu służby – do pełnienia obowiązków właściwych dla stanowiska do obsadzenia. Dlatego też przy porównywaniu osiągnięć organ administracji nie ma obowiązku oparcia swojej oceny wyłącznie na sprawozdaniach z oceny, lecz może wziąć pod uwagę inne informacje dotyczące osiągnięć kandydata, które mogą doprowadzić do zrelatywizowania ocen dawnych osiągnięć kandydatów zawartych w tych sprawozdaniach z oceny.

(zob. pkt 41)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Konidaris przeciwko Komisji, pkt 91, 92