Language of document : ECLI:EU:F:2009:99

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 20ής Ιουλίου 2009

Υπόθεση F-86/07

Luigi Marcuccio

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Ηθική παρενόχληση – Αίτηση για τη διεξαγωγή έρευνας – Προδήλως απαράδεκτο – Προσφυγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, κατ’ ουσίαν, να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής περί απορρίψεως του αιτήματός του για τη διεξαγωγή έρευνας όσον αφορά την ηθική παρενόχληση την οποία φέρεται ότι υπέστη το χρονικό διάστημα κατά το οποίο υπηρετούσε στην αντιπροσωπεία της Επιτροπής στην Αγκόλα και να υποχρεωθεί η Επιτροπή να αποκαταστήσει τη ζημία που οφείλεται στην προβαλλόμενη ηθική παρενόχληση.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται εν μέρει ως προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος. Ο προσφεύγων-ενάγων καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Προπαρασκευαστική πράξη – Έκθεση της υπηρεσίας διοικητικής έρευνας και πειθαρχικών μέτρων – Απαράδεκτο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι – Υποχρέωση αρωγής που βαρύνει τη διοίκηση – Έκταση

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 24)

1.      Επί υπαλληλικών προσφυγών, οι προπαρασκευαστικές πράξεις των τελικών αποφάσεων δεν είναι βλαπτικές και, επομένως, δεν μπορούν να προσβληθούν παρά μόνο παρεμπιπτόντως, στο πλαίσιο προσφυγής κατά πράξεων δεκτικών προσφυγής ακυρώσεως. Μολονότι ορισμένα αμιγώς προπαρασκευαστικά μέτρα ενδέχεται να θίγουν τον υπάλληλο στον βαθμό που μπορούν να επηρεάσουν το περιεχόμενο μεταγενέστερης πράξεως κατά της οποίας χωρεί προσφυγή, εντούτοις, τα μέτρα αυτά δεν μπορούν να προσβληθούν με ανεξάρτητη προσφυγή αλλά πρέπει να αμφισβητηθούν στο πλαίσιο προσφυγής κατά της πράξεως που μπορεί να προσβληθεί.

Δεδομένου ότι η έκθεση της υπηρεσίας διοικητικής έρευνας και πειθαρχικών μέτρων συνιστά απλώς προπαρασκευαστική πράξη της τελικής αποφάσεως την οποία πρόκειται να λάβει η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή σε σχέση με μια συγκεκριμένη περίπτωση, αίτημα ακυρώσεως της εν λόγω εκθέσεως πρέπει να απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτο.

(βλ. σκέψεις 39 και 40)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 7 Απριλίου 1965, 11/64, Weighardt κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1965-1968, σ. 85· 11 Ιουλίου 1968, 35/67, Van Eick κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1965-1968, σ. 777· 14 Φεβρουαρίου 1989, 346/87, Bossi κατά Επιτροπής, Συλλογή 1989, σ. 303, σκέψη 23

ΠΕΚ: 6 Απριλίου 2006, T‑309/03, Camós Grau κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II‑1173, σκέψεις 46 έως 58

2.      Δυνάμει της υποχρεώσεως αρωγής την οποία υπέχει, η διοίκηση, σε περίπτωση συμβάντος που δεν συνάδει με την τάξη και την ηρεμία της υπηρεσίας, οφείλει να παρεμβαίνει με όλη την αναγκαία ενεργητικότητα και να απαντά με την ταχύτητα και τη μέριμνα που απαιτούν οι συγκεκριμένες περιστάσεις, προκειμένου να διαπιστώσει τα πραγματικά περιστατικά και να συναγάγει, εν γνώσει του θέματος, τις αρμόζουσες συνέπειες. Προς τον σκοπό αυτό, ο υπάλληλος που ζητεί προστασία από το θεσμικό όργανο στο οποίο υπηρετεί αρκεί να προσκομίζει αρχή αποδείξεως σχετικά με τις επιθέσεις τις οποίες ισχυρίζεται ότι υπέστη. Εφόσον διαθέτει τέτοια στοιχεία, το θεσμικό όργανο οφείλει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα, και ιδίως να διεξαγάγει έρευνα για να αποδειχθούν τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίζεται η καταγγελία, σε συνεργασία με τον καταγγέλλοντα.

(βλ. σκέψη 47)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 26 Ιανουαρίου 1989, 224/87, Koutchoumoff κατά Επιτροπής, Συλλογή 1989, σ. 99, σκέψεις 15 και 16

ΠΕΚ: 17 Οκτωβρίου 2007, F‑63/06, Mascheroni κατά Επιτροπής, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 36