Προσωρινό κείμενο

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 4ης Μαΐου 2016

Υπόθεση F‑131/11

Peter Dun

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτοι υπάλληλοι – Συντάξεις – Άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ – Συνταξιοδοτικά δικαιώματα που έχουν αποκτηθεί πριν από την ανάληψη υπηρεσίας στην Ένωση, δυνάμει εθνικού συνταξιοδοτικού συστήματος – Μεταφορά στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης – Πρόταση της ΑΣΣΠΑ περί αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών που δεν έγινε αμέσως δεκτή από τον ενδιαφερόμενο – Νέα πρόταση αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών βάσει νέων γενικών εκτελεστικών διατάξεων – Έννοια βλαπτικής πράξεως – Προδήλως απαράδεκτο – Άρθρο 81 του Κανονισμού Διαδικασίας»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Peter Dun ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως της αρμόδιας για τη σύναψη συμβάσεων προσλήψεως αρχής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (στο εξής: ΑΣΣΠΑ), της 15ης Ιουνίου 2011, με την οποία η αρχή αυτή καθόρισε οριστικά, βάσει του συνταξιοδοτικού συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που είχε αποκτήσει ο προσφεύγων πριν από την ανάληψη καθηκόντων στην υπηρεσία της Ένωσης.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Ο Peter Dun φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Πρόταση αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών για τη μεταφορά στο σύστημα της Ένωσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν πριν την ανάληψη υπηρεσίας στην Ένωση – Δεν εμπίπτει – Απόφαση περί αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών εκδιδόμενη κατόπιν της μεταφοράς του κεφαλαίου που αντιστοιχεί στα αποκτηθέντα συνταξιοδοτικά δικαιώματα – Εμπίπτει

(Άρθρο 270 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 1, και παράρτημα VIII, άρθρο 11 § 2)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Προσφυγή βάλλουσα κατά της αποφάσεως περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως – Παραδεκτό – Υποχρέωση αποφάνσεως επί του αιτήματος το οποίο στρέφεται κατά της αποφάσεως περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως – Αίτημα μη αυτοτελές ή απόφαση αμιγώς επιβεβαιωτική – Δεν υφίσταται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

1.      Στο πλαίσιο της διαδικασίας μεταφοράς συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που προβλέπεται στο άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ, μόνον η απόφαση που εκδίδεται, ανάλογα με την περίπτωση από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή ή από την αρμόδια για τη σύναψη συμβάσεων προσλήψεως αρχή, αφότου πραγματοποιηθεί όντως η μεταφορά του κεφαλαίου του αντιστοιχούντος στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που απέκτησε ο ενδιαφερόμενος πριν την ανάληψη των καθηκόντων του στην υπηρεσία της Ένωσης, συνιστά βλαπτική πράξη δεκτική προσφυγής δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ και του άρθρου 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ. Αντιθέτως, πρόταση αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών, ακόμη και αν ο ενδιαφερόμενος την έχει αποδεχτεί, δεν συνιστά βλαπτική πράξη δεκτική προσφυγής δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ και του άρθρου 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ.

Συγκεκριμένα, η προσαύξηση συντάξιμων ετών δύναται να αναγνωριστεί μόνον εφόσον ο υπάλληλος δώσει τη συγκατάθεσή του για τη συνέχιση της διαδικασίας μεταφοράς, στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης, του κεφαλαίου που αντιστοιχεί στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα τα οποία απέκτησε προγενέστερα ο εν λόγω ενδιαφερόμενος από το οικείο εξωτερικό ταμείο συντάξεων, συγκατάθεση στηριζόμενη στην ενημέρωση που παρέχεται με την πρόταση αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών την οποία του απηύθυνε η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή ή η αρμόδια για τη σύναψη συμβάσεων προσλήψεως αρχή βάσει του ανακοινωθέντος από το οικείο εθνικό ταμείο συντάξεων προσωρινού ποσού κεφαλαίου.

Συναφώς, κατά το στάδιο της προτάσεως αναγνωρίσεως συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, το οικείο θεσμικό όργανο δεσμεύεται απλώς να εφαρμόσει ορθά στην περίπτωση του ενδιαφερόμενου το άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ και τις γενικές εκτελεστικές διατάξεις. Η υποχρέωση αυτή του θεσμικού οργάνου απορρέει απευθείας από τις επίμαχες διατάξεις του ΚΥΚ, ακόμη και ελλείψει ρητής δεσμεύσεως του θεσμικού οργάνου.

Επομένως, από μια τέτοια δέσμευση η οποία αποτυπώνεται σε πρόταση αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών δεν προκύπτει ούτε νέα υποχρέωση του οικείου θεσμικού οργάνου ούτε, κατά συνέπεια, μεταβολή της έννομης καταστάσεως του ενδιαφερομένου, ιδίως επειδή, ακόμα και όταν ο ενδιαφερόμενος δώσει τη συγκατάθεσή του για τη μεταφορά, στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης, των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που έχει αποκτήσει στο πλαίσιο άλλου συστήματος, το θεσμικό όργανο που απευθύνει την πρόταση δεν έχει την αντίστοιχη υποχρέωση, μόλις πραγματοποιηθεί η μεταφορά του ανακοινωθέντος από το εθνικό ταμείο συντάξεων ποσού του κεφαλαίου, να αναγνωρίσει αυτοδικαίως στον ενδιαφερόμενο τον αριθμό των συντάξιμων ετών που αναγράφεται στην αρχική πρόταση με βάση την οποία ο υπάλληλος επιβεβαίωσε ότι επιθυμεί τη μεταφορά του εν λόγω κεφαλαίου στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης.

(βλ. σκέψεις 31 έως 35)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 13ης Οκτωβρίου 2015, Επιτροπή κατά Verile και Gjergji, T‑104/14 P, EU:T:2015:776, σκέψεις 50, 52, 53 και 74· Επιτροπή κατά Cocchi και Falcione, T‑103/13 P, EU:T:2015:777, σκέψη 66, και Teughels κατά Επιτροπής, T‑131/14 P, EU:T:2015:778, σκέψεις 37, 46, 48, 49, 58 και 70

2.      Σύμφωνα με την αρχή της οικονομίας της δίκης, ο δικαστής της Ένωσης δύναται να αποφασίσει ότι παρέλκει να αποφανθεί ειδικώς επί του αιτήματος που στρέφεται κατά της αποφάσεως περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως, όταν διαπιστώνει ότι το αίτημα αυτό δεν είναι αυτοτελές και, στην πραγματικότητα, συγχέεται με το αίτημα που στρέφεται κατά της πράξεως κατά της οποίας υποβλήθηκε η διοικητική ένσταση. Τούτο δύναται να συμβαίνει, ιδίως, όταν διαπιστώνει ότι η απόφαση περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως είναι αμιγώς επιβεβαιωτική της πράξεως κατά της οποίας υποβλήθηκε η διοικητική αυτή ένσταση και ότι, επιπροσθέτως, η πράξη αυτή δεν συνιστά βλαπτική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 90 του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψη 38)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση της 21ης Σεπτεμβρίου 2011, Adjemian κ.λπ. κατά Επιτροπής, T‑325/09 P, EU:T:2011:506, σκέψη 33

ΔΔΔΕΕ: απόφαση της 19ης Νοεμβρίου 2014, EH κατά Επιτροπής, F‑42/14, EU:F:2014:250, σκέψη 85