Υπόθεση C-308/17

Hellenische Republik

κατά

Leo Kuhn

(αίτηση του Oberster Gerichtshof
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 – Διεθνής δικαιοδοσία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Πεδίο εφαρμογής – Άρθρο 1, παράγραφος 1 – Έννοια των “αστικών και εμπορικών υποθέσεων” – Ομόλογα εκδοθέντα από κράτος μέλος – Συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους του κράτους αυτού – Μονομερής και αναδρομική τροποποίηση των όρων δανεισμού – Ρήτρες συλλογικής δράσης – Αγωγή που ασκήθηκε κατά του εν λόγω κράτους από ιδιώτες δανειστές που κατείχαν τα ομόλογα αυτά ως φυσικά πρόσωπα – Ευθύνη του κράτους για πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα)
της 15ης Νοεμβρίου 2018

Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Κανονισμός 1215/2012 – Πεδίο εφαρμογής – Αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Αγωγή με την οποία πρόσωπο που απέκτησε ομόλογα εκδοθέντα από κράτος μέλος στρέφεται κατά του κράτους αυτού και αμφισβητεί το κύρος της ανταλλαγής των εν λόγω ομολόγων με μικρότερης αξίας ομόλογα – Δεν εμπίπτει

(Κανονισμός 1215/2012 του Συμβουλίου, άρθρο 1 § 1)

Δεν εμπίπτει στις «αστικές και εμπορικές υποθέσεις» κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, διαφορά, όπως αυτή της κύριας δίκης, που αφορά αγωγή την οποία άσκησε κατά κράτους μέλους φυσικό πρόσωπο που απέκτησε ομόλογα εκδοθέντα από το κράτος μέλος αυτό και με την οποία αμφισβήτησε το κύρος της ανταλλαγής των εν λόγω ομολόγων με μικρότερης αξίας ομόλογα, η οποία επιβλήθηκε στο φυσικό αυτό πρόσωπο διά νόμου που ψηφίστηκε από τον εθνικό νομοθέτη υπό έκτακτες περιστάσεις και δυνάμει του οποίου τροποποιήθηκαν μονομερώς και αναδρομικώς οι όροι δανεισμού με την προσθήκη ρήτρας συλλογικής δράσεως βάσει της οποίας δόθηκε η δυνατότητα στην πλειοψηφία των ομολογιούχων να επιβάλουν την ως άνω ανταλλαγή στη μειοψηφία.

(βλ. σκέψη 43 και διατακτ.)