ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 25ης Νοεμβρίου 2009

Υπόθεση F-11/09

Luigi Marcuccio

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Υγειονομική ασφάλιση – Απόρριψη αιτήσεων περί επιστροφής ιατρικών δαπανών»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, μεταξύ άλλων, πρώτον, να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του, της 27ης Δεκεμβρίου 2007, περί επιστροφής, αφενός, ορισμένων ιατρικών δαπανών με τον κανονικό συντελεστή και, αφετέρου, περί συμπληρωματικής επιστροφής, δηλαδή σε ποσοστό 100 %, των εξόδων αυτών· δεύτερον, να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής, της 16ης Οκτωβρίου 2008, με την οποία απορρίφθηκε διοικητική ένσταση που άσκησε στις 17 Ιουνίου 2008 κατά των αποφάσεων αυτών· τρίτον, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα, ως επιστροφή του 100 % των ιατρικών εξόδων του, το ποσό των 356,18 ευρώ ή οποιοδήποτε άλλο ποσό που το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης θα επιδικάσει κατά δίκαιη κρίση, πλέον τόκων επί του ποσού αυτού προς 10 % ετησίως, με ετήσια κεφαλαιοποίηση, βάσει ημερομηνίας ενάρξεως της τοκοφορίας που θα ορίσει το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κατά δίκαιη κρίση.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται εν μέρει ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος και εν μέρει ως προδήλως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων-ενάγων καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Βλαπτική απόφαση – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Έκταση – Αίτηση περί επιστροφής ιατρικών δαπανών – Υπάλληλος ο οποίος δεν υπήρξε αποδέκτης των εκδοθέντων από το γραφείο εκκαθαρίσεως εκκαθαριστικών λογαριασμών

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 25, εδ. 2)

2.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Επιβεβαιωτική πράξη – Αποκλεισμός – Διαδικασία – Ένσταση εκκρεμοδικίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 72 § 1, 90 και 91)

1.      Απόφαση με την οποία απορρίπτεται αίτηση επιστροφής ιατρικών δαπανών είναι επαρκώς αιτιολογημένη όταν φέρει εις γνώση του υπαλλήλου τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε το αίτημά του και τα νομικά και πραγματικά στοιχεία που δικαιολογούν επιστροφή στο σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων των προκαταβολών που του χορηγήθηκαν. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο υπάλληλος δεν υπήρξε αποδέκτης όλων των εκκαθαριστικών λογαριασμών κατά την έκδοσή τους, ο ενδιαφερόμενος είχε τη δυνατότητα να εκτιμήσει αν πρέπει να προσφύγει ενώπιον του κοινοτικού δικαστή στην περίπτωση που οι μη αποσταλέντες λογαριασμοί επισυνάφθηκαν στην απορριπτική της ενστάσεως απόφαση.

Επιπλέον, ακόμα κι αν μια τέτοια απόφαση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να θεωρηθεί ότι εμπεριέχει τουλάχιστον υποτυπώδη αιτιολογία η οποία επιτρέπει στο θεσμικό όργανο να παράσχει συμπληρωματικές πληροφορίες κατά τη διάρκεια της δίκης και να απαλλαγεί από την υποχρέωση αιτιολογήσεως.

(βλ. σκέψεις 53, 58 και 59)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 20 Σεπτεμβρίου 1990, T‑37/89, Hanning κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1990, σ. II‑463, σκέψεις 41 και 44

2.      Απόφαση απορριπτική της αιτήσεως επιστροφής ιατρικών δαπανών σε ποσοστό 100 % η οποία δεν εισάγει νέα στοιχεία σε σχέση με πανομοιότυπη αίτηση που απορρίφθηκε και αποτέλεσε αντικείμενο προσφυγής ενώπιον του κοινοτικού δικαστή, δεν μεταβάλλει τη νομική κατάσταση του προσφεύγοντα και επομένως δεν συνιστά βλαπτική για αυτόν πράξη κατά την έννοια των άρθρων 90 και 91 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Εφόσον θεωρηθεί ότι μια τέτοια πράξη είναι επιβεβαιωτική της πρώτης αποφάσεως, με την οποία ενδέχεται να ταυτίζεται και επομένως με τον τρόπο αυτό καθίσταται βλαπτική, ο κοινοτικός δικαστής ο οποίος επιλαμβάνεται προσφυγής κατά της πράξεως αυτής θα πρέπει αυτεπαγγέλτως να λάβει υπόψη του το γεγονός ότι υπάρχει ταυτότητα διαδίκων, αντικειμένου διαφοράς και προβαλλομένων λόγων. Σε περίπτωση που συντρέχουν αυτές οι περιστάσεις, η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί ως προδήλως απαράδεκτη λόγω εκκρεμοδικίας.

(βλ. σκέψεις 67 και 68)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 17 Μαΐου 1973, 58/72 και 75/72, Perinciolo κατά Συμβουλίου, Συλλογή τόμος 1972-1973, σ. 543, σκέψεις 3 έως 5· 19 Σεπτεμβρίου 1985, 172/83 και 226/83, Hoogovens Groep κατά Επιτροπής, Συλλογή 1985, σ. 2831, σκέψη 9

ΠΕΚ: 14 Ιουνίου 2007, T‑68/07, Landtag Schleswig-Holstein κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 6· 9 Ιουλίου 2008, T‑296/05 και T‑408/05, Marcuccio κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψεις 47 έως 49, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου, υπόθεση C‑432/08 P· 9 Σεπτεμβρίου 2008, T‑143/08, Marcuccio κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 39 έως 41, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου, υπόθεση C‑513/08 P· 9 Σεπτεμβρίου 2008, T‑144/08, Marcuccio κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 32 έως 34, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου, υπόθεση C‑528/08 P

ΔΔΔ: 25 Ιανουαρίου 2008, F‑80/06, Duyster κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 52· 20 Μαΐου 2009, F‑73/08, Marcuccio κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 61, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Πρωτοδικείου, υπόθεση T‑311/09 P