Language of document :

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 17 Δεκεμβρίου 2019 – Stichting Waternet κατά MG

(Υπόθεση C-922/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Stichting Waternet

Αναιρεσίβλητος: MG

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν το άρθρο 9 της οδηγίας για τις εξ αποστάσεως συμβάσεις1 και το άρθρο 27 της οδηγίας για τα δικαιώματα των καταναλωτών2 , σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 5, και το παράρτημα Ι, σημείο 29, της οδηγίας για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, την έννοια ότι συντρέχει περίπτωση παροχής μη παραγγελθέντος πόσιμου νερού, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, εφόσον η επιχειρηματική πρακτική του προμηθευτή πόσιμου νερού συνίσταται στα εξής:

(i) ο προμηθευτής πόσιμου νερού, εκ του νόμου, α) φέρει αποκλειστική ευθύνη και υποχρέωση προμήθειας πόσιμου νερού, μέσω αγωγών, εντός της περιοχής προμήθειας που του έχει ανατεθεί, καθώς και β) υποχρεούται να υποβάλλει, σε όποιον καταθέτει σχετική αίτηση, προσφορά για τη σύνδεση με το δημόσιο δίκτυο ύδρευσης και την προμήθεια πόσιμου νερού·

(ii) ο προμηθευτής πόσιμου νερού διατηρεί τη σύνδεση της οικίας του καταναλωτή με το δημόσιο δίκτυο ύδρευσης, όπως αυτή υφίστατο προτού ο καταναλωτής εγκατασταθεί στην οικία αυτή, με αποτέλεσμα το νερό στους αγωγούς ύδρευσης της οικίας του καταναλωτή να έχει πίεση και ο καταναλωτής να μπορεί, όποτε επιθυμεί, με την τέλεση θετικής και συνειδητής πράξης –η οποία συνίσταται στην περιστροφή της βρύσης ή σε πράξη ισοδύναμη με αυτήν–, να καταναλώνει πόσιμο νερό, ακόμη και μετά την ενημέρωση στην οποία προέβη ότι δεν επιθυμεί να συνάψει σύμβαση για την προμήθεια πόσιμου νερού, και

(iii) ο προμηθευτής πόσιμου νερού εκδίδει λογαριασμό με χρεώσεις, καθόσον ο καταναλωτής έχει πράγματι καταναλώσει πόσιμο νερό, με την τέλεση θετικής και συνειδητής πράξης, και οι εφαρμοζόμενες τιμολογιακές χρεώσεις είναι κοστοστρεφείς, διαφανείς και μη ενέχουσες διακρίσεις, πράγμα που ελέγχεται από τις δημόσιες αρχές;

Αντιβαίνει στο άρθρο 9 της οδηγίας για τις εξ αποστάσεως συμβάσεις και στο άρθρο 27 της οδηγίας για τα δικαιώματα των καταναλωτών, σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 5, και το παράρτημα Ι, σημείο 29, της οδηγίας για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές3 , η παραδοχή ότι μεταξύ του προμηθευτή πόσιμου νερού και του καταναλωτή συνάπτεται σύμβαση για την προμήθεια πόσιμου νερού, εφόσον (i) ο καταναλωτής –όπως και ο μέσος Ολλανδός καταναλωτής– γνωρίζει ότι η προμήθεια πόσιμου νερού έχει κόστος, (ii) ο καταναλωτής εντούτοις καταναλώνει πόσιμο νερό, συστηματικά, για μεγάλο χρονικό διάστημα, (iii) ο καταναλωτής συνεχίζει την κατανάλωση νερού ακόμη και μετά τη λήψη μιας επιστολής υποδοχής, λογαριασμών και οχλήσεων του προμηθευτή πόσιμου νερού, και (iv) ο καταναλωτής, μετά την κοινοποίηση δικαστικής έγκρισης για τη διακοπή της παροχής πόσιμου νερού στο διαμέρισμα, γνωστοποιεί ότι τελικά επιθυμεί να συνάψει σύμβαση με τον προμηθευτή πόσιμου νερού;

____________

1     Οδηγία 97/7/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαΐου 1997, για την προστασία των καταναλωτών κατά τις εξ αποστάσεως συμβάσεις (ΕΕ 1997, L 144, σ. 19).

2     Οδηγία 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών, την τροποποίηση της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 1999/44/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την κατάργηση της οδηγίας 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 97/7/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2011, L 304, σ. 64).

3     Οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («Οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (ΕΕ 2005, L 149, σ. 22).