WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 18 maja 2009 r.

Sprawa F-66/08

Emile De Smedt i in.

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek za pracę w systemie zmianowym – Dodatek przysługujący urzędnikom zobowiązanym do regularnego pozostawania w gotowości w miejscu pracy – Artykuły 56a i 56b regulaminu pracowniczego

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której E. De Smedt i 20 innych urzędników Parlamentu żądają stwierdzenia nieważności odmownych decyzji indywidualnych Parlamentu w sprawie po pierwsze, przyznania im dodatków przysługujących urzędnikom za pracę w systemie zmianowym, przewidzianych w art. 56a regulaminu pracowniczego i do których są uprawnieni zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1873/2006 z dnia 11 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenie (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 określające kategorie urzędników uprawnionych do pobierania dodatków za pracę zmianową oraz stawki i warunki ich przyznawania, a po drugie przyznania dodatków przysługujących urzędnikom zobowiązanym do regularnego pozostawania w gotowości w miejscu pracy, przewidzianych w art. 56b regulaminu pracowniczego i do których są uprawnieni zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1945/2006 z dnia 11 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenie (EWWiS, EWG, Euratom) nr 495/77 określające kategorie uprawnionych urzędników, warunki i stawki tych dodatków.

Orzeczenie: Stwierdza się, że skarżący odstąpili od swych żądań stwierdzenia nieważności odmownych decyzji indywidualnych Parlamentu w sprawie przyznania dodatków przysługujących urzędnikom zobowiązanym do regularnego pozostawania w gotowości w miejscu pracy, przewidzianych w art. 56b regulaminu pracowniczego. Stwierdza się nieważność odmownych decyzji indywidualnych Parlamentu w sprawie przyznania skarżącym dodatków przysługujących urzędnikom za pracę w systemie zmianowym, przewidzianych w art. 56a regulaminu pracowniczego. Parlament pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

Urzędnicy – Warunki pracy – Dodatek za pracę zmianową

(regulamin pracowniczy, art. 56a)

Należy stwierdzić nieważność odmownych decyzji indywidualnych instytucji w sprawie przyznania dodatków przysługujących urzędnikom za pracę w systemie „zmianowym”, przewidzianych w art. 56a regulaminu pracowniczego, urzędnikom wykonującym taką pracę, wymaganą przez instytucję w związku z „potrzebą” centrali telefonicznej, w której są zatrudnieni, podczas gdy służba ta jest „normalnym i stałym” elementem pracy, gdy ponadto wspomniana instytucja, przyznając ten dodatek w drodze indywidualnych decyzji wydanych w późniejszej dacie niż ww. decyzje, sama w sposób dorozumiany – lecz jasny – przyznała, że skarżący spełniają przesłanki, od których art. 56a uzależnia przyznanie dodatku i wreszcie, gdy bezsporne jest, że materialne warunki ich pracy były takie same przed i po dacie, od której obowiązują decyzje indywidualne przyznające im wspomniany dodatek.

W tym względzie nadużyciem byłoby utrzymywanie braku zastosowania art. 56a regulaminu pracowniczego z tego względu, że praca zmianowa urzędników nie wynika z formalnych decyzji tej instytucji.

Podobnie okoliczność, że urzędnicy ci nie świadczą pracy w godzinach nadliczbowych, a ich tygodniowy wymiar czasu pracy jest mniejszy od zwykłego wymiaru czasu pracy w tej instytucji nie może podważać prawa do dodatku przewidzianego w art. 56a regulaminu pracowniczego. Przepis ten bowiem nie wymaga ani świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych, ani pracy w wymiarze tygodniowym równym zwykłemu wymiarowi czasu pracy w tej instytucji. W każdym razie, zważywszy na niedogodności, jakie wynikają z tygodniowego rozkładu czasu pracy w systemie zmianowym w odniesieniu do życia osobistego i rodzinnego, 7,5-godzinna różnica pomiędzy zwykłym tygodniowym wymiarem czasu pracy w tej instytucji a wymiarem wprowadzonym w centrali telefonicznej nie jest pozbawiona podstaw.

(zob. pkt 21–23)