WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 17 grudnia 2015 r.

Sprawa F‑94/14

Carlos Bowles

przeciwko

Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC)

Służba publiczna – Personel EBC – Członkowie komitetu pracowniczego – Wynagrodzenie – Uposażenie – Dodatkowa podwyżka wynagrodzenia – Kwalifikowanie się

Przedmiot:      Skarga, wniesiona na podstawie art. 36.2 Protokołu w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, stanowiącego załącznik do traktatu UE i do traktatu FUE, w której C. Bowles żąda zasadniczo, po pierwsze, stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Europejskiego Banku Centralnego (EBC) w sprawie przyznania mu dodatkowej podwyżki wynagrodzenia za 2014 r., a po drugie, odszkodowania i zadośćuczynienia za poniesioną w swej ocenie szkodę i doznaną krzywdę.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność decyzji zarządu Europejskiego Banku Centralnego z dnia 25 lutego 2014 r. o nieprzyznaniu C. Bowlesowi dodatkowej podwyżki wynagrodzenia za 2014 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Europejski Bank Centralny pokrywa własne koszty postępowania i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez C. Bowlesa.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Odwołanie szczególne – Skarga na decyzję oddalającą to odwołanie szczególne – Dopuszczalność

(warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 41)

2.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Wynagrodzenie – Dodatkowe podwyżki wynagrodzenia – Warunki zakwalifikowania – Bezwzględna niemożność w przypadku pracownika sprawującego obowiązki w zakresie reprezentacji personelu podczas całego okresu odniesienia, w którym można z niej skorzystać – Niedopuszczalność – Naruszenie prawa do równego traktowania

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 20, 21, 27, 28; okólnik administracyjny Europejskiego Banku Centralnego nr 1/2011, art. 2 ust. 3)

1.      Jeśli chodzi o skargę wniesioną przez członka personelu Europejskiego Banku Centralnego zawierającą żądania skierowane przeciwko decyzji oddalającej jego odwołanie szczególne, nie należy analizować takich żądań w sposób autonomiczny, ponieważ mają one jedynie na celu poddanie sądowi do rozpatrzenia aktów niekorzystnych dla skarżącego, w stosunku do których złożono wniosek o ponowne rozpatrzenie na etapie przed wniesieniem skargi.

(zob. pkt 32)

Odesłanie

Trybunał, wyrok z dnia 17 stycznia 1989 r., Vainker/Parlament, 293/87, EU:C:1989:8, pkt 8

Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie z dnia 18 maja 2006 r., Corvoisier i in./EBC, F‑13/05, EU:F:2006:35, pkt 25

2.      Co się tyczy dodatkowych podwyżek wynagrodzenia, przyznawanych tym członkom personelu Europejskiego Banku Centralnego, których osiągnięcia w pracy zostały ocenione jako wybitne podczas dwóch z trzech lat poprzedzających decyzję o przyznaniu tej podwyżki, to w zakresie, w jakim art. 2 ust. 3 okólnika administracyjnego nr 1/2011 w sprawie tych podwyżek wprowadza wobec przedstawiciela personelu dyskryminację z uwagi na to, że nie ma on żadnej możliwości wykazania drugiego roku wybitnych osiągnięć w pracy ze względu na poświęcenie się w pełnym wymiarze czasu pracy działalności przedstawiciela personelu podczas trzech rozpatrywanych lat, przepis ten jest niezgodny z prawem. W tym względzie nie można skutecznie podnosić, że korzystanie przez zainteresowanego z prawa do zwolnienia od pracy celem wykonywania obowiązków w ramach komitetu pracowniczego wynikało z osobistego wyboru. Ten wybór, polegający na możliwości ubiegania się o zwolnienie od pracy w celu wykonywania mandatu przedstawiciela personelu, stanowi bowiem prawo podstawowe, jak wynika z art. 27 i 28 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Ponadto korzystanie z prawa podstawowego do równego traktowania, które zostało ustanowione w art. 20 i 21 karty, nie może być ograniczone przepisem sytuującym przedstawicieli personelu w pozycji niekorzystnej i dyskryminacyjnej w porównaniu z innymi członkami personelu, podczas gdy ograniczenia te ani nie są konieczne, ani nie spełniają celu interesu ogólnego czy potrzeby ochrony praw i wolności innej osoby.

Tymczasem, ponieważ sytuacja przedstawiciela personelu oraz sytuacja członka personelu faktycznie się różnią, nie mogą być traktowane tak samo, a więc można do nich stosować jedynie takie warunki kwalifikowania się do dodatkowej podwyżki wynagrodzenia, które mają na uwadze różnice w statusie między członkami personelu a przedstawicielami personelu, umożliwiając tym ostatnim, jak wszystkim innym członkom personelu, wykazanie drugiego roku wybitnych osiągnięć w pracy w ciągu trzech lat, nawet jeśli postanowią, że będą sprawować obowiązki w ramach komitetu pracowniczego w pełnym wymiarze czasu pracy i przez okres kilku lat.

(zob. pkt 51–54, 60)

Odesłanie

Trybunał, wyrok z dnia 14 września 2010 r., Akzo Nobel Chemicals i Akcros Chemicals/Komisja, C‑550/07 P, EU:C:2010:512, pkt 54, 55 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok z dnia 2 grudnia 2014 r., Migliore/Komisja, F‑110/13, EU:F:2014:257, pkt 4