WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)

z dnia 1 grudnia 2010 r.

Sprawa F‑89/09

Spyridon Gagalis

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Służba publiczna – Zabezpieczenie społeczne – Wypadek przy pracy – Częściowa trwała niezdolność do pracy – Decyzja o pokryciu kosztów leczenia uzdrowiskowego do wysokości 75% – Zwrot kosztów opieki zdrowotnej na podstawie art. 72 regulaminu pracowniczego i dodatkowy zwrot kosztów na podstawie art. 73 regulaminu pracowniczego – Wykluczenie pokrycia kosztów pobytu – Odmowa dodatkowego zwrotu kosztów – Wykładnia art. 73 ust. 3 regulaminu pracowniczego i art. 9 wspólnych zasad ubezpieczenia od ryzyka wypadku i choroby zawodowej

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której S. Gagalis żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności odmownej decyzji dyrektora generalnego dyrekcji generalnej ds. personelu i administracji Rady, działającego w charakterze organu powołującego Rady, z dnia 9 grudnia 2008 r., w sprawie zwrotu do wysokości 75%, na podstawie art. 73 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, kosztów pobytu związanych z leczeniem uzdrowiskowym, a także stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 15 lipca 2009 r. w sprawie częściowego oddalenia zażalenia, a po drugie, zasądzenia od Rady dodatkowej kwoty 1551,38 EUR wraz z odsetkami za zwłokę.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie z tytułu wypadków i chorób zawodowych – Zwrot kosztów

(regulamin pracowniczy, art. 72, art. 73 ust. 3; zasady ubezpieczenia od ryzyka wypadku i choroby zawodowej, art. 9)

2.      Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi)

1.      W odniesieniu do zwrotu kosztów opieki zdrowotnej związanych z wypadkiem, a w szczególności do wniosku o pokrycie kosztów leczenia uzdrowiskowego, w tym kosztów pobytu, brzmienie art. 73 ust. 3 akapit drugi regulaminu pracowniczego oraz art. 9 wspólnych zasad ubezpieczenia urzędników od ryzyka wypadku i choroby zawodowej wskazują na istnienie związku między tymi dwoma przepisami a art. 72 regulaminu pracowniczego. O ile bowiem art. 73 ust. 3 akapit drugi tego regulaminu stanowi, że zwrotu kosztów poniesionych w związku z wypadkiem „dokonuje się dopiero po skorzystaniu z prawa do zwrotu przewidzianego w art. 72 i tylko w zakresie, w jakim kwota wypłacona urzędnikowi na tej podstawie nie pokrywa poniesionych kosztów”, to art. 9 ust. 1 akapit trzeci przytoczonych zasad stanowi, że koszty poniesione w związku z wypadkiem są zwracane „po otrzymaniu […] części zwrotu należnej z systemu ubezpieczenia na wypadek choroby przewidzianego w art. 72 regulaminu pracowniczego, zgodnie z zasadami określonymi w tym artykule”.

W związku z tym zarówno art. 73 ust. 3 regulaminu pracowniczego, jak i art. 9 ust. 1 akapit trzeci wspólnych zasad ubezpieczenia od ryzyka wypadku i choroby zawodowej należy interpretować w ten sposób, że przewidują one jedynie uzupełnienie zwrotu kosztów poniesionych z tytułu świadczeń objętych zakresem art. 72 regulaminu pracowniczego po tym, jak nastąpi zwrot część kosztów należny z systemu ubezpieczenia chorobowego. System ubezpieczenia od wypadków stanowi uzupełnienie, a zatem nie przewiduje zwrotu żadnych kosztów poniesionych z tytułu świadczeń nieobjętych systemem ubezpieczenia chorobowego, które z tego względu nie zostały pokryte przez system ubezpieczenia chorobowego.

(zob. pkt 41, 42)

2.      Zgodnie z art. 25 akapit drugi regulaminu pracowniczego jakakolwiek decyzja indywidualna, która jest podejmowana na podstawie przepisów regulaminu pracowniczego, powodująca negatywne skutki dla urzędnika musi być uzasadniona. Obowiązek uzasadnienia decyzji niekorzystnej ma na celu, po pierwsze, dostarczenie zainteresowanemu informacji niezbędnych do ustalenia, czy decyzja jest zasadna, a po drugie, umożliwienie jej sądowej kontroli. Taki obowiązek ma na celu w szczególności umożliwienie zainteresowanemu poznanie przyczyn wydanej w stosunku do niego decyzji po to, aby mógł on ewentualnie skorzystać ze środków prawnych niezbędnych do obrony swoich praw i interesów.

Początkowym brakom w uzasadnieniu można zaradzić poprzez udzielenie przez administrację uzupełniających wyjaśnień, nawet w toku sprawy, jeżeli przed wniesieniem skargi zainteresowany posiadał już informacje stanowiące zaczątek uzasadnienia. Ponadto decyzja jest wystarczająco uzasadniona, jeśli została wydana w kontekście znanym danemu pracownikowi, pozwalającym mu na zrozumienie znaczenia podjętego wobec niego środka.

(zob. pkt 65, 67)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑33/00 Martínez Páramo i in. przeciwko Komisji, 27 marca 2003 r., RecFP s. I‑A‑105, II‑541, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑145/02 Petrich przeciwko Komisji, 25 marca 2004 r., RecFP s. I‑A‑101, II‑447, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑132/03 Casini przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑253, II‑1169, pkt 36 i przytoczone tam orzecznictwo