POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 14 grudnia 2007 r.
Sprawa F‑131/06
Robert Steinmetz
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Ugoda – Wykonanie postanowień ugody – Odmowa zwrotu kosztów poniesionych w ramach podróży służbowej – Oczywista niedopuszczalność – Brak interesu prawnego – Podział kosztów – Koszty, które w rezultacie działania jednej strony, niemającego uzasadnionego powodu lub podjętego w złej wierze, poniosła druga strona
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której R. Steinmetz żąda po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 21 lutego 2006 r. z uwagi na to, że zawierała ona odmowę wykonania w całości porozumienia, do którego doszły strony w ramach ugody przed Sądem Pierwszej Instancji w sprawie T‑155/05, a po drugie, uiszczenia symbolicznego 1 EUR jako zadośćuczynienia za krzywdę, którą jego zdaniem poniósł.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarżący pokrywa własne koszty z wyjątkiem kwoty 500 EUR. Komisja pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez skarżącego w wysokości 500 EUR.
Streszczenie
1. Postępowanie – Dopuszczalność pism procesowych – Ocena w chwili złożenia pisma
(regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 114)
2. Urzędnicy – Skarga – Skarga pomijająca treść ugody, pod której wpływem wcześniej cofnięto skargę – Brak interesu prawnego
1. Podobnie jak oceny dopuszczalności skargi dokonuje się w chwili jej wniesienia, tak też dopuszczalność innych pism procesowych, takich jak pismo w sprawie podniesienia zarzutu niedopuszczalności, ocenia się w chwili ich złożenia. Taka wykładnia zapewnia poszanowanie zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań.
(por. pkt 27)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 50/84 Bensider i in. przeciwko Komisji, 27 listopada 1984 r., Rec. str. 3991, pkt 8
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑236/00 R II Stauner i in. przeciwko Parlamentowi i Komisji, 8 października 2001 r., Rec. str. II‑2943, pkt 49; sprawa T‑219/01 Commerzbank przeciwko Komisji, 9 lipca 2003 r., Rec. str. II‑2843, pkt 61
2. Jeżeli w ramach zawisłego przed Sądem sporu skarżący przedłoży pozwanej instytucji projekt ugody, instytucja częściowo przyjmie tę propozycję, a na podstawie takiej częściowej zgody skarżący wystąpi do Sądu o wykreślenie sprawy i jego wniosek zostanie uwzględniony, należy uznać, że zainteresowany przystał na ugodę zaproponowaną ostatecznie przez instytucję i w związku z tym nie ma interesu w kwestionowaniu treści takiego porozumienia, dlatego że nie zgadza się ona z treścią porozumienia, które z początku proponował.
Jeżeli instytucja wypełniła wszystkie zobowiązania wynikające z ugody zawartej w ramach sporu ze skarżącym, nie ma on interesu w podnoszeniu wobec instytucji zarzutu, że nie dochowała warunków wspomnianej ugody.
(por. pkt 44–52)