Skarga wniesiona w dniu 22 lipca 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Austrii
(Sprawa C-328/20)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin, B.R. Killmann, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Austrii
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
stwierdzenie, że Republika Austrii uchybiła obowiązkom nałożonym na nią na mocy art. 7 i 67 rozporządzenia (WE) 883/20041 i obowiązkom nałożonym na nią na mocy art. 4 rozporządzenia nr 883/2004 i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 492/20112 , ustanawiając mechanizm dostosowania dodatków rodzinnych i odliczenia dla dzieci pracowników najemnych, których dzieci stale zamieszkują w innym państwie członkowskim;
stwierdzenie, że ustanawiając mechanizm dostosowania w odniesieniu do „Family Bonus Plus” (dodatkowej premii rodzinnej), odliczenie dla osoby samodzielnie prowadzącej gospodarstwo domowe, odliczenie dla rodzica samodzielnie wychowującego dziecko i odliczenie w odniesieniu do świadczenia alimentacyjnego dla pracowników migrujących, których dzieci stale zamieszkują w innym państwie członkowskim, Republika Austrii uchybiła również obowiązkom ciążącym na niej na mocy art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 492/2011;
obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Austria przyznała osobom pracującym w Austrii, w odniesieniu do ich dzieci, w formie jednolitych ryczałtów, świadczenia rodzinne i korzyść socjalną w postaci dodatków rodzinnych i odliczeń dla dzieci, a także korzyść podatkową w postaci dodatkowej premii rodzinnej, odliczenia dla osoby samodzielnie prowadzącej gospodarstwo domowe, odliczenia dla rodzica samodzielnie wychowującego dziecko i odliczenia w odniesieniu do alimentów. Od dnia 1 stycznia 2019 r. uregulowania austriackie stanowią, że te świadczenia publiczne powinny zostać dostosowane przy uwzględnieniu ogólnego poziomu cen w państwie członkowskim, w którym dziecko ma stałe miejsce zamieszkania.
Zarzut pierwszy:
Komisja podnosi, że dodatki rodzinne i odliczenia w odniesieniu do dodatków rodzinnych stanowią świadczenia rodzinne w rozumieniu rozporządzenia nr 883/2004, co do których w art. 7 i 67 zakazano państwu członkowskiemu uzależniania ich przyznania lub kwoty tych świadczeń rodzinnych od warunku, by członkowie rodziny pracownika zamieszkiwali w państwie członkowskim wypłacającym świadczenia. Ustanawiając to dostosowanie, Austria traktowała jednak świadczenia rodzinne na rzecz dzieci dokładnie przy uwzględnieniu państwa członkowskiego, w którym zamieszkują dzieci. Austria naruszyła zatem art. 7 i 67 rozporządzenia nr 883/2004.
Zarzut drugi:
Ponadto Komisja podnosi, że dostosowanie, takie jak wprowadzone przez Austrię, stwarza korzystniejszą sytuację dla uprawnionych, których dzieci zamieszkują w państwach członkowskich, w których poziom cen jest wyższy, niż dla osób, których dzieci zamieszkują w Austrii, podczas gdy osoby, których dzieci zamieszkują w państwach członkowskich, w których poziom cen jest niski, są traktowane mniej korzystnie. Jednakże gdy ustanowiono to dostosowanie, Austria zakładała, że osiągnie oszczędności w krajowym budżecie, co może jedynie oznaczać, że istnieje większa liczba osób uprawnionych do tych świadczeń i korzyści, których dzieci zamieszkują w państwach członkowskich, w których poziom cen jest niższy niż w Austrii.
Poprzez mechanizm dostosowania Austria ustanowiła zatem w ostatecznym rozrachunku pośrednią dyskryminację na niekorzyść pracowników migrujących. Nie istnieje żaden słuszny cel mogący uzasadnić tę dyskryminację. Austria naruszyła zatem zasadę równego traktowania określoną w art. 4 rozporządzenia nr 883/2004 i w art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 492/2011, w odniesieniu do dodatków rodzinnych i odliczeń dla dzieci, a także zasadę równego traktowania określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 492/2011, w odniesieniu do dodatkowej premii rodzinnej, odliczenia dla osoby samodzielnie prowadzącej gospodarstwo domowe, odliczenia dla rodzica samodzielnie wychowującego dziecko i odliczenia w odniesieniu do alimentów.
____________
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. 2004, L 166, s. 1).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (Dz.U. 2011, L 141, s. 1).