Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 17 Ιανουαρίου 2018 – Verein für Konsumenteninformation κατά Deutsche Bahn AG
(Υπόθεση C-28/18)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Αιτούν δικαστήριο
Oberster Gerichtshof
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Αναιρεσείουσα και ενάγουσα: Verein für Konsumenteninformation
Αναιρεσίβλητη και εναγομένη: Deutsche Bahn AG
Προδικαστικό ερώτημα
Πρέπει το άρθρο 9, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 260/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2012, σχετικά με την καθιέρωση τεχνικών απαιτήσεων και επιχειρηματικών κανόνων για τις μεταφορές πίστωσης και τις άμεσες χρεώσεις σε ευρώ και με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 924/2009 (κανονισμός για τον Eνιαίο Χώρο Πληρωμών σε Ευρώ)1 , να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύεται στον δικαιούχο να εξαρτά την πληρωμή με τη διαδικασία της άμεσης χρέωσης ΕΧΠΕ από την προϋπόθεση να έχει ο πληρωτής την κατοικία του στο κράτος μέλος, στο οποίο έχει και ο δικαιούχος την (κατοικία) έδρα του, όταν η πληρωμή επιτρέπεται και με άλλο τρόπο, όπως για παράδειγμα με πιστωτική κάρτα;
____________
1 EE 2012, L 94, σ. 22.