Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Hamburg (Γερμανία) στις 30 Αυγούστου 2019 – EU κατά PE Digital GmbH

(Υπόθεση C-641/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Hamburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: EU

Εναγομένη: PE Digital GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 3, της οδηγίας (ΕΕ) 2011/83 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011¹ , λαμβανομένης υπόψη της αιτιολογικής σκέψεως 50 της οδηγίας 2011/83, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το καταβλητέο από τον καταναλωτή «ποσό ανάλογο προς τα παρασχεθέντα μέχρι τη στιγμή που ο καταναλωτής ενημέρωσε τον έμπορο ότι θα ασκήσει το δικαίωμα υπαναχώρησης, σε σύγκριση με την πλήρη κάλυψη της σύμβασης» πρέπει, σε περίπτωση συμβάσεως κατά το περιεχόμενο της οποίας δεν οφείλεται ενιαία παροχή αλλά συνολική παροχή αποτελούμενη από μερικές παροχές, να υπολογιστεί αμιγώς pro rata temporis, όταν ο καταναλωτής πληρώνει μεν για τη συνολική παροχή pro rata temporis αλλά οι μερικές παροχές εκπληρώνονται με διαφορετική ταχύτητα;

Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 3, της οδηγίας 2011/83 να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το καταβλητέο από τον καταναλωτή «ποσό ανάλογο προς τα παρασχεθέντα μέχρι τη στιγμή που ο καταναλωτής ενημέρωσε τον έμπορο ότι θα ασκήσει το δικαίωμα υπαναχώρησης, σε σύγκριση με την πλήρη κάλυψη της σύμβασης», πρέπει να υπολογιστεί αμιγώς pro rata temporis, ακόμη και όταν μια (μερική) παροχή εκπληρώνεται μεν σε συνεχή βάση, αλλά έχει υψηλότερη ή χαμηλότερη αξία για τον καταναλωτή κατά την έναρξη του χρόνου ισχύος της συμβάσεως;

Πρέπει το άρθρο 2, σημείο 11, της οδηγίας 2011/83 και το άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας (ΕΕ) 2019/770 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαΐου 2019² , να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι μπορούν να αποτελούν «ψηφιακό περιεχόμενο» κατ’ άρθρο 2, σημείο 11, της οδηγίας 2011/83 και κατ’ άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας 2019/770 ακόμη και εκείνα τα αρχεία που παρέχονται ως μερική παροχή στο πλαίσιο συνολικής παροχής που εκπληρώνεται ιδίως ως «ψηφιακή υπηρεσία» κατ’ άρθρο 2, σημείο 2, της οδηγίας 2019/770, με αποτέλεσμα να δύναται ο έμπορος να προκαλέσει την απόσβεση του δικαιώματος υπαναχωρήσεως σε σχέση με τη μερική παροχή σύμφωνα με το άρθρο 16, στοιχείο ιγ΄, της οδηγίας 2011/83, ενώ ο καταναλωτής, σε περίπτωση που ο έμπορος δεν επιτύχει το ανωτέρω, να δύναται να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση συνολικά, χωρίς να οφείλει να καταβάλει ποσό αποζημίωσης για την εν λόγω μερική παροχή λόγω του άρθρου 14, παράγραφος 4, στοιχείο β΄, σημείο ii, της οδηγίας 2011/83;

Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 3, της οδηγίας 2011/83, λαμβανομένης υπόψη της αιτιολογικής σκέψεως 50 της οδηγίας 2011/83, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η συμβατικώς συμφωνηθείσα συνολική τιμή κατά το άρθρο 14, παράγραφος 3, τρίτη περίοδος, της οδηγίας 2011/83 είναι «υπερβολική», όταν είναι σημαντικά υψηλότερη από τη συνολική τιμή που συμφωνήθηκε με άλλον καταναλωτή για παροχή όμοιας κατά το περιεχόμενο υπηρεσίας από τον ίδιο έμπορο, για την ίδια διάρκεια σύμβασης και επίσης υπό τις ίδιες λοιπές προϋποθέσεις;

____________

¹     Οδηγία 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών, την τροποποίηση της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 1999/44/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την κατάργηση της οδηγίας 85/577/ΕΟΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 97/7/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2011, L 304, σ. 64).

²     Οδηγία (ΕΕ) 2019/770 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαΐου 2019, σχετικά με ορισμένες πτυχές που αφορούν τις συμβάσεις για την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου και ψηφιακών υπηρεσιών (ΕΕ 2019, L 136, σ. 1).