Language of document :

Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 3 Δεκεμβρίου 2018 η Päivi Leino-Sandberg κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 20 Σεπτεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-421/17, Leino-Sandberg κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση C-761/18 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Päivi Leino-Sandberg (εκπρόσωποι: O. W. Brouwer, advocaat, S. Schubert, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Σεπτεμβρίου στην υπόθεση T-421/17·

να κάνει χρήση της εξουσίας που του παρέχει το άρθρο 61, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου προκειμένου να αποφανθεί οριστικά επί της διαφοράς· και

να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων των παρεμβαινόντων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ενέχει πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον με αυτήν το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η προσφυγή κατέστη άνευ αντικειμένου και ότι, συνεπώς, παρέλκει η έκδοση αποφάσεως. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη εσφαλμένως δεν εφαρμόζει το νομικό κριτήριο που καθορίστηκε στην υπόθεση C-57/16 P, ClientEarth κατά Επιτροπής (EU:C:2018:660), σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι λόγω του γεγονότος ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ανακάλεσε την προσβαλλόμενη απόφαση, η προσφυγή δεν κατέστη άνευ αντικειμένου.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ενέχει νομικά και δικονομικά σφάλματα, καθόσον με αυτήν το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν υφίστατο πλέον έννομο συμφέρον. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη εφαρμόζει εσφαλμένως το κατά πάγια νομολογία, συμπεριλαμβανομένης της αποφάσεως C-57/16 P, διαμορφωθέν νομικό κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο το Γενικό Δικαστήριο έπρεπε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πλημμέλεια είναι δυνατό να επαναληφθεί στο μέλλον, ανεξαρτήτως των ιδιαιτέρων περιστάσεων της υποθέσεως, και ότι, ως εκ τούτου, εξακολουθεί να υφίσταται έννομο συμφέρον.

____________