Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 15 Φεβρουαρίου 2019 η Groupe Canal + κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 12 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-873/16, Groupe Canal + κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-132/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Groupe Canal + (εκπρόσωποι: P. Wilhelm, P. Gassenbach, O. de Juvigny, δικηγόροι)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γαλλική Δημοκρατία, Union des producteurs de cinéma (UPC), C More Entertainment AB, European Film Agency Directors – EFAD’s, Ευρωπαϊκό Γραφείο Ενώσεων Καταναλωτών (ΕΓΕΚ)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 12 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-873/16, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της Groupe Canal + με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 26ης Ιουλίου 2016 περί διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση AT.40023 – Διασυνοριακή πρόσβαση στη συνδρομητική τηλεόραση) και καθόσον καταδίκασε την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα·

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 26ης Ιουλίου 2016 στην προαναφερθείσα υπόθεση AT.40023·

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η GCP υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορούσε να αποκλείσει την ύπαρξη καταχρήσεως εξουσίας συνιστάμενης στο ότι η Επιτροπή επιδίωξε, μέσω δεσμεύσεων, την παύση των γεωγραφικών αποκλεισμών, ενώ ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/3021 προβλέπει ρητώς ότι το οπτικοακουστικό περιεχόμενο μπορεί να υπόκειται σε γεωγραφικούς περιορισμούς.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η GCP προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε διαδικαστική πλημμέλεια και παραβίασε την αρχή της αντιμωλίας, διότι κανένα από τα επιχειρήματα σχετικά με τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 101, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ δεν συζητήθηκε από τους διαδίκους. Συνεπώς, το Γενικό Δικαστήριο δεν σεβάστηκε τα δικαιώματα άμυνας της GCP.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η GCP διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που υπέχει, παραλείποντας να απαντήσει στον λόγο ακυρώσεως σύμφωνα με τον οποίο η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το γαλλικό οικονομικό και νομικό πλαίσιο εντός του οποίου εντάσσονταν οι επίμαχες ρήτρες. Η απόφαση βασίζεται σε ανακριβή παραδοχή και αγνοεί το συγκεκριμένο οικονομικό και νομικό πλαίσιο του κινηματογραφικού τομέα και αντίκειται στη νομολογία του Δικαστηρίου, το οποίο ρητώς έκρινε ότι οι επίμαχες ρήτρες μπορούν να είναι απολύτως έγκυρες στον κινηματογραφικό τομέα.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, η GCP υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη ως προς την ερμηνεία του άρθρου 9 του κανονισμού 1/20032 και του σημείου 128 της ανακοινώσεως της Επιτροπής σχετικά με τις βέλτιστες πρακτικές για τη διεξαγωγή των διαδικασιών που αφορούν τα άρθρα 101 και 102 ΣΛΕΕ, καταλήγοντας σε παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και του σεβασμού των δικαιωμάτων των τρίτων. Συγκεκριμένα, οι ανησυχίες σχετικά με τον ανταγωνισμό, οι οποίες διατυπώθηκαν στην προκαταρκτική εκτίμηση της Επιτροπής, αφορούσαν μόνο την επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου και την επικράτεια της Ιρλανδίας και η κατάσταση του ανταγωνισμού όσον αφορά τη Γαλλία δεν εξετάστηκε καν. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας, αφενός, ότι η απόφαση της Επιτροπής δεν συνιστούσε επέμβαση στη συμβατική ελευθερία της GCP και, αφετέρου, ότι δεν επηρέαζε τη δυνατότητα της GCP να προσφύγει στον εθνικό δικαστή προκειμένου να διαπιστωθεί η συμβατότητα των ρητρών με το άρθρο 101 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ, ενώ από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι το εθνικό δικαστήριο δεν μπορεί να αγνοήσει την απόφαση η οποία εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 9 του κανονισμού (ΕΕ) 1/2003 και την προκαταρκτική εκτίμηση η οποία συνοδεύει την εν λόγω απόφαση.

____________

1     Κανονισμός (ΕΕ) 2018/302 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 28ης Φεβρουαρίου 2018, για την αντιμετώπιση του αδικαιολόγητου γεωγραφικού αποκλεισμού και άλλων μορφών διακριτικής μεταχείρισης με βάση την ιθαγένεια, τον τόπο διαμονής ή τον τόπο εγκατάστασης των πελατών εντός της εσωτερικής αγοράς και για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 και (ΕΕ) 2017/2394 και της οδηγίας 2009/22/ΕΚ (EE L 601, σ. 1).

2     Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).