Language of document : ECLI:EU:F:2012:160

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(τρίτο τμήμα)

της 22ας Νοεμβρίου 2012

Υπόθεση F‑84/11

Barthel κ.λπ.

κατά

Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Αποδοχές — Άρνηση χορηγήσεως στους προσφεύγοντες της αποζημιώσεως για συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία — Επικυρωτική απόφαση — Προσφυγή εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία οι Υ. Barthel, M. Reiffers και L. Massez άσκησαν την υπό κρίση προσφυγή-αγωγή, ζητώντας, πρώτον, την ακύρωση της αποφάσεως της 17ης Μαΐου 2011 με την οποία το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέρριψε την ένστασή τους κατά της σιωπηρής απορρίψεως του από 14 Ιουλίου 2010 αιτήματός τους να τύχουν, ex nunc, της αποζημιώσεως για συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία. Δεύτερον, οι προσφεύγοντες-ενάγοντες ζητούν να υποχρεωθεί το Δικαστήριο να τους καταβάλει, σε έκαστον εξ αυτών, ποσό 10 700,76 ευρώ προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας που υπέστησαν και ποσό 3 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή των Υ. Barthel, M. Reiffers και L. Massez απορρίπτεται ως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη. Το Δικαστήριο φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι προσφεύγοντες-ενάγοντες.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Προθεσμίες — Χαρακτήρας δημοσίας τάξεως — Αίτημα επανεξετάσεως αποφάσεως της Διοικήσεως που κατέστη απρόσβλητη — Απουσία νέου γεγονότος ικανού να επιφέρει την εκ νέου έναρξη της προθεσμίας — Απαράδεκτο — Αίτημα που αφορά αποζημίωση περιοδικού χαρακτήρα — Δεν ασκεί επιρροή

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι — Βλαπτική απόφαση — Υποχρέωση της Διοικήσεως να ενημερώνει για τα μέσα έννομης προστασίας και τις προθεσμίες ασκήσεώς τους — Δεν υφίσταται

3.      Υπάλληλοι — Εξωσυμβατική ευθύνη θεσμικών οργάνων — Παράλειψη ρητής απαντήσεως σε διοικητική ένσταση κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ — Έλλειψη νομιμότητας — Προϋπόθεση

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90)

1.      Ο περιοδικός χαρακτήρας μιας αποζημιώσεως δεν συνιστά επαρκή λόγο βάσει του οποίου να μπορεί υπάλληλος, δυνάμει του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, να υποβάλει στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή νέα διοικητική ένσταση ζητώντας από την εν λόγω αρχή να επανεξετάσει απόφασή της, η οποία εν τω μεταξύ έχει καταστεί απρόσβλητη, προκειμένου να ρυθμίσει με διαφορετικό τρόπο τα διαχρονικά αποτελέσματα της αποφάσεως αυτής, ήτοι όχι πλέον αναδρομικά, αλλά αποκλειστικά για το μέλλον.

Συγκεκριμένα, δεν επιτρέπεται σε υπάλληλο να αγνοεί τις προβλεπόμενες στα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ προθεσμίες, αμφισβητώντας εμμέσως, μέσω διοικητικής ενστάσεως, προγενέστερη απόφαση την οποία δεν έχει προσβάλλει εμπροθέσμως. Μόνον η ύπαρξη νέων ουσιωδών πραγματικών περιστατικών μπορεί να δικαιολογήσει την πιθανή επανεξέταση αποφάσεως η οποία έχει καταστεί απρόσβλητη.

Εξάλλου, δεν απαγορεύεται η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να εκδώσει νέα απόφαση μετά την αρχική απόφασή της κατά της οποίας δεν ασκήθηκαν προσφυγές εμπροθέσμως και η οποία συνεπώς κατέστη απρόσβλητη. Συγκεκριμένα, η εν λόγω αρχή έχει πάντα τη δυνατότητα να λαμβάνει, για το μέλλον, νέα απόφαση —με την επιφύλαξη, κατά περίπτωση, του σεβασμού των κεκτημένων δικαιωμάτων—, όπως εξάλλου δικαιούται να επικυρώνει την αρχική της απόφαση. Καθώς, όμως, στην τελευταία αυτή περίπτωση, η νέα απόφαση είναι αμιγώς επικυρωτική της αρχικής αποφάσεως που έχει καταστεί απρόσβλητη, δεν μπορεί να προσβληθεί εγκύρως ενώπιον του δικαστή.

(βλ. σκέψεις 25 έως 27)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 11 Ιουλίου 1997, T‑16/97, Chauvin κατά Επιτροπής, σκέψη 37 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΔΔΔΕΕ: 12 Σεπτεμβρίου 2011, F‑98/10, Cervelli κατά Επιτροπής

2.      Δεν υφίσταται, μέχρι σήμερα, στο δίκαιο της Ένωσης γενική υποχρέωση των οργάνων να ενημερώνουν τους μονίμους υπαλλήλους και το λοιπό προσωπικό που είναι αποδέκτες των πράξεών τους ούτε για τα διαθέσιμα μέσα έννομης προστασίας ούτε για τις προθεσμίες εντός των οποίων μπορούν αυτά να ασκούνται. Επίσης, όσον αφορά το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το γράμμα της διατάξεως αυτής δεν επιβάλλει στα όργανα την ειδική υποχρέωση να ενημερώνουν τους μονίμους υπαλλήλους και το λοιπό προσωπικό που υπηρετεί σε αυτά για τα ένδικα βοηθήματα και τις προθεσμίες ασκήσεώς τους που προβλέπει ο ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 35 και 36)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 27 Νοεμβρίου 2007, C‑163/07 P, Diy-Mar Insaat Sanayi ve Ticaret και Akar κατά Επιτροπής, σκέψη 41 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Η ύπαρξη ζημίας που θα μπορούσε να προκληθεί από την επιλογή της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να προβεί σε σιωπηρή απόρριψη αντί της ρητής απορρίψεως διοικητικής ενστάσεως υποβληθείσας από υπάλληλο βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ εξαρτάται από το εάν η εν λόγω απόρριψη είναι παράνομη, δεδομένου ότι η σιωπηρή απόρριψη προβλέπεται, αυτή καθαυτή, στο άρθρο 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψη 40)