Language of document : ECLI:EU:F:2008:125

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (τρίτο τμήμα)

της 8ης Οκτωβρίου 2008

Υπόθεση F-81/07

Florence Barbin

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή – Περίοδος προαγωγών 2006 – Συγκριτική εξέταση των προσόντων»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η F. Barbin ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περί μη προαγωγής της στον βαθμό AD 12 κατά την περίοδο προαγωγών 2006.

Απόφαση: Ακυρώνεται η απόφαση του Κοινοβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2006, περί μη προαγωγής της προσφεύγουσας στον βαθμό AD 12 για την περίοδο προαγωγών 2006. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προαγωγή – Ένσταση υποψηφίου που δεν προήχθη – Απορριπτική απόφαση – Πλήρης έλλειψη αιτιολογίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 25, εδ. 2, 45 και 90 § 2)

Η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν υποχρεούται μεν να αιτιολογεί τις αποφάσεις περί προαγωγής έναντι των μη προαχθέντων υπαλλήλων, πλην όμως οφείλει να αιτιολογεί την απόφασή της περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως μη προαχθέντος υπαλλήλου, η δε αιτιολογία της απορριπτικής αυτής αποφάσεως θεωρείται ότι συμπίπτει με την αιτιολογία της αποφάσεως κατά της οποίας στρεφόταν η διοικητική ένσταση, οπότε η εξέταση της αιτιολογίας της πρώτης συγχέεται με αυτήν της δεύτερης.

Η παντελής έλλειψη αιτιολογίας πριν από την άσκηση προσφυγής δεν μπορεί να καλυφθεί με εξηγήσεις που παρέχει η ως άνω αρχή μετά την άσκηση της προσφυγής. Στο στάδιο αυτό, τέτοιες εξηγήσεις δεν επιτελούν πλέον τη λειτουργία τους που συνίσταται στην παροχή της δυνατότητας στον ενδιαφερόμενο να εκτιμήσει τη σκοπιμότητα ασκήσεως προσφυγής και στον δικαστή να ελέγξει την ακρίβεια της αιτιολογίας. Επιπλέον, η δυνατότητα καλύψεως της παντελούς ελλείψεως αιτιολογίας μετά την άσκηση της προσφυγής θα συνιστούσε προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας, καθόσον ο προσφεύγων θα εστερείτο της δυνατότητας να προβάλει τους ισχυρισμούς του κατά της αιτιολογίας της οποίας θα ελάμβανε γνώση μόνο μετά την άσκηση της προσφυγής. Συνακόλουθα, θα εθίγετο η αρχή της ισότητας των διαδίκων ενώπιον του κοινοτικού δικαστή.

(βλ. σκέψεις 27 και 28)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 30 Οκτωβρίου 1974, 188/73, Grassi κατά Συμβουλίου, Συλλογή τόμος 1974, σ. 445, σκέψη 13· 27 Οκτωβρίου 1977, 121/76, Moli κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1977, σ. 611, σκέψη 12· 13 Απριλίου 1978, 75/77, Mollet κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1978, σ. 309, σκέψη 12· 26 Νοεμβρίου 1981, Michel κατά Κοινοβουλίου, 195/80, Συλλογή 1981, σ. 2861, σκέψη 22· 7 Φεβρουαρίου 1990, C‑343/87, Culin κατά Επιτροπής, Συλλογή 1990, σ. I‑225, σκέψεις 13 και 15· 23 Σεπτεμβρίου 2004, C‑150/03 P, Hectors κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 2004, σ. I‑8691, σκέψη 50

ΠΕΚ: 12 Φεβρουαρίου 1992, T‑52/90, Volger κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1992, σ. II‑121, σκέψεις 40 και 41· 20 Φεβρουαρίου 2002, T‑117/01, Roman Parra κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑27 και II‑121, σκέψη 32· 11 Δεκεμβρίου 2007, T‑66/05, Sack κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 66, κατά της οποίας έχει ασκηθεί αναίρεση ενώπιον του Δικαστηρίου, C‑38/08 P