Wydanie tymczasowe
POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)
z dnia 4 maja 2016 r.
Sprawa F‑131/11
Peter Dun
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Personel tymczasowy – Emerytury i renty – Artykuł 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego – Uprawnienia emerytalne nabyte w krajowym systemie emerytalnym przed podjęciem służby w Unii – Przeniesienie do systemu emerytalnego Unii – Propozycja dotycząca liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury, przedłożona przez organ upoważniony do zawierania umów o pracę, nieprzyjęta niezwłocznie przez zainteresowanego – Nowa propozycja dotycząca liczby dodatkowych lat służby, oparta na nowych ogólnych przepisach wykonawczych – Pojęcie aktu niekorzystnego – Oczywista niedopuszczalność – Artykuł 81 regulaminu postępowania
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której Peter Dun żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów o pracę Komisji Europejskiej (zwanego dalej „OUZU”) z dnia 15 czerwca 2011 r., na mocy której organ ten ostatecznie określił, w kontekście systemu emerytalno-rentowego Unii Europejskiej, prawa emerytalne nabyte przez skarżącego przed rozpoczęciem pełnienia obowiązków w służbie Unii.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna. Peter Dun pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.
Streszczenie
1. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Propozycja dotycząca liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury w kontekście przeniesienia do systemu Unii uprawnień emerytalnych nabytych w krajowym systemie emerytalnym przed podjęciem służby w Unii – Wyłączenie – Decyzja w sprawie zaliczenia lat uprawniających do emerytury, która zostaje wydana po dokonaniu przeniesienia wartości kapitałowej nabytych uprawnień emerytalnych – Włączenie
(art. 270 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 1; załącznik VIII, art. 11 ust. 2)
2. Skargi urzędników – Skarga na decyzję oddalającą zażalenie – Dopuszczalność – Obowiązek wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie żądania kierowanego przeciwko decyzji oddalającej zażalenie – Żądanie pozbawione autonomicznej treści lub decyzja wyłącznie potwierdzająca – Brak
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
1. W ramach przewidzianej w art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego procedury przenoszenia uprawnień emerytalnych to właśnie decyzja wydana przez organ powołujący po faktycznym dokonaniu przelewu wartości kapitałowej uprawnień emerytalnych nabytych przez zainteresowanego przez rozpoczęciem pełnienia obowiązków w służbie Unii stanowi akt niekorzystny mogący podlegać zaskarżeniu na podstawie art. 270 TFUE i art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego. Natomiast nawet gdyby propozycja zaliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury została zaakceptowana przez zainteresowanego, nie stanowi ona aktu niekorzystnego mogącego podlegać zaskarżeniu na podstawie art. 270 TFUE i art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego.
Prawo do doliczenia lat uprawniających do emerytury można bowiem przyznać tylko wtedy, gdy urzędnik wyrazi zgodę na kontynuowanie procedury przeniesienia do systemu emerytalnego Unii wartości kapitałowej uprawnień emerytalnych nabytych uprzednio przez zainteresowanego w pozaunijnym systemie emerytalnym, a zgoda ta zostanie wyrażona w oparciu o informacje wynikające z przedstawionej przez organ powołujący propozycji dotyczącej liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury na podstawie prowizorycznie oszacowanej wysokości kapitału przekazanej przez krajowy zakład emerytalny.
W tym względzie, na etapie propozycji doliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury, dana instytucja zobowiązuje się po prostu do właściwego zastosowania art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego i ogólnych przepisów wykonawczych do sytuacji zainteresowanego. Taki obowiązek po stronie instytucji wynika bezpośrednio z rozpatrywanych przepisów regulaminu pracowniczego, nawet bez wyraźnego zobowiązania instytucji.
Tym samym z takiego zobowiązania, wyrażonego w propozycji dotyczącej liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury, nie wynika ani nowy obowiązek spoczywający na rozpatrywanej instytucji, ani w efekcie zmiana sytuacji prawnej zainteresowanego, w szczególności dlatego, że nawet gdy zainteresowany wyraża zgodę na przeniesienie do systemu emerytalnego Unii uprawnień emerytalnych nabytych w innym systemie, instytucja będąca autorem propozycji nie ma obowiązku, po dokonaniu przelewu zapowiedzianej przez krajowy zakład ubezpieczeń emerytalnych wartości kapitałowej, automatycznego przyznania zainteresowanemu liczby dodatkowych lat uprawniających do emerytury, wskazanych w początkowej propozycji, w której kontekście urzędnik potwierdził swoją wolę przeniesienia wspomnianego kapitału do systemu emerytalnego Unii.
(zob. pkt 31–35)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, wyroki: z dnia 13 października 2015 r., Komisja/Verile i Gjergji, T‑104/14 P, EU:T:2015:776, pkt 50, 52, 53, 74; Komisja/Cocchi i Falcione, T‑103/13 P, EU:T:2015:777, pkt 66; Teughels/Komisja, T‑131/14 P, EU:T:2015:778, pkt 37, 46, 48, 49, 58, 70
2. Zgodnie z zasadą ekonomii procesowej sąd Unii może postanowić, że nie ma potrzeby rozstrzygania w przedmiocie żądań dotyczących konkretnie decyzji oddalającej zażalenie, jeżeli stwierdzi, że nie mają one autonomicznej treści i w rzeczywistości pokrywają się z żądaniami dotyczącymi aktu, na który złożono zażalenie. Może tak być między innymi w przypadku, gdy stwierdzi on, że decyzja oddalająca zażalenie jest decyzją wyłącznie potwierdzającą akt, na który złożono to zażalenie, i że ponadto akt ten nie stanowi aktu niekorzystnego w rozumieniu art. 90 regulaminu pracowniczego.
(zob. pkt 38)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, wyrok z dnia 21 września 2011 r., Adjemian i in./Komisja, T‑325/09 P, EU:T:2011:506, pkt 33
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok z dnia 19 listopada 2014 r., EH/Komisja, F‑42/14, EU:F:2014:250, pkt 85