Language of document :

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 15 listopada 2018 r. w sprawie T-219/10 RENV, World Duty Free Group/Komisja, wniesione w dniu 29 stycznia 2019 r. przez Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-64/19 P)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. A. Sampol Pucurull, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: World Duty Free Group, SA, poprzednio Autogrill España, SA, i Komisja Europejska

Interwenienci popierający żądania skarżącej w pierwszej instancji: Republika Federalna Niemiec i Irlandia

Żądania wnoszącego odwołanie

Uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne i uchylenie wydanego przez Sąd wyroku z dnia 15 listopada 2018 r., T-219/10 RENV World Duty Free Group, SA/Komisja Europejska1 ;

stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 spornej decyzji w zakresie, w jakim Komisja w decyzji 2011/5/WE z dnia 28 października 2009 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię2 uznała, że rozpatrywany środek podatkowy stanowi pomoc państwa, oraz

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie zostało oparte na jednym tylko zarzucie, który powinien doprowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku. Zdaniem Hiszpanii Sąd dopuścił się naruszenia prawa w rozumieniu art. 58 statutu Trybunału Sprawiedliwości, przyjmując błędną interpretację art. 107 ust. 1 traktatu, a w szczególności zawartego w tym postanowieniu pojęcia selektywności pomocy państwa. Ten jeden zarzut dzieli się na cztery części:

w pierwszej kolejności Hiszpania twierdzi, że Sąd popełnił błąd przy ustalaniu ram stanowiących punkt odniesienia dla środka podatkowego, które to ramy nie odpowiadają tym określonym w spornej decyzji;

w drugiej kolejności Hiszpania twierdzi, że Sąd dopuścił się w zaskarżonym wyroku naruszenia prawa ze względu na to, iż nie uznał, że potraktowanie pod względem podatkowym finansowej wartości firmy stanowi środek ogólny czy też samodzielne bądź swoiste ramy odniesienia;

w trzeciej kolejności Hiszpania twierdzi, że Sąd dopuścił się w zaskarżonym wyroku naruszenia prawa również ze względu na to, iż nie określił prawidłowo ram odniesienia i w nieprawidłowy sposób przeprowadził wymaganą w wyroku World Duty Free3 (sprawy połączone C-20/15 P i C-21/15 P) analizę porównawczą;

w czwartej kolejności, błąd w identyfikacji czynnika stanowiącego składową ram odniesienia pociągnął za sobą naruszenie prawa w zakresie dotyczącym rozkładu ciężaru dowodu.

____________

1     Wyrok z dnia 7 listopada 2014 r., Autogrill España/Komisja (T‑219/10, EU:T:2014:939)

2     Dz.U. UE 2011, L 7, s. 48.

3     Wyrok z dnia 21 grudnia 2016 r. Komisja/World Duty Free Group i in. (sprawy połączone C‑20/15 P i C‑21/15 P, EU:C:2016:981).