Language of document :

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Saarbrücken (Γερμανία) στις 29 Ιανουαρίου 2019 – JC κατά Kreissparkasse Saarlouis

(Υπόθεση C-66/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Saarbrücken

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: JC

Εναγόμενο: Kreissparkasse Saarlouis

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 10, παράγραφος 2, στοιχείο ιστ΄, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου1 , την έννοια ότι στις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με την «περίοδο» ή τους «άλλους όρους που διέπουν την άσκηση του [δικαιώματος υπαναχωρήσεως]» καταλέγονται επίσης οι προϋποθέσεις ενάρξεως της προθεσμίας υπαναχωρήσεως;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 1:

Αντίκειται το άρθρο 10, παράγραφος 2, στοιχείο ιστ΄, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου, στην ερμηνεία κατά την οποία η ενημέρωση για το δικαίωμα υπαναχωρήσεως είναι «σαφής» και «ευσύνοπτη», σε περίπτωση που δεν μνημονεύει πλήρως, μέσα στο ίδιο το κείμενό της, τις υποχρεωτικές πληροφορίες που πρέπει να παρασχεθούν για να αρχίσει να τρέχει η προθεσμία υπαναχωρήσεως, αλλά παραπέμπει σχετικώς σε εθνική νομοθετική διάταξη –εν προκειμένω, στο άρθρο 492, παράγραφος 2, του BGB [αστικού κώδικα], όπως ίσχυε μέχρι τις 12 Ιουνίου 2014–, η οποία παραπέμπει και η ίδια σε περαιτέρω εθνικές διατάξεις –εν προκειμένω, στο άρθρο 247, παράγραφοι 3 έως 13, του EGBGB [εισαγωγικού νόμου του αστικού κώδικα], όπως ίσχυε μέχρι τις 12 Ιουνίου 2014–, με αποτέλεσμα ο καταναλωτής να υποχρεώνεται να αναγνώσει πολυάριθμες νομοθετικές διατάξεις σε διάφορα νομοθετικά κείμενα, προκειμένου να εξακριβώσει ποιες είναι οι υποχρεωτικές πληροφορίες που πρέπει να παρασχεθούν για να αρχίσει να τρέχει η προθεσμία υπαναχωρήσεως από τη σύμβαση δανείου που έχει συνάψει;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα 2 (και εφόσον θεωρηθεί ότι η παραπομπή σε εθνικές νομοθετικές διατάξεις δεν είναι κατ’ αρχήν επιλήψιμη):

Αντίκειται το άρθρο 10, παράγραφος 2, στοιχείο ιστ΄, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου, στην ερμηνεία κατά την οποία η ενημέρωση για το δικαίωμα υπαναχωρήσεως είναι πράγματι «σαφής» και «ευσύνοπτη», όταν η παραπομπή σε εθνική νομοθετική διάταξη –εν προκειμένω στο άρθρο 492, παράγραφος 2, του BGB, όπως ίσχυε από τις 30 Ιουλίου 2010 μέχρι τις 12 Ιουνίου 2014– και η εκεί περιλαμβανόμενη περαιτέρω παραπομπή –εν προκειμένω στο άρθρο 247, παράγραφοι 3 έως 13, του EGBGB, όπως ίσχυε από τις 4 Αυγούστου 2011 μέχρι τις 12 Ιουνίου 2014– συνεπάγεται κατ’ ανάγκη ότι ο καταναλωτής, πέραν της απλής αναγνώσεως διατάξεων, πρέπει να πραγματοποιήσει νομική υπαγωγή –επί παραδείγματι ως προς το αν το δάνειο του χορηγήθηκε υπό όρους που είναι συνήθεις για τις συμβάσεις που εξασφαλίζονται με εμπράγματη ασφάλεια επί ακινήτου και για την ενδιάμεση χρηματοδότησή τους ή αν υφίστανται συνδεδεμένες συμβάσεις–, προκειμένου να εξακριβώσει ποιες είναι οι υποχρεωτικές πληροφορίες που πρέπει να παρασχεθούν για να αρχίσει να τρέχει η προθεσμία υπαναχωρήσεως από τη σύμβαση δανείου που έχει συνάψει;

____________

1 EE 2008, L 133, σ. 66.