Skarga wniesiona w dniu 27 marca 2018 r. – Briois przeciwko Parlament

(Sprawa T-214/18)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Steeve Briois (Hénin-Beaumont, Francja) (przedstawiciel: adwokat F. Wagner)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 6 lutego 2018 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Steeve’a Brioisa 2017/2221(IMM), przyjmującej sprawozdanie Komisji Prawnej A8-0011/2018;

zasądzenie od Parlamentu Europejskiego na rzecz Steeve’a Brioisa kwoty 35 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę;

zasądzenie od Parlamentu Europejskiego na rzecz Steeve’a Brioisa kwoty 5 000 EUR tytułem kosztów podlegających zwrotowi;

obciążenie Parlamentu Europejskiego wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (zwanego dalej „protokołem”) w zakresie, w jakim oświadczenie S. Brioisa, które doprowadziło do postępowania karnego w jego państwie członkowskim pochodzenia stanowi opinię wyrażoną podczas wykonywania obowiązków służbowych w rozumieniu tego przepisu.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 9 protokołu, ponieważ przyjmując decyzję o uchyleniu immunitetu S. Brioisa Parlament zlekceważył zarówno literę, jak i ducha tego przepisu, a tym samym spowodował nieważność tej decyzji.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasad równego traktowania i dobrej administracji.

Po pierwsze, skarżący uważa, że Parlament naruszył w odniesieniu do niego zasadę równości w porównaniu z posłami znajdującymi się w sytuacjach, które jeśli nie identyczne, to są co najmniej porównywalne, a zatem w konsekwencji Parlament również naruszył zasadę dobrej administracji, która wiąże się z obowiązkiem starannego i bezstronnego zbadania przez instytucję właściwą wszystkich istotnych okoliczności sprawy.

Po drugie, skarżący uważa, że łańcuch poszlak pozwala stwierdzić oczywisty przypadek fumus persecutionis wobec niego.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa do obrony, ponieważ prawa skarżącego i zasada kontradyktoryjności nie były w wystarczającym stopniu zapewnione podczas przesłuchania skarżącego przed Komisją Prawną. Skarżący twierdzi tym samym, że okoliczność, iż nie został poproszony o zabranie głosu na sesji plenarnej w sprawie uchylenia jego immunitetu jest nie tylko sprzeczna z ogólnymi zasadami prawa, ale także sprzeczna ze zdrowym rozsądkiem i większością zwyczajów parlamentarnych.

____________