Language of document : ECLI:EU:F:2011:99

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (τρίτο τμήμα)

της 30ής  Ιουνίου 2011

Υπόθεση F-14/10

Luigi Marcuccio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Ατύχημα – Διαδικασία αναγνωρίσεως μερικής μόνιμης αναπηρίας κατά την έννοιατου άρθρου 73 ΚΥΚ – Διάρκεια της διαδικασίας – Αγωγή αποζημιώσεως – Αγωγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος – Άρθρο 94 του Κανονισμού Διαδικασίας»

Αντικείμενο:      Αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, κατ’ ουσίαν, να καταδικασθεί η Επιτροπή να του καταβάλει αποζημίωση για την υλική ζημία και χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης τις οποίες υπέστη εξαιτίας της διάρκειας της διαδικασίας αναγνωρίσεως, δυνάμει του άρθρου 73 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μερικής μόνιμης αναπηρίας κατόπιν ατυχήματος εκτός εργασίας στις 12 Σεπτεμβρίου 2003.

Απόφαση:      Η αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος. Ο ενάγων καταδικάζεται να φέρει, πέραν των δικαστικών του εξόδων, και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής. Ο ενάγων υποχρεώνεται να αποδώσει στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης το ποσό των 1 000 ευρώ κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 94 του Κανονισμού Διαδικασίας.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών – Ιατρική γνωμάτευση – Τήρηση εύλογης προθεσμίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73· Ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρα 19 και 21)

Ο εύλογος χαρακτήρας της διάρκειας της διοικητικής διαδικασίας εκτιμάται σε σχέση με τις ιδιαίτερες περιστάσεις κάθε υποθέσεως και, ιδίως, το πλαίσιό της, τα διάφορα διαδικαστικά στάδια που ακολούθησε η Επιτροπή, τη συμπεριφορά των μερών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, την πολυπλοκότητα της υποθέσεως καθώς και το διακύβευμα της ένδικης διαφοράς για τα ενδιαφερόμενα μέρη.

Στο πλαίσιο υπαλληλικών διαφορών, το θεσμικό όργανο είναι υπεύθυνο για την ταχύτητα των εργασιών των ιατρών που διορίζει και οι οποίοι καλούνται να διατυπώσουν συμπεράσματα κατά τα άρθρα 19 και 21 του κανονισμού σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας. Εντούτοις, στο μέτρο που διαπιστώνεται ότι η καθυστέρηση οφείλεται σε παρελκυστική συμπεριφορά ή και σε κωλυσιεργία του υπαλλήλου, το θεσμικό όργανο δεν θεωρείται υπεύθυνο για την καθυστέρηση αυτή.

(βλ. σκέψεις 49 και 50)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 17 Δεκεμβρίου 1998, C‑185/95 P, Baustahlgewebe κατά Επιτροπής, σκέψη 29· 16 Ιουλίου 2009, C‑385/07 P, Der Grüne Punkt - Duales System Deutschland κατά Επιτροπής, σκέψεις 181 έως 188

ΓΔΕΕ: 22 Οκτωβρίου 1997, T‑213/95 και T‑18/96, SCK και FNK κατά Επιτροπής, σκέψη 57· 11 Απριλίου 2006, T‑394/03, Angeletti κατά Επιτροπής, σκέψη 154

ΔΔΔΕΕ: 1 Ιουλίου 2010, F‑97/08, Füller-Tomlinson κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 167, η οποία αποτελεί αντικείμενο αιτήσεως αναιρέσεως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόθεση T‑390/10 P