Language of document : ECLI:EU:F:2011:42

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)

z dnia 13 kwietnia 2011 r.

Sprawa F-32/10

Christian Wilk

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Personel tymczasowy – Zwrot kosztów – Dodatek na zagospodarowanie – Osiedlenie się wraz z rodziną w miejscu zatrudnienia – Zwrot nadpłaconych kwot – Skarga oczywiście niedopuszczalna lub oczywiście pozbawiona podstawy prawnej

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, mającego zastosowanie do traktatu EWEA zgodnie z jego art. 106a, w której C. Wilk, który pobierał dodatek na zagospodarowanie, określony w art. 5 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej w podwójnej wysokości, z racji osiedlenia się jego małżonki w miejscu jego zatrudnienia, żąda w istocie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji w sprawie odzyskania kwoty będącej wynikiem podwojenia wysokości dodatku oraz zasądzenia od Komisji odszkodowania za szkodę, którą jakoby poniósł.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona w części jako oczywiście niedopuszczalna, a w części jako oczywiście pozbawiona podstawy prawnej. Skarżący pokrywa całość kosztów.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Zwrot kosztów – Dodatek na zagospodarowanie – Przesłanki przyznania – Urzędnicy posiadający rodzinę

(regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 5)

2.      Urzędnicy – Zwrot nadpłaconych kwot – Przesłanki – Oczywisty brak podstawy prawnej wypłaty – Pojęcie

(regulamin pracowniczy, art. 85, załącznik VII, art. 5)

3.      Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 25)

4.      Urzędnicy – Skarga – Skarga o odszkodowanie wniesiona bez postępowania poprzedzającego wniesienie skargi zgodnego z regulaminem pracowniczym – Niedopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

1.      Punktem odniesienia dla ustalania miejsca zamieszkania małżonka urzędnika do celów przyznania dodatku na zagospodarowanie w podwójnej wysokości, a w szczególności ustalenia tego, czy wspomniany małżonek faktycznie osiedlił się z urzędnikiem w jego miejscu zatrudnienia, czego wymaga art. 5 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, jest dzień następujący po zakończeniu okresu próbnego urzędnika, odpowiadający dacie powołania na czas nieokreślony w rozumieniu przywołanego przepisu.

Ponadto miejsce, w którym małżonek urzędnika ustanowił swoje centrum interesów życiowych, wynika z jego osobistej decyzji i nie może zależeć wyłącznie i automatycznie od miejsca zatrudnienia urzędnika. Tymczasem fakt podjęcia przez urzędnika starań o to, by jego małżonek uzyskał pozwolenie na pobyt, dowodzi jedynie jego woli postarania się o takie pozwolenie dla małżonka.

(zob. pkt 26, 28)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑195/03 Thommes przeciwko Komisji, 29 września 2005 r., pkt 73

2.      Zgodnie z art. 85 regulaminu pracowniczego każda kwota wypłacona bez podstawy prawnej podlega zwrotowi, w szczególności jeżeli brak podstawy prawnej wypłaty był na tyle oczywisty, że osoba, która ją otrzymała, musiała być go świadoma.

Taki właśnie brak podstawy zachodzi w razie wypłaty dodatku na zagospodarowanie w podwójnej wysokości na podstawie art. 5 załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędnikowi, którego małżonek faktycznie nie osiedlił się z nim w miejscu zatrudnienia lub w jego pobliżu w chwili ukończenia przez urzędnika okresu próbnego. Ten brak podstawy prawnej jest bowiem tak oczywisty, że wykazujący się zwykłą starannością urzędnik, który powinien znać zasady dotyczące swojego wynagrodzenia, musi być go świadomy.

(zob. pkt 29)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 310/87 Stempels przeciwko Komisji, 17 stycznia 1989 r., pkt 10

3.      W odniesieniu do sporu dotyczącego konkretnego przypadku zastosowania przepisu regulaminu pracowniczego w dobrze znanym skarżącemu kontekście decyzja oddalająca jego zażalenie spełnia wymogi obowiązku uzasadnienia, o którym mowa w art. 25 regulaminu pracowniczego, jeżeli pozwala zainteresowanemu na daleko idące zrozumienie podstaw spornej decyzji oraz ocenę zasadności wystąpienia ze skargą, a Sądowi – na dokonanie oceny zgodności zaskarżonej decyzji z prawem.

(zob. pkt 36, 37)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑221/02 Lebedef i in. przeciwko Komisji, 18 września 2003 r., pkt 61

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑57/06 Hinderyckx przeciwko Radzie, 7 listopada 2007 r., pkt 27; sprawa F‑134/06 Bordini przeciwko Komisji, 8 kwietnia 2008 r., pkt 62

4.      W sytuacji gdy urzędnik zarzuca instytucji niezgodność z prawem, której źródłem jest nie decyzja niekorzystna, lecz określone zachowanie, ma on obowiązek poprzedzenia skargi wnioskiem do administracji o naprawienie szkody wynikłej ze spornego zachowania oraz zażaleniem kwestionującym zasadność wyraźnego lub dorozumianego oddalenia wniosku; w przeciwnym razie jego żądania odszkodowawcze skierowane przeciwko omawianemu zachowaniu należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalne.

(zob. pkt 44)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑17/90, T‑28/91 i T‑17/92 Camara Alloisio i in. przeciwko Komisji, 15 lipca 1993 r., pkt 47