WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (trzecia izba)

z dnia 5 marca 2008 r.

Sprawa F‑33/07

Alberto Toronjo Benitez

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Byli członkowie personelu tymczasowego wynagradzani ze środków przeznaczonych na badania – Usunięcie punktów z „zapasu punktów” – Przeniesienie urzędnika z części budżetu ogólnego przeznaczonej na badania naukowe do części przeznaczonej na administrację – Niezgodność z prawem art. 2 decyzji Komisji z dnia 16 czerwca 2004 r. dotyczącej postępowania w sprawie awansu urzędników wynagradzanych ze środków części budżetu ogólnego przeznaczonej na badania naukowe

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której A. Toronjo Benitez wnosi do Sądu o stwierdzenie niezgodności z prawem art. 2 decyzji Komisji z dnia 16 czerwca 2004 r., zmienionej decyzją z dnia 20 lipca 2005 r., dotyczącej zasad postępowania w sprawie awansu urzędników wynagradzanych ze środków części budżetu ogólnego przeznaczonej na badania naukowe i o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie usunięcia z jego „zapasu punktów” 44,5 punktu, które uzyskał jako członek personelu tymczasowego.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć

(regulamin pracowniczy, art. 45)

Artykuł 2 decyzji Komisji dotyczącej zasad postępowania w sprawie awansu urzędników wynagradzanych ze środków części budżetu ogólnego przeznaczonej na badania naukowe, wprowadzający ograniczenie mobilności zawodowej urzędników, nie jest niezgodny z interesem służby.

Omawiana decyzja, mająca zastosowanie do urzędników zatrudnionych wcześniej w charakterze personelu tymczasowego wynagradzanego ze środków przeznaczonych na badania naukowe, stanowi w art. 2 ust. 1, w ramach odstępstwa od przyjętych przez Komisję ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego, że urzędnicy objęci częścią budżetu ogólnego przeznaczoną na badania naukowe zachowują po przejściu konkursu punkty awansu, które uzyskali jako członkowie personelu tymczasowego. Artykuł 2 ust. 2 przywołanej decyzji stanowi jednak, że omawiani urzędnicy tracą składające się na nie punkty za osiągnięcia i punkty pierwszeństwa, jeżeli w ciągu dwóch lat od swego powołania na okres próbny przenoszą się na własną prośbę na stanowisko opłacane ze środków części budżetu ogólnego przeznaczonych na administrację.

Ograniczenie mobilności zawodowej omawianych urzędników uzasadnione jest względami prawidłowego funkcjonowania instytucji, a zatem interesem służby. Choć właściwa alokacja zasobów ludzkich i mobilność zawodowa urzędników w ramach instytucji stanowią cele zgodne z interesem służby, to interes ten nie sprowadza się wyłącznie do tego. Omawiana decyzja ma na celu zachęcanie urzędników, zatrudnionych wcześniej w charakterze personelu tymczasowego wynagradzanego ze środków przeznaczonych na badania naukowe, do pozostania przez co najmniej dwa lata na stanowiskach objętych częścią budżetu ogólnego przeznaczoną na badania naukowe, na które zostali powołani na czas nieokreślony i na które posiadają wymagane kwalifikacje.

Z omawianych przepisów wynika, że Komisja nie pomija interesu służby leżącego w mobilności zawodowej urzędników w ramach instytucji, lecz przeciwnie, że dokłada ona starań, by godzić go z innymi interesami służby, które ma konkretnie na względzie. Tym samym restrykcje dotyczące mobilności zawodowej danych urzędników mają ograniczony zakres, ponieważ dotyczą jedynie urzędników zatrudnionych wcześniej w charakterze personelu tymczasowego wynagradzanego ze środków przeznaczonych na badania naukowe, powołanych na czas nieokreślony przed mniej niż dwoma laty na stanowiska objęte tym samym budżetem. Przede wszystkim jednak są one ograniczone w czasie do dwóch lat od chwili powołania danych urzędników na okres próbny.

Ponadto decyzja nie narusza zasady równego traktowania urzędników. Artykuł 2 ust. 3 omawianej decyzji stanowi, że w drodze odstępstwa od art. 2 ust. 2 tejże decyzji trzy kategorie urzędników, o których mowa w ust. 1, zachowują punkty uzyskane w charakterze członków personelu tymczasowego, nawet jeżeli przenoszą się na stanowisko objęte częścią budżetu ogólnego przeznaczoną na administrację w ciągu dwóch lat po swoim powołaniu na okres próbny. Urzędnicy „przenoszeni w interesie służby przez organ powołujący na podstawie art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego” stanowią jedną z wymienionych kategorii. Z celu art. 2 decyzji wynika, że instytucja rozumie przez to urzędników przenoszonych wyłącznie w interesie służby, bez względu na ich wolę skorzystania z mobilności zawodowej, na co zezwalają instytucjom przepisy art. 7 ust. 1 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego, z wyłączeniem przepisów art. 7 ust. 1 akapit drugi. Tymczasem, jakkolwiek o przeniesieniu powinien zawsze decydować interes służby, sytuacja przenoszonych urzędników różni się zasadniczo w zależności od tego, czy administracja uwzględniła ich wolę skorzystania z mobilności zawodowej.

Drugą kategorią urzędników wymienioną w art. 2 ust. 3 omawianej decyzji są urzędnicy przenoszeni na własną prośbę, zajmujący od co najmniej dwóch lat stanowisko podatne na ryzyko nadużyć. W tym względzie, odmienne traktowanie urzędników przenoszonych na własną prośbę na stanowisko objęte częścią budżetu ogólnego przeznaczoną na administrację w ciągu dwóch lat po ich powołaniu na okres próbny, w zależności od tego, czy od co najmniej dwóch lat zajmowali stanowisko uznawane za podatne na ryzyko nadużyć, jest uzasadnione. Chociaż urzędnik powołany na podatne na ryzyko nadużyć stanowisko zwykle zostaje przeniesiony dopiero po pięciu latach, wniosek, jakoby taki urzędnik znajdował się w sytuacji odmiennej niż inni urzędnicy dopiero po upływie pięciu lat, a nie po upływie dwóch, nie jest słuszny. Wzmożony obowiązek mobilności zawodowej ciążący na urzędnikach przydzielonych do pracy na stanowiskach podatnych na ryzyko nadużyć wynika z faktu, że z racji charakteru swoich obowiązków są oni bardziej narażeni na ryzyko popełnienia finansowych nieprawidłowości lub popadnięcia w konflikt interesów. W związku z tym urzędnicy zatrudnieni na podatnych na ryzyko nadużyć stanowiskach znajdują się tak długo, jak długo obejmują te stanowiska, a nie tylko po pięciu latach pracy, w sytuacji obiektywnie odmiennej, niż inni urzędnicy. W tych okolicznościach nie ma powodu, by uznać, że zastosowanie do omawianych urzędników odstępstw w zakresie mobilności zawodowej jest uzasadnione dopiero po upływie pięciu lat. Wprost przeciwnie, z uwagi na interes służby związany z ułatwieniem mobilności zawodowej urzędników zatrudnionych na podatnych na ryzyko nadużyć stanowiskach, w celu ograniczenia ryzyka, na które są oni narażeni, rozsądnie jest wyłączyć takich urzędników z zakresu stosowania przepisu, który stanowi silną zachętę do zachowania stałego stanowiska przez dodatkowe dwa lata od chwili powołania na okres próbny. Tym samym wyjątek ustanowiony w ust. 3 na rzecz omawianych urzędników nie jest nieproporcjonalny do zamierzonego celu.

(zob. pkt 32, 67–73, 90–96)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑237/95 Carbajo Ferrero przeciwko Parlamentowi, 12 czerwca 1997 r., RecFP s. I‑A‑141, II‑429, pkt 99