POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (druga izba)

z dnia 5 czerwca 2008 r.

Sprawa F-123/06

Marianne Timmer

przeciwko

Trybunałowi Obrachunkowemu Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Ocena – Termin do złożenia zażalenia – Nowa okoliczność faktyczna – Niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której M. Timmer żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności sprawozdań ze swojej oceny sporządzonych przez pana X, kierownika działu tłumaczeń języka niderlandzkiego Trybunału Obrachunkowego, w okresie od 1984 r. do 1997 r., a także decyzji z nimi związanych lub wydanych w ich następstwie, w tym decyzji o powołaniu pana X, a po drugie, zasądzenia od Trybunału Obrachunkowego odszkodowania za rzekomo poniesioną szkodę i zadośćuczynienia za rzekomo doznaną krzywdę.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Skarga – Wniosek o odszkodowanie złożony wraz z wnioskiem o stwierdzenie nieważności – Niedopuszczalność wniosku o stwierdzenie nieważności pociągająca za sobą niedopuszczalność wniosku o odszkodowanie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne

1.      Terminy do złożenia wniosku czy zażalenia oraz do wniesienia skargi, określone w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, są bezwzględnie wiążące i ani strony, ani sąd nie mogą nimi rozporządzać, jako że wprowadzone zostały w celu zapewnienia przejrzystości i pewności sytuacji prawnych. Ewentualne odstępstwa od tych terminów należy interpretować w sposób zawężający. Jedynie zaistnienie nowych i istotnych okoliczności może uzasadnić wniosek o ponowne rozpatrzenie decyzji, która nie została zaskarżona w wyznaczonym terminie. Ponadto, nawet późniejsze odkrycie przez skarżącego wcześniej istniejącej okoliczności nie może, co do zasady, zostać zrównane z nową okolicznością mogącą uzasadnić ponowne otwarcie biegu terminu do wniesienia skargi, w przeciwnym razie zostałaby bowiem naruszona zasady pewności prawnej.

(zob. pkt 34–36)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 127/84 Esly przeciwko Komisji, 15 maja 1985 r., Rec. s. 1437, pkt 10

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑506/93 Moat przeciwko Komisji, 21 lutego 1995 r., RecFP s. I‑A‑43, II‑147, pkt 28; sprawa T‑16/97 Chauvin przeciwko Komisji, 11 lipca 1997 r., RecFP s. I‑A‑237, II‑681, pkt 32, 37; sprawy połączone T‑78/96 i T‑170/96 W przeciwko Komisji, 28 maja 1998 r., RecFP s. I‑A‑239, II‑745, pkt 68

2.      Żądania odszkodowania ściśle związane z żądaniami stwierdzenia nieważności, które uznane zostały za niedopuszczalne, są również niedopuszczalne.

(zob. pkt 49)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 33/80 Albini przeciwko Radzie i Komisji, 16 lipca 1981 r., Rec. s. 2141, pkt 18

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑72/92 Benzler przeciwko Komisji, 24 marca 1993 r., Rec. s. II‑347, pkt 21, 22; sprawa T‑406/03 Ravailhe przeciwko Komitetowi Regionów, 14 lutego 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑19, II‑79, pkt 62

3.      Aby wniosek o odszkodowanie był dopuszczalny, skarga powinna zawierać informacje umożliwiające zidentyfikowanie niezgodności z prawem, które skarżący zarzuca instytucji, powody dla których uważa on, że istnieje związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem oraz szkodą, którą rzekomo poniósł, a także charakter i zakres tej szkody. Natomiast żądanie jakiegokolwiek bądź odszkodowania jest pozbawione niezbędnej precyzji i w związku z tym musi zostać uznane za niedopuszczalne.

(zob. pkt 51)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 5/71 Zuckerfabrik Schöppenstedt przeciwko Radzie, 2 grudnia 1971 r., Rec. s. 975, pkt 9

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑157/96 Affatato przeciwko Komisji, 29 stycznia 1998 r., RecFP s. I‑A‑41, II‑97, pkt 45