Language of document :

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa - CAAD) (Πορτογαλία) στις 24 Ιανουαρίου 2019 – Vodafone Portugal – Comunicações Pessoais, SA κατά Autoridade Tributária e Aduaneira

(Υπόθεση C-43/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa - CAAD)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Vodafone Portugal – Comunicações Pessoais, SA

Καθής: Autoridade Tributária e Aduaneira

Προδικαστικά ερωτήματα

1)    Έχουν το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, και τα άρθρα 9, 24, 72 και 73 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, την έννοια ότι συνιστά παροχή υπηρεσιών υποκείμενη σε ΦΠΑ η είσπραξη εκ μέρους παρόχου υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών από τους πρώην πελάτες του (στους οποίους έχει παραχωρήσει προωθητικά προνόμια που συνίστανται ενδεχομένως σε δωρεάν εγκατάσταση, ενεργοποίηση της υπηρεσίας, φορητότητα ή παροχή εξοπλισμού ή σε εφαρμογή ειδικών τιμολογίων, με αντάλλαγμα την τήρηση ελάχιστης περιόδου δεσμεύσεως, η οποία δεν τηρήθηκε για λόγους καταλογιστέους στους πρώην πελάτες) ποσού το οποίο, βάσει του νόμου, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα έξοδα τα οποία πραγματοποίησε η επιχείρηση πάροχος των υπηρεσιών για την εγκατάσταση της υπηρεσίας και πρέπει να υπολογίζεται κατ’ αναλογία προς το προνόμιο που παραχωρήθηκε στον πελάτη, το οποίο προσδιορίζεται και ποσοτικοποιείται ως τέτοιο στη συναφθείσα σύμβαση και, επομένως, δεν μπορεί να αντιστοιχεί αυτομάτως στη συνολική αξία των δόσεων που δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες κατά την ημερομηνία λύσεως της συμβάσεως;

2)    Υπό το πρίσμα των ανωτέρω διατάξεων, αποτελεί εμπόδιο για τον χαρακτηρισμό των επίμαχων ποσών ως αντιπαροχής για την παροχή υπηρεσιών το γεγονός ότι τα ποσά αυτά απαιτούνται μετά τη λύση της συμβάσεως, όταν ο πάροχος των υπηρεσιών δεν παρέχει πλέον υπηρεσίες στον πελάτη, καθώς και το γεγονός ότι δεν υπήρξε συγκεκριμένη κατανάλωση μετά τη λύση της συμβάσεως;

3)    Υπό το πρίσμα των ανωτέρω διατάξεων, πρέπει να αποκλειστεί ο χαρακτηρισμός του ως άνω ποσού ως αντιπαροχής για την παροχή υπηρεσιών, για τον λόγο ότι ο πάροχος των υπηρεσιών και οι πρώην πελάτες του καθόρισαν εκ των προτέρων βάσει του νόμου, στο πλαίσιο συμβάσεως προσχωρήσεως, τον τύπο για τον υπολογισμό του ποσού που θα έπρεπε να καταβάλουν οι πρώην πελάτες σε περίπτωση μη τηρήσεως της ελάχιστης περιόδου δεσμεύσεως που προβλέπεται στη σύμβαση παροχής υπηρεσιών;

4)    Υπό το πρίσμα των ανωτέρω διατάξεων, πρέπει να αποκλειστεί ο χαρακτηρισμός του ως άνω ποσού ως αντιπαροχής για την παροχή υπηρεσιών σε περιπτώσεις στις οποίες το επίμαχο ποσό δεν αντιστοιχεί σε εκείνο που θα εισέπραττε ο πάροχος των υπηρεσιών κατά τη διάρκεια της εναπομένουσας ελάχιστης περιόδου δεσμεύσεως εάν δεν είχε λυθεί η σύμβαση;

____________