ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 25ης Σεπτεμβρίου 2014

Υπόθεση F‑61/11 DEP

Daniele Possanzini

κατά

Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Frontex)

«Υπαλληλική υπόθεση — Διαδικασία — Καθορισμός των δικαστικών εξόδων»

Αντικείμενο:      Αίτηση καθορισμού των δυνάμενων να αναζητηθούν δικαστικών εξόδων, την οποία υπέβαλε, δυνάμει του άρθρου 92 του Κανονισμού Διαδικασίας, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Frontex), κατόπιν της εκδόσεως των διατάξεων Possanzini κατά Frontex (F‑61/11 R, EU:F:2011:183) και Possanzini κατά Frontex (F‑61/11, EU:F:2012:146).

Απόφαση:      Το ποσό των δικαστικών εξόδων που οφείλει να αποδώσει ο D. Possanzini στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσον αφορά τις υποθέσεις F‑61/11, Possanzini κατά Frontex, και F‑61/11 R, Possanzini κατά Frontex, ανέρχεται στα 8 978,28 ευρώ. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε στο πλαίσιο της προκειμένης διαδικασίας καθορισμού των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Ένδικη διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Καθορισμός των δικαστικών εξόδων — Δυνάμενα να αναζητηθούν δικαστικά έξοδα — Αναγκαία έξοδα στα οποία υποβάλλονται οι διάδικοι — Έννοια — Αμοιβή καταβληθείσα από θεσμικό όργανο στον δικηγόρο του — Εμπίπτει

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 19, εδ. 1, και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 91, στοιχείο β΄)

2.      Ένδικη διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Καθορισμός των δικαστικών εξόδων — Δυνάμενα να αναζητηθούν δικαστικά έξοδα — Αναγκαία έξοδα στα οποία υποβάλλονται οι διάδικοι — Έννοια — Έξοδα μετακινήσεως στα οποία υποβλήθηκε εκπρόσωπος του θεσμικού οργάνου προκειμένου να συναντήσει δικηγόρο ο οποίος τον επικουρεί στην έδρα του δευτέρου — Εμπίπτουν — Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 91, στοιχείο β΄)

3.      Ένδικη διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Καθορισμός των δικαστικών εξόδων — Δυνάμενα να αναζητηθούν δικαστικά έξοδα — Στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη — Αναγκαία έξοδα στο πλαίσιο της διαδικασίας καθορισμού των δικαστικών εξόδων — Περιλαμβάνονται

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 91, στοιχείο β΄)

1.      Από το άρθρο 19, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου, το οποίο τυγχάνει εφαρμογής στην περίπτωση του Δικαστηρίου Δημοσίας Διοίκησης δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, του παραρτήματος I του εν λόγω Οργανισμού, προκύπτει ότι τα θεσμικά όργανα έχουν την ευχέρεια να προσφεύγουν στη συνδρομή δικηγόρου. Η δικηγορική αμοιβή εμπίπτει, επομένως, στην έννοια των δικαστικών εξόδων που πραγματοποιήθηκαν για τις ανάγκες της διαδικασίας, χωρίς να υποχρεούται το θεσμικό όργανο να αποδείξει ότι η συνδρομή του δικηγόρου δικαιολογείτο αντικειμενικώς. Ως εκ τούτου, μολονότι η εκ μέρους θεσμικού οργάνου προσφυγή στις υπηρεσίες υπαλλήλου του και δύο δικηγόρων δεν ασκεί επιρροή επί της φύσεως των εξόδων ως δυνάμενων να αναζητηθούν, δεδομένου ότι ουδόλως δύναται να αποκλεισθεί καταρχήν η απόδοσή των σχετικών εξόδων, εντούτοις αυτή δύναται να έχει αντίκτυπο επί του καθορισμού του ποσού των εξόδων στα οποία υποβλήθηκαν οι διάδικοι λόγω της διαδικασίας ανακτήσεως in fine.

(βλ. σκέψη 28)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: διατάξεις Kerstens κατά Επιτροπής, T‑498/09 P, EU:T:2012:147, σκέψη 20, και Marcuccio κατά Επιτροπής, T‑278/07 P‑DEP, EU:T:2013:269, σκέψη 14 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Τα έξοδα μετακινήσεως στα οποία υποβλήθηκε δικηγόρος για να συναντήσει προσωπικώς τον εντολέα του στον τόπο διαμονής του δευτέρου δεν θεωρούνται εν γένει αναγκαία για τους σκοπούς της διαδικασίας, εκτός αν ο διάδικος που ζητεί την απόδοσή τους δύναται να αποδείξει ότι οι συναντήσεις αυτές ήταν αναγκαίες για τη διαδικασία της κύριας δίκης, καθώς και ότι οι συναντήσεις αυτές ήταν απαραίτητο να πραγματοποιηθούν στην κατοικία του εντολέα. Η αρχή αυτή πρέπει να τύχει εφαρμογής και στην περίπτωση των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο υπάλληλος του θεσμικού οργάνου ο οποίος το εκπροσωπεί προκειμένου να συναντήσει τους δικηγόρους που τον επικουρούν στο πλαίσιο διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Συναφώς, μολονότι τα σύγχρονα μέσα καθιστούν ευχερέστερη την επικοινωνία μεταξύ δικηγόρου και εντολέα, δεν μπορούν εντούτοις να υποκαταστήσουν πλήρως κάθε προσωπική συνάντηση, είναι δε πιθανό να απαιτούνται συναντήσεις ενόψει της διαδικασίας ενώπιον του εν λόγω δικαστηρίου. Απόκειται, πάντως, στον διάδικο που ζητεί την απόδοση των σχετικών με τις συναντήσεις αυτές εξόδων να αποδείξει ότι αφορούσαν την υπόθεση της κύριας δίκης και ότι ήταν αναγκαίες.

(βλ. σκέψη 46)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: διατάξεις ICI κατά Επιτροπής, C‑286/95 P‑DEP, EU:C:2004:412, σκέψη 28, και Tetra Laval κατά Επιτροπής, C‑12/03 P‑DEP και C‑13/03 P‑DEP, EU:C:2010:280, σκέψη 66

ΓΔΕΕ: διάταξη Sison κατά Συμβουλίου, T‑47/03 DEP, EU:T:2009:166, σκέψη 52

3.      Μολονότι τυπικώς το δικαιοδοτικό όργανο της Ένωσης δεν υποχρεούται να αποφανθεί χωριστά επί των εξόδων στα οποία υποβλήθηκαν οι διάδικοι στο πλαίσιο διαδικασίας για τον καθορισμό των δικαστικών εξόδων, σε αυτό απόκειται εντούτοις, κατά τον καθορισμό των δυνάμενων να αναζητηθούν εξόδων, να λάβει υπόψη όλες τις περιστάσεις της υποθέσεως έως τον χρόνο εκδόσεως της διατάξεως περί καθορισμού των δικαστικών εξόδων.

(βλ. σκέψη 52)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: διατάξεις Kerstens κατά Επιτροπής, F‑12/10 DEP, EU:F:2012:183, σκέψεις 49 και 50, Martinez Erades κατά ΕΥΕΔ, F‑64/12 DEP, EU:F:2013:111, σκέψη 35 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, και Bogusz κατά Frontex, F‑5/12 DEP, EU:F:2014:179, σκέψη 45