ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)

της 30ής Σεπτεμβρίου 2015

Υπόθεση F‑14/12 RENV

Peter Schönberger

κατά

Ελεγκτικού Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αναπομπή στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κατόπιν αναιρέσεως – Προαγωγή – Περίοδος προαγωγών 2011 – Άρνηση προαγωγής – Προσφυγή εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο P. Schönberger ζητούσε, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως του Ελεγκτικού Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί μη προαγωγής του στον βαθμό AD 13 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2011.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται ως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη. Στις υποθέσεις F‑14/12 και F‑14/12 RENV, ο P. Schönberger φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην υπόθεση T‑26/14 P, το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο P. Schönberger.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Προσφυγή κατά αποφάσεως περί αρνήσεως προαγωγής – Λόγος αντλούμενος από παρατυπία κατά την περίοδο προαγωγών – Βάρος αποδείξεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 6 § 2 και 91, παράρτημα I, τμήμα B)

2.      Υπάλληλοι – Ίση μεταχείριση – Έννοια – Όρια

1.      Στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως στρεφομένης κατά αποφάσεως θεσμικού οργάνου περί μη προαγωγής μονίμου υπαλλήλου, στον υπάλληλο αυτόν απόκειται να αποδείξει ότι, λαμβανομένης υπόψη της προσωπικής του καταστάσεως, η ακύρωση την οποία επιδιώκει μπορεί να του προσφέρει την ευκαιρία προαγωγής.

Κάθε περίοδος προαγωγών είναι κατ’ ανάγκην ανεξάρτητη από τις προηγούμενες και τις επόμενες περιόδους προαγωγών εφόσον οι υπάλληλοι των οποίων τα προσόντα πρέπει να συγκριθούν και τα κριτήρια που καθορίζονται για την εν λόγω σύγκριση αφορούν συγκεκριμένα κάθε περίοδο προαγωγών.

(βλ. σκέψεις 46, 54 και 55)

2.      H αρχή της ίσης μεταχειρίσεως απαγορεύει να αντιμετωπίζονται κατά διαφορετικό τρόπο παρόμοιες καταστάσεις ή να αντιμετωπίζονται καθ’ όμοιο τρόπο διαφορετικές καταστάσεις, εκτός αν αυτού του είδους η όμοια ή διαφορετική αντιμετώπιση δικαιολογείται αντικειμενικώς. Επομένως, δεν μπορεί να γίνεται επίκληση τυχόν διαφορών μεταξύ των μέτρων που λαμβάνουν τα θεσμικά όργανα έναντι των υπαλλήλων τους προς στήριξη λόγου ακυρώσεως που αφορά παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως από υπαλλήλους άλλου θεσμικού οργάνου.

(βλ. σκέψεις 60 και 62)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση της 14ης Φεβρουαρίου 2007, Simões Dos Santos κατά ΓΕΕΑ, T‑435/04, EU:T:2007:50, σκέψη 162 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΔΔΔΕΕ: απόφαση της 29ης Απριλίου 2009, Balieu-Steinmetz και Noworyta κατά Κοινοβουλίου, F‑115/07, EU:F:2009:41, σκέψη 26 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία