Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Sąd Okręgowy w Warszawie (Πολωνία) στις 9 Ιουλίου 2019 – Passenger Rights spółka akcyjna με έδρα τη Βαρσοβία κατά Ryanair DAC με έδρα το Δουβλίνο (Ιρλανδία)
(Υπόθεση C-519/19)
Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική
Αιτούν δικαστήριο
Sąd Okręgowy w Warszawie
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ενάγουσα: Passenger Rights SA
Εναγομένη: Ryanair DAC με έδρα το Δουβλίνο (Ιρλανδία)
Προδικαστικό ερώτημα
Έχουν τα άρθρα 2, στοιχείο βʹ, 3, παράγραφοι 1 και 2, και 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές1 , καθώς και το άρθρο 25 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις2 , την έννοια, στο πλαίσιο ελέγχου του κύρους συμφωνίας περί διεθνούς δικαιοδοσίας, ότι ο τελικός αποκτών απαίτηση από καταναλωτή με εκχώρηση, ο οποίος όμως δεν είναι καταναλωτής ο ίδιος, μπορεί να επικαλεστεί την έλλειψη ατομικής διαπραγμάτευσης συμβατικών ρητρών και την ύπαρξη καταχρηστικών συμβατικών ρητρών σε συμφωνία διεθνούς δικαιοδοσίας;
____________
1 ΕΕ 1993, L 95, σ. 29.
2 ΕΕ 2012, L 351, σ 1.