Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Sofiyski rayonen sad (Βουλγαρία) στις 29 Μαΐου 2020 – P κατά «K» EOOD
(Υπόθεση C-229/20)
Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική
Αιτούν δικαστήριο
Sofiyski rayonen sad
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ενάγων: P
Εναγόμενο: «K» EOOD
Προδικαστικά ερωτήματα
Έχει το άρθρο 3, στοιχείο ζ΄, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ 1 την έννοια ότι τα έξοδα για συμπληρωματικές υπηρεσίες που προβλέπονται σε σύμβαση καταναλωτικής πίστεως, όπως τα τέλη για την παροχή της δυνατότητας αναστολής και μειώσεως των δόσεων, αποτελούν μέρος του συνολικού ετησίου πραγματικού επιτοκίου της πιστώσεως;
Έχει το άρθρο 10, παράγραφος 2, στοιχείο ζ΄, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ την έννοια ότι η εσφαλμένη αναγραφή του συνολικού ετησίου πραγματικού επιτοκίου σε σύμβαση πιστώσεως συναφθείσα μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή δανειολήπτη πρέπει να εκληφθεί ως παράλειψη μνείας του συνολικού ετησίου πραγματικού επιτοκίου στη σύμβαση πιστώσεως και ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να εφαρμόσει τις προβλεπόμενες από το εθνικό δίκαιο έννομες συνέπειες για την παράλειψη μνείας του συνολικού ετησίου πραγματικού επιτοκίου σε σύμβαση καταναλωτικής πίστεως;
Έχει το άρθρο 22, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ την έννοια ότι η προβλεπόμενη από το εθνικό δίκαιο κύρωση η οποία συνίσταται στην ακυρότητα της συμβάσεως καταναλωτικής πίστεως, με συνέπεια να οφείλεται προς επιστροφή μόνον το χορηγηθέν κεφάλαιο, έχει αναλογικό χαρακτήρα όταν το συνολικό ετήσιο πραγματικό επιτόκιο δεν προσδιορίζεται επακριβώς στη σύμβαση καταναλωτικής πίστεως;
Έχει το άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ 2 την έννοια ότι τα έξοδα για ένα σύνολο συμπληρωματικών υπηρεσιών, οι οποίες ρυθμίζονται ως κύρια σύμβαση σε χωριστή πράξη περί τροποποιήσεως συμβάσεως καταναλωτικής πίστεως, πρέπει να θεωρούνται μέρος του κυρίου αντικειμένου της συμβάσεως και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εξετάσεως περί καταχρηστικού χαρακτήρα;
Ανεξαρτήτως της απαντήσεως επί του τρίτου ερωτήματος: έχει το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, σε συνδυασμό με το σημείο 1, στοιχείο ιεʹ, του παραρτήματος της οδηγίας την έννοια ότι ρήτρα που περιέχεται σε σύμβαση για συμπληρωματικές υπηρεσίες καταναλωτικής πίστεως είναι καταχρηστική, όταν με αυτήν παρέχεται στον καταναλωτή η αφηρημένη δυνατότητα να αναστέλλει και να προγραμματίζει εκ νέου τις πληρωμές του, και να οφείλει επί τούτου τέλη ακόμη και αν δεν κάνει χρήση της δυνατότητας αυτής;
____________
1 Οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2008, L 133, σ. 66).
2 Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 5ης Απριλίου 1993 σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).