WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 5 marca 2015 r.
Sprawa F‑97/13
Valéria Anna Gyarmathy
przeciwko
Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA)
Służba publiczna – Personel Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Ogłoszenie o naborze – Odrzucenie kandydatury
Przedmiot: Skarga, wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, w której V.A. Gyarmathy żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) (zwanej dalej „Agencją”) w sprawie zatrudnienia innego niż ona kandydata na stanowisku „osoby odpowiedzialnej za program badań społecznych”. Ponadto żąda wypłaty odszkodowania i zadośćuczynienia za w swej ocenie poniesioną szkodę i doznaną krzywdę.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Valéria Anna Gyarmathy pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Agencję Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Odrzucenie kandydatury – Obowiązek uzasadnienia – Zakres – Przestrzeganie tajności prac komisji rekrutacyjnej
[Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 2 lit. c); regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi]
2. Skargi urzędników – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Zgodność pomiędzy zażaleniem i skargą – Identyczność przedmiotu i podstawy – Obowiązek dokonywania przez administrację wykładni zażaleń w duchu otwartości – Samo wymienienie możliwych podstaw niezgodności z prawem spornej decyzji – Niedopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
3. Skargi urzędników – Zarzuty – Bezwzględna przeszkoda procesowa – Pojęcie
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
1. Przewidziany w art. 25 akapit drugi regulaminu pracowniczego obowiązek uzasadnienia ma na celu, po pierwsze, dostarczenie zainteresowanemu wystarczających informacji dla oceny zasadności aktu powodującego dla niego niekorzystne skutki i celowości wniesienia do Sądu skargi oraz, po drugie, umożliwienie temu ostatniemu dokonanie kontroli zgodności aktu z prawem. Ponadto art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej wskazuje, że podstawowe prawo do dobrej administracji obejmuje między innymi „obowiązek administracji uzasadniania swoich decyzji”.
Jednakże w ramach procedury rekrutacji w celu obsadzenia wolnego stanowiska taki obowiązek uzasadnienia należy pogodzić z zasadą przestrzegania tajności prac komisji rekrutacyjnej, która to zasada sprzeciwia się zarówno ujawnieniu osądów poszczególnych członków komisji rekrutacyjnej, jak i ujawnieniu wszelkich informacji dotyczących ocen o charakterze osobistym lub porównawczym kandydatów.
W obszarze konkursów, z uwagi na tajny charakter prac komisji konkursowej udostępnienie ocen otrzymanych z poszczególnych egzaminów stanowi co do zasady wystarczające uzasadnienie decyzji komisji konkursowej. Zasady te stosuje się analogicznie do procedury naboru na stanowisko członka personelu tymczasowego.
(zob. pkt 47–49)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: Trentea/FRA, F‑112/10, EU:F:2012:179, pkt 89, 90; De Mendoza Asensi/Komisja, F‑127/11, EU:F:2014:14, pkt 94 i przytoczone tam orzecznictwo
2. Skoro postępowanie poprzedzające wniesienie skargi ma charakter nieformalny, a zainteresowani działają na tym etapie, co do zasady, bez pomocy adwokata, organ administracji nie powinien rozpatrywać zażaleń w sposób restrykcyjny, lecz przeciwnie, powinien badać je w duchu otwartości. Ponadto art. 91 regulaminu pracowniczego nie ma na celu ograniczenia w sposób restrykcyjny i ostateczny zakresu potencjalnego postępowania przed sądem, o ile skarga sądowa nie zmienia podstawy ani przedmiotu zażalenia. Niemniej jednak, aby postępowanie poprzedzające wniesienie skargi określone w art. 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego mogło osiągnąć swój cel, organ powołujący powinien być w stanie zapoznać się wystarczająco dokładnie z tym, co zainteresowani mają do zarzucenia kwestionowanej decyzji.
W związku z tym, wymienienie możliwych podstaw niezgodności z prawem spornej decyzji w żaden sposób nie pozwala administracji, nawet interpretującej zażalenie w duchu otwartości, rozpatrzyć krytycznych uwag, jakie strona skarżąca sformułowała wobec tej decyzji. Interpretowanie zażalenia w duchu otwartości nie oznacza bowiem, że administracja jest zobowiązana do snucia wyobrażeń lub spekulowania na temat tego, do czego składający zażalenie chciał się odnieść bez podania dalszych szczegółów. Wynika z tego, że strona skarżąca nie może powoływać się na samo przedstawianie tych możliwych podstaw niezgodności z prawem spornej decyzji w celu uzasadnienia dopuszczalności środka prawnego w świetle zasady zgodności.
(zob. pkt 69, 72)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, wyrok Komisja/Moschonaki, EU:T:2013:557, pkt 76, 77 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Wykładnia, zgodnie z którą każdy zarzut dotyczący naruszenia praw podstawowych należy uznać za bezwzględną przeszkodę procesową, a tym samym powinien zostać zbadany przez sąd z urzędu może zezwolić skarżącemu na podniesienie po raz pierwszy przed sądem zarzutu dotyczącego bezpośrednio zgodności z prawem aktu dla niego niekorzystnego, który jest zupełnie niezwiązany z zarzutami podniesionymi w zażaleniu. W tych okolicznościach administracja zapoznałaby się w ramach zażalenia jedynie z częścią podnoszonych wobec niej zarzutów. Nie będąc w stanie wystarczająco szczegółowo zapoznać się z zarzutami czy dezyderatami zainteresowanego, administracja nie mogłaby zatem podjąć próby ugodowego rozstrzygnięcia.
(zob. pkt 86, 87)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, wyrok BG/Rzecznik Praw Obywatelskich, T‑406/12 P, EU:T:2014:273, pkt 34
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok CR/Parlament, F‑128/12, EU:F:2014:38