POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)
z dnia 15 kwietnia 2011 r.
Sprawy połączone F-72/09 i F-17/10
Simone Daake
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Służba publiczna – Członek personelu tymczasowego – Zatrudnienie – Były członek personelu tymczasowego zatrudniony jako członek personelu kontraktowego – Pismo zawierające przypomnienie o dacie wygaśnięcia umowy – Akt niekorzystny – Żądania oczywiście niedopuszczalne – Odmowna decyzja w sprawie przedłużenia umowy – Oczywisty błąd w ocenie – Odszkodowanie – Żądania oczywiście pozbawione podstawy prawnej
Przedmiot: Skargi wniesione na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, oraz art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w których S. Daake żąda w istocie stwierdzenia nieważności pisma OHIM z dnia 12 września 2008 r. informującego ją o tym, że jej umowa o pracę w charakterze członka personelu kontraktowego wygasa z dniem 31 października 2008 r. i nie zostanie przedłużona, oraz zasądzenia od OHIM odszkodowania.
Orzeczenie: Skargi zostają w części odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne, a w części oddalone jako oczywiście pozbawione podstawy prawnej. Skarżąca pokrywa całość kosztów.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Skierowane do członka personelu tymczasowego pismo zawierające przypomnienie o dacie wygaśnięcia jego umowy o pracę – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)
2. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzja w sprawie nieprzedłużenia umowy – Włączenie
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)
3. Urzędnicy – Personel kontraktowy – Zatrudnienie – Przedłużenie umowy zawartej na czas określony
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 88)
4. Urzędnicy – Skarga – Zażalenie na decyzję odmowną w sprawie wniosku o odszkodowanie – Termin – Prekluzja – Otwarcie na nowo – Warunek – Nowe okoliczności prawne lub faktyczne
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 1)
1. Aktami lub decyzjami, na które można wnieść skargę o stwierdzenie nieważności, są jedynie takie środki, które wywołują wiążące skutki prawne mogące bezpośrednio i natychmiastowo wpłynąć na interesy urzędnika, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną.
W związku z tym decyzji niekorzystnej nie stanowi pismo instytucji ograniczające się do przypomnienia członkowi personelu kontraktowego warunków jego umowy o pracę dotyczących daty jej wygaśnięcia, niezawierające żadnych nowych elementów w stosunku do wspomnianych warunków.
(zob. pkt 34, 35)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 329/85 Castagnoli przeciwko Komisji, 9 lipca 1987 r., pkt 11; sprawa C‑417/05 P Komisja przeciwko Fernández Gómez, 14 września 2006 r., pkt 45–47
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑562/93 Obst przeciwko Komisji, 19 października 1995 r., pkt 23
2. W przypadku gdy umowa może zostać przedłużona, decyzja administracji w sprawie nieprzedłużenia tej umowy stanowi akt niekorzystny w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, odrębny od omawianej umowy, na który można złożyć zażalenie, a nawet zaskarżyć go, w przewidzianych w regulaminie pracowniczym terminach. Tego rodzaju decyzja, wydana w następstwie ponownego zbadania interesu służby oraz sytuacji zainteresowanego, zawiera bowiem nowy element w stosunku do pierwotnej umowy i nie może być postrzegana jako akt wyłącznie potwierdzający umowę.
(zob. pkt 36)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑160/04 Potamianos przeciwko Komisji, 15 października 2008 r., pkt 21
3. Kontrola sądu Unii w odniesieniu do decyzji w sprawie nieprzedłużenia umowy o pracę członka personelu kontraktowego stanowiącej akt niekorzystny winna się ograniczyć do sprawdzenia, czy nie występuje oczywisty błąd w ocenie interesu służby, który mógł uzasadniać te decyzję, oraz nadużycie władzy, czy też uchybienie obowiązkowi staranności ciążącemu na administracji, gdy staje ona wobec konieczności zdecydowania o przedłużeniu umowy wiążącej ją z jednym z pracowników.
(zob. pkt 41)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑35/07 Klug przeciwko EMEA, 27 listopada 2008 r., pkt 68
4. Jako że wyraźna decyzja odmowna w sprawie wniosku o odszkodowanie nie zawiera w stosunku do zapadłej wcześniej dorozumianej decyzji odmownej ponownego badania sytuacji zainteresowanego w świetle nowych okoliczności prawnych lub faktycznych, omawiana decyzja stanowi akt wyłącznie potwierdzający dorozumianą decyzję odmowną i zainteresowanemu nie przysługuje nowy termin do złożenia na nią zażalenia.
(zob. pkt 52)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone 75/82 i 117/82 Razzouk i Beydoun przeciwko Komisji, 20 marca 1984 r., pkt 12