WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 14 czerwca 2007 r.

Sprawa F‑121/05

Michel De Meerleer

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Konkurs otwarty – Niedopuszczenie do egzaminów pisemnych – Doświadczenie zawodowe – Obowiązek uzasadnienia – Powiadomienie o decyzji komisji konkursowej – Żądanie ponownego przeegzaminowania

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której M. De Meerleer żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursowej konkursu otwartego EPSO/A/19/04 z dnia 19 kwietnia 2005 r. odrzucającej kandydaturę skarżącego w tym konkursie i stwierdzenia nieważności decyzji tej samej komisji z dnia 30 maja 2005 r. odmawiającej ustosunkowania się do żądania ponownego przeegzaminowania skarżącego oraz, po drugie, zasądzenia od Komisji na jego rzecz, tytułem naprawy jakoby poniesionej szkody, odszkodowania.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Interes prawny

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Konkurs – Organizacja – Warunki i szczegółowe zasady dopuszczenia

(regulamin pracowniczy, art. 25, 90, 91; załącznik III, art. 7)

1.      Kandydat w konkursie dopuszczającym do wspólnotowej służby publicznej posiada niezależny i żywotny interes w żądaniu stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursowej odmawiającej ustosunkowania się do żądania ponownego zbadania pierwotnej decyzji o niedopuszczeniu go do konkursu ze względu na brak dostatecznego doświadczenia zawodowego, chociaż mógł w każdym razie złożyć zażalenie i skargę do sądu na tę pierwotną decyzję o niedopuszczeniu. Uprawnienia dyskrecjonalne komisji konkursowej w ramach ponownego badania jej decyzji, przy ocenie zarówno rodzaju i długości wcześniejszego doświadczenia zawodowego kandydatów, jak i jego związku z wymogami stanowiska pracy do obsadzenia nie są bowiem porównywalne z kontrolą wykonywaną w ramach rozpatrywania zażalenia przez organ powołujący, który nie jest uprawniony do stwierdzenia nieważności lub zmiany decyzji komisji konkursowej, ani też z dokonywaną przez sąd wspólnotowy w ramach skargi kontrolą zgodności z prawem, która musi ograniczyć się do sprawdzenia, czy komisja konkursowa, korzystając ze swojego uprawnienia do oceny doświadczenia zawodowego każdego z kandydatów, nie dopuściła się oczywistego błędu.

W rezultacie skarżący musi mieć możliwość poddania kontroli sądu wspólnotowego zgodności z prawem decyzji komisji konkursowej odmawiającej ponownego zbadania decyzji tej komisji o niedopuszczeniu go do konkursu, wydanej ze względu na to, że wniosek złożony został zbyt późno, nawet jeśli w tym samym czasie sąd ten rozpatruje zasadność decyzji pierwotnej.

(zob. pkt 29, 30, 32, 33)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 117/78 Orlandi przeciwko Komisji, 5 kwietnia 1979 r., Rec. str. 1613, pkt 9; sprawa 52/85 Rihoux i in. przeciwko Komisji, 7 maja 1986 r., Rec. str. 1555, pkt 9

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑115/89 González Holguera przeciwko Parlamentowi, 13 grudnia 1990 r., Rec. str. II‑831, pkt 54; sprawa T‑214/99 Carrasco Benítez przeciwko Komisji, 21 listopada 2000 r., RecFP str. I‑A‑257, II‑1169, pkt 70, 71; sprawa T‑386/00 Gonçalves przeciwko Parlamentowi, 23 stycznia 2002 r., RecFP str. I‑A‑13, II‑55, pkt 34; sprawa T‑145/02 Petrich przeciwko Komisji, 25 marca 2004 r., RecFP str. I‑A‑101, II‑447, pkt 37

2.      O ile prawdą jest, że postępowanie w sprawie ponownego zbadania decyzji wydanej przez komisję konkursową nie podlega przepisom art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, o tyle skuteczność wniosku o ponowne zbadanie i zagwarantowanie kandydatom możliwości zastosowania tej drogi prawnej w celu zapewnienia poszanowania zasady równego traktowania wymagają nie tylko, aby adresat decyzji będącej przedmiotem wniosku o ponowne zbadanie został o niej powiadomiony, ale by był w stanie skutecznie się z nią zapoznać. W tym zakresie administracja ma obowiązek zapewnienia, by kandydaci mogli faktycznie i w sposób łatwy zapoznać się z aktami administracyjnymi, które dotyczą ich indywidualnie.

Decyzja komisji konkursowej w konkursie zorganizowanym przez Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) odrzucająca jako złożony z opóźnieniem wniosek o ponowne zbadanie decyzji o niedopuszczeniu kandydata, pomimo braku potwierdzenia odbioru przez niego pisma informującego go o przekazaniu tej decyzji do jego akt osobowych na stronie internetowej EPSO, nie jest sprzeczna z art. 25 regulaminu pracowniczego, z art. 7 załącznika III do regulaminu pracowniczego, z ogłoszeniem o konkursie, a także z zasadą równego traktowania, w sytuacji gdy chociaż ogłoszenie o konkursie nie uściśla sposobu ogłaszania decyzji komisji konkursowej, to informacje zawarte w ogłoszeniu wraz z załącznikiem i wyraźnymi wytycznymi umieszczonymi na stronie EPSO przewidują, że po pierwsze, rozpoczęcie biegu terminu na złożenie wniosku o ponowne zbadanie nie zależy od otrzymania powiadomienia wysłanego na adres poczty elektronicznej kandydata, lecz od wpłynięcia nowego dokumentu do jego akt osobistych na stronie internetowej EPSO, a po drugie, że kandydat ma obowiązek aktywnego śledzenia zmian w tych aktach, czego kandydat ten nie uczynił wbrew obowiązkowi staranności.

(zob. pkt 61, 72, 80, 81, 87, 88)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑95/04 Lavagnoli przeciwko Komisji, 17 maja 2006 r., Zb.Orz.SP str. I-A-2-121, II‑A‑2‑569, pkt 45, 48