Language of document : ECLI:EU:F:2008:95

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 8ης Ιουλίου 2008

Υπόθεση F-76/07

Gerhard Birkhoff

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Υγειονομική ασφάλιση – Κάλυψη ιατρικών εξόδων – Αντικατάσταση αναπηρικής πολυθρόνας – Έκταση του ελέγχου που ασκεί το Πρωτοδικείο»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο G. Birkhoff, πρώην μόνιμος υπάλληλος της Επιτροπής, ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του γραφείου εκκαθαρίσεως λογαριασμών, της 8ης Νοεμβρίου 2006, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για χορήγηση της προηγούμενης έγκρισης που απαιτεί ο κανονισμός για την κάλυψη των εξόδων αγοράς αναπηρικής πολυθρόνας.

Απόφαση: Η απόφαση του γραφείου εκκαθαρίσεως λογαριασμών, της 8ης Νοεμβρίου 2006, ακυρώνεται. Η Επιτροπή φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Υγειονομική ασφάλιση – Έξοδα ασθενείας – Απόδοση των καταβληθέντων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 59 και 72 § 1· παράρτημα II, άρθρο 7· ρυθμίσεις αφορώσες την υγειονομική ασφάλιση, άρθρα 20 και 27)

2.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προσφυγή κατά αποφάσεως η οποία βαρύνεται με πλάνη περί το δίκαιο, αλλά η οποία μπορεί να δικαιολογηθεί βάσει άλλου λόγου – Στοιχείο που δεν εμποδίζει την ακύρωση – Εξαίρεση – Δεσμία αρμοδιότητα της διοικήσεως

1.      Καίτοι ο κοινοτικός δικαστής δεν μπορεί να ελέγξει εύκολα την ορθότητα των ιατρικών εκτιμήσεων των ιατρών συμβούλων των γραφείων εκκαθαρίσεως λογαριασμών, οι εν λόγω εκτιμήσεις δεν είναι, εντούτοις, ούτε οριστικές ούτε ανεπίδεκτες δικαστικού ελέγχου, ακόμη και όταν γίνονται τηρουμένων των σχετικών κανόνων, σε αντίθεση με τις ιατρικές εκτιμήσεις της υγειονομικής επιτροπής του άρθρου 7 του παραρτήματος II του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (ΚΥΚ) ή του ανεξάρτητου ιατρού του άρθρου 59 του ΚΥΚ. Πράγματι, οι ιατρικές εκτιμήσεις στις οποίες προβαίνει μονομερώς ιατρός υπαγόμενος στο οικείο όργανο δεν παρέχουν τις ίδιες εγγυήσεις ισορροπίας μεταξύ των μερών και αντικειμενικότητας που παρέχουν οι εκτιμήσεις της αρμόδιας υγειονομικής επιτροπής, λαμβανομένης υπόψη της συνθέσεώς της, ή οι εκτιμήσεις του ανεξάρτητου γνωματεύοντος ιατρού, λαμβανομένου υπόψη του τρόπου διορισμού του. Περαιτέρω, ούτε ο ΚΥΚ ούτε η κοινή ρύθμιση προβλέπουν ότι οι ιατρικές εκτιμήσεις των ιατρών συμβούλων των γραφείων εκκαθαρίσεως λογαριασμών επί των αιτήσεων αποδόσεως ιατρικών δαπανών μπορούν να αμφισβητούνται ενώπιον ιατρικού οργάνου που παρέχει τις ίδιες εγγυήσεις ισορροπίας και αντικειμενικότητας με αυτές που παρέχει η υγειονομική επιτροπή για θέματα αναπηρίας ή ο ανεξάρτητος ιατρός.

Για τον λόγο αυτό, ο κοινοτικός δικαστής ασκεί, όσον αφορά την άρνηση γραφείου εκκαθαρίσεως λογαριασμών να εγκρίνει την απόδοση ιατρικών δαπανών που διέπονται από τις διατάξεις σχετικά με την κάλυψη των κινδύνων ασθενείας των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, καθώς και όσον αφορά τη γνώμη του ιατρού συμβούλου του γραφείου εκκαθαρίσεως επί της οποίας στηρίζεται, ενδεχομένως, η εν λόγω άρνηση, έλεγχο, περιορισμένο μεν, αλλά περιλαμβάνοντα την πλάνη περί τα πράγματα, την πλάνη περί το δίκαιο, καθώς και την πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

(βλ. σκέψεις 50 έως 52)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 21 Μαΐου 1981, 156/80, Morbelli κατά Επιτροπής, Συλλογή 1981, σ. 1357, σκέψεις 15 έως 20· 19 Ιανουαρίου 1988, 2/87, Biedermann κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή 1988, σ. 143, σκέψη 8

ΠΕΚ: 23 Μαρτίου 1993, T‑43/89, Gill κατά Επιτροπής, Συλλογή 1993, σ. II‑303, σκέψη 36· 11 Μαΐου 2000, T‑34/99, Pipeaux κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑79 και II‑337, σκέψεις 29 κα 30· 12 Μαΐου 2004, T‑191/01, Hecq κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑147 και II‑659, σκέψεις 64 έως 78· 23 Νοεμβρίου 2004, T‑376/02, O κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑349 και II‑1595, σκέψη 29

ΔΔΔ: 22 Μαΐου 2007, F‑99/06, López Teruel κατά ΓΕΕΑ, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 74 έως 76· 18 Σεπτεμβρίου 2007, F‑10/07, Botos κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 40 έως 50

2.      Στο πλαίσιο υπαλληλικής προσφυγής, το γεγονός ότι απόφαση της διοικήσεως βαρυνόμενη με πλάνη περί το δίκαιο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί νομικώς βάσει άλλου λόγου δεν αποκλείει την ακύρωσή της. Δεν ισχύει το ίδιο αν η διοίκηση δεν έχει κανένα περιθώριο εκτιμήσεως και αν, κατά συνέπεια, η ακύρωση της επίμαχης αποφάσεως δεν μπορεί να έχει άλλο αποτέλεσμα από το να υποχρεώσει τη διοίκηση να εκδόσει νέα απόφαση έχουσα, επί της ουσίας, το αυτό περιεχόμενο με εκείνο της ακυρωθείσας αποφάσεως. Πράγματι, διαρκούσας της διαδικασίας, δεν μπορεί να προβληθεί λόγος διαφορετικός εκείνου επί του οποίου στηρίχθηκε η διοίκηση προς έκδοση της επίδικης αποφάσεως εάν η διοίκηση εξέδωσε την εν λόγω απόφαση ασκώντας δεσμία αρμοδιότητα.

(βλ. σκέψη 64)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 12 Δεκεμβρίου 1996, Stott κατά Επιτροπής, T‑99/95, Συλλογή 1996, σ. II‑2227, σκέψη 32