ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 25ης Μαΐου 2011

Υπόθεση F‑22/10

Luis María Bombín Bombín

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Άδεια για προσωπικούς λόγους – Κανονική άδεια – Μεταφορά άδειας – Υπάλληλος που έπαυσε να ασκείτα καθήκοντά του – Χρηματική αντιστάθμιση»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο εφαρμόζεται στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο L.‑M. Bombín Bombín ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής να του αρνηθεί, κατά τη συνταξιοδότηση, χρηματική αντιστάθμιση υπολογιζόμενη βάσει των 29 ημερών άδειας που δεν είχε πάρει.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται και ο προσφεύγων φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Άδειες – Κανονική άδεια – Μεταφορά στο επόμενο έτος του συνόλου των μη ληφθεισών ημερών άδειας – Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 1 § 2 παράρτημα V, άρθρο 4, εδ. 1· οδηγία 2003/88 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1)

2.      Υπάλληλοι – Άδειες – Κανονική άδεια – Οριστική παύση των καθηκόντων κατόπιν άδειας για προσωπικούς λόγους – Συμψηφιστική αποζημίωση για μη ληφθείσα άδεια – Προϋποθέσεις χορηγήσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα V, άρθρο 4)

3.      Υπάλληλοι – Αρχές – Προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης – Προϋποθέσεις – Μη υπογραφέν ατομικό δελτίο αδειών – Έγγραφο το οποίο δεν δημιουργεί δικαιολογημένη εμπιστοσύνη

1.      Μολονότι, δυνάμει του άρθρου 4, πρώτο εδάφιο, του παραρτήματος V του ΚΥΚ, το αποκτηθέν βάσει ενός ημερολογιακού έτους δικαίωμα άδειας πρέπει, κατ’ αρχήν, να αναλώνεται κατά τη διάρκεια του ιδίου αυτού έτους, από τη διάταξη αυτή προκύπτει επίσης ότι ο υπάλληλος δικαιούται να μεταφέρει στο επόμενο ημερολογιακό έτος το σύνολο των ημερών άδειας που δεν έλαβε κατά τη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους, στην περίπτωση κατά την οποία δεν εξάντλησε την ετήσια άδειά του για λόγους αναγόμενους στις ανάγκες της υπηρεσίας.

Περαιτέρω, άλλοι λόγοι, αν και μη αναγόμενοι στις ανάγκες της υπηρεσίας, δύνανται επίσης να δικαιολογήσουν μεταφορά του συνόλου των ημερών της μη ληφθείσας άδειας, λαμβανομένου υπόψη του σκοπού τον οποίο επιδιώκει η ετήσια άδεια. Ειδικότερα, το αυτό ισχύει όταν υπάλληλος, ευρισκόμενος σε αναρρωτική άδεια κατά τη διάρκεια όλου ή μέρους του ημερολογιακού έτους, στερήθηκε εξ αυτού του λόγου της δυνατότητας να ασκήσει το δικαίωμά του άδειας. Συγκεκριμένα, το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, το οποίο, κατά το άρθρο 1ε, παράγραφος 2, του ΚΥΚ έχει εφαρμογή στους υπαλλήλους, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι εγγυάται σε υπάλληλο, ο οποίος δεν μπόρεσε να ασκήσει το δικαίωμά του ετήσιας άδειας κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους λόγω αναρρωτικής άδειας, τη δυνατότητα να λάβει πράγματι την εν λόγω ετήσια άδεια μετά το οικείο ημερολογιακό έτος.

Αντιθέτως, όταν κανείς από τους προαναφερθέντες λόγους οι οποίοι ανάγονται ή είναι άσχετοι προς τις ανάγκες της υπηρεσίας δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι ένας υπάλληλος δεν μπόρεσε να εξαντλήσει την ετήσια άδειά του εντός του οικείου ημερολογιακού έτους, η μεταφορά άδειας στο επόμενο έτος δεν μπορεί να υπερβαίνει τις δώδεκα ημέρες.

(βλ. σκέψεις 27 έως 29)

Παραπομπή:

ΔΕE: 20 Ιανουαρίου 2009, C‑350/06 και C‑520/06, Schultz-Hoff, σκέψεις 43 και 55· 10 Σεπτεμβρίου 2009, Vicente Pereda, C‑277/08, σκέψεις 22 έως 25

ΔΔΔΕΕ: 15 Μαρτίου 2011, F‑120/07, Strack κατά Επιτροπής, σκέψεις 55 έως 58

2.      Υπάλληλος, ο οποίος έλαβε άδεια για προσωπικούς λόγους μέχρι τη συνταξιοδότησή του δικαιούται χρηματικής αντισταθμίσεως πέραν των δώδεκα ημερών τις οποίες δεν έχει πάρει μόνον όταν στοιχειοθετείται ότι, την παραμονή της αναχωρήσεώς του σε άδεια για προσωπικούς λόγους, δεν είχε μπορέσει να εξαντλήσει τις άδειές του για λόγους αναγόμενους στις ανάγκες της υπηρεσίας.

Συναφώς, το γεγονός ότι υπάλληλος ετέθη σε άδεια για προσωπικούς λόγους δεν συνιστά λόγο μεταφοράς του συνόλου των ημερών της μη ληφθείσας μέχρι την ημερομηνία αυτή άδειάς του, εφόσον ετέθη σε άδεια για προσωπικούς λόγους κατόπιν αιτήσεώς του. Υπό τις περιστάσεις αυτές, οι ημέρες της μη ληφθείσας άδειας, τις οποίες είχε στη διάθεσή του ο ενδιαφερόμενος κατά τη χρονική στιγμή της αναχωρήσεώς του, μεταφέρονται στα μεταγενέστερα έτη εντός του ορίου των δώδεκα ημερών του άρθρου 4 του παραρτήματος V του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 30, 31 και 33)

3.      Το δικαίωμα επικλήσεως της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, που συνιστά μία από τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλύπτει κάθε ιδιώτη που βρίσκεται σε κατάσταση από την οποία προκύπτει ότι το κοινοτικό όργανο, με το να του παράσχει ακριβείς, απηλλαγμένες αιρέσεων και συγκλίνουσες εξασφαλίσεις που προέρχονται από έγκριτες και αξιόπιστες πηγές, του δημιούργησε βάσιμες προσδοκίες. Συναφώς, μη υπογραφέν ατομικό δελτίο αδειών δεν μπορεί να θεωρηθεί ως προερχόμενο από επαρκώς αξιόπιστη και έγκυρη πηγή. Επιπλέον, ακόμη και αν υποτεθεί ότι το έγγραφο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως προερχόμενο από τέτοιου είδους πηγή, δεν αποδεικνύει ότι η διοίκηση έλαβε τυπικώς υπόψη θέση επί της μεταφοράς στα επόμενα έτη του συνόλου των ημερών της μη ληφθείσας άδειας του υπαλλήλου.

(βλ. σκέψη 32)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 16 Μαρτίου 2005, T‑329/03, Ricci κατά Επιτροπής, σκέψη 79