ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 11ης Ιουλίου 2013

Υπόθεση F‑111/10

AN

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Δικαιώματα και υποχρεώσεις του υπαλλήλου — Γεγονότα βάσει των οποίων είναι δυνατόν να τεκμαίρεται η ύπαρξη πιθανής παράνομης δραστηριότητας επιζήμιας για τα συμφέροντα της Ένωσης — Υποχρέωση του υπαλλήλου να ενημερώσει τους ιεραρχικώς ανωτέρους του ή την OLAF — Αίτημα προστασίας δυνάμει του άρθρου 22α, παράγραφος 3, του ΚΥΚ — Ηθική παρενόχληση»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η AN ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί απορρίψεως του αιτήματός της να απαλειφθούν ορισμένες παρατηρήσεις που περιέχονται σε δύο σημειώματα που της απηύθυναν οι ιεραρχικώς προϊστάμενοί της, την παροχή της προστασίας που προβλέπεται στο άρθρο 22α, παράγραφος 3, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) και την κίνηση διοικητικής έρευνας για τα αντίποινα που θεωρεί ότι ασκήθηκαν σε βάρος της. Επιπλέον, η προσφεύγουσα‑ενάγουσα ζητεί την αποκατάσταση της ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Απόφαση:      Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται. Η AN φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Έννοια — Χαρακτηρισμός που εμπίπτει στη σφαίρα εκτιμήσεως του δικαστηρίου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90 § 2)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Ύπαρξη βλαπτικής πράξεως — Υποχρέωση άμεσης ασκήσεως της διοικητικής ενστάσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90 §§ 1 και 2)

3.      Υπάλληλοι — Δικαιώματα και υποχρεώσεις — Ελευθερία εκφράσεως — Γνωστοποίηση γεγονότων βάσει των οποίων είναι δυνατόν να τεκμαίρεται η ύπαρξη παράνομης δραστηριότητας ή σοβαρής παραβάσεως — Προστασία κατά πειθαρχικών διώξεων — Έκταση

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 22α § 3· απόφαση 1999/396 της Επιτροπής, άρθρο 2)

4.      Υπάλληλοι — Ηθική παρενόχληση — Έννοια — Αρνητικές παρατηρήσεις που απευθύνονται σε υπάλληλο — Δεν εμπίπτουν — Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 12α)

5.      Υπάλληλοι — Ηθική παρενόχληση — Έννοια — Φήμες — Δεν εμπίπτουν

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 12α)

1.      Ο νομικός χαρακτηρισμός επιστολής υπαλλήλου ως «αιτήσεως» ή «διοικητικής ενστάσεως» εμπίπτει αποκλειστικώς στη σφαίρα εκτιμήσεως του δικαστηρίου και δεν εξαρτάται από τη βούληση των διαδίκων. Συναφώς, επιστολή με την οποία υπάλληλος εκδηλώνει τη βούλησή του να αμφισβητήσει απόφαση της Διοικήσεως αποτελεί διοικητική ένσταση κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ και όχι αίτηση.

(βλ. σκέψη 62)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 30 Απριλίου 1998, T‑205/95, Cordiale κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 34 και 38

ΔΔΔΕΕ: 15 Φεβρουαρίου 2011, F‑76/09, AH κατά Επιτροπής, σκέψη 38 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Σε περίπτωση αποφάσεως ληφθείσας από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή και συνιστώσας πράξη η οποία θίγει έναν υπάλληλο, ο υπάλληλος αυτός, εφόσον σκοπεύει να ζητήσει την ακύρωση, τη μεταρρύθμιση ή την ανάκληση της πράξεως αυτής, δεν οφείλει να υποβάλει αίτηση, υπό την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, αλλά να χρησιμοποιήσει τη διαδικασία της διοικητικής ενστάσεως του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψη 77)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 30 Απριλίου 2009, F‑65/07, Aayhan κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 40

3.      Η προστασία που προβλέπεται στο άρθρο 22α, παράγραφος 3, του ΚΥΚ, την οποία αφορά και το άρθρο 2 της αποφάσεως 1999/396 σχετικά με τους όρους και τις λεπτομέρειες των εσωτερικών ερευνών στον τομέα της καταπολέμησης της απάτης, της δωροδοκίας και κάθε άλλης παράνομης δραστηριότητας επιζήμιας για τα συμφέροντα των Κοινοτήτων, παρέχεται, χωρίς διατυπώσεις, στους υπαλλήλους που έχουν παράσχει πληροφορίες σχετικά με γεγονότα βάσει των οποίων είναι δυνατόν να τεκμαίρεται η ύπαρξη παράνομης δραστηριότητας, για μόνον τον λόγο ότι έχουν παράσχει τις εν λόγω πληροφορίες.

Εντούτοις, η εν λόγω προστασία δεν προστατεύει τον υπάλληλο κατά κάθε αποφάσεως που μπορεί να τον θίγει αλλά μόνον κατά των αποφάσεων που συνδέονται με τις καταγγελίες που πραγματοποίησε.

(βλ. σκέψεις 86 και 90)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 24 Φεβρουαρίου 2010, F‑2/09, Menghi κατά ENISA, σκέψη 139

4.      Αρνητικές παρατηρήσεις που απευθύνονται σε υπάλληλο δεν θίγουν την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια ή την ακεραιότητά του, εφόσον είναι διατυπωμένες ευπρεπώς και από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι στηρίζονται σε μη θεμελιωμένες κατηγορίες που δεν έχουν καμία σχέση με αντικειμενικά πραγματικά περιστατικά.

(βλ. σκέψη 98)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: Menghi κατά ENISA, προπαρατεθείσα, σκέψη 110

5.      Μια φήμη, ακόμη και αν αποδειχθεί βάσιμη, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόδειξη ηθικής παρενοχλήσεως σε βάρος υπαλλήλου ή της υπάρξεως οποιασδήποτε μεμπτής συμπεριφοράς καταλογιστέας στη Διοίκηση.

(βλ. σκέψη 00)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 8 Ιουνίου 1995, T‑496/93, Allo κατά Επιτροπής, σκέψη 48