Language of document : ECLI:EU:F:2011:128

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 8ης Σεπτεμβρίου 2011

Υπόθεση F‑69/10

Luigi Marcuccio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Αγωγή αποζημιώσεως — Έλλειψη νομιμότητας — Αποστολή εγγράφου σχετικού με τα έξοδα συγκεκριμένης δίκης στον δικηγόρο που εκπροσώπησε τον προσφεύγοντα-ενάγοντα στη δίκη αυτή — Προσφυγή-αγωγή προδήλως στερούμενη νομικής βάσεως — Άρθρο 94 του Κανονισμού Διαδικασίας»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή, ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο εφαρμόζεται στη Συνθήκη ΕΚΑΕ δυνάμει του άρθρου της 106α, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, αφενός, να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του περί αποκαταστάσεως της ζημίας που διατείνεται ότι υπέστη λόγω αποστολής στον εκπρόσωπό του στην υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Ιουνίου 2008, T‑184/04, Marcuccio κατά Επιτροπής, σημειώματος αφορώντος την καταβολή των δικαστικών εξόδων της διαδικασίας αυτής και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να του καταβάλει αποζημίωση.

Απόφαση:      Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως στερούμενη νομικής βάσεως. Ο προσφεύγων-ενάγων φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων και καταδικάζεται να καταβάλει στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης το ποσό των 2 000 ευρώ.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Αγωγή αποζημιώσεως — Αίτημα περί ακυρώσεως της προ της ασκήσεως της προσφυγής αποφάσεως με την οποία είχε απορριφθεί αίτημα περί αποζημιώσεως — Αίτημα που δεν είναι αυτοτελές σε σχέση με τα αιτήματα αποζημιώσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Εξωσυμβατική ευθύνη — Προϋποθέσεις — Έλλειψη νομιμότητας — Ζημία — Αιτιώδης σύνδεσμος — Σωρευτικές προϋποθέσεις

(Άρθρο 340, εδ. 2, ΣΛΕΕ)

3.      Διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης χωρίς εύλογη αιτία ή κακοβούλως λόγω καταχρηστικής άσκησης προσφυγής εκ μέρους υπαλλήλου

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 94)

1.      Τα αιτήματα περί ακυρώσεως της θέσεως που έλαβε θεσμικό όργανο όσον αφορά ένα ζήτημα αποζημιώσεως κατά το προ της ασκήσεως της προσφυγής-αγωγής στάδιο δεν μπορούν να εξετάζονται αυτοτελώς σε σχέση με τα αιτήματα αποζημιώσεως.

(βλ. σκέψη 20)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 14 Οκτωβρίου 2004, T‑256/02, I κατά Δικαστηρίου, σκέψη 47 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Για να υφίσταται εξωσυμβατική ευθύνη της Ένωσης, κατά την έννοια του άρθρου 340, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, πρέπει να συντρέχουν σωρευτικώς τρεις προϋποθέσεις, ήτοι: ο παράνομος χαρακτήρας της προσαπτομένης στα όργανα ενέργειας, το υποστατό της ζημίας και η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της προβαλλομένης ενέργειας και της επικαλουμένης ζημίας. Επομένως, για να απορριφθεί μια αγωγή αποζημιώσεως αρκεί να μη συντρέχει μία από τις προϋποθέσεις αυτές.

(βλ. σκέψεις 22 και 23)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 9 Σεπτεμβρίου 1999, C‑257/98 P, Lucaccioni κατά Επιτροπής, σκέψεις 11 και 14 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΔΔΔΕΕ: 21 Φεβρουαρίου 2008, F‑4/07, Σκουλίδη κατά Επιτροπής, σκέψη 43· 23 Φεβρουαρίου 2010, F‑7/09, Faria κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 62 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Δυνάμει του άρθρου 94 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, αν το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υποβλήθηκε σε έξοδα που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, ιδίως αν η προσφυγή έχει χαρακτήρα προδήλως καταχρηστικό, μπορεί να καταδικάσει τον διάδικο που τα προκάλεσε στην εν όλω ή εν μέρει πληρωμή τους, χωρίς όμως το καταβλητέο ποσό να μπορεί να υπερβεί τα 2 000 ευρώ.

Η διάταξη αυτή πρέπει να τύχει εφαρμογής και στην περίπτωση προσφυγής υπαλλήλου ο οποίος έχει ασκήσει ενώπιον των δικαστηρίων της Ένωσης πολυάριθμες προσφυγές που έχουν ήδη απορριφθεί, τουλάχιστον εν μέρει, ως προδήλως απαράδεκτες ή ως προδήλως στερούμενες νομικής βάσεως και ο οποίος ασκεί προσφυγή-αγωγή σαφώς χωρίς εύλογη αιτία ή κακοβούλως, έχοντας αδικαιολόγητα επιλέξει τη δικαστική οδό.

(βλ. σκέψεις 31, 33 και 34)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 6 Δεκεμβρίου 2007, C‑59/06 P, Marcuccio κατά Επιτροπής· 9 Δεκεμβρίου 2009, C‑513/08 P, Marcuccio κατά Επιτροπής, και C‑528/08 P, Marcuccio κατά Επιτροπής

ΠΕΚ: 5 Ιουλίου 2005, T-9/04, Marcuccio κατά Επιτροπής· 9 Σεπτεμβρίου 2008, T‑143/08, Marcuccio κατά Επιτροπής, και T‑144/08, Marcuccio κατά Επιτροπής· 26 Ιουνίου 2009, T‑114/08 P, Marcuccio κατά Επιτροπής· 28 Σεπτεμβρίου 2009, T‑46/08 P, Marcuccio κατά Επιτροπής

ΓΔΕΕ: 23 Μαρτίου 2010, T‑16/09 P, Marcuccio κατά Επιτροπής· 28 Οκτωβρίου 2010, T‑32/09 P, Marcuccio κατά Επιτροπής

ΔΔΔΕΕ: 11 Μαΐου 2007, F‑2/06, Marcuccio κατά Επιτροπής· 6 Δεκεμβρίου 2007, F‑40/06, Marcuccio κατά Επιτροπής· 14 Δεκεμβρίου 2007, F‑21/07, Marcuccio κατά Επιτροπής· 4 Νοεμβρίου 2008, F‑18/07, Marcuccio κατά Επιτροπής, και F‑87/07, Marcuccio κατά Επιτροπής· 18 Φεβρουαρίου 2009, F‑70/07, Marcuccio κατά Επιτροπής· 31 Μαρτίου 2009, F‑146/07, Marcuccio κατά Επιτροπής· 20 Ιουλίου 2009, F‑86/07, Marcuccio κατά Επιτροπής· 7 Οκτωβρίου 2009, F‑122/07, Marcuccio κατά Επιτροπής, F‑3/08, Marcuccio κατά Επιτροπής, και 16 Μαρτίου 2011, F‑21/10, Marcuccio κατά Επιτροπής