WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 20 września 2007 r.

Sprawa F‑111/06

Nikos Giannopoulos

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania – Wniosek o zmianę zaszeregowania – Zasada równego traktowania – Doświadczenie zawodowe – Obowiązek uzasadnienia – Nowa okoliczność faktyczna – Dopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której N. Giannopoulos żąda stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego Rady z dnia 29 listopada 2005 r. oddalającej jego wniosek złożony na podstawie art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego o zmianę zaszeregowania oraz żąda odszkodowania.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin – Prekluzja – Otwarcie na nowo – Warunki

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania – Powołanie do wyższej grupy zaszeregowania

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 31 ust. 2)

3.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania – Powołanie do wyższej grupy zaszeregowania

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 5, art. 31 ust. 2)

4.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Decyzja o zaszeregowaniu do grupy – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 25 akapit drugi, art. 31)

5.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania – Powołanie do wyższej grupy zaszeregowania

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 1d ust. 1, art. 31 ust. 2)

1.      O ile zgodnie z brzmieniem art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędnik może domagać się od organu powołującego wydania decyzji w jego sprawie, to jednak uprawnienie to nie daje urzędnikowi możliwości obejścia terminów do złożenia zażalenia i wniesienia skargi, ustanowionych w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, przez zakwestionowanie pośrednio, w drodze złożenia wniosku, wcześniejszej decyzji, której nie zaskarżono w terminie. Jedynie zaistnienie nowych, istotnych okoliczności może uzasadnić wniosek o ponowne rozpatrzenie takiej decyzji.

Taki przypadek zachodzi, w sytuacji gdy urzędnik wnosi o ponowne zbadanie jego zaszeregowania, które zostało dokonane w momencie jego zatrudnienia po okresie próbnym, a administracja, przed złożeniem wniosku, ponownie zbadała – pod kątem zmiany grupy zaszeregowania – jego akta osobowe wraz z aktami osobowymi innych urzędników, których zaszeregowanie również stało się ostateczne, nie ujawniając przy tym tej informacji zainteresowanemu. Uzasadnia to bowiem, zgodnie z zasadą prawa do sądu, możliwość dokonywania przez Sąd kontroli zasadności odmowy zmiany zaszeregowania skarżącego.

(zob. pkt 28, 31)

2.      Wyjątkowe kwalifikacje, pozwalające na zastosowanie art. 31 ust. 2 regulaminu pracowniczego, winny być ocenione nie w odniesieniu do całej populacji, lecz w odniesieniu do przeciętnego profilu laureatów podobnych konkursów tworzących już populację w znacznym stopniu wyselekcjonowaną zgodnie z wymogami art. 27 regulaminu pracowniczego.

W odniesieniu do długości doświadczenia zawodowego nowo zatrudnionego urzędnika, okoliczność, że dana osoba może wykazać się wieloletnim doświadczeniem zawodowym, nie może sama z siebie powodować przyznania mu prawa do powołania do wyższej grupy. Okoliczność, że doświadczenie to było dłuższe niż minimalny okres wymagany do udziału w konkursie, którego laureatem jest urzędnik, nie wystarcza do stwierdzenia wyjątkowego charakteru długości tego doświadczenia, które należy oceniać w odniesieniu do długości doświadczenia zawodowego innych laureatów konkursów zorganizowanych według porównywalnych procedur wyboru. W każdym przypadku nawet założenie, że długość doświadczenia zawodowego urzędnika należy traktować jako wyjątkową, ocena ta nie uprawnia jednak do zaklasyfikowania go do wyższej grupy zaszeregowania. Jeśli nawet nowo zatrudniony urzędnik spełnia warunki z art. 31 ust. 2 regulaminu pracowniczego, aby być zaszeregowanym do wyższej grupy, nie ma on jednak roszczenia o takie zaszeregowanie. Twierdzenie to odnosi się a fortiori do urzędnika, który nie spełnia wszystkich kryteriów badanych przez organ powołujący podczas oceny dotyczącej ewentualnego występowania wyjątkowych kwalifikacji.

W odniesieniu do wyjątkowego doświadczenia zawodowego, należy je oceniać nie w sposób abstrakcyjny, lecz wyłącznie pod kątem wymogów stanowiska pracy, które zostało powierzone zainteresowanemu w momencie rozpoczęcia jego służby.

(zob. pkt 57, 60, 62–64)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑298/93 P Klinke przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 29 czerwca 1994 r., Rec. str. I‑3009, pkt 30

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑12/97 Barnett przeciwko Komisji, 5 listopada 1997 r., RecFP str. I‑A‑313, II‑863, pkt 50; sprawa T‑203/97 Forvass przeciwko Komisji, 6 lipca 1999 r., RecFP str. I‑A‑129, II‑705, pkt 49; sprawa T‑381/00 Wasmeier przeciwko Komisji, 11 lipca 2002 r., RecFP str. I‑A‑125, II‑677, pkt 56, 57, 65, 125; sprawa T‑6/02 Platte przeciwko Komisji, 3 października 2002 r., RecFP str. I‑A‑189, II‑973, pkt 38; sprawa T‑133/02 Chawdhry przeciwko Komisji, 17 grudnia 2003 r., RecFP str. I‑A‑329, II‑1617, pkt 102; sprawa T‑145/04 Righini przeciwko Komisji, 15 listopada 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑349, II‑1547, pkt 92; sprawa T‑411/03 Herbillon przeciwko Komisji, 15 marca 2006 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑2‑45, II‑A‑2‑193, pkt 62; sprawa T‑429/03 Valero Jordana przeciwko Komisji, 15 marca 2006 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑2‑51, II‑A‑2‑217, pkt 89, 91; sprawa T‑331/04 R przeciwko Komisji, 10 maja 2006 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 72, 74

Sąd do Spraw Służby Publicznej: sprawa F‑16/05 Falcione przeciwko Komisji, 26 kwietnia 2006 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑1‑3, II‑A‑1‑7, pkt 55, 56

3.      Możliwość zaszeregowania szczególnie wykwalifikowanego kandydata do europejskiej służby publicznej do wyższej grupy ze względu na szczególne potrzeby służby ma na celu umożliwienie danej instytucji jako pracodawcy zapewnienia sobie, w kontekście rynku pracy, usług osoby, o którą mogliby starać się liczni inni potencjalni pracodawcy, a zatem osoby, która mogłaby z niej odejść. W każdym przypadku art. 31 ust. 2 regulaminu pracowniczego nakłada obowiązek porównania kwalifikacji zainteresowanego z wymaganiami wiążącymi się ze stanowiskiem, które zostało mu powierzone jako urzędnikowi podczas zatrudniania.

W tych okolicznościach nowo zatrudniony urzędnik może twierdzić, że instytucja nie uwzględniła szczególnych potrzeb służby jedynie wówczas, gdy ogłoszenie o konkursie, którego jest on laureatem, ogłoszenie o wolnym stanowisku dotyczące jego pierwszego zatrudnienia lub charakter obowiązków rzeczywiście przez niego sprawowanych na tym stanowisku przemawiają za jego zaszeregowaniem do wyższej grupy.

W tym zakresie występowanie w danym momencie większego zapotrzebowania na urzędników wyspecjalizowanych w dziedzinie nowo zatrudnionego urzędnika w instytucji nie pozwala samo w sobie na to, żeby uznać, iż instytucja ta napotkała szczególne trudności w zatrudnieniu personelu zdolnego do realizowania zadań danego rodzaju.

(zob. pkt 67–69, 71)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑55/03 Brendel przeciwko Komisji, 26 października 2004 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑311, II‑1437, pkt 112; ww. sprawa R przeciwko Komisji, pkt 36, 39

4.      O ile w świetle obowiązku dobrej administracji należy wyrazić ubolewanie, że administracja nie uznała za stosowne poinformować urzędnika o tym, że właściwe służby poddały ponownej ocenie jego zaszeregowanie pod kątem ewentualnego zaszeregowania go do wyższej grupy, okoliczność ta nie stanowi naruszenia obowiązku uzasadnienia decyzji organu powołującego odmawiającej ponownego rozpatrzenia zaszeregowania, o które wnioskował zainteresowany, gdy decyzja ta w wyraźny sposób wskazuje kryteria i przesłanki, na których organ ten się opiera przy ocenie wyjątkowego charakteru wykształcenia i doświadczenia skarżącego. Z uwagi na szeroki zakres uznania organu powołującego uzasadnienie takie ma umożliwić skarżącemu zapoznanie się ze zindywidualizowanymi i istotnymi powodami, które doprowadziły do odmowy zaszeregowania go do wyższej grupy. Aby spełnić wymóg uzasadnienia, nie ma potrzeby, ażeby organ powołujący określił jeszcze rodzaj wykształcenia i długość doświadczenia zawodowego wymaganego do ubiegania się o przyznanie dodatkowej grupy zaszeregowania, o którą wnosi skarżący, gdyż badanie to ma charakter kazuistyczny.

(zob. pkt 84)

5.      Ocena wyjątkowych kwalifikacji urzędnika pod kątem jego zaszeregowania do grupy nie może odbywać się w sposób abstrakcyjny, lecz musi brać pod uwagę stanowisko, na które ma on zostać zatrudniony. Tymczasem sąd wspólnotowy nie może ocenić zarzutu dotyczącego naruszenia zasady równego traktowania i dokonać szczegółowej oceny kwalifikacji porównywalnych kandydatów, gdyż prowadziłoby to do zastąpienia oceny organu powołującego oceną sądu i naruszałoby w ten sposób szeroki zakres uznania, które przysługuje temu organowi. Ponadto kazuistyczny charakter oceny dokonywanej zgodnie z art. 31 ust. 2 regulaminu pracowniczego stoi zasadniczo na przeszkodzie temu, by urzędnik mógł skutecznie powoływać się na naruszenie zasady równego traktowania.

(zob. pkt 94, 95)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Chawdhry przeciwko Komisji, pkt 102; ww. sprawa Brendel przeciwko Komisji, pkt 129; ww. sprawa R przeciwko Komisji, pkt 104