POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)
z dnia 7 marca 2012 r.
Sprawa F‑31/11
BI
przeciwko
Europejskiemu Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego
Służba publiczna – Termin do wniesienia skargi – Język oddalenia zażalenia
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której BI żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 14 kwietnia 2010 r., w drodze której dyrektor Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop) dokonała jej zwolnienia, a po drugie, nakazania Cedefop naprawienia szkody i zadośćuczynienia krzywdzie, których jej zdaniem doznała.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarżący pokrywa całość kosztów postępowania.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Termin – Rozpoczęcie biegu terminu – Doręczenie – Pojęcie – Doręczenie urzędnikowi decyzji oddalającej zażalenie w języku, którego nie zna, lecz który był użyty w tym zażaleniu – Włączenie
(regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 3)
2. Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin – Bezwzględna przesłanka procesowa – Prekluzja – Usprawiedliwiony błąd – Pojęcie
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
1. Chociaż regulamin pracowniczy i warunki zatrudnienia innych pracowników nie regulują kwestii języka używanego przez instytucje Unii w ramach decyzji kierowanych do personelu, to gdy instytucja kieruje do urzędnika lub pracownika decyzję indywidualną, powinna ona, na podstawie obowiązku staranności, sporządzić ją w języku, którym włada on biegle.
W przypadku decyzji oddalającej zażalenie jej doręczenie w języku, który nie jest ani językiem ojczystym urzędnika, ani językiem, w którym zażalenie zostało napisane, można uznać za zgodne z przepisami, pod warunkiem że zainteresowany był w stanie skutecznie się zapoznać z decyzją. Jeżeli natomiast adresat wspomnianej decyzji uważa, że nie jest w stanie jej zrozumieć, powinien z dochowaniem wszelkiej staranności wystąpić do instytucji o dostarczenie tłumaczenia na język zażalenia lub na jego język ojczysty. Jeżeli wniosek w tej sprawie zostanie złożony bez zwłoki, termin do wniesienia skargi rozpoczyna bieg dopiero od dnia doręczenia zainteresowanemu urzędnikowi tłumaczenia.
Jeżeli natomiast urzędnik lub pracownik decyduje się dobrowolnie na złożenie zażalenia w danym języku niebędącym jego językiem ojczystym, jego decyzja oznacza, że zgadza się na użycie tego języka przez instytucję w odpowiedzi.
W każdym razie dopuszcza się dokonanie przez administrację wyboru języków komunikacji wewnętrznej, jeżeli wybór ten wynika z obiektywnych względów. Zaś użycie przez administrację przy sporządzaniu decyzji w przedmiocie zażalenia języka wybranego przez składającego zażalenie wynika z obiektywnych względów, odnoszących się właśnie do wyboru języka dokonanego przez samego składającego zażalenie. W związku z tym użycie przez daną instytucję tego samego języka, jak język, w którym złożono zażalenie, nie ma arbitralnego charakteru.
(zob. pkt 19–22)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑197/98 Rudolph przeciwko Komisji, 23 marca 2000 r., pkt 44, 46 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑118/99 Bonaiti Brighina przeciwko Komisji, 7 lutego 2001 r., pkt 15, 17
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑63/07 Patsarika przeciwko Cedefopowi, 3 marca 2009 r., pkt 31 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa F‑7/07 Angioi przeciwko Komisji, 29 czerwca 2011 r., pkt 91, 106
2. Sąd Unii dopuszcza, by naruszenie norm w zakresie terminów do złożenia zażalenia i wniesienia skargi niekoniecznie prowadziło do odrzucenia skargi ze względu na niedopuszczalność, w przypadku gdy to naruszenie wynika z usprawiedliwionego błędu ze strony urzędnika lub pracownika. Pojęcie usprawiedliwionego błędu może jednak dotyczyć jedynie wyjątkowych okoliczności, między innymi takich, w których instytucja zachowała się w taki sposób, który sam w sobie lub w przeważającej mierze przyczynił się do powstania zrozumiałej wątpliwości u podmiotu działającego w dobrej wierze i dokładającego staranności wymaganej od dostatecznie poinformowanej osoby.
Adwokat skarżącego, który sam sporządził w imieniu swojego klienta i za jego zgodą treść zażalenia w danym języku, a następnie otrzymał decyzję oddalającą zażalenie sporządzoną w tym samym języku, nie może nie wiedzieć, z racji wiedzy i staranności, której można się spodziewać ze strony zawodowego prawnika, że terminy do złożenia skargi, które są obowiązkowe i strony nie mogą nimi rozporządzać, rozpoczynają swój bieg z chwilą doręczenia decyzji oddalającej zażalenie w wersji oryginalnej sporządzonej w języku wybranym przez zainteresowanego, a nie z dniem późniejszym, w którym skarżący otrzyma tłumaczenie decyzji oddalającej zażalenie na inny język.
(zob. pkt 29, 32)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑73/10 Coedo Suárez przeciwko Radzie, 5 lipca 2011 r., pkt 40 i przytoczone tam orzecznictwo