Sprawa C‑362/15 P(I)
Anonymos Elliniki Metalleftiki kai Metallourgiki Etairia Larymnis Larko
przeciwko
Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE
i
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Interwencja – Wierzyciel głównej strony sporu – Interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy – Brak
Streszczenie – postanowienie wiceprezesa Trybunału z dnia 6 października 2015 r.
1. Postępowanie sądowe – Interwencja – Przesłanki dopuszczalności – Interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy – Pojęcie – Wymóg bezpośredniego i aktualnego interesu – Interes, który winien dotyczyć rozstrzygnięcia sporu mogący wpłynąć na sytuację prawną wnoszącego
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 40 akapit drugi)
2. Odwołanie – Zarzuty – Niewystarczające uzasadnienie – Podanie przez Sąd uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Przesłanki
(art. 256 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36, art. 53 akapit pierwszy)
3. Postępowanie sądowe – Interwencja – Przesłanki dopuszczalności – Interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy – Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z zakresu pomocy państwa – Naruszenie interesów gospodarczych i finansowych wierzyciela głównej strony – Brak istniejącego i aktualnego interesu w popieraniu skargi wnoszącego o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta – Granice
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 40 akapit drugi)
4. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut skierowany przeciwko podstawie uzupełniającej – Zarzut nieistotny dla sprawy – Oddalenie
(art. 256 ust. 1 akapit drugi TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy)
1. Pojęcie „interesu w rozstrzygnięciu sprawy” w rozumieniu art. 40 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości należy określić na podstawie samego przedmiotu sprawy i rozumieć je jako bezpośredni i faktyczny interes w rozstrzygnięciu co do samych żądań, a nie jako interes w odniesieniu do podniesionych zarzutów lub argumentów. W istocie przez „rozstrzygnięcie sprawy” należy rozumieć oczekiwane orzeczenie kończące postępowanie w sprawie, i to w taki sposób, w jaki jest ono ujęte w sentencji wyroku, który ma zostać wydany.
W tym względzie należy w szczególności ustalić, czy zaskarżony akt dotyczy składającego wniosek o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze interwenienta bezpośrednio i czy jego interes w rozstrzygnięciu sprawy został stwierdzony. Co do zasady interes w rozstrzygnięciu sprawy można uznać za wystarczająco bezpośredni tylko wówczas, gdy to rozstrzygnięcie może zmienić sytuację prawną wnoszącego o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
(por. pkt 6, 7)
2. Spoczywający na Sądzie na mocy art. 36 i art. 53 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości obowiązek uzasadnienia wyroku nie nakazuje Sądowi przedstawienia wywodów, które w wyczerpujący sposób podejmowałyby punkt po punkcie argumentację przedstawioną przez strony sporu. Uzasadnienie może zatem być dorozumiane, pod warunkiem że umożliwia zainteresowanym zapoznanie się z powodami nieuwzględnienia ich argumentów przez Sąd i zapewnia Trybunałowi wystarczający materiał do sprawowania kontroli.
(por. pkt 12, 14)
3. W ramach skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji dotyczącej pomocy państwa, naruszenie, choćby poważne, interesów ekonomicznych i finansowych wierzyciela głównej strony sporu w sprawie zawisłej przed Sądem nie można uznać za bezpośrednie zagrożenie dla interesów wierzyciela, ustanawiające interes w rozstrzygnięciu sporu w rozumieniu art. 40 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości, gdyż nie zmienia ono jego sytuacji prawnej. Takie interesy pokrywają się bowiem z interesami dłużnika, który jest główną stroną w odnośnym sporze, i rozstrzygniecie tego sporu wpływa na te interesy wyłącznie w sposób pośredni, poprzez skutki, jakie rozstrzygniecie to wywołuje wobec tej strony głównej.
Jednakże wierzyciel może wykazać swój interes w rozstrzygnięciu sporu, w którym dłużnik jest jedną ze stron głównych, gdy rozstrzygnięcie sporu wpływa na kwalifikację prawną tych wierzytelności.
(por. pkt 19, 20)
4. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 30, 32)