WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (druga izba)
z dnia 5 listopada 2008 r.
Sprawa F-48/06
Eric Avanzata i in.
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Personel kontraktowy – Zaszeregowanie i wynagrodzenie – Byli pracownicy najemni prawa luksemburskiego
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której E. Avanzata i 20 innych członków personelu kontraktowego Komisji żądają stwierdzenia nieważności decyzji kierownika wydziału ds. kadr Biura infrastruktury i logistyki w Luksemburgu ustalających warunki zatrudnienia skarżących, w szczególności grupę funkcyjną, grupę zaszeregowania, stopień i wynagrodzenie.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Postępowanie – Termin do przedstawienia dowodów – Artykuł 42 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej
(regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 46 § 1 akapit pierwszy lit. d), art. 48 § 1, art. 66 § 2; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 39 § 1 akapit pierwszy lit. e), art. 42, art. 58 § 5)
2. Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Nieprzedłożenie zaskarżonego aktu
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21; regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 44 §§ 3–6)
3. Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 117)
4. Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Data złożenia – Otrzymanie przez administrację
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 117)
5. Urzędnicy – Warunki zatrudnienia innych pracowników – Stosowanie tytułu IV dotyczącego personelu kontraktowego, nieuzależnione od uprzedniego sporządzenia opisu zakresu obowiązków dla każdego rodzaju zadań poszczególnych grup funkcyjnych tych pracowników
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 80 ust. 2, 3, tytuł IV; rozporządzenie Rady nr 723/2004)
6. Urzędnicy – Personel kontraktowy – Wynagrodzenie – Dodatek wyrównawczy z tytułu obniżenia wynagrodzenia pracowników zatrudnionych wcześniej na podstawie prawa krajowego
(warunki zatrudnienia innych pracowników, załącznik, art. 2 ust. 2)
7. Urzędnicy – Reprezentacja – Komitet Pracowniczy
(regulamin pracowniczy, art. 9 ust. 3 akapit pierwszy)
1. Zgodnie z art. 46 § 1 akapit pierwszy lit. d) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, którego treść została zasadniczo powtórzona w art. 39 § 1 akapit pierwszy lit. e) regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, wskazanie środków dowodowych powinno co do zasady nastąpić w odpowiedzi na skargę. Jednak podobnie jak art. 48 § 1 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, art. 42 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej stanowi, że strony mogą jeszcze wskazać nowe dowody aż do zamknięcia rozprawy, pod warunkiem że uzasadnią odpowiednio opóźnienie w ich wskazaniu.
Jednakże dowód przeciwny i rozszerzenie środków dowodowych w następstwie dowodu przeciwnego strony przeciwnej nie są objęte prekluzją przewidzianą w art. 42 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej. Przepis ten dotyczy bowiem nowych dowodów i musi być interpretowany w świetle art. 58 § 5 regulaminu, powtarzającego treść art. 66 § 2 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, który przewiduje, że strona może zawsze przedstawić dowody przeciwne oraz rozszerzenie środków dowodowych.
Nie stanowią nowych dowodów, lecz dowody przeciwne do dowodów przedstawionych przez stronę przeciwną i nie są objęte prekluzją kopie umów z członkami personelu kontraktowego, których treść różni się od treści umów przedstawionych przez stronę przeciwną.
(zob. pkt 33–38)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑185/95 P Baustahlgewebe przeciwko Komisji, 17 grudnia 1998 r., Rec. s. I‑8417, pkt 71, 72
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑84/92 Nielsen i Møller przeciwko KES, 28 września 1993 r., Rec. s. II‑949, pkt 39; sprawa T‑100/00 Campoli przeciwko Komisji, 6 marca 2001 r., RecFP s. I‑A‑71, II‑347, pkt 19; sprawa T‑303/02 Westfalen Gassen Nederland przeciwko Komisji, 5 grudnia 2006 r., Zb.Orz. s. II‑4567, pkt 189; sprawa T‑449/04 Komisja przeciwko Trends, 12 września 2007 r., Zb.Orz. s. II‑106*, pkt 59
2. O ile zgodnie z art. 21 statutu Trybunału Sprawiedliwości i z art. 44 § 4 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, do skargi załącza się w stosownych przypadkach akt, którego stwierdzenia nieważności się żąda, o tyle ani statut, ani regulamin nie przewidują, że niezałączenie tego aktu automatycznie powoduje niedopuszczalność skargi. Na podstawie bowiem art. 44 § 6 tego regulaminu, jeżeli skarga nie spełnia wymagań wymienionych w art. 44 §§ 3–5 regulaminu, sekretarz wyznacza skarżącemu rozsądny termin na jej poprawienie lub uzupełnienie poprzez dołączenie dokumentów wymienionych w tych przepisach. Jeżeli skarżący nie poprawi lub nie uzupełni skargi w wyznaczonym terminie, Sąd do spraw Służby Publicznej decyduje, czy niespełnienie tych wymagań pociąga za sobą niedopuszczalność skargi.
W sytuacji jednak, gdy sekretarz nie zażądał od skarżącego poprawienia czy uzupełnienia skargi lub dołączenia do niej brakujących dokumentów, należy stwierdzić, że żaden przepis regulaminu Sądu Pierwszej Instancji nie stoi na przeszkodzie temu, by Sąd do spraw Służby Publicznej zarządził środki organizacji postępowania celem uzyskania rozpatrywanego dokumentu. Z przepisów art. 44 § 6 tego regulaminu nie wynika skądinąd, że należy stwierdzić niedopuszczalność skargi wyłącznie z powodu nieprzestrzegania wymogów art. 44 § 4 tego regulaminu, gdy skarżący nie został wezwany do uzupełnienia skargi.
(zob. pkt 48–50)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑158/03 R Industrias Químicas del Vallés przeciwko Komisji, 5 sierpnia 2003 r., Rec. s. II‑3041, pkt 44
3. Zgodnie z art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, mającym odpowiednio zastosowanie do personelu kontraktowego na podstawie art. 117 warunków zatrudnienia innych pracowników, zażalenie na akt niekorzystny należy złożyć w terminie trzech miesięcy, który rozpoczyna bieg w dniu doręczenia decyzji adresatowi, a w każdym razie najpóźniej w dniu, w którym zainteresowany się o niej dowiedział, jeżeli jest to akt o charakterze indywidualnym. Dla należytego doręczenia decyzji w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego konieczne jest nie tylko przekazanie jej adresatowi, ale i to, aby był on w stanie należycie zapoznać się z jej treścią.
Jednak zapoznanie się przez członka personelu kontraktowego z treścią swojej umowy nie wystarczy do rozpoczęcia biegu trzymiesięcznego terminu do złożenia zażalenia. Umowa zawarta między pracownikiem a instytucją wywołuje bowiem skutki od momentu jej podpisania, a zatem również od tego momentu może ona wywoływać niekorzystne skutki dla pracownika, o ile zostały ustalone wszystkie elementy umowy.
(zob. pkt 59–62)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 5/76 Jänsch przeciwko Komisja, 15 czerwca 1976 r., Rec. s. 1027, pkt 10
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑137/99 i T‑18/00 Martínez Páramo i in. przeciwko Komisji, 11 lipca 2002 r., RecFP s. I‑A‑119, II‑639, pkt 56; sprawa T‑406/03 Ravailhe przeciwko Komitetowi Regionów, 14 lutego 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑19, II‑79, pkt 57; sprawa T‑311/04 Buendía Sierra przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., Zb.Orz. s. II‑4137, pkt 121
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑60/05 Vande Velde przeciwko Komisji, 21 lutego 2008 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 25; sprawa F‑141/04 Maniscalco przeciwko Komisji, 10 lipca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 25
4. Jeśli chodzi o ustalenie daty, w której zażalenie na akt niekorzystny zostało złożone w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, chociaż prawdą jest, że okoliczność przystawienia przez administrację stempla potwierdzającego rejestrację na przysłanym jej dokumencie nie pozwala na ustalenie pewnej daty złożenia tego dokumentu, niemniej jednak o ile nie zostanie wykazane inaczej, można przynajmniej domniemywać w związku z zasadą dobrego zarządzania sprawami administracyjnymi, że wspomniany dokument dotarł do niej we wskazanym dniu. W przypadku zakwestionowania tego faktu do urzędnika należy przedstawienie dowodu mogącego obalić domniemanie ustanowione datą stempla potwierdzającego rejestrację i wykazanie w ten sposób, że zażalenie zostało rzeczywiście złożone w innym dniu.
(zob. pkt 67)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑3/05 Schmit przeciwko Komisji, 15 maja 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑9, II‑A‑1‑33, pkt 29, 30
5. Żaden przepis warunków zatrudnienia innych pracowników czy rozporządzenia nr 723/2004 zmieniającego regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników nie uzależnia stosowania tytułu IV tych warunków, dotyczącego personelu kontraktowego, a w szczególności przepisów dotyczących jego zatrudniania, od sporządzenia zakresu obowiązków związanych z każdym rodzajem zadań typowych dla każdej grupy funkcyjnej, do której ci członkowie personelu kontraktowego mogą należeć, określonego w art. 80 ust. 3 warunków zatrudnienia.
Tym samym, nie można skutecznie podnosić, że instytucja wspólnotowa naruszyła zasadę dobrego zarządzania i dobrej administracji, gdy w swych przepisach wewnętrznych dotyczących procedur regulujących nabór i zatrudnianie członków personelu kontraktowego nie sporządziła dokładnego opisu zakresu obowiązków związanych z każdym rodzajem zadań typowych dla każdej grupy funkcyjnej opisanej w art. 80 ust. 2 warunków zatrudnienia innych pracowników.
Zresztą z okoliczności, że te przepisy wewnętrzne nie zawierają opisu zakresu obowiązków w rozumieniu art. 80 ust. 3 warunków zatrudnienia innych pracowników, nie można wywieść naruszenia proceduralnego wynikającego z niezasięgnięcia opinii komitetu ds. regulaminu pracowniczego, o którym mowa w art. 80 ust. 3.
(zob. pkt 89–93)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑59/05 De Smedt przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., Zb.Orz.SP s. II‑A‑1‑409, pkt 52; sprawa T‑415/06 P De Smedt przeciwko Komisji, 9 lipca 2007 r., rozstrzygnięcie utrzymane w mocy przez Sąd Pierwszej Instancji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑0000, II‑A‑2‑0000, pkt 40
6. Z brzmienia art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników jasno wynika, że wypłata dodatku do wynagrodzenia, w przypadku jego obniżenia w efekcie zatrudnienia w charakterze członka personelu kontraktowego pracownika, który wcześniej był związany z instytucją poprzez umowę o pracę na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego zatrudnienia, w stosunku do kwoty otrzymywanej na podstawie tej ostatniej umowy, stanowi możliwość po stronie instytucji. Co więcej, wspomniany art. 2 ust. 2 przyznaje instytucji dużą swobodę uznania w odniesieniu do ustalenia tej dodatkowej sumy, ponieważ powinna ona wziąć pod uwagę różnice w prawie podatkowym, prawie ubezpieczeń społecznych i prawie emerytalnym występujące między mającymi wcześniej zastosowanie przepisami krajowymi a normami stosowanymi względem personelu kontraktowego.
(zob. pkt 101)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑24/06 Abarca Montiel i in. przeciwko Komisji, 5 lipca 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 92; sprawa F‑25/06 Ider i in. przeciwko Komisji, 5 lipca 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 92; sprawa F‑26/06 Bertolete i in. przeciwko Komisji, 5 lipca 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 80
7. O ile art. 9 ust. 3 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego stanowi, że komitet pracowniczy reprezentuje interesy pracowników wobec ich instytucji, zapewnia stały kontakt między instytucją a pracownikami oraz przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania służby, zapewniając możliwość wyrażania opinii przez pracowników, o tyle przepisu tego nie można rozumieć w ten sposób, że tworzy po stronie instytucji obowiązek zasięgania opinii komitetu pracowniczego w zakresie wszystkich środków podejmowanych przez instytucję w odniesieniu do funkcjonowania służb.
(zob. pkt 115, 116)