Language of document : ECLI:EU:F:2011:71

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 7 czerwca 2011 r.

Sprawa F-84/09

Emmanuel Larue i Olivier Seigneur

przeciwko

Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC)

Służba publiczna – Personel EBC – Wynagrodzenie – Ogólna waloryzacja wynagrodzeń – Naruszenie metody obliczania

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 36.2 Protokołu w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, załączonego do traktatu WE, w której E. Larue i O. Seigneur żądają stwierdzenia nieważności rozliczenia wynagrodzenia za styczeń 2009 r., a także zasądzenia od EBC odszkodowania.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność rozliczenia wynagrodzenia skarżących za styczeń 2009 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Europejski Bank Centralny pokrywa wszystkie koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Skarga na decyzję oddalającą zażalenie – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Wynagrodzenie – Metoda obliczania corocznej waloryzacji wynagrodzeń – Wynikające z niej obowiązki dla Banku

(Protokół w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, art. 14 ust. 3; warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 13)

3.      Urzędnicy – Skarga – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Obowiązek podjęcia działań zapewniających wykonanie wyroku – Godziwa rekompensata strat wynikających dla skarżącego z unieważnionego aktu

(art. 266 TFUE)

1.      Nie ma potrzeby niezależnego badania żądań skierowanych, o ile zaistnieje taka konieczność, przeciwko decyzjom oddalającym wnioski o rozpatrzenie sprawy w postępowaniu poprzedzającym wniesienie skargi oraz oddalającym zażalenia, skoro bowiem omawiane decyzje pozbawione są autonomicznej treści, jedynym skutkiem takich żądań jest poddanie kontroli sądu Unii aktów niekorzystnych, na które złożono wniosek o rozpatrzenie w postępowaniu poprzedzającym wniesienie skargi.

(zob. pkt 35)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 293/87 Vainker przeciwko Parlamentowi, 17 stycznia 1989 r., pkt 8

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑13/05 Corvoisier i in. przeciwko EBC, 18 maja 2006 r., pkt 25

2.      O ile, zgodnie z art. 13 warunków zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, Bank opracowuje, w celu dokonania ogólnej waloryzacji wynagrodzeń swych pracowników, metodę obliczania opartą na uwzględnieniu zmiany wynagrodzeń w określonych odnośnych organizacjach, o tyle wynika z tego, że jest on zobowiązany, po pierwsze, do zwrócenia się do odnośnych organizacji o wszelkie użyteczne informacje dotyczące zmiany rocznego wynagrodzenia brutto ich personelu, a po drugie, do ustalenia, w oparciu o te informacje, ogólnej waloryzacji wynagrodzeń personelu Banku na rozpatrywany rok. Ponadto, o ile Bank zasadniczo nie może kwestionować prawidłowości wyrażonych liczbowo informacji, przekazanych przez odnośne organizacje, bowiem wspomniane informacje z konieczności mają złożony charakter, o tyle do kompetencji Banku należy niemniej jednak nadanie wyrażonym liczbowo informacjom odpowiedniej kwalifikacji prawnej w świetle kryteriów określonych w omawianych przepisach wewnętrznych. Wreszcie, w szczególnym przypadku, gdy uwagi komitetu pracowniczego pozwalają sądzić, że informacje przekazane przez odnośne organizacje nie odzwierciedlają wiernie zmiany wynagrodzenia brutto ich personelu w rozumieniu przepisów wewnętrznych, zadaniem Banku jest zwrócenie się do tych organizacji o wszelkie dodatkowe informacje, aby zagwarantować przestrzeganie przepisów art. 14 ust. 3 statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Banku.

(zob. pkt 50)

3.      Zgodnie z art. 266 TFUE zadaniem danej instytucji jest podjęcie odpowiednich środków w celu wykonania wyroku stwierdzającego nieważność aktu, a w szczególności wydanie, z poszanowaniem zasady legalności, aktów mogących stanowić słuszną rekompensatę strat wynikających dla skarżących z unieważnionych aktów, nie naruszając przy tym możliwości wniesienia przez skarżących skargi na przepisy wydane przez tę instytucję w celu wykonania omawianego wyroku.

(zob. pkt 64)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑132/03 Casini przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., pkt 98

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑15/05 Andres i in. przeciwko EBC, 24 czerwca 2008 r., pkt 132